|
Er werd nog geen individueel kampioenschap betwist, doch de Belgische Kegelbond (Brussel en Mechelen), organiseerde reeds een Belgisch kampioenschap met de Mechelaar Karel Huysmans (Vinicius) als kampioen in 1930,1933 en 1934. Er werden 76 deelnemers genoteerd en er werd gespeeld in drie lokalen te Brussel en één te Mechelen. Dat laatste jaar werd er nog steeds gespeeld met ballen naar keuze van de speler, daar waar internationaal reeds de bal van 16 cm werd opgelegd. Vanaf 1935 traden Antwerpen en Eupen (vanaf 1934 een eigen individueel kampioenschap) op nationaal vlak toe en werd er volgens de internationale normen gespeeld.
In Antwerpen diende de eerste afdeling verplicht met de 16 cm-bal te spelen, de overige afdelingen mochten nog spelen met ballen van 18 cm, dit enkel voor de 'aanvalskogel'. Vanaf 1934 waren de ballen van 20 tot en met 25 cm (en tot 8 kg) taboe en werden deze door verschillende lokaaluitbaters te koop aangeboden in de Kegelkoerier. De huidige foutlijn was toendertijd tweeledig : een eerste kegellijn (waarvoor de bal de baan moest raken) en een tweede voetlijn (waar de speler niet mocht overkomen). Dit zou misschien terug een oplossing zijn voor verschillende van de huidige kegelaars.
AKB trad in dat jaar aan tegen diverse andere steden, w.o. Brussel, Mechelen, Maastricht, Breda, Keulen en Eupen (een overwinning in de Kegelkluis met meer dan 100 punten verschil, met de hoogste scores voor Hubert Boost en Alfons Cramers). De ploegen bestonden steeds uit 10 man, en diverse malen werd aangetreden met een A- en B-ploeg. Het systeem dat gehanteerd werd was 30 vol, 30 ruimen. Het jaar voordien speelde de AKB-ploeg zelfs een wedstrijd in Amsterdam.
De officiële sportkledij van AKB was toendertijd : een witte trui van Lacoste (!) met het schild van AKB in rode letters en een witte of grijze lange broek. De trui en het embleem dienden door de spelers aangekocht te worden bij sporthandel P. Braine (zie Beerschot), en dit voor de prijs van 18 frank.
Bij onze Noorderburen was trouwens in die periode de kegelsport fel in trek : Nederland telde op dat ogenblik zelfs 500 kegelclubs, met Amsterdam en Oost-Gelderland als koplopers (meer dan 50 aangesloten clubs). De oudste club op dat ogenblik was KC Groningen, gesticht in 1849. Ook in Nederlands Oost-Indië (Indonesië) en Zuid Afrika werd er competitie gespeeld. Onze zuiderburen telden op dat ogenblik 65 kegelbanen in de Elzas.
Dat op internationaal vlak de kegelsport fel in trek was, wordt bewezen door het aantal deelnemers bij het jaarlijks open Amerikaans kampioenschap : 30.987 spelers in 1929 te Chicago. Onder voorzitterschap van de Amerikaan Joe Thum werd in 1934 het eerste wereldkampioenschap voor landenteams georganiseerd, met als overwinnaar Detroit (USA) en als eerste Europese ploeg Duitsland op plaats 4.
Buiten de rondgang en de stedenwedstrijden werden er niet al te veel wedstrijden georganiseerd, enkel een tienballenwedstrijd (waar de deelnemer met het hoogste aantal deelnames aan 25 kwam). De wedstrijd werd gewonnen door Mon Peeters (EVE) met 79. Om een idee te geven van dit punt, dient rekening geouden te worden met het feit dat een krans voor 12 punten telde (vanaf 1935 werd dit in de rondgang vanaf de tweede afdeling afgeschaft).
Ter gelegenheid van de opening van de kegelkluis op 09/09/1933 werd een tornooi georganiseerd, waar de ploeg van Eén voor Eén als overwinnaar uit de bus kwam.
Het openingstornooi van het lokaal De Jachthoorn, ingericht door De Lustige Bolders in Mariaburg, werd in 1934 gewonnen door Jos Croes.
De eerste wedstrijd van "Delta Citroen" (in lokaal Gogo), waar de ploegen uit eerste afdeling niet mochten meedingen, werd gewonnen door de KKK (Kegel Klub Kannibalen).
Enkele records van toendertijd :
- ruimbeurt 5 ballen : 52 door Rob Wullus (EVE), met dezelfde bemerking als hoger : een krans telt voor 12 (cijfer maar even na en laat het resultaat maar weten).
- 10 x 5 worp (ruimen) : Piet Van den Bussche (XII) met 328
- 10 x 3 worp (ruimen), ook wel genoemd 'de Antwerpse methode' : Mon Peeters (EVE) met 212, afgeworpen door Charles Boost (EoE) met 230.
- 10 x 3 worp (met enkel ballen van 16 cm) : Isidoor Smits (EVE) met 201. Hieruit mag wel de invloed van de grotere ballen blijken.
Een kunstworp die voor de eerste maal genoteerd werd in april 1934 was de "koude acht" : alle kegels omver, behalve de voorkegel. Charles Boost (EoE) was de crack die dit presteerde, een maand later gevolgd door Guillaume Kuypers (XII).
Tot slot van deze eerste 25 jaar, enkele losse bemerkingen :
- in een werk van 1890 schrijft de auteur dat de beste kegelaars tussen de 40 en 60 jaar oud zijn, met minimaal 20 jaar kegelervaring
- de rederij Herbotsch liet een kegelbaan installeren op één van zijn schepen voor de lange vaart
- baanconstructeur Spellmann maakte toen reeds reclame in de Kegelkoerier
- John Collin werd in 1933 erevoorzitter, na 40 jaar actief kegelaar te zijn geweest
- 100 leden woonden het banket van AKB bij in zaal Cuperus (Boerentoren), ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan in 1934
- de Duitse Kegelbond viert in 1935 zijn 50-jarig bestaan
- de reglementen van de rondgang en de gemiddelden zijn 'weerom' een punt van discussie in 1934 (er is blijkbaar niets nieuws onder de zon)
|
