Eindelijk is het er toch van gekomen. We maken een vijfdaagse trip naar het buurland 'La Guyane', een Departement Outremer van Frankrijk. We rijden op donderdagnamiddag van Paramaribo naar Albina, het stadje aan de grens. Na Mungo vertoont de weg lelijke sporen. De beschadigingen aan het wegdek, ontstaan tijdens de binnenlandse oorlog toen het junglecommando wegversperringen aanlegde voor het nationaal leger, zijn tot op heden nog niet hersteld. Je doet bijna drie uren over een afstand van ongeveer 150 km. Albina is een armtierig stadje. Van de witte houten huizen aan de waterkant, die er stonden in hun glorietijd, is helaas niets meer over. Ook de rest van Albina werd grotendeels verwoest tijdens de binnenlandse oorlog. We komen 's avonds rond een uur of zeven aan in Albina en checken in bij 'Albina Breeze'.
Het ziet er allemaal netjes uit....
maar de omgeving staat in schril contrast met ons 'luxueus'verblijf.
De auto kan achter het hek en er is heel de nacht bewaking. We gaan een rustige nacht tegemoet.
De volgende ochtend moeten we om half acht de 'Bac'nemen (de pont), om de brede Marowijnerivier over te steken.
Wij zijn blijkbaar de enigsten die naar Frankrijk willen!
Lets go
Als je niet met de auto bent, kan je deze bootjes nemen om aan de overkant te geraken.
Bienvenue en France!!!
Reisje naar Frans-Guyana 2
Eenmaal we aan de overkant zijn in Saint-Laurent-du-Maroni, stoppen we bij de bakker waar we echte croissants et une baguette kopen voor onderweg. Arian rijdt helaas tegen een auto aan en na even onderhandelen en advies van een garagist in te roepen, want we hadden geen zin om het met de verzekering te regelen, komen we er met 150 euro vanaf. We willen vandaag zo ver mogelijk rijden (bijna tot aan de Braziliaanse grens), om dan in kleine etappes de volgende dagen terug te keren.
Onze bestemming van vandaag is het dorpje Cacao dat midden in het regenwoud ligt.
Onderweg worden we getrakteerd op een ongelooflijk mooi uitzicht op het oneindige regenwoud.
Het dorpje Cacao krijgt zijn echte ontstaansvorm in 1977, op het ogenblik dat Frankrijk met de politieke vluchtelingen zit afkomstig uit Boven Laos. De Hmong gemeenschap vocht aan de zijde van de Fransen tijdens 'La guerre d'Indochine' en waren daarna in hun land niet meer welkom. Het kwam Frankrijk goed uit om die gemeenschap in 'La Guyane'te droppen, omdat zij meester waren in fruitteelt en landbouw. Het klimaat en de omgeving was immers bijna identiek. Vandaag zijn het vooral zij die zorgen voor voldoende groenten en fruit in dit land.
Voor de zoveelste keer staan we versteld van de diversiteit aan culturen in deze regio. Na reeds in Suriname in contact te zijn gekomen met Indianen, Hindoestanen, Javanen, Creolen, Marrons, Boeroes, Chinezen, Libanezen, Brazilianen, etc.. komt de Hmong gemeenschap daarbij. Als je het dorp binnenrijdt, heb je eerder het gevoel dat je in Azië bent en niet in Latijns-Amerika.
We hangen onze hangmatten op in de gîte Quimbe Kio bij Tchia en Bruno (een Bretoen die met een Hmong getrouwd is).
Natuurschoon
Het huis is ook typisch voor de Hmong gemeenschap.
Zicht op het dorpje vanuit onze 'carbet'(hangmattenhut)
Het kerkje van Cacao. Er is geen kip op straat. Zijn wij dan de enige gekken die in die hitte rondlopen???
We rijden ook nog die middag naar Regina, maar dat blijkt niet zo bijzonder te zijn. We zitten maar 100 km meer van Brazilië, maar beslissen niet nog eens extra 2 uren in de auto te zitten. s' Avonds wokt Tchia ons een lekkere maaltijd bij elkaar en aangezien wij de enige gasten zijn, spelen we met haar, en onder het genot van een frisse pint, scrabble in het Frans!!!! De volgende dag, na een lekker ontbijt, rijden we door naar Cayenne.
Reisje naar Frans-Guyana 3
Valt het je ook op dat de wegbewijzering net hetzelfde is als in Frankrijk?
Cayenne is de hoofdstad van Guyane en voelt aan als een Franse stad. De wegen zijn goed, je hebt bij elke toegangsweg enorme supermarkten zoals de Intermarche. Wij gaan vooral naar Cayenne om eens in de oude binnenstad rond te lopen en naar de markt te gaan.
Place du coq
Op de markt
Wat vers fruit kopen voor onze vitamientjes
Een visstandje.....meneer staat in de blakende zon de vis schoon te maken.
Place Schoelcher. Een zekere meneer Schoelcher toont aan de slaaf de weg naar de vrijheid!!! Die Fransen toch....wat zijn ze toch goed!!
Reisje naar Frans-Guyana 4
De Franse structuur en de smalle straten geven Cayenne een mediterrane sfeer.
Eventjes een goede koffie drinken
l'Hotel de Ville
La fontaine de Montravel zou dateren uit 1867. Wateraanvoer vanuit het binnenland werd in de 19de eeuw aangelegd door de 'bagnards', de Franse gevangenen die naar de strafkolonie werden verbannen.
Reisje naar Frans-Guyana 5
s'Middags willen we gaan relaxen en barbecueën aan het strand. Suriname heeft geen stranden, maar Guyane heeft echt een paar mooie stranden. Wij gingen naar deze van de chique buitenwijk van Cayenne: Montjoly!
Geniet mee van deze schitterende dag en stukje paradijs op aarde...
Reisje naar Frans-Guyana 6
We willen niet overnachten in Cayenne en rijden een uurtje verder tot in Kourou. Kourou staat bekend voor zijn Centre Spatial en de lanceringen van de Arianneraketten. Tot onze grote verbazing is elk hotel en guesthouse volzet. Waarom vragen we? En dan komt de grote verrassing, binnen een half uur wordt de Arianne 5 gelanceerd. Hij moest al 3 weken geleden, maar wegens technische problemen en weersomstandigheden, was het al drie keer uitgesteld. We maakten ons niet meer druk om slaping, dat was een zorg voor later. Als een speer gingen we richting uitkijkpost voor de lancering. We moesten nog een steile heuvel trotseren, maar eenmaal boven was er bij iedereen een enorm enthousiasme en de sfeer was geweldig. 7 minuten voor het einde van de countdown werd de aftelling stil gelegd. Er was op dat moment teveel wind. Als er na een uur niet minder wind was werd de lancering afgeblazen, maar na drie kwartier liep de teller plots verder, nog 6 min., nog 5, 4,....de spanning steeg en toen kwam onder uit de rakket een vuurbal, de rakket schoot de lucht in en de donkere nacht veranderde plots in een heldere hemel. Geloof me, het was geweldig om dit mee te maken. Hieronder de foto's, alhoewel die niet kunnen weergeven wat we in het echt gezien hebben.
De raket die je hier ziet is niet de rakket die wordt gelanceerd, die staat een heel eind verder.
De teller stopt op 7 minuten..het probleem: METEO
Daar gaat Arianne 5
Maar waar nu slapen?? We rijden naar de rand van Kourou waar de Galibi indianen een eigen stukje strand hebben. We mogen voor 12 euro onze hangmatten op hun strand ophangen, waar we tussen twee jonge koppeltjes hangen en de nodige wietlucht. We slapen goed en bij zonsopgang blijkt het een prachtig stukje strand te zijn.
15-08-2011
Reisje naar Frans-Guyana 7
We wilden op zondag naar de eilanden 'les Iles du Salut' zeilen, maar aangezien alle hotels in Kourou volzet waren, waren ook al de catamarans volgeboekt. We gingen vroeg naar de aanlegsteigers en hoopten alsnog twee plaatsjes te bemachtigen. Bij een boot was nog 1 plaats vrij en later meldde zich nog iemand ziek, dus we hadden weer geluk!!
Nog niet goed wakker dus eventjes koffie!!
Deze drie kleine eilanden, die je hieronder in de verte ziet liggen, werden tot in de achttiende eeuw samen de Duivelseilanden genoemd en nu nog wordt het eigenlijke l'Ile du Diable (Duivelseiland) wel eens verward met de andere eilanden. Je hebt nog l'Ile Royal, waar we eerst zullen aanmeren en het derde eiland is l'Ile Saint-Joseph, waar we daarna naartoe zeilen.
Het zijn rotsachtige eilanden en prachtige Robinson pareltjes.
Vanaf 1852 vormde het Duivelseiland, net als de twee naburige eilanden, een onderdeel van de Franse strafkolonie van Frans-Guyana. Er werden er politieke gevangenen, terroristen, spionnen en zware criminelen vastgezet.
Ile Royal
De bekendste gevangene was de (ten onrechte) voor spionage veroordeelde Franse kapitein Alfred Dreyfus, die er van 1895 tot 1899 onder een bijzonder streng regime verbleef. Hij zat in een hut die hij aanvankelijk niet mocht verlaten.
Het Duivelseiland staat voor sommigen ten onrechte symbool voor heel de beruchte strafkolonie: er waren geen echte kerkers, in tegenstelling tot op de twee andere eilanden waar veel meer gevangenen zaten. Het klimaat op de eilanden was aangenamer dan in de eigenlijke strafkampen op het vasteland en de gevangenen moesten er geen zware dwangarbeid verrichten.
De ontsnapping van Henri Charriere van het Duivelseiland, zoals hij vertelt in zijn boek Papillon, is wellicht verzonnen. Foto hieronder, het huisje van Dreyfus op het duivelseiland.
Het duivelseiland, in tegenstelling tot het Ile Royal en het Ile Saint-Joseph, is permanent onbewoond en wordt niet gebruikt. Het eiland is verboden terrein. Door de zware stromingen is het trouwens moeilijk het eiland te betreden, ook al is het maar enkele honderden meters van de twee andere eilanden verwijderd. Het duivelseiland was enkel via een kabelbaan vanaf het Ile Royal te bereiken. (foto hieronder)
Reisje naar Frans-Guyana 8
Op het Ile Royal staat de directeurswoning. Ja, het verschil met de gevangenen moest er zijn.
In de verte het Duivelseiland
De woningen van de bewakers
Het oude ziekenhuis
Hier wil je echt niet gevangen zitten
Effe lunchen! Brochetje van haai met rijst, creools sausje en een lekker fris wit wijntje!!
14-08-2011
Reisje naar Frans-Guyana 10
( het lukt me niet om Reisje naar Guyane 9 voor deze te plaatsen, dus het vervolg die hierna staat moet eigenlijk voor deze!!) Enfin, de vakantie zit er weer bijna op, maar nog niet helemaal! Op de terugweg naar Saint-Laurent-du-Maroni, in Iracoubo, komen we dit pareltje van een kerkje tegen.
Quel beau Jesus!
Nog een mooi voorbeeld van indianenwoningen in Awala
Voor diegene die de film Papillon gezien hebben, in deze 'Camp de Transportation' te Saint-Laurent-du-Maroni kwamen de gevangenen eerst aan. Een concentratiekamp 'avant la lettre'.
Zo de reis zit erop, nog even langs de vismarkt alvorens het pont terug te nemen naar Suriname
Reisje naar Frans-Guyana 9
Zo, we moeten terug naar de boot, want we varen naar het Ile Saint-Joseph, die je hier rechtvoor ziet liggen.
Dag aapje!
Instappen
We kregen een lekkere frisse rumcocktail geserveerd
