Eerste dag van het nieuwe jaar. Ik zit hier thuis, lichtelijk te bekomen van een fijn feestje, waar ik eerlijk gezegd totaal geen zin in had. Ik denk dat ik geboren ben met het ontbrekende nieuwjaarsfeestjes-gen. Niet de grootste fan van deze verplichte feestdag dus, maar goed, het is méér dan behoorlijk meegevallen, waarvoor dank!

En hier zit ik dan, achter mijn pc te denken…en wat nu? Een behoorlijk beladen vraag toch wel, wetende dat dit mijn jaar wordt! (lees hopend). Het zou makkelijker zijn ze niet in mijn hoofd te hebben, want basic ben ik geen planner en een vraag als “wat nu?” vraagt eigenlijk om een plan.

Een vriend en zo noem ik hem nog steeds, want hoewel ik hem al lange tijd niet gezien heb en we er eigenlijk een basis sms-relatie op nahouden, is hij zo één van die mensen die ergens bepalend in je leven zijn.

Een vriend zei me dus ooit dat ik toch eens ergens een planning in mijn leven moest maken. Ik begreep het toen niet helemaal denk ik. Nu nog steeds niet volledig, maar ergens begint er een lichtje te branden, maar eerder een grote lampion met een te zwak lampje in.

Niet het plan van wat ik volgende week wil eten, of wanneer mijn grote liefde voor de deur moet staan, maar eerder een plan met eigen doelstellingen. Zo een langetermijnvisie. Onbewust en vaak net iets bewuster ben je daar wel steeds mee bezig, maar ik dan eerder in de zin van, voila, dit wil ik en graag zo snel mogelijk. Heef me al geregeld wat gebroken neuzen opgeleverd van de deuren die in je gezicht toeslaan.

Dus ja, een lange termijn planning. Welke doelen zet je daar dan in? Ik wil gelukkig zijn? Ja, waarschijnlijk is dat het plan van elke levende ziel op deze wereld. Wat maakt mij nu gelukkig? Wat wil ik bereikt hebben op het einde van mijn rit?

Ergens denk ik dat ik me de ‘wat vragen’ niet meer hoef te stellen, want die ken ik.

De ‘hoe vragen’ daarentegen. Hoe ga ik de juiste keuzes kunnen maken om mijn doelen te bereiken. Moet ik daar geduldiger voor zijn? Moet ik daar eerlijker voor zijn naar mezelf toe? Maar hoe bereik ik die oprechte eerlijkheid en wanneer weet ik nu of ik eerlijk ben? Moet ik de driehoeksverhouding hart, buik, verstand meer gaan respecteren of blijven gaan voor dat puur intuïtieve? Is het ‘hoe plan’ dan het plan dat hij bedoelde? Waarschijnlijk hoor ik het wel via sms en ondertussen zet ik me alvast aan mijn planning.