Elk jaar opnieuw vindt er een savanne-autorally plaats, georganiseerd door Staatsolie. Twee collega's van Arian namen er deel aan en eindigden op de 6de plaats bij de middenklasse. Het leukste is natuurlijk de start waar we met z'n allen naartoe zijn gegaan. De pitpoezen mogen dan even op de foto, gezeten op de motorkap met de dappere chauffeurs ervoor. Van links naar rechts ik (Kathleen), Nathalie, Deborah en Marjolein met onder Martijn en Gerwin.
Deze twee hieronder zal ik maar niet bij naam noemen!
16-11-2010
wateroverlast
Arm België! Vanuit Paramaribo volg ik de waterellende in België. Ik maakte dit in het verleden mee toen ik nog aan de Drie Leie woonde, maar daar zijn deze mensen dan toch voor één keer bespaard gebleven. Wateroverlast in Suriname is heel gewoon. Hier kan op één dag zoveel regen uit de hemel vallen, dat gans de stad onderwater staat. Voor sommige mensen die in de lagere gedeeltes van de stad wonen is water hebben in huis niet nieuw! Het grote voordeel hier is dan wel dat het bijna evensnel weer wegtrekt en door de warmte alles weer kurkdroog wordt. Hieronder zie je twee foto's van toen ik onderweg was naar de school waar ik les geef. Gelukkig rijd ik hier met een 4x4 want anders zou het water al vaker eens langs onderen zijn binnengekomen.
De toegangspoort van de school waar ik les geef. Gelukkig loop ik altijd op teenslippers en voelt het water aan alsof ik een warm voetbad neem.
Hier dragen de leerlingen van de scholen allemaal een uniform. Hieronder heb je het uniform van de leerlingen van alle middelbare scholen. Ze dragen allemaal een jeans met daarboven een lichtblauw hemd.
En de kleintjes van de lagere scholen? Ook een jeans met een geruit wit/groen hemd.
Rond 1 uur 's middags kleurt de stad met blauwe en witgroene hemden!
En hieronder dan nog een paar voorbeelden van de talrijke gebouwen/huizen die met reclame beschilderd zijn. Parbo, het Surinaamse bier, en Borgoe, de Surinaamse rum, zijn de populairste reclameschilderingen.
Gelukkig heeft dit huis nog iets kleurrijks op de gevel staan.
Parbo Biri, dat n'a biri!
08-11-2010
sporten
Ondanks dat de hitte ons soms helemaal lam slaat, proberen we toch af en toe 'te bewegen'. Het meest courante bewegingstijdsverdrijf is zwemmen en 's avonds bier heffen en dansen.
Arian heeft een maand geleden meegedaan aan een officiële loopwedstrijd in Coronie. Die loopwedstrijd werd gefinancierd door zijn werkgever en er waren dan ook héél veel collega's aanwezig, maar enkel Arian en nog één collega liepen mee! De meesten haakten op voorhand af, niet op de afstand, want dat was maar 5 km, maar op het tijdstip van de dag. Die wedstrijd werd nl gehouden om 4 uur in de namiddag, op zowat het warmste moment van de dag, en ik kan je verzekeren dat je al na 100 m zin hebt om af te haken. Maar 't ventje hield het vol en zette geen slechte tijd neer. Arian had zich wel de weken daarvoor wat voorbereid en ging regelmatig eens op de sportclub wat rondjes lopen. Badend in het zweet en met een knalrode kop kwam hij de eindstreep over. Volgens mij is dit niet erg gezond!!
Ikzelf ging soms met de "Gooische" vrouwen van de collega's een potje tennissen, maar de problemen die ik heb aan mijn handen laten dit niet meer toe. We gingen wel afgelopen weekend kijken naar een 'show'dubbelwedstrijd tussen Richard Krajicek, Wimbledonkampioen in 1996, Paul Haarhuis en Jacco Eltingh, die als mannendubbel alle vier grand slam titels wist te veroveren en Jan Siemerink, die ook enige tijd tot de 25 beste tennissers ter wereld behoorde. Ik had nog nooit een tenniswedstrijd live op dit niveau gezien en het was echt geweldig!!!
Onze laatste sportuitdaging vóór het einde van het jaar wordt een viswedstrijd!!! Wie had dat ooit kunnen denken dat we ooit zouden meedoen aan een viswedstrijd!!!! Wat je hier allemaal niet doet om de dooie momenten op te vullen. En het is niet zo maar een viswedstrijd. We gaan met de boot op het Brokopondomeer en proberen daar de grootste vis te vangen. Er zijn al 40 boten ingeschreven. Surinamers zijn nl dol op vissen!! Gisterenavond zijn we al naar een voorbereidende avond geweest waar de deelnemers vragen konden stellen. De zaal zat vol fanatieke vissers die hoogst waarschijnlijk het meest gesofisticeerde equipment in hun bezit hebben en wij bezitten op dit moment nog niet eens een vislijn!!! We zijn ook niet van plan om er één te kopen, want er zijn hier mensen genoeg van wie we het een dagje kunnen gebruiken. Maar goed, wij doen het voor de fun hé! Hier wordt vooral op de enorme anjoemaras gevist. foto's van de vangsten volgen.....
02-11-2010
Tuinieren
Na een lange periode met schaarste aan groenten en fruit, beginnen er weer ananassen en mango's te verschijnen aan de kraampjes. Ja, hier ook gaat alles met seizoenen, alhoewel je het niet goed begrijpt want het is hier altijd warm! Maar toch zorgt de hoeveelheid regen/droogtes en een paar graden meer of minder er voor dat hier ook seizoenen zijn. Ook in onze tuin begint het fruit vorm te krijgen. We hebben cocosnoten, maar die zijn niet zo lekker want het zijn sapcocosnoten met weinig vruchtvlees. Ik wist hiervoor ook niet dat er zo veel verschillende soorten cocosnoten bestonden. We konden reeds bananen oogsten. De bananenplant is een soort struik waar één grote vrucht aan komt, een enorme lange steel met allemaal bananenkammen aan. Na dat de bananen volgroeit zijn, kap je de struik om (want die valt eigenlijk al vanzelf om) en daarna komt er weer een nieuwe struik. Ook hebben we vele mangobomen in de tuin en het zijn allemaal verschillende soorten. Hier in Suriname noemt men ze magna's. Er staat ook een soort appelboom, maar die appels zijn helemaal anders dan bij ons en ik vind ze niet zo lekker. Hier heeft Arian net zo een struik met de houwer omgekapt en de enorme steel met bananen er afgesneden.
Voorlopig wordt het bananen eten!!
Dit zijn de prachtige bloesems van die appelboom
Bij het afvallen van de bloesems kleurt de grond donker roze
Er hangen al veel mango's maar ze zijn nog niet rijp
Ramses en Mamapoes, onze trouwe viervoetertjes zijn steeds in onze buurt!
13-10-2010
Aruba
Ja ja, eindelijk zitten we op één van de ABC-eilanden of de "beneden windse-eilanden". De verjaardag van Arian in dit lange weekend was een mooi moment om eens op de vele promoties van SLM-luchtvaartmaatschappij in te gaan. De vluchten naar de eilanden net voor de kust van Venezuela zijn niet duur en zijn amper 2 uren vliegen.
Aruba is kleiner dan Bonaire en Curaçao en is amper 30 km lang op 10 km breed. Als je geen strandzitter bent, heb je het eiland op 4 dagen wel volledig gezien. Aruba "one happy island" staat overal vermeld, zelfs op de nummerplaten van de auto's. Bijna de hele westkust bestaat uit een aaneenschakeling van soms kilometerslange stranden, veelal omzoomd met palmbomen. Deze stranden worden tot de mooiste van de wereld gerekend. Geen wonder, want het azuurblauwe zeewater in combinatie met het poederachtige parelwitte zand is een lust voor het oog. Opvallend is dat bijna alle stranden op Aruba Amerikaanse namen dragen: Palm Beach, Eagle Beach, Baby Beach, Rodgers Beach, Bachelor's Beach. De stranden lijken exclusief voorbestemd voor rijke Amerikaanse gasten, maar gelukkig tref je ook nog wat Europeanen en Latijns-Amerikanen aan.
Het is nu toeristisch laag seizoen, dus echt niet veel volk op het strand
Hieronder ons strandje. Er was gelukkig steeds een rieten parasol vrij, want de zon brandde fel. We konden er heerlijk snorkelen en mooie visjes bekijken. Nu en dan stortte zich een pelikaan vlakbij ons in het water om een prooi op te vissen. Ongelooflijk plezante vogels die pelikanen!!
We zouden jullie kunnen doen geloven dat we logeerden in het Hotel Riu Palace, maar we hadden gewoon ergens een kleine studio gehuurd. Toch 's avonds eventjes ons gast gevoeld. Kathleen in de inkomhal.....
Kathleen op de binnenpatio...........
Kathleen aan het immens luxe zwembad......
De Bugaloe Pier, een aanrader om romantisch te aperitieven
De ultieme droom van vele verloofden: trouwen op Aruba op 10/10/2010 En je openingsdans op de Bugaloe Pier
3 pelikanen op een stokje
12-10-2010
Aruba Arikok National Park
Een groot deel van het eiland is een natuurreservaat, gevuld met cactussen en rotsformaties. Vanop de verschillende hoge heuvels heb je een mooi zicht over het eiland. En de kust aan die kant is rotsachtig en ruig. Je kan er enkel met een 4 x 4 in en daarom huurden we tijdens ons verblijf een Jeep. Gaaf zo'n bak!! Vooral Arian kan enorm genieten van zo'n stoer avontuur.
Reusachtige mooie cactussen
Een "natural bridge", een rotsformatie waar de zee een doorgang onder heeft gemaakt. De bekende "natural bridge" van Aruba is een tijdje geleden ingestort, maar je hebt er nog kleinere zoals deze.
In deze grotten vind je nog eeuwenoude rotstekeningen van de indianen
Langs deze kant van het eiland geen toeristen en geen witte stranden met palmbomen. We waren er helemaal alleen!
Iets eten en drinken in Charlie's Bar in het stadje San Nicolaas
Aruba Oranjestad
Op een paar straten met kleurrijke huizen na, is Oranjestad niet veel soeps. Het kleine centrum is een verzameling van dure winkels (Gucci, Louis Vuiton, Lacoste, enz..) waar de rijke Amerikanen die van de cruiseschepen komen, hun geld verteren, alsook in de verschillende casino's.
Hier zie je een paar van die gekleurde huizen in de typisch Caraibische kleuren.
Bagage toch maar niet in de auto laten liggen, er waren eigenaardige figuren die rondzwierven rond de auto. Nadeel als je 's middags uitcheckt en pas 's avonds met het vliegtuig terug moet!!
En nog een hele mooie cactus
Arian is jarig
Arian zijn verjaardag was een mooie gelegenheid om een trip naar Aruba te ondernemen. Op zaterdag 10/10/10 gingen we uit eten in het restaurant de "Flying Fishbone", een super exotisch plekje waar je tafel op het witte strand staat en je kan kiezen of je al dan niet met je voeten in de zee wil zitten. Wij kozen op het droge te blijven, het leek ons niet prettig om na een paar uren doorweekte voeten te krijgen. We genoten van de zonsondergang, alhoewel een zeer opvallende Amerikaan met nasaal stemgeluid luidop zat te kletsen en afbreuk deed aan het gezellig moment. Gelukkig ging hij veel eerder weg dan ons, zodat we niet meer naar zijn ordinair geluid hoefden te luisteren.
We kozen voor Mojito, roomsoepje met zeevruchten, gebakken baracuda op een bedje van groenten en aardappelpuree, een wit wijntje uit de Ardèche en als afsluiter crême brulée. Het was niet het goedkoopste restaurant van het eiland maar wel uniek, super romantisch en lekker!
Ondanks dat hij in Europa al jarig was maar nog niet op Aruba, kreeg Arian alvast een voorsmaakje op wat die avond nog moest komen: een bordje met vuurwerk en een Arubaans meisje die aan onze tafel Happy Birthday stond te zingen en hem daarna met drie zoenen feliciteerde. We moesten er erg om lachen, dat kan je je bij ons toch niet voorstellen dat de dienster begint te zingen!!
Het mooi opgemaakt bord met letters van chocolade
Daarna nog een whisky op de Bugaloe Pier
En daarna een feestje in het 080 café, een gezellige bar buiten de toeristische zone waar alle in de horeca werkende Nederlanders na hun diensturen een afzakkertje nuttigen.
Het kon geen toeval zijn, de eigenaar van het café en de barkeeper van de Bugaloebar gaven een feestje........ want....................... zij waren ook jarig!!!! Zo zijn er die nacht 3 mannen respectievelijk 32, 36 en 39 jaar geworden. Big Party dus, tot in de vroege ochtenduren. De jarige eigenaar met Arian op de foto.
Arian heeft zijn naam vastgelegd op een van de lampjes boven de bar. Zie ook hoger, het telefoonnummer van de es(c)ort girls
De andere jarige man is Erik met het oranje T-shirt aan.
11-10-2010
Berg en Dal
Twee weken geleden zijn we uitgenodigd door vrienden om met hen eens twee dagen te genieten in het binnenland. Arian had al enkele weken bijna dag en nacht gewerkt en kon eventjes ontstressen wel gebruiken.
Berg en Dal is een mooi resort langs de Surinamerivier, met mooi ingerichte huisjes zoals hemelbedden met klamboes en zicht op de rivier. Naast het resort zit Berg en Dal Adventure waar je kan wandelen, een kayak huren, canopy (van kabels naar beneden glijden tussen bomen en over de rivier). We kozen voor het laatste.
De voorbereidingen en veiligheidsmaatregelen voor de canopy
Arian vond dat dit eigenlijk niet zo prettig zat tussen zijn benen
Eventjes instructies en oefenen
En dan vliegen tussen de bomen en over de rivier, super leuk!!!
Avondbuffet
Prachtige gele en oranje vlinders door elkaar
28-09-2010
Naar de steengroeve
Tijdens Nick zijn verblijf gingen we een bezoekje brengen aan de collega's op de steengroeve, diep in het bos, waar het bedrijf een concessie heeft voor het ginnen van steen voor het aanleggen van wegen en maken van de dijken. De trip ernaar toe met de boot is altijd een plezierig uitje. Voor één keer heeft Arian het stuur overgelaten aan Nick. Het voordeel van zo een trip is dat je eens lekker kunt uitwaaien en het windje je even afkoelt van de enorme hitte die er nu voor het ogenblik is. Het is hier dagelijks toch minimum 35 °C in de schaduw en soms verlang je om heel de dag in de airco te gaan zitten. Enkel 's avonds wordt het aangenaam en kan er eventueel wat aan sport gedaan worden, maar over dag wil je zo weinig mogelijk bewegen. Dagelijks gaan ook een enorme berg aan plastieken flesjes van water en soft de deur uit want je moet hier veel drinken. De enorme afvalberg van plastiek is een enorm probleem voor Suriname.
Nick in actie
Na een uurtje varen eindelijk de steengroeve in zicht
Eerst even halt houden bij de kantine om te eten en te drinken. De kok van de steengroeve kan uitstekend koken en daarom proberen we altijd voor etenstijd aanwezig te zijn.
De kraan schept de stenen uit de groeve op een vrachtwagen, die het op zijn beurt naar de kade voert, waar het dan wordt overgeladen in bakken die worden geduwd door schepen langs de Surinamerivier naar hun bestemming.
De donkere vlekken zijn de boorgaten waar springstof is in ingebracht. Straks gaat dit deel van de groeve de lucht in.
Arian probeert wat deskundige uitleg te geven aan Nick
De enorme boormachine waar de gaten mee worden gemaakt.
En dan op een afstand van 300 m mogen we toekijken....boem ... stof, brokstukken vliegen in het rond en de aarde beeft onder je voeten, alsof er een aardbeving is.
Arm België! Vanuit Paramaribo volg ik de waterellende in België. Ik maakte dit in het verleden mee toen ik nog aan de Drie Leie woonde, maar daar zijn deze mensen dan toch voor één keer bespaard gebleven. Wateroverlast in Suriname is heel gewoon. Hier kan op één dag zoveel regen uit de hemel vallen, dat gans de stad onderwater staat. Voor sommige mensen die in de lagere gedeeltes van de stad wonen is water hebben in huis niet nieuw! Het grote voordeel hier is dan wel dat het bijna evensnel weer wegtrekt en door de warmte alles weer kurkdroog wordt. Hieronder zie je twee foto's van toen ik onderweg was naar de school waar ik les geef. Gelukkig rijd ik hier met een 4x4 want anders zou het water al vaker eens langs onderen zijn binnengekomen.
