Rondreis Kazachstan

Hier zit ik dus in de vlieger op weg naar Almaty/Kazachstan met een pretentieloos, maar toch geapprecieerd glaasje Franse Shiraz, inclusief refill.

Awel, da's simpel: Tom Waes vóór zijn. Hij gaat er hooguit in de 3de reeks van Reizen Waes naartoe en dan nog, zijn prioriteit is Afghanistan, niet dat hij er zo happig op is ( 't is ten slotte een bestemming, waar bier of andere spirituele drankjes uit den boze zijn, behalve rozenwater, dat ook bubbels heeft maar niet zondig is, maar daar zijt ge tenminste op uw gemak als je moet blazen achter het stuur, nie opblazen, da's weer iet anders).

Bovendien, ik wil het gezien hebben, vooraleer Trump & Co daar ook nog een embargo voor uitvaardigt (meestal van dinsdag tot vrijdag, maandag is officieel een twijfeldag, maar nie in 't weekend, want dan levert Ivanka 's holding (( den Donald heeft afstand gedaan van zijn bvba'kes, evenals zijn dochter uit zijn 1ste huwelijk, maar ik wijk af)), effe wachte, ze brengen me juist mijn cognac, ...ok, gelieve niet op de spelvouten te letten), een embargo dus, die symbolisch mag geïnterpreteerd worden, omdat Kazachstan zelf over olie beschikt en dus te vriend gehouden moet worden. Tenslotte is Saudi Arabië ook een op en top democratisch land, waar zelfs vrouwen ( je weet wel, die andere helft van de menselijke bevolking) mag auto rijden, zonder chaperonne. Dit maar om u te zeggen dat ik het negende grootste land ter wereld (Google er maar gerust op los) niet mag overslaan, omdat onbekend is onbemind.

Wat er te ontdekken valt is voorlopig nog (sorry ze brengen mij just m'n thee, ge wordt hier nie me rust gelate) een goed bewaard geheim, maar ik kan al een tipje van de sluier (een oosters exemplaar) lichten: moderne steden, weidse steppen en bergen van 7000 m (met de Mont Blanc, daar lachen ze gewoon mee).

Over Lufthansa niks dan lof: om 11.10H waren we vertrekkensklaar in de vlieger, zoals aangekondigd), over Deutche gruendlichkeit gesproken, maar de controletoren gaf ons pas een Go na 25min; te druk op Schiphol. De kapitein putte zich uit in 'entschuldigungen', maar eerlijk gezegd, hij kon er ECHT niks aan doen. Hij heeft het dan nog proberen goed te maken met sneller te vliegen dan de aandeelhouders van de maatschappij het voor opportuun hielden, maar het mocht niet baten: we zijn met ruim 23 sec vertraging geland op Frankfurt (zijn dag was om zeep, um die seiffe). Maar goed.

In Frankfurt mbv mijn machine readable paspoort in no time door de controle geraakt en dan de bus op naar onze volgende vlieger. De bus was van het type "long distance, waarbij ik m'n eigen afvroeg of er versnaperingen halfweg uitgedeeld werden. Ik zat langer in de bus, dan in de file voor de selfservice van de paspoortcontrole - sorry ze brengen me juist mijn glaasje (echt Boheems, nouja, glas) Spaanse Rochas wijn, echt een aanrader - waar waz ik (zorry, spelvoud). Eerlijk waar. Die voor mij, 3 X proberen en nie willen inzien dat het NIE gaat (als uwen pas nie machine readable is, dan kunt de daar nog tot Kerstmis staan, het zal nie GAAN. Ikke daarentegen: in no time erdoor ☆, dankoe gemeentebestuur Leopoldsburg.

Ondanks dat, toch noch moeten hossen om die bus te halen, na een obligatoire sanitaire stop, 59 min. is echt wel het absolute minimum om uwen Gate te halen, zonder dat uwen hartslag de kritische grens van 249 BPM overschrijdt. Maarja, wawilde, als ge nen transportband voorziet voor haastige transferpassagiers, die langer is dan Usain Bolt bereid is te lopen op de koninginnenummer, dan WEET ge gewoon, dat ge dienen bus alléén kunt halen, als ge op dienen band nog een snelheid tevoorschijn tovert van een elektrieken fiets, die door elke plichtbewuste flik, zonder pardon op den bon geslingerd wordt - sorry, maar m'n gekoeld appelsapke wordt warm - . Dienen bus heb ik WEL gehaald, al heeft het mij 2,5 jaar van m'n leven gekost.

Maar nu even serieus. Al wachtend aan Gate 23, wil ik mijn leesbril uit den Kruidvat opzetten, is de linker oorsteun, ja hoe moet ik het anders noemen, los gekomen, gewoon separé van de bril. Ik zit dus voor alle duidelijkheid met 2 aparte onderdelen van de bewuste bril, die voor van dichtbij te kunnen lezen.

Nu, een geluk bij een ongeluk: ligt er een super nanovijsje en een rondel in mijn bril-etui. Probleem: hoe krijg IK, die leesbril terug ineen? Laten we het probleem eens van alle kanten bekijken. GEUBELS zou zeggen: laten we het probleem eens praktisch overdenken: als ik dat supernanovijsje terug op zijn natuurlijke positie wil sjiepoteren, heb ik mijn leesbril nodig (ik ben niet meer van de jongste). MAAR die kan ik juist niet - sorry, maar die Spaanse Rochas is echt wel lekker, ze brengen mij een refill, afgaande op mijn mimiek - opzetten, OMDAT die bril juist het te fixen voorwerp is, waar alles om draait!!! Ik neem nog een slokje, want ik ben er nog niet uit. Los van het fijt (soory, speelvout), dat ik het aangehaalde object niet zelf kan manipuleren: ik heb wel degelijk een mini-precisie schroevendraaier bij, jullie kennen mij toch wel: verwacht altijd het onverwachte, ik mag die NIET in mijn carry on handbagage meenemen, wegens NIET toegelaten, wegens TE scherp, waardoor TE gevaarlijk en zo dus op de lijst van ongewenste objecten in mijn (nouja, niet echt MIJN) passagiersvliegtuig. Ik HEB die dus in mijn hoofdbagage zitten. Daar ben ik tijdelijk VET mee! Ik heb dus volgende opties:

1) veel worteltjes eten om in bliksemtempo mijn zicht in recordtijd te verbeteren:¿argument afgevoerd, wegens onvoldoende worteltjes aan boord en alleen maar beschikbaar in business class, wegens enkel dáár a la carte.

2) een handige stewardess vragen om mijn bril in no time te fixen: gaat ook niet, sommige zijn blond en andere hebben het te druk om mij te bevoorraden (effe wachte, m'n Spaanse wijn is nog niet ob, sori, jeweetwel)