Waar gaan we heen vandaag, hoe beleef ik mijn dag die er aan komt in onzekerheid om wat de dag worden zal. Het is wel zo elke morgen, maar vandaag is het anders is er iets dat op het punt staat te gebeuren, iets dat me de wijde wereld in slingert, het zijn dus mijn laatste uren van het onopgemerkt door het leven gaan, ineens zal zich dit wijzigen en kom ik als een hoop woorden en gedachten  de toekomst in waarvan ik niet weet of het er een is van dagen of van maanden. Er zal wel altijd iets van overblijven, hoewel ik nu al de fouten zie die ik begaan heb, door er mijn vrienden bij te betrekken, wat wellicht ongewoon is als het literatuur betreft.

En niet alleen mijn vrienden of goede kennissen, maar ook de plaatsen die ik kende, plaatsen die weinigen kennen en vooral - en ik denk er pas nu aan - de componisten, de boeken, de bergen én de wijnen die weinigen kennen. Bereik ik er iets mee, of worden precies deze eigenaardigheden evenveel valkuilen voor het boek want ik heb aldus meer aan toerisme gedaan in plaats van aan schone letteren.

En nochtans wat ik schreef gaf me bij momenten, bij het herlezen ervan, een grote zelfvoldaanheid. Ik bewoog mezelf tot ontroering bij wat er stond, er was dus zelfvoldoening in wat ik las, maar hoe reageren de lezers hierop en wat zijn hun gevoelens als het boek gesloten wordt, leeft het boek verder of sterft het een stille dood?

Mijn verdediging is mijn eerlijkheid, is gezegd te hebben over heel wat zaken wat ik erover dacht en over andere niets te zeggen. Daar zo-even nog dacht ik aan de vlucht naar Egypte van Jozef en Maria met het kindje Jezus, zijn ze ooit terug  gekomen, staat dit ergens vermeld, is het niet drieëndertig jaar later dat ze teruggekomen zijn, Maria zonder Jozef want die wordt nergens nog vermeld eens Jezus terug is in Jeruzalem. Waarom niet? En ook, als ik me goed herinner treedt Jezus op als twaalfjarige maar wat erna, was hij in Palestina of was hij er niet.

Ik heb dit open gelaten. Niemand stelt er zich trouwens vragen over, nochtans moet dit een belangrijke periode geweest zijn voor de Zoon van God geboren uit een door de geest bevrucht lichaam. Ik heb er geen studie van gemaakt, zoals ik er een gemaakt heb van Oedipus en van Akhnaton en onlangs nog me vragen heb gesteld in een blog, over Homerus en zijn gevecht onder de planeet-goden.

Mijn fout is natuurlijk van dit te hebben ingebracht in een boek dat als roman wordt verwacht, terwijl het heel wat meer is en het is dit ‘meer zijn’ dat  een struikelblok zal zijn voor velen en dus onrechtstreeks ook voor het boek en, voor mij.

Ik schrijf dit vandaag 1 juli 2022 voor mijn blog van 2 juli. Het is straks om 11.00 uur dat het bericht over het verschijnen van ‘De Adem van de Dagen’ de ‘wereld’ wordt ingestuurd.

Ik houd me stevig vast aan al wat ik grijpen kan.