Maandag 28 mei
Dus, we zitten lekker in de maandagmorgenfile en ik kan dan nog wat
verder typen. We zijn op weg naar Tambaly op 190 km van Almaty. Dit is Unesco
werelderfgoed omwille van de Petroglyfen, rotstekeningen van 3000 jaar oud.
Gisteren zijn we de 'remains' van de filmset van NOMAD gaan bezoeken.
Een Kazakse productie, die 14 miljoen $ gekost heeft, maar commercieel
een grote flop werd. Het feit dat voor de hoofdrol Amerikaanse auteurs werden
ingehuurd, die geen enkele Kazakse gezichtstrekken hebben, zal er ook wel mee
te maken hebben.
Best leuk, die set.
Lunch was voorzien onder een eenvoudig, maar gezellig terrasje, naast de
rivier.
Er was een bouillonsoepje
voorzien met 2 stukken schapenvlees en vetringen, die vrolijk als eilandjes aan
het oppervlak dreven. Daarna was er plov, het nationale gerecht, bestaande uit
vettige rijst met spaarzaam wat groente en 2 stukken carbonadevlees (Kazakken
zijn carnivoren). Dat laatste liet ik aan mij voorbijgaan, wegens een heerlijk
alternatief: ik had met iemand uit onze groep afgesproken om een karper, vers
uit de rivier te delen. Ik mocht hem gaan uitkiezen. Bij een houten
aanlegsteiger, lag een stevige metalen kooi, waar een 5tal kanjers
geërgerd zaten te spartelen. Verser KAN gewoonnie. Ik koos er de kleinste
uit. 1,7 kg droog aan de haak. De prijs werd op 5.200 tenge afgesproken, zowat
13. Een prikje dus. Omdat 1,7 kg, wat veel leek, hebben we nog 2 anderen aan
tafel uitgenodigd. Dit zou een overheerlijke maaltijd worden, voortreffelijk,
subliem, onovertroffen, het water kwam mij al in de mond.
Toen
de baas van de zaak met de vis afkwam, lagen er 3 stukken vis op zijn plateau.
IK naar de keuken om een bord terug te halen die al was weggehaald. Toen ik
terugkwam, lag er alleen nog de kop op het plateau! NOU MOE!!! MAAR waar is de
rest van de vis gebleven, naast die 2 stukken, waarvan mijn medereizigers
klaagden, dat er ook niet veel aan was? Ach ja, weer een illusie armer.
|