Daar sta je dan, auto volledig vernield, total loss zoals ze zeggen, verzekeringsmaatschappij trekt zich terug en betaald geen cent en ik zit met de auto lening die ik nog 3 jaar lang heb moeten afbetalen ook al had ik de auto niet meer.
Ik hoef niet te vertellen dat mijn huwelijk toen wel definitief voorbij was hé.
Dus daar sta je dan, alléén.
Een klein loontje waar je keihard voor moet werken, nog vrij jong en reeds gescheiden of toch bijna, een auto lening af te betalen en geen auto meer.
Als er me nu nog iemand zegt dat het leven mooi is, die draai ik de nek om.
Maar het leven gaat verder en de tijd staat niet stil omdat het mij even tegen zit dus je leeft van dag tot dag.
En aangezien wij niet gemaakt zijn om alleen te zijn, leer je vroeg of laat toch weer iemand kennen en schijnt plots de zon weer en kan je weer lachen en genieten van het leven. En zeg je tegen je vrienden en familieleden, wat is het leven toch mooi !
Eindelijk terug een beetje geluk..............................maar niet voor lang. De volgende tsunami was op komst.
Erger dan dit kan mij toch echt niet overkomen, of wel ? Reken maar van ja hoor.
De Belgische wetgeving zegt dat je minstens 2 jaar gehuwd moet zijn of 23 jaar oud om te kunnen scheiden, dus ook dat nog eens.
Ik laat alles achter, en verhuis naar een piepklein, oud appartementje met 2e hands meubeltjes en tel de dagen dat we lang genoeg "gehuwd" zijn om te kunnen scheiden. Mijn notaris verteld me dat zolang we "officieel" nog gehuwd zijn, aansprakelijk blijven voor mekaar, dus als ik schulden maak dat hij daar mee voor kan opdraaien en vice versa.
Ik zeg hem dat dit geen probleem gaat zijn en dat ik mij daar geen zorgen over maak.
Ik had mij beter heel veel zorgen gemaakt.
Ik was een weekje of twee weg bij hem en hij begon mij te bellen en stond elke dag aan mijn deur te janken, dat hij toch zo'n spijt had van alles en dat hij nog een kans wou, en hij zou het goedmaken, en ik mocht alle eisen stellen die ik maar wou als ik hem toch nog maar een kans gaf.
Na lang wikken en wegen besloot ik dat ik niet zo maar gehuwd was en dat ik het nog een kans moest geven, hij was tenslotte de man waar ik de rest van leven mee wou delen, dus ja, we beginnen opnieuw.
Het gaat goed, zeer goed, we zijn gelukkig. Soms wel even een slechte dag waar die herinnering aan wat er gebeurd was weer even terug naar boven komt, maar ik moet daar mee leren leven en loslaten.
Een nieuw begin, ik verhuis terug naar ons thuisje en we kopen een nieuwe auto, een sport autootje, kei leuk, snel wagentje, open dak, zalig.
We moeten hier wel een financiering voor aan gaan maar dat is geen probleem, we verdienen allebei meer dan genoeg om deze maandelijks te bekostigen. Er is wel een klein probleempje, mijn man kan geen financiering krijgen doordat hij in de horeca werkt en geen vast bedrag verdiend elke maand, maar dat lossen we op door de financiering op mijn naam te zetten.
Zie je het aankomen ?
Na zes maanden terug samen, zit ik om 1.30 s'nachts een boek te lezen in bed, wachtend op de thuiskomst van mijn man, als de deurbel gaat.
Een deurbel om 1.30 s'nachts is nooit goed nieuws of hij moest zijn sleutels vergeten zijn ?
Ik vlieg uit bed, open de deur, en daar staat de politie !
Mevrouw, het spijt ons ten zeerste maar uw man is betrokken geweest in een auto ongeluk maar hij is ok, enkel wat schrammen, maar de auto is volledig vernield en schiet niets van over, en Mevrouw, uw man was dronken en heeft veel geluk gehad want hij, en nu komt het.......en zijn vriendin die bij hem in de auto zat hadden dood kunnen geweest zijn, spijtig genoeg hebben wij een bloedstaal moeten nemen voor de verzekering en doordat hij dronken is trekt de verzekering zich terug en betaald de omnium niet uit. Kunnen wij u nog met iets van dienst zijn Mevrouw ?
Oma was er dus niet meer, zus gehuwd, broer bijna nooit meer thuis, vader altijd werken dus wat bleef er over, ik en mijn moeder.
Ik heb altijd een goede relatie gehad met mijn moeder en omdat ik de jongste was thuis, en zeg maar, een beetje een nakomertje, hadden wij eigenlijk een speciale band. Later in dit verhaal ga ik daar nog op terug komen.
Ik wist reeds van op zeer jonge leeftijd dat kinderen niets voor mij was, dat moeder instinct hadden ze er bij mij vergeten in te steken.
Mijn vriendinnen zeiden altijd : dat veranderd nog wel, als je wat ouder bent. Maar ik wist dat dit niet zou veranderen en dat dit mijn keuze was en ik voelde me daar goed bij.
Wat wel zeer raar was, mijn zus had een zoon gekregen toen ik 9 jaar was en de dag dat hij geboren werd en ik hem voor de 1e keer zag dacht ik : die is van mij, dat is mijn kindje en daar ga ik voor zorgen. Hij was elke dag bij ons thuis, bij zijn Oma, mijn moeder dus, en hij en ik groeide samen op. Aangezien ik en mijn zus 13 jaar schelen en hij en ik maar 9 had ik met hem een betere band dan met mijn zus. Eindelijk had ik een speelkameraadje.
Toen ik 15 was begonnen mijn interesses te veranderen, ik wou zangeres worden, naar Amerika gaan en een grote superster worden, typische jonge meisjesdromen. In Augustus 1977 overleed Elvis en ik kreeg de kans om te zingen in een band die Elvis imiteerde.
We traden op over het ganse land, soms 1 keer per week, soms elk weekend. Naar school gaan interesseerde mij niet meer en optreden en naar school gaan ging niet echt samen en mijn studies begonnen er onder te lijden dus moeder trok aan de noodrem. Gedaan met optreden en u concentreren op uw studies was de boodschap. Ondertussen had ik een vriendje, iemand uit de band en dat maakte het natuurlijk alleen nog maar moeilijker.
Ik heb uiteindelijk het zingen moeten opgeven maar na een lang gesprek met mijn ouders was het duidelijk dat naar school gaan voor mij geen optie meer was, ik wou gaan werken en geld verdienen. Ik zie de directrice nog voor me alsof het gisteren was, woedend was ze ! Ze zei dat er nooit iets van mij terecht zou komen, dat ik niets kon en dat ik veel te jong was om te gaan werken. Ik bedankte haar voor de motiverende speech en vertrok.
Nu kan ik gaan vertellen over mijn carriere maar dat wil ik jullie besparen, ik heb op Woensdag de school verlaten en ik ben op Vrijdag beginnen werken en dat is ondertussen 35 jaar geleden. Ik heb nooit een probleem gehad om werk te vinden, alles wat ik vandaag kan heb ik geleerd door te gaan werken, ik spreek Frans, Engels, Duits en heb over de ganse wereld gewerkt. Spijtig dat ik nooit de kans gehad heb om nog eens langs te gaan bij de directrice.
Mijn vriendje ! Beide 15 en oh wat zijn we verliefd en wat is het leven toch mooi !
Na 4 jaar verkering wilden we trouwen, we waren 19 dus ok nog jong maar we waren al zo lang samen en nog steeds dolverliefd dus waarom niet. Mijn ouders stelde voor om het eerst een jaartje te proberen en te gaan samenwonen, en dan konden we binnen een jaar ofzo nog trouwen.
Teleurgesteld maar och wat maakt het uit, samenwonen of getrouwd, we gingen dag en nacht samen zijn en dat was alles wat telde.
Zo gezegd zo gedaan.
Een jaartje samen gewoond en uiteindelijk toch getrouwd.
Toen we 11 maanden getrouwd waren kwam ik op een nacht thuis van mijn werk. Ik werkte in het Novotel en moest dikwijls laat werken en in het weekend maar dat was geen probleem want mijn man werkte in de horeca dus ook hij werkte lange dagen en vaak heel laat.
Blij dat ik thuis was van een lange dag ging ik door mijn dagelijks ritueel, handtas neer, jas uit, richting slaapkamer en wat ik toen meemaakte wens ik mijn ergste vijand niet toe.
Op de deur van de slaapkamer hing een geel post it briefje, je weet wel zo een klein geel vierkant stickertje, en daar leesde ik het volgende bericht :
Gelieve niet binnen te komen in de slaapkamer, ik heb bezoek.
En nu gaan er vele zijn die zeggen, wat ? ik had de deur opengedaan en dit gedaan of dat gedaan. Ik kan jullie verzekeren op dat moment weegt elk been 100 kg en je staat letterlijk en figuurlijk aan de grond genageld, om nog maar niet te spreken over wat dit met iemand zijn hart doet.
Naar mijn ouders gaan durfde ik niet want mijn vader had hem de kop ingeslagen dus ging ik maar in de zitkamer op de sofa zitten en wachte.
Na een uur ofzo, ging de deur open en een jongedame kwam voorbij die vriendelijk goeiedag zei en vertrok.
Als een geslagen hond ging ik naar de slaapkamer, kroop in bed, en probeerde te slapen want ik moest enkele uren later terug gaan werken.
Mijn man, mijn man begreep niet waarom ik zo over mijn toeren was want dit had niets te betekenen, het was seks, meer niet.
Enkele uren later heb ik de kleerkast open gedaan, al mijn kleren eruit genomen op mijn arm, en ben ik gaan werken. The show must go on hé
Na jaren van vele avonden in bed gelegen te hebben met de gedachten van "ooit" ga ik een boek schrijven over mijn leven, en god dat gaat een bestseller worden, heb ik besloten om met deze blog te starten.
Of hier "ooit" een boek van gaat komen laat ik aan mijn lezers over.
Waar ik wel zeker van ben is dat menige op bepaalde momenten het gevoel zullen krijgen dat ik over hen aan het schrijven ben in plaats van over mezelf, want we maken allemaal wel eens hetzelfde mee.
Wat we zeker en vast allemaal hebben meegemaakt, mens of dier, is dat we geboren worden of we dat nu willen of niet, we hebben hier geen inspraak in, we zijn er en daarmee amen en uit.
We komen bij een groep mensen terecht die we uiteraard niet kennen, ze geven je een naam, ook daar heb je geen inspraak in maar goed, en we beginnen met te leren, en dit van dag 1.
Leren hoe je duidelijk moet maken dat je honger hebt, verdrietig bent, pijn hebt of gelukkig bent, altijd maar meer en meer leren.
Uiteindelijk besef je dan dat die groep waar je bij terecht gekomen bent, je familie is want zo noemen ze dat.
En je dagelijkse leventje draait om die familie.
In mijn geval was dat een familie die bestond uit moeder, vader, broer, zus en een oudere dame wat mijn Oma bleek te zijn die ook bij ons inwoonde want haar man was zeer jong gestorven, en aangezien mijn moeder en vader afkomstig waren van Limburg en naar Antwerpen verhuisd waren en ze Oma niet alléén achter wilden laten is Oma bij ons ingetrokken.
Aangezien moeder en vader gingen werken, was het al snel duidelijk dat het Oma was die voor mij en mijn broer en zus zorgde :)
Oma was de spilfiguur in ons leven. Zij was er altijd, dag en nacht. Kregen we het niet van moeder of vader, dan vroegen we het aan Oma want daar kregen we het wel van, stout maar typisch kinderen. We beseften natuurlijk niet dat dit Oma dikwijls in de problemen bracht.
Vanwege een enorm leeftijdsverschil tussen mij en mijn zus, was ik nog maar 7 toen zij in het huwelijk trad en ons huis verliet. Ik mocht bruidsmeisje zijn en snapte er allemaal niets van, maar het was wel een leuke dag met een enorm feest en muziek en dansen, maar de dag daarna was mijn zus plotseling niet meer bij ons thuis. Hoe kon dat nou ? Zal zo wel moeten dan zeker.
Mijn broer 5 jaar ouder was hoegenaamd niet geintresseerd in zijn kleine zus en dacht alleen maar aan voetbal en spelen met zijn vriendjes.
Ik daarentegen was tevreden thuis bij Oma, met mijn puzzels en TV kijken en liedjes meezingen op de radio.
En het leven gaat zijn dagelijkse gang en voor ik het weet ben ik 15 jaar oud, ga naar school s'ochtends en om 9.30 s'morgens komt de directrice mij uit de klas halen omdat ze slecht nieuws te bezorgen heeft. Ik moet onmiddelijk naar huis want mijn Oma is opgenomen in het ziekenhuis met een hartaanval.
De reis naar huis met de tram duurt een eeuwigheid en alhoewel ik niet echt goed begrijp wat dit nu allemaal betekend, besef ik wel dat Oma ziek is en naar het ziekenhuis is gebracht om beter te worden.
Maar Oma wordt niet beter en ze komt niet meer terug naar huis, Oma overlijd.
En dan krijg ik mijn 1e ervaring met echt verdriet, onbegrip, boosheid, en eenzaamheid te verduren.
Zus gehuwd, Oma overleden, broer ondertussen 20 en niet veel meer thuis, dus wat schiet er nog over, ik, mijn moeder en mijn vader. Waar is die groep waar ik 15 jaar geleden bij terecht gekomen ben ? Is dit hoe het gaat ? Langzaam maar zeker gaan ze allemaal verdwijnen ? Dat vind ik maar niets hoor
En net toen ik dacht, dit is het ergste wat ik kan meemaken, kwam mijn leven in een orkaan van verdriet, bedrog en teleurstellingen terecht.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
11 maanden ! 11 maanden !!!
