Inhoud blog
  		• Ontspanning en inspanning
  		• vervolg van de Guatemalteekse avonturen
  		• Nieuwe avonturen...in GUATEMALA
  		• het allerlaatste bericht vanuit Nepal
    Zoeken in blog

    Katrien in Nepal

    02-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontspanning en inspanning

    Zondag heb ik een dagje rust genomen en heb ik de hele dag niks gedaan. Ik heb me op het gemakje in een hangmat gelegd met een drankje en hapje en heb genoten van het tropische weer. Af en toe heb ik wel een duik in het meer moeten nemen want het werd soms een beetje te warm.
    Maandag hebben we weer de hele dag in de bus gezeten om van Livingston naar Antigua te rijden. We zijn s morgens vroeg moeten vertrekken want we moesten over de hoofdstad rijden en daar waren problemen. Het is er al een paar dagen constant aan het regenen en er zijn een aantal bruggen ingestort door de kracht van het water. Onderweg hebben we trouwens modderstromen gezien en het water liep echt van de bergen. Om zo veel  mogelijk problemen te vermijden zijn we dus vroeg vertrokken. Gelukkig hebben we niet al te veel last gehad van het slechte weer en zijn we goed aangekomen in Antigua, onze laatste stop van de reis.
    Dinsdagvoormiddag hebben we een heuvel beklommen en zo hadden we een mooi uitzicht over Antigua. Daarna zijn we rechtstreeks naar het koffiemuseum gegaan en hebben we uitleg gekregen over het kweken van koffie en de verschillende soorten koffiebonen. Uiteraard heb ik koffie gekocht, dus als jullie benieuwd zijn naar Guatemalteekse koffie moeten jullie maar eens komen proeven.
    Daarna hadden we een namiddag vrij en die heb ik gespendeerd door de plaatselijke markjes te bezoeken.
    Woensdag zijn we om 6 uur vertrokken om de Pacaya te beklimmen. Dit is de meest actieve vulkaan van Guatemala en hij is in mei voor het laatst uitgebarsten. Die uitbarsting was trouwens de ergste van de afgelopen 500 jaar. Doordat er gisteren nog een aardbeving geweest was, hadden we ongelooflijk veel geluk dat we hem vandaag mochten beklimmen. Ik heb echt over gloeiende stenen gelopen en de stoom vloog me om de oren. Helemaal op het einde hebben we zelfs een rood-gele lavastroom gezien. Ik heb er zelf een paar meter vandaan gestaan! En het was er uiteraard lekker warm! Wel opletten dat je niet valt want die vulkaan-brokstukken zijn ongelooflijk scherp (dat heeft mijn rechterhand mogen ondervinden). Wie van jullie kan nog zo'n straf verhaal vertellen?
    In de namiddag hadden we weer vrij en die heb ik benut door souvenirs te kopen en een lekker chocoladegebakje te gaan eten.
    Morgen zijn we donderdag en moet ik mijn rugzak weer pakken om naar huis terug te keren. Na 3 weken zit mijn verblijf in Guatemala er jammer genoeg op en moet ik naar huis terugkeren. Maar ik heb een schitterende tijd gehad, heb veel mooie dingen gezien, fantastische mensen ontmoet en kan ongelooflijk straffe verhalen vertellen.

    02-09-2010 om 01:39 geschreven door Katrien
    29-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Zondagvoormiddag hebben we van een gids een rondleiding in Chichicastenango gekregen. We hebben de kerk bezocht waar juist een viering bezig was. De Guatemalteken zijn heel gelovige mensen en de kerk zat dan ook bomvol. Daarna hebben we een soort van miçuseum met maskers bezocht. Er bestaan hier verschillende maskers die voor verschillende gelegenheden gebruikt worden. Tot slot hebben we nog een heuvel beklommen waarop 2 gebedsplaatsen/offerplaatsen waren. Telkens waren er een aantal mensen aan het bidden. Helemaal bovenaan de heuvel werden een aantal zaken geofferd door ze in het vuur te gooien. Het ging onder andere over vlees, eieren, limoen en graan. Aan de overkant van de heuvel konden we een zeer kleurrijk kerkhof zien. De graven leken meer op felgekleurde huisjes en elke kleur heeft zijn eigen betekenis.
    In de namiddag stond er niets op het programma en konden we rondlopen op de meest kleurrijke markt van Noord- en Centraal Amerika. Overal verkochten ze souvenirs en eten. Als je ergens bleef staan om eens rond te kijken, kwamen de mensen direct en probeerden ze je te overhalen om iets te kopen. Na al dat shoppen waren we een beetje moe, maar dat was geen probleem want maandag stond er een lange busrit op het programma.
    Om 11 uur zijn we vertrokken en om 20 uur toegekomen in Coban. Onderweg zijn we maar 2 keer voor 10 minuten gestopt. Vermoeidend!
    We zitten nu meer in het noorden van Guatemala en dat is te merken aan het weer, het is hier een stuk warmer!
    Dinsdag was een supertoffe dag en hebben we de hele dag in bikini rondgelopen. s Morgens zijn we in de laadruimte van een pick up geklommen en zijn we over een zeer hobbelig pad naar Semuc Champey gereden. Ik sta vol blutsen en builen!
    In de verstikkende hitte hebben we s morgens een berg beklommen. We moesten goed opletten waar we stapten want het weggetje was zeer glad. Volgens mij heb ik in mijn hele leven nog nooit zo hard gezweet! Helemaal bovenaan hadden we een prachtig uitzicht over Semuc Champey. Het gaat om een getrapte reeks bassins op een natuurlijke kalkstenen brug. Ik wist niet zo goed wat ik me erbij moest voorstellen, maar het was prachtig. We zijn de berg terug afgedaald en zijn in die heerlijk koele bassins gaan zwemmen.
    Daarna stond tubing op het programma. We kregen allemaal een binnenband van een auto waar we moesten opzitten en zijn zo een stuk van de rivier afgevaren. Heel tof maar het was wel spijtig dat de rivier zo vuil was en stonk.
    In de namiddag hebben we een grot bezocht op ouderwetse wijze, dat wil zeggen met kaarsjes. Het was wel moeilijk om het kaarsje niet te laten uitgaan doordat we de hele tijd in het water zaten. Sommige stukken zaten we maar tot ons middel in het water maar andere stukken waren 3-4 meter diep en moesten we zwemmen. We zijn ook door een ondergrondse waterval gelopen en overal hooden we het water kletteren. Doordat er een stevige onderstroom was werd ik een aantal keer tegen de rotsen geduwd. Nog meer schrammen!
    Woensdag hadden we weer een lange busrit voor de boeg en zijn we naar Flores gereden. Dit is een klein stadje op een eiland in het meer van Peten Itza. s Avonds hebben we een gezellige wandeling gemaakt op de dijk en van het mooie weer genoten.
    Donderdagochtend zijn we om 4.30 uur naar Tikal vertrokken. Dit is het hoogtepunt van de Maya cultruu. We hebben een mooie wandeling doorheen het regenwoud gemaakt en hebben verschillende dieren gezien; apen, vlinders, vogels, een soort wasbeer, enorm grote cavias, een tarantulla en een soort vos. De heel grote bouwwerken van de Mayas hebben we uitvoerig bekeken en de hele grote tempels hebben we zelfs beklommen. Via en heel steile trap bereikten we de top en hadden we een fenomenaal uitzicht over het regenwoud. De afdaling was ook spectaculair en spannend; zeker niet struikelen!
    In de namiddag hebben we een wandeling gemaakt in een natuurrestervaat. Doordat het weer enorm warm was waren we allemaal kletsnat van het zweet toen we op het uitkijkpunt bovenop de berg stonden.
    Vrijdagmorgen zijn we om 5.15 uur in Flores vertrokken en een paar uur later aangekomen aan het meer van Izabal. We hebben ook een tussenstop gemaakt bij natuurlijke zwavelbaden en hebben daar wat gezwommen. De stond van rotte eieren was echt merkbaar! Maar het was wel plezant want het water was op sommige plaatsen echt heel warm. Vanaf het meer van Izabal hebben we de boot genomen over de Rio Dulce en uiteindelijk over de Caribische Zee. Na de boottocht door een prachtige omgeving zijn we aangekomen in Livingston. We slapen allemaal in hutjes bij het water en hebben een fantastisch uitzicht. We kunnen zelfs Belize en Honduras zien liggen. Toch vreemd dat er zo veel verschill3en kunnen zijn in 1 land. Het klimaat is hier bijvoorbeeld tropisch en overal staan palmbomen. In het binnenland is het winter en hadden we iedere namiddag regen. Ook de bevolking verschilt hard; de mensen in Livingston zijn heel donker van huidskleur en de verschillende bevolkingsgroepen hebben allemaal een andere klederdracht.
    s Avonds heb ik me in een hangmat op de pier gelegd en genoten van het onweer op de Caribisch Zee.
    Zaterdagochtend zijn we met de boot naar een waterval gegaan en hebben we ons daar geamuseerd door wat te zwemmen. Daarna zijn we naar de Playa Blanca gevaren en hebben we ons op het strand geploft. Lekker niks doen buiten zonnen en af en toe in het water springen.
    s Avonds hebben we weer lekker gegeten terwijl er een gigantisch onweer vlak boven ons hing. Enorm veel bliksem en een oorverdovend lawaai. De electriciteit is zelfs een paar keer uitgevallen!

    29-08-2010 om 20:57 geschreven door Katrien
    22-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vervolg van de Guatemalteekse avonturen
    Woensdag hebben we afscheid genomen van het mooie Panajachel en zijn we naar la Florida getrokken. Eerst hebben we een paar uur met een minibusje moeten afleggen, maar daarna was dit niet meer mogelijk. De plaats waar we naartoe gingen waszo afgelegen dat er geen bussen naartoe reden. We hebben onze weg moeten verderzetten door in de laadruimte van een vrachtwagen te gaan zitten. Na vele uren zijn we eindelijk bij het project aangekomen waar we een aantal dagen vrijwilligerswerk zullen doen. We sliepen allemaal samen in een grote slaapzaal en nadat we ons geinstalleerd hadden mochten we naar de families gaan. Per 2 zouden we altijd bij een familie gaaan eten. Katrien en ik werden opgewacht door Denilson en Cindy en mochten meegaan naar hun huis.
    Donderdagvoormiddag hebben we een rondleiding gekregen over het domein. Zo wisten we waar de honing, koffiem bananen, cacao en noten gekweekt werden. Naarmate we dieper het bos in gingen moesten we goed opletten waar we stapten, want er zaten veel slangen.
    In de namiddag hebben we meegeholpen met het plamuren van het zwembad.
    Daarna hebben we chocolademelk gemaakt met de cacaobonen die we verzameld hadden. Eerst moesten ze geroosterd worden en daarna gemalen worden. We hadden veel verwacht van de chocolademelk, maar hij viel wat tegen. Hij was met water gemaakt en doordat hij ui 100% cacao bestond was hij heel bitter.
    Vrijdagvoormiddag hebben we op het veld gewerkt. We kregen allemaal een groot hakmes en moesten het onkruid snoeine. Een vermoeiendwerk!
    In de namiddag hebben we een soort ceremonie bijgewoond. De verschillende families die hier samenwerken kwamen samen om te bespreken hoe we de samenweking nog kunnen verbeteren.
    Het was wel spijtig dat er ook een paar missionarissen waren die de families op een heel kinderachtige manier wilden leren dat communicatie heel belangrijk is.
    Zaterdagochtend hebben we afscheid genomen van de families en om 8.30 uur zijn we naar Chichicastenango vertrokken. Eerst moesten we terug in de laadruimte van de vrachtwagen zitten on naar de bewoonde wereld terug te keren. Dan moesten we nog een stuk afleggen met een minibusje en op het einde hebben we nog 2 uur in een chicken-bus gezeten. Dat zijn hier de lokale bussen en iedereen zit dicht op elkaar gepropt.

    22-08-2010 om 01:42 geschreven door Katrien
    17-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe avonturen...in GUATEMALA
    Ik ben eens benieuwd wie af en toe nog eens naar deze blog surft en dit bericht zal lezen.
    Donderdag ben ik vertrokken met een groep van 10 personen om 3 weken rond te trekken in Guatemala.
    Om 7.55 uur zijn we opgestegen en na een lange vermoeiende vlucht ben ik on 0.35 uur Belgische tijd geland. Hier was het nog maar 16.35 uur dus we hadden nog de hele avond om van Antigua te genieten. We zijn iets gaan eten en dan gaan slapen want we waren moe.
    De volgende dag hebben we pas echt Antigua kunnen bezoeken. Zo hebben we onder meer het Jade museum besocht en zijn we te weten gekomen hoe deze stenen geslepen worden en wat de betekenis ervan is. Ik heb ook ontdekt dat ik volgens de Maya kalender geboren ben op de dag van het gordeldier. s Avonds zijn we weer lekker gaan eten en dan vroeg onder de wol.
    Zaterdag zijn we aan onze trektocht begonnen. We hebben de hele dag geklommen en hebben geluk gehad met het weer. s Middags was het aan het regenen, maar gelukkig konden we ergens schuilen. s Avonds zijn we in ghost town aangekomen. Dit is een dorpje waar nog maar 1 man woont. Door een aardbeving enkele jaren geleden is iedereen gevlucht behalve die ene man. Hij was dan ook nieuwsgierig en moest ons direct komen opzoeken. We hebben onze tenten opgeslagen in de verlaten school. Maar goed, want het heeft de hele nacht geregend.
    Zondag zijn  we verder getrokken maar hadden we minder geluk met het weer. Vanaf s middags heeft het voor de rest van de dag geregend. Kletsnat waren we. Mijn voeten stonden echt onder water in mijn schoenen.s Avonds hebben we de tenten op een bergflank gezet en probeerden we ons warm te houden. Gelukkig is het s nachts gestopt met regenen.
    Maandag was het uitzicht heel mooi en konden we alle vulkanen zien.
    Eerst stond er nog een stevige klim op het programma, maar daarna was het voor de rest van de dag dalen. In een rotvaart zijn we van de bergen gelopen. Sommige stukken waren echt gevaarlijk. Soms hoorden we een gerommel, en dat bleken uitbarstingen van de vulkaan te zijn. Toen we na het dalen eindelijk beneden waren wa de 3 daagse trektocht gedaan.
    De trektocht heeft er voor gezorg dat we een heel goede groepssfeer hebben. We moesten samen doorheen die misserie en dat hebben we opgelost door veel te lachen en een hechte groep te worden.
    Op de tocht hadden we ook 2 gidsen en 2 dragers mee. Het waren heel schattige en grappige mannen die er echt voor zorgden dat de sfeer er bleef inzitten.
    Na de tocht zijn we doorheen stormweer en mist met het busje naar Panajachel gereden.
    Vandaag zijn we dinsdag en hadden we een vrije dag in Panajachel. Eerst hebben we een stevig ontbijt genomen en daarna zijn we met een boot naar 2 naburige stadjes gegaan. Het meer waarop we vaarden was heel mooi. Overal kon je de bergen zien. Prachtig. (ik wilde eigenlijk een uitroepteken typen, maar het zijn hier qwerty toetsenborden en ik vind het uitroepteken niet). Bij het terugvaren naar Panajachel gingen we pas echt snel want het begon te regenen en we wilden droog thuiskomen.

    17-08-2010 om 00:00 geschreven door Katrien
    01-04-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het allerlaatste bericht vanuit Nepal

    Dit is mijn allerlaatste bericht vanuit het verre Nepal. Mijn verblijf van 9 weken zit er op en jammer genoeg moet ik morgen naar huis terugkeren.

    Morgenvroeg neem ik het vliegtuig naar Delhi en maak ik (of beter gezegd de piloot) daar een tussenlading. Vanaf Delhi vlieg ik door naar Londen. Misschien vliegen we wel over België. Moest er iemand zo zot zijn om in de tuin te gaan staan en naar ieder vliegtuig te zwaaien, dan zou ik dat zeer appreciëren. Als ik dan eindelijk in Londen aangekomen ben, moet ik nog ongeveer 1 uur op de metro zitten op weg naar het hotel. Jaja, ik blijf gedurende 1 nacht in mijn meest favoriete land slapen. Ik kijk er al naar uit om tussen de Britten te vertoeven (niet dus!).

    De volgende dag (3 april) kom ik met de Eurostar naar huis. Ik heb dus een heel lange reis voor de boeg.

     

    De voorbije dagen heb ik in Kathmandu doorgebracht en dit is een klein verslagje van wat we daar gedaan hebben:

    Toen we zaterdag aankwamen, zijn we naar een lodge gegaan die Ivonne ons had aangeraden. Toen we daar toekwamen kregen we een kamer toegewezen die volgens ons meer weghad van een tuinhuisje: we sliepen ook echt in de tuin. Ik had een kamer met een badkamer, maar er was een klein mankementje: de douche en wastafel waren niet aangesloten. Ik had dus een badkamer, maar er was geen water! Nog een klein detail: als ik het toilet doorspoelde, spoot de inhoud alle kanten op. Gezellig! Doordat we met Griet de volgende dag in deze lodge hadden afgesproken konden we niet weg en moesten we er dus de nacht doorbrengen. We zijn dan maar een eindje gaan wandelen en waren weer helemaal overdonderd door Kathmandu. Er lopen hier zeer veel mensen rond, iedereen is opdringerig en er is enorm veel verkeer. Je moet echt opletten dat je niet overreden wordt. De lucht is ook heel hard vervuild en het is dus officieel: ik heb gedurende mijn verblijf hier 2 stoflongen gecreëerd.

    Zondag hebben we Swayambunath of de Monkey Temple bezocht. We moesten een geweldige trap beklimmen om bij de tempel te raken (na de trektocht was deze trap dus geen probleem meer voor ons). De aapjes liepen echt overal in het rond!

    Daarna hebben we Durbar Square bezocht met zijn vele tempels. Dit gedeelte van de stad verloor veel van zijn schoonheid omdat er enorm veel mensen rondliepen. We werden steeds aangeklampt door mensen die onze gids wilden zijn. Nadat er al tien mensen dit gevraagd hebben, ben je het echt beu. Laat ons met rust, we hebben geen gids nodig! Durbar Square vond ik dus minder interessant.

    Maandag hebben we Pashupatinath bezocht. Dat is een stadje aan de rand van een rivier waar de hindoes gecremeerd worden. Toen we er waren, waren er 3 crematies aan de gang. De overledene wordt op een brandstapel gelegd en de zoon ervan moet de brandstapel aansteken.

    Nadat we dit tafereel aanschouwd hadden, zijn we te voet naar Bodhnath gegaan. Daar hebben we de grootste en belangrijkste stoepa van het boeddhisme gezien. Heel mooi!

    Dinsdag zijn we naar Patan gegaan en hebben we weer de hele dag tempels bezocht. Patan wordt ook de stad van de schoonheid genoemd en dat kon ik merken.

    Zoals gewoonlijk heeft het ook deze avond geregend en gedonderd. Kletsnat waren we...

     

    Ik heb een vraagje voor het thuisfront: zouden jullie de hoofdschakelaar van de elektriciteit kunnen uitschakelen aub? Dan verloopt de overgang naar de westerse wereld niet zo bruut voor mij. In een huis zonder elektriciteit zal ik me meer thuis voelen en kan ik beter acclimatiseren (wow wat een moeilijk woord). Wat denken jullie ervan? Er moeten dan wel overal kaarsjes gezet worden natuurlijk. En dan moet iedereen een hoofdlamp (zoals de mijnwerkers) dragen, dat heb ik hier de voorbije 9 weken ook moeten doen.

     

    Het eten dat we vrijdagavond eten mag wel Westers zijn. Ik zou het bijvoorbeeld niet zo tof vinden als we rijst zouden eten. Frietjes zijn goed voor mij! Jammie!!! Ik begin hier al te watertanden, krijg hallucinaties en kan de geur van de frietjes al bijna ruiken.

     

    Ik heb hier 9 fantastische weken beleefd en daarvoor zou ik graag de mammie, pappie en zussie willen bedanken. Ik vind het heel tof dat ik deze kans van hen heb mogen grijpen en dat ze me door dik en dun gesteund hebben. Als bedanking heb ik voor hen een aantal souvenirs gekocht, maar ik verklap nog niet welke!

    Verder wil ik Lies en Liesbet bedanken voor de vele tips die ze gegeven hebben in verband met deze buitenlandse stagen. Hopelijk komen nog vele toekomstige derdejaarsstudenten optiek en optometrie naar Nepal. Op deze manier zal dit fantastische project blijven bestaan! Het Himalaya Eye Hospital is alvast geïnteresseerd om nog meer Belgische studenten aan te nemen.

    En natuurlijk wil in Iske bedanken omdat ze het 9 weken met mij heeft volgehouden. We hebben samen een geweldige tijd beleefd en dat zal ik nooit vergeten.

     

    En met deze woorden sluit ik mijn Nepalees blog-avontuur af.

    xxx

    Katrien.

    01-04-2009 om 07:38 geschreven door Katrien
    28-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kathmandu
    Deze ochtend om 7.30 uur zijn we met de bus naar Kathmandu vertrokken. Na een rit van 7 uur zijn we eindelijk in Kathamdu aangekomen en konden we op zoek gaan naar een slaapplaats. Nadat we deze gevonden hadden, hebben we wat rondgelopen in de straten van de hoofstad.
    En het werd ons meteen duidelijk dat we van het rustige Pokhara naar het zeer hectische Kathmandu gereisd zijn.
    Via deze weg laat ik jullie dus weten dat ik veilig en wel in Kathmandu ben aangekomen.

    xxx
    Katrien

    28-03-2009 om 12:19 geschreven door Katrien
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kathmandu

    Deze ochtend om 7.30 uur zijn we met de bus naar Kathmandu vertrokken. Na een rit van 7 uur waren we er eindelijk en hebben we een lodge gezocht waar we kunnen slapen. Hierna hebben we al een beetje rondgewandeld in de straten van de hoofdstad. Het was ons meteen duidelijk: we zijn van het rustige Pokhara naar het zeer hectische Kathmandu gereisd. Overal toeristen, heel veel auto's en veel lawaai.

    Via dit berichtje weten jullie dus dat ik veilig en wel in Kathmandu ben aangekomen.

    xxx

    Katrien

    28-03-2009 om 12:15 geschreven door Katrien
    27-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laatste dag pokhara

    Ik bedacht me daarnet dat het bijna een week geleden dat ik nog eens iets van mij heb laten horen. Maar geen paniek, alles is hier nog goed!

    De voorbije dagen heb ik voornamelijk niets gedaan. Als de zon scheen, lag ik in de tuin een boek te lezen. Het heeft hier ook iedere dag hard gestormd: veel regen, wind en onweer. Dat is eigenlijk niet normaal voor de tijd van het jaar denk ik. De moesson begint normaal gezien pas eind april – begin mei. Dat onweer zorgt er wel voor dat het uitzicht op de allerhoogste bergen hier schitterend mooi is. Iedere ochtend kan je de bergen zien!

    Gisterenavond was er ook een zeer mooie sterrenhemel te zien: ik had nog nooit zo veel sterren gezien.

    Vandaag (vrijdag 27 maart) is de laatste dag dat ik in Pokhara verblijf. Morgen nemen Iske en ik de bus richting Kathmandu. We zullen daar nog vier dagen verblijven om Kathmandu en de omgeving ervan te bezichtigen. Donderdag 2 april keren we dan terug naar huis… Aan alle mooie liedjes komt een einde.

    Het volgende bericht dat jullie op deze blog zullen lezen zal dus vanuit Kathmandu getypt zijn.

    xxx
    Katrien

    27-03-2009 om 08:11 geschreven door Katrien
    24-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niks doen

    Zondag 22 maart 2009

    Volgens mij heb ik vandaag weer een record gebroken: ik ben erin geslaagd om tot 9.00 uur stipt te slapen. Ik heb 3 keer op mijn horloge moeten kijken voordat ik besefte dat het echt al zo laat was.

    Daarna heb ik een douche met ijskoud water genomen: doordat de zon gisteren niet geschenen had, was er geen warm water. Op zo’n moment besef ik weer dat ik in Nepal zit, waar je in primitievere omstandigheden moet leven.

    Gelukkig was het weer vandaag weer stralend. Mijn ontbijt heb ik in de tuin gegeten met een short en een T-shirt zonder mouwen aan. Is er iemand in België die dat ook doet? Of zitten jullie binnen aan de verwarming met een dikke trui aan?

    Door de regen van de voorbije dagen was het uitzicht ook weer prachtig: ik kon de besneeuwde bergtoppen weer zien!

    Vandaag ben ik naar de Butterfly Child Care Foundation gegaan. Dat is een soort kinderopvang die opgericht is door Govinda (de eigenaar van de lodge waar ik verblijf). In deze opvang kunnen de kinderen van de allerlaagste kaste (ja, hier in Nepal geldt nog het kastensysteem) terecht en ’s middags krijgen ze eten. Vandaag was echter een speciale dag want er kwamen 2 goochelaars langs om de kinderen te entertainen. Het was echt schattig om te zien hoe de kindjes zich amuseerden.

    ’s Middags moesten ze allemaal op een rijtje op de grond zitten en kregen ze ieder een kom rijst. Vandaag kregen ze zelfs ook een stukje kip omdat het een speciale dag was.

    In de namiddag heb ik nog een beetje van het goede weer geprofiteerd door in de tuin te liggen.

    Maandag 23 maart 2009

    Vandaag is er weer een dag voorbij gegaan zonder dat ik iets nuttigs gedaan heb. Ik ben er weer in geslaagd om tot 9.00 uur te slapen en heb daarna een uitgebreid ontbijt gegeten in de tuin. Voor de rest van de voormiddag heb ik in de zon gelegen en ben ik af en toe naar binnen moeten gaan om wat af te koelen.

    In de namiddag ben ik binnen gebleven doordat het slechter weer werd. Er kwam steeds meer wind opzetten en de hemel werd donkerder en donkerder. En inderdaad, even later was het zo ver: er brak weer een geweldig onweer los. Ik denk dat dat de eerste tekenen zijn dat de moesson periode steeds dichterbij komt.

     

     

    24-03-2009 om 06:41 geschreven door Katrien
    21-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotootjes van de trektocht



    Dit was ik tijdens de eerste dag van de trektocht: ik zag er dus nog redelijk fris uit.

    De zonsopgang op een hoogte van ongeveer 3200 meter

    Een heel mooi uitzicht over de allerhoogste bergen

    21-03-2009 om 13:25 geschreven door Katrien


    Archief per week
  		• 30/08-05/09 2010
  		• 23/08-29/08 2010
  		• 16/08-22/08 2010
  		• 30/03-05/04 2009
  		• 23/03-29/03 2009
  		• 16/03-22/03 2009
  		• 09/03-15/03 2009
  		• 02/03-08/03 2009
  		• 23/02-01/03 2009
  		• 16/02-22/02 2009
  		• 09/02-15/02 2009
  		• 02/02-08/02 2009
  		• 26/01-01/02 2009
  		• 05/01-11/01 2009
  		• 31/12-06/01 2008
    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs