Ik schrijf in vreemde woorden over vreemde dingen, bevreemdend is het wel. Nochtans ik ben zeker niet Jorge Luis Borges, ik ben niet iemand om te zijn wie ik niet ben. Ik ken mezelf en enkel mezelf als ik schrijf, wanneer ook en hoe ook.

Ik testte positief op corona. Ik vermoedde het al enkele dagen, het begon donderdag  - zo ziek en zo moe als, ja, als wat? - maar te moe om de trap op te gaan. Ik bereikte nu  toch al zaterdagvoormiddag, er is hoop op beterschap, maar ik kan het niet onbesproken laten omdat het me omsingeld en insluit, omdat het me neerhaalt, en het is voor enkele ogenblikken de robot in mij die overneemt.

Deze heeft niet die preciesheid, is niet geschoold om alles af te werken zoals het hoort, hij laat zich te gemakkelijk verleiden, verschuift de dingen verder de dag in, de nacht die komt aankloppen in. Hij is echter niet geprogrammeerd en ik sukkel maar wat, zoek naar iets waar ik naar zoeken kan en vind niet altijd de weg, en als ik de weg vind dan is het niet altijd een lange uitgesponnen weg, eerder een weg die doodloopt.

Noem het zoals je wilt, maar eigenlijk blijf ik de man behind the robot. Want de man achter de robot heeft niets gemeen met een robot, hij kan hem wel zien als een hulp die optreedt in zijn plaats, maar hij vertrouwt hem niet, hij kan hem niet vrij laten handelen want waar zal hij uitkomen, eens op hol geslagen?

Laat hem zwijgen dus zodat ik me loswrikken kan en de man worden - vergeef me mijn verbeelden  - van eenvoud, en toch een grote man van wijde luchten, over uitgestrekte velden, van boterbloem en hazelaar, rabarberstruiken en, van zaden die ik strooide en van nieuwe planten die bloeien zullen mettertijd.

Als een vreemde man in een vreemd lichaam schrijf ik over hem. Ik noem hem niet. Wie me leest en hem kent weet over wie het is dat ik schrijf. Ik zie hem als een gelukkig man, hij bezit alles wat hij nodig heeft, van vrouw tot dochters, tot vijvers en tot vrienden die hem lezen en hem brieven schrijven, over het groene van Ierland bijvoorbeeld. Hij hen dankbaar is.

Hij bezit ook een wereld van boeken en muziek. Ondanks corona, eenzaam is hij niet. Hij denkt nog niet verder dan waar hij nu al staat, toch niet bij dit schrijven hier. Zelfs al weet je maar nooit.

*

Er aan toegevoegd om 11.24, uit de Sterrengids 2022: Zondag  20 maart (www.stip.media):

15.33 Universal time, lente equinox, begin van de astronomische lente. De zon heeft nu de ecliptische lengte van 0° en hij staat recht boven de evenaar en overschrijdt de hemelequator van zuid naar noord. Dag (zon op) en nacht (zon onder) duren vandaag overal op aarde even lang, 12 uur.