Goed, ik heb hier weer een heleboel in te halen. Ik zal proberen jullie kort en snel te vertellen wat er mij nog overkomen is.. Donderdag, vrijdag en zaterdag (27,28 en 29 maart) waren helemaal toegewijd aan een interessant evenement van Comercio Justo. Donderdag en vrijdagvoormiddag kwamen er afgevaardigden van verschillende sectoren en organisaties vertellen over hun ervaringen en visies over fair trade. Vrijdag en zaterdag vond er een beurs plaats met de producten van die instituten, zodat de mensen er wat over te weten zouden komen. Ik ben blij dat ik dit heb meegemaakt, want ik heb er veel uit kunnen leren. Ik denk dat ik trouwens niet de enige ben.. Dinsdag was mijn laatste dag stage. Die avond heb ik dan ook een impulsieve beslissing genomen om naar el Salar de Uyuni trekken (onder invloed van o.a. Toribio, mijn collega). Alle chance heb ik dat gedaan! Unieke ervaring, het was gewoonweg prachtig. Onvoorstelbaar gigantisch ook. Ook opweg naar Uyuni was het de moeite mijn ogen open te trekken, ik kwam er eigenlijk te kort..(Foto´s staan op mijn flickr, maar in´t echt is het toch wel heel anders) Dit heeft me warm gemaakt om meerdere dingen te gaan verkennen. Ook leer je hier veel mensen kennen, wat ook wel goed meegnomen is. Zondag vertrek ik naar La Paz, Copacabana. Daar heb ik met een Paraguayaan (?) afgesproken. Aangezien ik niet veel tijd heb om veel te schrijven zal ik eigenlijk vooral foto´s online zetten. Ja inderdaad soms zeggen foto´s meer dan woorden, haha goed excuus he. Bij deze laat ik het, ik hoop dat ik nog de goesting ga hebben hier een goed verslagske neer te typen, maar er zijn nu eenmaal interessantere dingen die voorrang krijgen Nee, u hoort nog van mij! Ciao!
Ik heb weer wat foto´tjes upgeload, je moet maar eens kijken: http://www.flickr.com/photos/24305302@N08/ Ik ga er werk van proberen te maken nog een stukje te schrijven!
Vorige week was het dus dat heilige gedoe, maar daar was er maandag, dinsdag en woensdag nog niets van te merken.. Woensdag ben ik met men werk naar een kaas- en appelbeurs gegaan en smiddags hebben we een terraske gedaan, en jawel, met cervezas. In de namiddag wederom naar de beurs, dit keer met Nelson erbij. Daarna naar een bar gegaan en howla, het was precies een wedstrijdje. Vele uurtjes en cervezas later, kom ik thuis, maar de familie was op restaurant omdat het vadertjesdag was. Op restaurant wederom: cervezas. Ik denk dat ze dit doen omdat de dagen die gingen komen, alcohol verboden is. Omdat de moeder zo aan het aandringen was ben ik donderdagavond meegegaan naar 7 kerken!! Uiteindelijk viel het nog wel goed mee. Gabriella is echt een grappige en zij hield het allemaal plezant. (de andere familieleden ook hoor ) Ons plan om vrijdagochtend naar el cerro te gaan, is er niet van gekomen, iedereen was te moe en had geen zin. We moesten ook zogezegd om 6 uur smorgens opstaan. Eigenlijk was ik nog wel blij dat het niet doorgegaan is. Normaal moest ik in de namiddag mee naar de mis, maar daar ben ik van kunnen ontsnappen. In de plaats daarvan ben ik iets gaan drinken met Rene, op een superschoon terraske met uitzicht op de hele stad. Rond 17uur was er een processie aan de gang en dan kwam iedereen op straat om achter Jezus en Maria aan te lopen, met fanfares en alles. Dat heb ik eventjes bijgewoond. Omdat het verboden is alcohol te drinken op vrijdag, hebben we het gehouden bij een filmavondje. Zaterdag hebben we wat rondgehangen en wandeling door Sucre gemaakt, die avond ben ik voor de eerste keer in mijn leven naar de mis gegaan!! En ik denk dat het daarbij gaat blijven.
Zondag was het grote barbecue en rond de namiddag ben ik naar de sauna geweest. Wel anders dan in belgie, mss een beetje goor ook.., maar wel hmmm. Buiten was er ook een zwembad, wel ijskoud maar na de sauna deed dat wel heel goed.
Volgende week vertrek ik, en dat is met veel gemengde gevoelens. Langs de ene kant kan ik niet wachten om te gaan reizen en langs de andere kant wil ik hier blijven. Kben volop alles aan het plannen en uitzoeken wat ik het best kan bezoeken in die 3 weekjes. Tot nu toe ben ik van plan eerst de bus te nemen naar La Paz, daar meteen naar Copacabana te gaan en ginder een week te blijven (Titicacameer) Daarna naar Cochabamba gaan en daar vrienden ontmoeten. En uiteindelijk naar Santa Cruz.
En inderdaad Ien, eigenlijk wil ik niet terug naar België.. En zo bruin zie ik niet hoor, ik voel me nog steeds een blanke scheet :p
Het zonnetje doet zijn werk weer uitstekend, ik ben uitgeslapen en klaar om deze semana santa aan te gaan. (geen vlees deze week, maar ook donderdagnamiddag en vrijdag niet werken! Dus dat vind ik nog wel een goede compensatie )
Ik begin me hier hoe langer hoe meer een boliviaan te voelen. Aangezien ik hier letterlijk in een nieuw leven ben gesmeten, begin ik de gewoontes dan ook over te nemen. Zoals: altijd te laat komen (misschien was dat al een gewoonte van mij), geen stress want alles komt altijd in orde, vrienden en familie zijn het belangrijkste wat er bestaat en daarom ook veel respect voor hen, u amuseren natuurlijk ook en lui zijn kan absoluut geen kwaad. Afspraken maken en ze niet nakomen is ook een dagelijks gegeven. Ok ja misschien waren dit al oude gewoontes. Maar familie betekent hier toch meer dan bij ons denk ik, of toch op een andere manier. Moest ik hier voor altijd wonen, zou ik veel meer afhankelijk en onzelfstandig zijn. Kijk naar mijn zussen: 24 en 25 jaar, denken er in de verste verte nog niet aan om alleen te gaan wonen en zouden geen dag zonder hun moeder kunnen. Vrijdagavond ging Ximena koken voor mij, haar specialiteit: noodles meer kan ze nie. Ze lacht er zelf ook mee, maar dus denk ik niet dat ze echt zelfstandig zijn eh. Ook moeten ze altijd alles zeggen, waar ze naartoe gaan, met wie, wanneer, ... Bijgevolg dat we dus vaak plannetjes moeten verzinnen zodat de moeder niet teweten zou komen dat we met die bepaalde jongens uit zijn gegaan, en waarom het komt dat we zo laat thuis kwamen. Ook de getrouwde broers en zussen komen nog elke dag middageten bij de familie. Familiefeesten bij ons zijn een paar keer in het jaar, hier dus elke dag.
Voor de rest drukke, maar voldane dagen achter de rug. Op het werk is het echt interessant nu, veel vooruitgang gemaakt en de sfeer zit er ook goed in. De media aan het plannen, samen met Ximena (niet mijn zus, maar collega op het werk die ook stage loopt; veel meisjes met de naam Ximena hier btw) Dus vele radio en tv-omroepen bezocht vorige week en kostenplan en toestanden opgesteld. Ik zal hard moeten doorwerken want over 2weken (misschien 3) is de stage al gedaan. Maar niet altijd kan ik aan het project werken, want soms is het nodig dat ik mee in de winkel help, of ergens mee naartoe ga, of zoals vorige week 20kilo confituur in zakjes doe ( wat nog wel plezant was :)). Wanneer mijn stage afgelopen is, ga ik wat rondreizen en dan kom ik normaal gezien 25 april terug.
Ahja is iets anders en iets heel tofs waar ik vrijdag naartoe ben gegaan was una peña, iets wat hier veel gedaan wordt. Eigenlijk zoiets als de Bombardonderdagen maar dan met echt goeie, typische Boliviaanse muziek. Verder nog vele feestjes bij vrienden thuis en discotecas. (ze kennen er wat van hier zenne) En ivm met die afspraken maken en niet nakomen en dat lui zijn, vergeet ik altijd foto´s te nemen en dus zal ik me voornemen in het vervolg mijne kodak wat meer boven te halen en foto´s te nemen.. Net zoals hier vanalles tekomen schrijven. Ook gingen we zaterdag normaal met de fiets naar Yotala, maar twas te warm en we waren te moe en dus zijn we met den auto gegaan . Volgende week gaan we met de fiets! Ook de 7cascadas staat nog op het programma, net zoals het witte zoutmeer.. En zoals ik de vorige keer zei, omdat het semana santa is, gaan we vrijdag 7 kerken bezoeken en naar el cerro..
Waarom ik in de krant stond, was omdat met het verjaardagsfeestje van Gabriella een journaliste foto´s is komen trekken en er een artikel over had geschreven, en ja dus nu was er een foto in de krant met kato in een bar.. niet zo spectaculair , maar toch :)
Benieuwd hoe het daar in België is, kheb toch al wel een momentje een beetje heimwee gehad misschien. Maar dat was zo weer over hihi
Goed ik moet er weer vandoor. Als er iets is wat jullie nog willen weten, vraag me maar, want ik vergeet altijd vanalles te zeggen.. Maar dan kan ik nog veel vertellen als ik terug ben.
Wanneer mensen hier een van de vele kerken passeren maken ze en kruisje en kussen ze hun handje. Verder gaan ze elke zondag naar de mis en zeggen ze dat ze gelovig zijn. Ik ben een duivel want ik ben niet gelovig, volgens Anita, de nicht van mijn gastgezinmoeder. Volgende week is het santa semana, en dan eten ze donderdag en vrijdag geen vlees en dan wandelen ze ook naar een plek. Soit, hier een foto van een schilderij van op mijn kamer, best nog wel schoon he. Vredige jezus dat met de schaapjes speelt. Overal in het huis zijn er zulke dingen te vinden.
Vrijdag, toen ik op een verjaardagsfeestje beland was waar alleen mannen aanwezig waren, heb ik een nogal interessant gesprek gevoerd met een van die jongens. De reden waarom ik hier zoveel aandacht krijg, is omdat buitenlanders (vooral usa-ers en europeanen) het imago hebben gemakkelijker te zijn; als ge begrijpt wat ik bedoel. Tof eh.. maar ik laat me niet doen. Ik heb al gemerkt dat ik moet oppassen met die Boliviaanse jongens, voor da ge het weet denken ze dat ge hun liefje bent Meisjes van 14 dat hier rondlopen met een ronde buik, wordt beschouwd als normaal. Echt vele tienermoeders hier. Maar toch gelooft iedereen in seks na het huwelijk; alleen wilt niemand dat en dan gebeuren er zo´n dingen..
Donderdag dus mijn strategie voorgelegd aan mijn collega´s en promotor. Kzal even kort vertellen wat mijn "strategie" was: Ik was dus van plan eerst Cach en comercio justo bekend te maken bij de mensen en zodra we een ietofwat goed imago hebben, meer informatie te geven en alle achterliggende info duidelijk te maken. Inderdaad eerst dus de aandacht trekken door iets "de la puta" te doen. Want comercio justo is toch iets moeilijk om interessant over te brengen aan de mensen hier. Ik dacht aan een evenement te organiseren met typische, locale muziek en daar dan producten beschikbaar stellen, foldertjes, you know... De nadruk wou ik dus leggen op "samen" kunnen we de kleine productoren helpen, en dat het locale producten zijn. De link kan dus gemakkelijk gelegd worden met het evenement, waar op voorhand veel teasing raclame voor gemaakt kan worden.(o.a. met stickers en affiches..) Comercio justo = comercio junto. Daarna dieper en persoonlijker communiceren, zoals op scholen sprekers laten komen, interactiviteit.. En tot slot nogeens duidelijke massareclame. Natuurlijk is dit maar ruw uitgelegd, maar ergens komt het dus op dit neer . 2uur lang erover gepraat enzo, en uiteindelijk denkik dat ze het goed vonden. Ja tis soms echt frusterend dat ge niet kunt zeggen wat je wil en dat ze u verkeerd verstaan. Ook kreeg ik weinig feedback. Als ik iets vroeg zoals, klinkt dit ok, of aan wat hadden jullie gedacht, kreeg ik eigenlijk geen antwoord..(ze zeiden wel vanalles, maar ik was er niet veel mee :p) Precies ofdat wat ik zei het was en niet veranderd zou kunnen worden. Maar het is toch ok gekomen. Lastig dat we ons budget niet kennen. Dus het mediaplan zalook niet vlotjes kunnen verlopen. Maar deze namiddag bijvoorbeeld zal ik een vergaderingeske bijwonen en dus leer ik hier ook eens iets anders bij.
En verder: - Ik sta in de krant van Sucre! Maar ze was uitverkocht en dus niet kunnen kopen.. - Vorige week ben ik met nick en naren mee naar het weeshuis gegaan en me met weesjes van 2 tot 5 jaar beziggehouden. Echt zoo schattig, ni normaal. Je komt daar binnen en ze bespringen u letterlijk en roepen allemaal "mama, mama, mama". Zoveel energie ook dat ze hebben.. aparte ervaring. - Ook heb ik het kerkhof bezocht: is gigantisch en heel mooi. - Mijn spaans is beter geworden (ja best he), en dat is echt zoo veel toffer om mensen te kunnen verstaan en zelf ook meer dingen te kunnen vertellen, zonder dat ze ni te lang moeten wachten of da ge gewoon foert zegt omdat het te moeilijk is om uit te leggen. - Had ik al verteld dat ze drank in zakjes verkopen? - Tijd gaat te snel voorbij - Een uur geleden was er een betoging op la plaza. De politieke toestand hier is echt niet wat het moet zijn. Maar ik denk dat de problemen zich vooral in La Paz afspelen, en later met de verkiezingen (in mei) zal het erger worden zei men familie me.
- kheb al enkele foto´s upgeload op http://www.flickr.com/photos/24305302@N08/. ja sorry maar da duurt hier allemaal zo lang voor upte loaden en internet zelf is ook heel traag. Frustrerend hoor. Zo had ik vorige week ook iets geschreven en ik wou het posten en toen was het internet hier uitgevallen... maar i´m back on track :) see you next time xx
was weer geweldig. Vrijdagvoormiddag dus naar de dinosaurusvoetstappen gaan kijken met Nelson en Torribio, haha toffe ervaring. Ze zijn er hier precies heel trots op, ok tis schoon, maar ik vond het een beetje met veel tralalie en tralala erbij. Met t buske er naartoe gegaan, eerder afgestapt zodat we nog een wandeling konden maken in de mooie omgeving, heet zeg ik u, maar heel schoon ze. Varkentjes tegengekomen enzo. Weet ge, voor de ingang van het "dinosauruspark" moet ne gringo 30 bol betalen en ne local maar 5. tsss .. vond ik ni erg want Nelson trakteerde . Eerst een filmke gezien en dan een begeleiding door het parkske met de plastieke dino´s gekregen, was wel grappig, met geluid van de schreeuwende beesten erbij en alles.. Wat er eigenlijk te zien viel, was een grote rotsmuur met voetstappen van dinosaurussen in. Ge kon het van op een afstand bekijken ( en met zone verrekijker ) ja het had wel iets.. Maar ik vond het uitzicht in de andere richting eigenlijk mooier Kheb fotokes, maar ik stel voor da ik ze ne keer allemaal op flickr ga zetten, is handiger. Dus totnutoe blijft het een verrassing, jeej ik hou van verrassingen! Vrijdagavond dan, was er weer iemand jarig in de familie: Gabriella, men "zus" die 25 geworden is. We hebben gevierd met een lekkere maaltijd in het huis met de ganse familie. "Zhappie beursdeej tuu juu" hihi ze zingen het hier wel grappig. En dan was er - zoals elke vrijdag- en zaterdagavond - weer chaos in het huis, iedereen wilt zich klaarmaken om uit te gaan: schminken, haar krullen of stijlen, douchen, kleren zoeken.. iedereen wou in de badkamer.. wederom echt grappig. Ik was natuurlijk al lang klaar en met de jongens de meisjes aan het uitlachen ;) Goed, David en Irene kwamen ons ophalen met zijne chiquen Audi, naar een of andere gezellige bar getrokken en daar met vele andere vrienden gedronken en gelachen en gedronken. 1u, tijd om naar den disco te gaan. Nog andere vrienden ontmoet daar, heel leuk feestje... De muziek hier is echt heel tof om op te dansen, cumbia, reggaeton, ik hou er wel van. Hier trouwens in de internetshops staat ook meestal van dieje vrolijke muziek op :) De volgende dag was echt ne luien dag, maar dat is ook wel eens plezant. Met de hele familie in het bed gelegen en naar tv gekeken..zalig. Om 17uur had ik een afspraak in het park met Nick en Nauren, 2 jongens van ergens dichtbij Chicago. We zijn iets gaan drinken op een balkon van een café/restaurant. Het is echt interessant ieders zijn visie te horen van deze cultuur.. De mijne verandert elke dag Daarna hebben we in het park gezeten met andere vrienden, naar het huis van Nauren gegaan. Hij woont echt heel mooi, op het dak van het huis heeft hij een groot terras, met zicht op de hele stad. Echt wel de moeite. Daarna zijn we iets gaan eten: kip met frieten, natuurlijk ;). Naar een Cubaanse bar gegaan, mojitooo. Terug naar la plaza, want we hadden afgesproken met Rodrigo, hij is ons komen halen met zijnen auto, toerekes gemaakt, meer mensen opgepikt... Dat is hier echt in.. gewoon wat rondrijden in den auto met boliviaanse muziek (en drank meestal). (heb dit ook al veel gedaan met andere vrienden van men zus enzo, ze doet dat praktisch elke dag) Ahja het verkeer hier, in het begin was dat ook wel ff wennen. Voetgangers hebben hier geen voorrang, dus je moet echt opletten. Verkeerslichten bestaan wel, maar er zijn er echt niet zo veel. Ook rijden er veel mensen rond zonder rijbewijs, omdat het gewoon niet gecontroleerd wordt.. Ze rijden wel niet zo snel, eerder traag, maar daar kan ik goe mee leven, is minder gevaarlijk.. Raar dat er hier zo weinig ongelukken gebeuren, want het verkeer is soms echt heel gek... Dan zijn we even naar een discotheek gaan zien waar er zogezegd "electronight" was, maar zooveel volk, en de muziek leek eerder op goedkopen dance of toch iets slechts. Dus dan maar naar Mitos, een vele gezelligere disco, en daar super goed geamuseerd. Ook even een karaokebar binnengesprongen, haha de mensen die zingen menen het echt, en hopen ontdekt te worden. Zondag hmm lazy sunday. Eigenlijk was het nog wel ne productieve zondag; eerst naar de markt gegaan, teenslippers gekocht, die had ik echt nodig! Daarna met de zussen onze kleren gewassen. Echt op de oldskool manier. Maar dat heeft echt wel iets en kvind het wel tof. In de zon de kleertjes wassen in een ton, uitspoelen, ophangen.. Daarna heb ik zelfs mijn kamer nog opgeruimd! Gisteren heb ik met Zara afgesproken en zijn we iets gaan drinken, haar had ik zaterdagavond leren kennen. Ze komt van Duitsland en werkt hier als vrijwilliger. Echt een toffe, kdenk dak er nog wel meer mee ga afspreken.
Op het werk zijn ze momenteel internet aan het installeren, maar ik denk dat ik er nooit echt gebruik van zal kunnen maken. De datum voor het bespreken van mijn strategie is verplaatst naar donderdag. Dus nu ben ik ne cataloog van het Spaans naar het Engels aan het vertalen. Ik ben benieuwd wat Nelson voor me deze week in petto heeft, want hij zei me dat we vanaf nu elke week iets gaan bezoeken. Vrijdag gaan we normaal gezien iets gaan eten met de andere compagnons van het werk We zien wel, ik ben gelukkig en dat is tof.
Deze morgend amai, ik geraakte echt niet uit mijn bed. Ik was nochtans niet zo laat gaan slapen.. Gisteren na mijn werk ben ik nog eens naar een voetbalmatch gaan kijken. Deze keer Sucre tegen Potosi, veel meer volk, ambiance en betere match ook. Maar wederom 0-0. Jammer want naart schijnt als Sucre wint, is het groot feest.. had ik graag gezien. Thuisgekomen, nog een half filmke gezien in mijn bed (jaja kheb nen tv op mijn kamer). Er zijn hier 2 goeie kanalen: Mtv en Fox; op Fox komen de goeie series en elken avond een paar films. Nog even naar beneden gegaan, de mama tegengekomen, ze was een beetje aangeschoten van een feestje met vriendinnen, even gelachen met haar en dan gaan slapen. Maar goed, deze morgend dus zooo moe en er was gene koffie niemeer!! Dus al slenterend naar mijn werk gestapt, zoals altijd in een van de vele kleine winkeltjes een flesje water en kauwgommen gaan kopen. Mensen dat mij raar aankijken, ik dat mensen raar aankijk.. Aangekomen in mijn kantoor "Buenos dias Toribio, como estas" Laptop opstarten, te moe om te denken, maar toch doen, dingen willen typen maar niet kunnen.. (omdat ik de woorden niet vind int spaans) naar internetshop, woorden gaan opzoeken, ... Daar gaat deze bewolkte, nogal saaie voormiddag. Maar dan is het middag en ga ik Rene opzoeken, omdat ik zo´n nood heb aan koffie en ne starbucks bestaat hier niet, en ik had graag aangenaam gezelschap gehad bij mijn koffie. WAUW dat deed goed. Het is altijd leuk te praten met Rene (ook een belg dat hier woont en werkt en connecties met de khm heeft ). Een beetje te laat aangekomen voor het middageten in het huis van de tante, maar lekker gegeten.. Nog wat nagepraat met de broers en nonkels en tantes en hupla tis weeral bijna tijd om te gaan werken. Ondertussen was het alweer superwarm geworden, en mijn humeur werd beter met de minuut. Hier komt ie weer, dat gelukzalige gevoel. Iets dat ik België ook wel eens heb, maar hier toch wel veel meer. Een gevoel da ge blij zijt da ge leeft, da ge zijt waar ge zijt en doet wat ge doet... just very nice.. Al wandelend door de straten, kom ik voorbij een telefoonshop en ik bel naar thuis, leen aan de telefoon, en leen, heel fijn te praten met u Oeps ik was een beetje te laat voor mijn werk, maar ik kreeg ineens nen boost en kheb goed kunnen doorwerken. Dat geeft mij ook een goed gevoel, gevoel van voldoening. "Yes, tis hier aant lukken, waaaa zalig" Maandag moet ik alles voorleggen en presenteren, spannend eh, dan weetik of ze het goed gaan vinden.. Nelson, mijn promotor, heeft mij en Toribio uitgenodigd om morgen naar de dinosaurusvoetstappen te gaan kijken. Van Dan (Jerseyboy) heb ik gehoord dat dat wel lachen was. Hij was er met zijn vrienden een paar weken geleden naartoe gegaan. Naart schijnt gaat ge met een Dinobuske naar die plek. Een buske me nen dino op ennal. Ik ben benieuwd, ik zal mijne kodak meenemen. We hebben morgen om 8uur afgesproken (auch). Ja dat is vroeg voor mij, normaal ga ik pas om 9uur werken. En ik weet niet hoe het komt, allee misschien wel, maar ik ben hier echt sneller moe dan in België. Jetlag kan al nietmeer; een meisje vertelde mij dat dat komt omdat je hier zoveel impulsen moet opnemen, dingen ziet enzo, en ook heel de tijd int Spaans moet redeneren en praten en luisteren. En dat is dus vermoeiend.. No idea.. Onder invloed van Rene ben ik van plan om hier is aan een sport te beginnnen. Dat geeft je ook meer energie eh, en ze hebben hier wel sportmogelijkheden.. Curieus of het ervan in huis zal komen, mij kennende ... ;)
Elke dag na het werk, gaat niemand hier recht naar huis. De jongeren bevinden zich massaal op La Plaza, anderen gaan naar de marktjes, of wandelen wat rond of gaan iets drinken. Ik doe elke dag ook 1 van deze dingen. Yeah big nightlife overhere
Als ik ´s middags tijd heb, ga ik ook de stad eens verkennen. Deze leek int begin echt groot voor mij, maar iedereen hier noemt dit een klein stadje. Ondertussen vind ik mijne weg al wel en lijkt het al minder groot, maar toch. De drukke straten met overload aan kraampjes met rommel en rommel enzo, vind ik wel heel tof. Maar daartegenover, het park en la Plaza, zijn dan ook weer zalig om te gaan zitten en "bezinnen" en rond te kijken en mensen te ontmoeten en gewoonweg te genieten (in het zonnetje hihi). Als ge zo op een bankje ga zitten hier, komen er dikwijls kindjes naar u toe om te vragen of ze uw schoenen mogen poetsen of da ge een snoepje wilt kopen. Ookal zegt ge nee danku, beginnen ze te vertellen en vragen te stellen. Zo ben ik al veel teweten gekomen over Sucre, La Paz, hun collectie munten van over heel de wereld, hun leven ... Nog wel tof om dermee te praten, maar idd ergens wel iets van ... ge weetwel... Mijn schoenen blinken btw ;)
Goed, ik spreek meestal met Ximena af rond dit uur en dus ben ik er maar weer eens vandoor.
meer kan ze nie. Ze lacht er zelf ook mee, maar dus denk ik niet dat ze echt zelfstandig zijn eh. Ook moeten ze altijd alles zeggen, waar ze naartoe gaan, met wie, wanneer, ... Bijgevolg dat we dus vaak plannetjes moeten verzinnen zodat de moeder niet teweten zou komen dat we met die bepaalde jongens uit zijn gegaan, en waarom het komt dat we zo laat thuis kwamen. 
. 2uur lang erover gepraat enzo, en uiteindelijk denkik dat ze het goed vonden. Ja tis soms echt frusterend dat ge niet kunt zeggen wat je wil en dat ze u verkeerd verstaan. Ook kreeg ik weinig feedback. Als ik iets vroeg zoals, klinkt dit ok, of aan wat hadden jullie gedacht, kreeg ik eigenlijk geen antwoord..(ze zeiden wel vanalles, maar ik was er niet veel mee :p) Precies ofdat wat ik zei het was en niet veranderd zou kunnen worden. Maar het is toch ok gekomen.
