Leuker dan ik het me had voorgesteld ! Bedoeling was dat ik zou "15 minuten schrijven" vandaag. Tenminste dat was mijn opdracht bij dag 2 in het "no diet-dieet". (http://www.nodietdietway.com/nddlearnmore.php) En om dan in een schriftje te gaan schrijven, neen, niet meer van deze tijd. En toen schoot het woord BLOG door m'n hoofd, en hier ben ik dan...
Het voorspel bij mijn '15 minuten schrijven' was dan wel een klein uur research en hoofdbrekens (welke blog gaan we bewonen?, en erger nog : verzin maar een gebruikersnaam en titel voor je blog, ... ) maar 't is toch gelukt. Benieuwd hoe het eruit ziet straks.
En wat vertel je hier dan?
Hoe mijn ex-vriendje vanmorgen belde om te vragen of hij zich wel behoorlijk gedragen had zaterdagavond op de Fiesta Latina ? Of hij niet té vervelend/onbeleefd/opdringerig.... geweest was. Ja, hij was inderdaad een beetje zat toen, ja, maar hij was zooo content dat hij mij had teruggezien....(hij híng letterlijk aan me, en wilde dat nog liefst horizontaal gaan doen.) Waarom antwoord ik dan in hemelsnaam met een tolerante "neen, je was helemáál niet vervelend/onbeleefd/opdringerig..." ? En hoe komt het dat ik me nadien zelfs geflatteerd voelde dat hij gebeld had ? Klopt die "no return on investment" dan plots niet meer ? Is het niet de bedoeling dat ik zónder hem doorga ? Hoe kan dat op deze manier ?
Ik blijf verscheurd. Shit zeg, en dat na een relatie die 3 maand heeft geduurd. Ik dacht dat ik goed bezig was door hem eenvoudigweg te "ontslaan" en te verwijderen uit mijn leven, maar zo werkt dat dus niet. Hij zit hardnekkig in mijn systeem... En wandelt geregeld door mijn gedachten. Maar het zal wel loslopen en komt wel goed. De stress is tenminste al weg. Alleen de hunkering is gebleven.
Wat schrijf je verder nog ? Dat ik vanmorgen een telefoontje kreeg van het interimbureau dat ik op gesprek mag donderdag? Hoe ik me daar wat ongemakkelijk bij voel omdat ik in mijn huidige job zelfs nog in de proefperiode zit (tot eind deze maand). Maar tegelijkertijd kriebelt het toch. De lokroep van de verandering. Zeker ook omdat er een heuse exodus bezig is op het werk. En ik me ook geregeld groen/geel/blauw erger aan een aantal onwaarschijnlijke toestanden.
Maar anderzijds is "going shopping" ook prima om je opnieuw bewust te worden van wat je hebt. Je te realiseren dat dat lang nog zo slecht niet is. Enfin, dat merk ik donderdag wel.
De katten rennen elkaar weer achterna in hun grappige galopje. 't zal zeker al laat zijn. Want in de vroege avond slapen ze. Ik zal hen eens gaan aflossen met slapen, zie...
Tot de volgende... Want dit moet ik zeker méér doen
