|
Het eerste weerzien tussen Gauvain en George was tijdens de bruiloft van zijn zus, Yvonne. Hij was inmiddels verloofd met ene Marie-José maar dit liet George niet van haar stuk brengen. Ze was vastbesloten om Gauvain deze keer helemaal de hare te maken.
Hij leek haar te vermijden... Toen ze besloot te vertrekken kwam hij haar nog snel en uiterst voorzichtig tegemoet. " Wacht me vannacht op bij de helling, ik kom zo snel mogelijk".
Hij hield zicht aan z'n woord en veel was er niet nodig. George en Gauvain vreeën de hele nacht door. Het was zo'n nacht die zeldzaam is in het leven maar als het van haar afhing zou het niet de laatste zijn.
Toen Gauvain weer eens aan land was (wat zelden zo was bij een zeeman) zocht hij haar op in Parijs. Ze bezochten de toeristische trekpleisters, gingen uit eten maar beleefden vooral de beste nachten met elkaar. Ze zijn op alle vlakken zeer verschillend maar versmelten op seksueel vlak. Op deze momenten voelen ze zich thuis.
Ondanks het lichamelijke verlangen naar elkaar kon George zich niet vinden in hoe Gauvain dacht en zijn kennis beperkt was tot de zee. Wanneer hij dan ook voorstelt om iets nieuw aan te leren en bijvoorbeeld schilder te worden om zo samen te kunnen zijn, trekt George zicht terug.
Het vervroegde afscheid was uiterst koud.
|
