Ondertussen al 23 november 2013.. operatie gehad..cyste verwijdert uit knie..revalidatie met kiné..
Dinsdag ben ik terug aan het werk gegaan en het viel me heel goed mee wel wat stijf en pijnlijke knie maar dit volgehouden met een pijnstiller..
Qua relatie nog altijd niet zo heel veel verandert..
Ik wil liefde in mijn leven voelen maar helaas is dit nog altijd een groot gemis..
Meegaan met hem ivm zijn werk is voor hem al tonen dat ik belangrijk voor hem ben..
We zijn 3 dagen naar Duitsland geweest om een beurs te gaan bezoeken ivm zijn werk..
Was zwaar om rond te lopen met een nog gevoelige knie maar kheb volgehouden en het is me gelukt..
Was leuk om samen te zijn en was net dag na mijn verjaardag dat we vertrokken dus was wel in een leuk sfeertje..
Jammer genoeg hebben we niets gezien van de streek daar er was geen tijd voor een plaatselijke uitstap..
2de avond wel samen iets gaan eten en was wel gezellig maar dan ben je weer zo moe van rondlopen dat je in het hotel direct in slaap valt..
Ik vraag me af ben ik nu zo veeleisend????
Is het voor een man zo moeilijk om te laten zien en voelen aan je vriendin dat je haar belangrijk vindt, dat je van haar houdt, dat zij the one and only is???
Als ik het er met hem over heb dan vindt hij het allemaal vanzelfsprekend dat dit allemaal zo wel is..
Voor hem is mij meenemen al een teken van liefde..
Hij is gesloten zegt hij en dat hoor ik nu al superlang..
Hij heeft me gezegd dat het nu een kalmere periode wordt en dat ik hem de kans moet geven dat het wel zal beteren...
Hoeveel geduld moet ik nog hebben???
Soms denk ik om weg te gaan..maar ik voel me goed bij hem en ons gezin..
Er is dus maar 1 struikelblok en dat is de affectie die ik zo nodig heb die ik niet krijg van hem..
Moet je daarom een relatie beeindigen??
Dan vind ik weer van niet maar wil ook niet zo gans mijn leven verder zoals dit...
Moet ik hem dan blijven kansen geven???
Vanavond gaan we samen op stap..optredentjes gaan zien van wat cover-groepen..
Ik weet nu al dat hij mij niet zal vastpakken of een kus geven..en ik wil dat zo graag..
Waarom moet er altijd "iets" mankeren aan een relatie????
Kheb al vernomen dat hij altijd zo geweest is, want eerst dacht ik dat het enkel bij mij was dat hij zich zo gedroeg maar nee blijkbaar is hij echt wel een gesloten persoon qua gevoelens tonen??
Hoe krijg je zo een persoon iets meer open??
Kheb wel al gemerkt dat als ik zijn ouders en mijn ouders vergelijk dat er idd op dat gebied een groot verschil is..
Ik heb mijn ouders vaak in een omhelzing gezien of een stevige zoen en bij zijn ouders die ik nu toch al meer dan een jaar ken en regelmatig zie is er nooit enige sprake van een aanraking of een zoen..
Dus ik concludeer dat je gevormd bent zoals je het thuis hebt gezien..mijn vader was een romanticus, in de auto als we ergens naartoe reden legde hij altijd zijn hand op mijn moeder haar bil..ik vond dat altijd mooi en met ouder worden zou ik graag hetzelfde voelen..van een man die je aanraakt op momenten dat je het niet verwacht..
Een man die laat zien "ze is van mij en ik hou van haar"!
Ik zou me veel gelukkiger voelen moest ik dit voelen, de kracht en energie die liefde je geeft is oneindig en zo'n zalig gevoel..
Jammer genoeg kan ik dit nu niet ervaren..
Hoelang moet ik nog wachten...?
Maar voor de rest is alles ok.. 
23-11-2013, 12:44 geschreven door Kate 
|