In If I stay (Als ik blijf) volgen we Mia in twee tijden. We volgen haar in het heden, waar ze samen met haar rockerfamilie een verschrikkelijk auto-ongeluk krijgt. En in het verleden, waar we haar ontwikkeling als celliste meemaken, haar vriendschap met kim beleven en waar we met haar vallen op de bijzondere Adam. Het verhaal wordt vanuit haar perspectief vertelt, het voelt alsof je in haar gedachten ronddwaalt en dat is ook zo leuk aan dit boek.
Het is ook mooi hoe ze de twee tijden zo van elkaar konden scheiden, je vergat als het ware dat er nog een andere tijd was en voor je het wist was er een switch van coma-Mia, naar flashback-Mia.
Adam keek al weken lang van op afstand hoe ik op mijn cello speelde. Ik dacht dat hij dat een afknapper zou vinden maar integendeel. De volgende dag kwam hij naar me toe en vroeg hij me mee uit. Hij zei dat een vriend van hem ziek was en nog twee tickets had voor een celloconcert. Ik was zo verbaasd hoe kon een jongen zoals Adam die in een rockband zit en zo populair is mij op date vragen. Ik was zo gestrest ik kon wel kotsen die avond. Ik had wel vijf keer van outfit veranderd. Tijdens het celloconcert had Adam mijn hand vastgepakt. Ik vroeg aan hem waarom hij mij had gekozen en hij zei dat hij zag hoe ik met liefde en passie op de cello speelde en dat, dat hem erg heeft geraakt. Hij zei ook dat hij veel respect heeft voor mensen die zulke instrumenten bespelen. Adam speelt gitaar en kan zeer goed zingen. Op dat moment was hij zeer populair en kon hij wel ieder meisje krijgen maar waarom ik? Het was de best avond ooit. Het was een fantastische celloconcert en ik heb Adam gekust. Zo begon het eigenlijk allemaal. Ik was verliefd en Adam was verliefd. We hadden leuke momenten samen beleefd elke zondag kwam hij bij ons eten met heel mijn familie. Mijn ouders vonden hem geweldig en ik ook. Hij werd als maar bekender en was altijd weg om op te treden en ik zat nog op school. Ik zag hem niet veel maar als hij terug kwam waren we altijd bij elkaar. Het was mijn laatste jaar op school en ik moest keuzes gaan maken.
De auditie was twee maanden geleden maar ik kon het nog steeds aan mijn vingers voelen. Mam en pap wouden dat ik met ze mee ging op een uitstapje want we konden die dag toch niet naar school of werk gaan omdat er te veel sneeuw lag. We kropen in de auto - een roestige Buick die al oud was toen we hem na de geboorte van Teddy van opa kregen. Ik mocht de muziek kiezen. Ik koos een paar deuntjes van onze favoriete Oostenrijkse liedjesmaker Franz Schubert. Ik koos toch voor Ludwig Von Beethoven een echte klassieker. Ik vroeg me al altijd af of mam en pap het niet jammer vonden dat ik anders ben dan zij. Ik had het geprobeerd. Pa's band heette Nasty Bruises. Ze waren zeer beroemd in onze stad. Maar op een dag in groep 2 koos ik voor de cello. Cello's zijn waanzinnig duur. Dus leende ik een oude van school. Ik oefende dag en nacht. Mam en pap waren er helemaal klaar mee. Ik hield van de orde en de structuur. Maar waar ik echt verslaafd aan was, was het gevoel in mijn borst. De volgende dag kwam pap thuis met een cadeau. Een cello voor mezelf. Is het niet vreemd dat het leven op elk moment kan veranderen. Kijk maar naar mij. Ik, Mia ... die alleen maar kon denken aan haar cello en Adam. En of er een brief onder de deurmat lag. En opeens ...
