nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-10-2006
In de ban van de champignons
In september vonden we de eerste cèpes maar deze maand was een recordmaand wat de pluk van champignons betreft. Les cèpes was HET gespreksonderwerp in La Salvetat en ver daarbuiten. Bij Lapeyre in Albi waar we onze nieuwe badkamer kochten konden we meeluisteren naar een recept van cèpes au vinaigre. Twintig kilo plukken op één morgen was geen uitzondering. En wij, wij leerden veel bij. Cèpes de Bordeaux of eekhoorntjesbrood is de enige boleet die hier geapprecieerd wordt; de kastanjeboleet en berkenboleet (de oranje en de gewone) zijn ook erg lekker. Het seizoen van de cèpes is nu voorbij maar nu zijn er weer andere eetbare paddestoelen:des girolles of hanenkammen, des pieds de mouton of gele stekelzwammen, de zwarte, niet aantrekkelijk uitziende hoorn van overvloed, in Frans krijgen die paddestoelen de lugubere naam tropettes de la mort, niet omdat ze giftig zijn maar omdat ze te vinden zijn rond Allerheiligen. We drogen ze en vermalen ze daarna tot poeder, geeft een goede smaak aan paté of sausen. Ik vond des pleurotes, oesterzwammen op een dode berk. En de grote parasolzwam, les coulemelles wordt dagelijks gegeten op toast bij de aperitief. Karel was in de wolken dat ook in ons bos paddestoelen te vinden waren. En we ontdekten dat het bos naast onze tuin toegankelijk is als je tenminste onder enkele prikkeldraden kruipt en het is een prachtig bos! Eigendom van onze 83-jarige buurvrouw Madame Cayssials.
In Rennes werden 10 mensen opgenomen in het ziekenhuis omdat ze giftige paddestoelen gegeten hadden. Drie ervan zijn er erg aan toe, een patiënt moest zelf een levertransplantatie ondergaan! Wij blijven voorzichtig, bij twijfel gaan we naar de buurvrouw die zeer goed op de hoogte is, of consumeren we de gevonden twijfelachtige gevallen gewoon niet.
Karel officieel tot schapenfokker erkend!
Karel is nu eigenaar van een cheptel (-kudde) met een door de overheid toegewezen nummer,elk schaap heeft ook een eigen oormerk. De veearts neemt eens per jaar bloedstalen en stuurt die op naar de FODSA (Fédération des organismes de défense sanitaire de lAveyron), een van de vele boerenorganisaties in de streek. En Karel voelt zich prima met zijn cheptel. Elke dag fietst hij naar Puech Poulit, de schaapjes staan hem dan op te wachten, ze kennen hem al goed! Elke dag krijgen ze gerst en vers hooi. Het stuk weide dat in het voorjaar omgeploegd en gezaaid werd heeft de droogte van de zomer overleefd; op enkele plekken moest opnieuw gezaaid worden, en nu staat het gras en de klaver zeker 20cm hoog. De schapen mogen er elke dag één uurtje van grazen onder toeziend oog van hun herder. Te veel klaver schaadt de gezondheid.
Op 3 oktober tekende Karel de verkoopsakte van le chemin rural, eigendom van de gemeente van La Salvetat-Peyralès. Deze weg loopt voor een deel dwars door onze eigendom, scheidde het bos van de weide, is 4 meter breed en 430 meter lang, bijna volledig overwoekerd door struikgewas en door niemand meer gebruikt. Door deze aankoop worden bos,weide en weg één geheel.
Ditjes en datjes
Ik ben een cursus Spaans begonnen bij Bis Vlaanderen (begeleid individueel studeren) op internet. Je kan zelf je cursus samenstellen, wat niveau en onderwerpen betreft, je hebt een eigen leraar, je kan naar het klaslokaal gaan waar je kan chatten met andere leerlingen onder begeleiding van een leraar Het bevalt me. En het zal nodig zijn een mondje vol Spaans te spreken als ik met mijn toekomstige schoondochter Karol (Costaricaanse vriendin van Pieter)contact wil hebben.
Toon heeft samen met zijn muziekband Transit een eerste CD opgenomen. Je kan enkele nummers beluisteren op de website: www.myspace.com/transit2006
We reden met de moto naar Peyrusse le Roc, een middeleeuwse archeologische site. Ruines van een kerk, een hospitaal, een kasteel, een belfort allemaal uit de 12 de en 13de eeuw. Een bezoekje aan te raden voor alle toekomstige gasten.
Karel is op mijn aandringen naar de kapper geweest. Nu lijkt hij een frisse jongeling van een jaar of 50!
De herfstvakantie is begonnen. Gerda en Jean-Marie zijn deze week onze gasten, en het weer is zomers, un été indien.
24-11-2006
herfst of lente??
Het klimaat staat op zijn kop! Heel de maand was het warm, we konden nog buiten eten in de zon die wel een heel stukje lager staat. De bloemen vergissen zich van jaargetijde, bij de buren bloeien de irissen, in Villefranche staan gele papavers in bloei. Alle geraniums staan nog buiten en geven nog bloemen. De processierupsen zijn ook in de war; normaal verlaten zij hun nest in de dennenboom gedurende het voorjaar. We vonden reeds twee processies rupsen op weg naar de vijver!! Ik hoorde dat de temperatuur in België vandaag (25 november) steeg tot 18 graden, een record. En Pieter wist te vertellen dat een polaire stroming heel Centraal-Amerika in de kou zet!
geert en willy
Onze vrienden uit Leefdaal kwamen een week bij ons logeren. Ik laat Willy aan het woord: Wij hebben un bien, een doening, een stokoud boerterijtje gekocht in de buurt van Karel en Marleen. Ver genoeg om elkaars deur niet plat te lopen en toch ook niet te ver, want Karel heeft een zelden geziene voorraad aan spullen die nog kunnen dienen. Deze maand zijn we een week in Le Ran gaan logeren en ondertussen hebben we heel wat zaken kunnen afhandelen. En het moet gezegd, zonder Karel en Marleen stonden we nog niet half zo ver. Bij de bank een rekening geopend, langs de notaris geweest, een dakhersteller aangesproken, met een restaurateur onderhandeld, van de eigenaar nog een extra stukje grond losgepeuterd, bij een buur hetzelfde geprobeerd en steeds stond Karel aan onze zijde. Tussenkomend waar het moest, zich discreet op de achtergrond houdend indien nodig. Zoveel energie, zoveel belangloze inzet verdiende een wederdienst. Diezelfde week zou Geert koken en ik zou Karel helpen met het uitbreken van een muur. Tussen de living en de nieuwe aanbouw stond nog een muur in de weg, 70 cm dik en voor de kenners, een steunmuur.
Grootse werken
Ons huis is een bouwwerf geworden! Op 13 november, na het ontruimen van de meubels, werd begonnen met het verwijderen van de stenen muur tussen nieuwbouw en living. Een zeeeeer stoffige onderneming!! Al het puin werd opgeruimd, er werd een dwarsbalk gestoken, een trap (drie treden) die de beide delen verbinden werd gemetst, .Het echt vuile werk is achter de rug. Nu nog muren bijwerken, badkamer installeren, chauffageradiatoren plaatsen, nieuwe vensters steken in het oude gedeelte, houten vloer leggen en den ouwe, hij werkt voort! Maar het resultaat zal mogen gezien worden! Hopelijk in de lente.
Willy schreef zijn ervaringen op papier: Stof, veel stof, daarmee valt die werkweek nog het best samen te vatten. Nochtans deden we alles om dat stof tijdig weg te spoelen. Aperitief om 12.30u, aperitief om 18.30u en een glaasje wijn of twee of drie bij het eten, enfin in ieder geval toch een paar flessen. Overigens we hebben heel lekker gegeten, een combinatie van de kookkunsten van het duo Grauwels- De Smet: super! Het zou drie sterren kunnen geweest zijn ware daar niet een kat (Willy bedoelt Cleo)die ongegeneerd op tafel sprong en God, sta me bij -onder het goedkeurend oog van Marleen! De hond Vasco daarentegen die kent zijn plaats, onder tafel, die mag met ons in de toekomst mee naar Yserttout, ons toekomstig vakantiehuisje. Vasco is trouwens een uitzondering want voor de rest zijn de honden een serieus probleem in de Aveyron!Ze verwelkomen je overal met een overdreven enthousiasme. Je doet nog maar de deur van je auto open en daar staat al zo n kwijlend misbaksel te blaffen. Of je komt aangereden en er lopen minstens vier honden vlak voor je wielen. Ik pas me aan aan de lokale bevolking: gasgeven, niet remmen En toen waren ze nog met drie
Bouwkundig bekeken heb ik veel bijgeleerd. Goede beton plakt niet; dan heb je teveel cement gebruikt.en dat komt goed uit, want cement is duurder dan zand. En een betonmolen, ook al is die 35 jaar oud, is nog altijd beter dan handmatig mengen in een kruiwagen. Van die kruiwagen was Karel trouwens ook heel tevreden: 30 jaren trouwe dienst! Ik weet niet hoe ik het moet formuleren, want ik wil mijn vriend Karel niet kwetsen, wan Karel is een sterke, een heel sterke man met een gevoelig hart! Laat ik het voorzichtig zo uitdrukken: die oude kruiwagen weegt minstens dertig kilo en als je die volkwakt met beton dan overstijgt dat de mogelijkheden van ondergetekende! Maar sterke Karel beseft dat niet! Die voelt dat gewicht niet! Ik dacht Karel zo een handige aluminium kruiwagen voor te stellen maar Willy, wat nog kan dienen gooi je niet weg!
Er zijn ook balken geplaatst, ter ondersteuning en om te voorkomen dat de volledige muur zou instorten, wat uiteraard te veel stof zou geven.Tussen de 8 en de 10 minuten heb ik met gestrekte armen een eiken balk ondersteund terwijl Karel in de afval zocht naar een spie die nog zou kunnen dienen. Toen Karel eindelijk besliste om toch maar een nieuwe spie te zagen uit een nieuw stuk hout (naar zijn werkplaats en terug: 6 minuten extra) was ik de kramp en de wanhoop nabij! Ook wederdiensten kennen hun grenzen!!
Omwille van die grootse werken hebben wij onze intrek genomen in de schuur. Hier zullen wij overwinteren en dat valt best mee. Op een oppervlakte van 60m² is alles binnen handbereik, het is er erg knus en gezellig, er is zeer veel licht en we hebben een panoramisch zicht op ons dorpspleintje. Vasco verhuisde mee maar voor Cleo was dat niet zo simpel. Ondertussen heeft ze de weg naar de schuur gevonden en komt ze s morgens bij ons ontbijten.
TV Vlaanderen
Geert en Willy brachten vanuit België een satellietschotel en ontvanger van TV Vlaanderen. Wij hebben nu digitale televisie en kunnen ongeveer 400 TV en radioposten ontvangen via de satelliet ASTRA. , waaronder alle Vlaamse zenders. Onze dag begint met Radio Klara , en dikwijls eindigt onze dag met Frieda in De laatste show. Maar toch blijven we de Franse zenders trouw, we volgen het nieuws op Antenne 2 , we wonen tenslotte in Frankrijk.
bonneke en oma zijn niet meer
Deze maand stierven twee dames die ons nauw aan het hart liggen. Op 7 november stierf Mevrouw Hertogen,Hortense Heinig, 92 jaar, moeder van 8 kinderen. Ze was in mijn jeugd het symbool van de rustige moeder die altijd klaar stond voor haar kinderen.
En oma Westra, Emma Michiels, stierf op 22 november. Zij werd 91 jaar. Vermits wij altijd een fijne vriendschappelijke band hebben gehad met oma van Schilde reisde ik samen met Willy en Geert naar België, zodat ik haar nog even kon bezoeken. Ik nam samen met Toon en Eva op een waardige en innige manier afscheid van haar, twee dagen voor haar overlijden.. Jan en Viona stonden de laatste week van haar leven aan haar zijde. Pieter schreef haar via email een afscheidsbrief die Toon haar voorlas.
Ik maakte gebruik van mijn kort bezoek aan België om mama in Hasselt op te zoeken. Het was een fijne dag samen en s avonds kwamen Dirk en Lokke, Lieve, Bieke,en Ingrid ook even langs. Gezellig bijkletsen. Volgend bezoek is gepland voor eind januari.
25-12-2006
winter in le ran
De eerste helft van december konden we genieten van zacht herfstweer maar sinds 19 december is het hier winter. s Nachts vriest het tot 6-7°; sommige dagen bleef het mistig en veranderde de natuur in een ijskristallenspektakel, zoals op kerstdag; andere dagen kregen we helblauwe luchten, veel zon.
Winter in Le Ran heeft zijn charmes.
Klik op de foto en je krijgt enkele winterse impressies op kerstdag 2006 in le ran.
28-12-2006
onze familie werd uitgebreid
Heb je al ooit gehoord van een schaapherder zonder schaapshond? Karel nog nooit! Dus ging hij op zoek, en hij moest niet ver gaan, bij onze buren in Vialarels kreeg Teddy puppies en Karel kreeg er een van.
Kiki is een zwart-witte border collie, een wijfje. Wat opvalt bij deze honden is hun tomeloze energie, hun natuurlijke drang om te hoeden, hun schranderheid, hun trouw,gehoorzaamheid kortom Kiki is de ideale hond voor Karel die bijna dezelfde karaktereigenschappen bezit.
Vandaag 28 december stelden we Kiki voor aan de schapen. Kiki was meer geïnteresseerd in mijn veters maar dat zal nog wel veranderen.Ze bleef heel de namiddag bij ons op Puech Poulit .
Karel kreeg een ploeg en een eg van Didier Bastide (de vorige eigenaar van Puech Poulit), en zo fier als een gieter ploegde hij een stuk land met zijn drieschaar om. We hebben vijf fruitbomen geplant.
Het was zo zacht dat we zelfs een zonnebad konden nemen!
Morgen gaat Kiki naar de veearts voor de nodige inentingen.
Met de komst van Kiki tellen we hier in Le Ran nu evenveel inwoners als honden!
Eerste kiekjes van Kiki
29-12-2006
Een illusie minder...
Zoals verleden jaar vergezelde ik Claire naar de driedaagse kerstmarkt van Montpellier, waar ze haar eenden-conserven te koop aanbood (confit de canard, foie gras, cou farci, gésiers, paté )
Een saaie bedoening, die kerstmarkt; geen een van de meer dan 100 deelnemers kon me met een origineel product bekoren.
Na twee jaar hulp in de eenden-zogenaamde artisanale productie weet ik nu wel beter.
Een bestelling van 105 blikken foie gras voor het personeel van een onderneming in Montpellier kan je als kleine producteur onmogelijk aan. Dus wordt de foie gras vers gekocht in het slachthuis, ingeblikt, gesteriliseerd, etiketje met produit de la ferme erop en klaar is de bestelling
Een echte artisanale verwerking van eenden heb ik van nabij kunnen meemaken bij onze buren (familie Marty). Madeleine (78 jaar) koopt haar eenden als ze 6 weken oud zijn,ze kunnen vrij rondlopen op het erf, worden gevoederd met keukenafval en tarwe. Na 4 maanden worden ze gegaveerd gedurende 3 weken. Tijdens deze periode hebben de eenden genoeg ruimte om wat rond te lopen. Na de slacht spenderen de Martys nog drie dagen om al het vlees te verwerken.
Claire koopt haar eenden op het moment dat ze klaar zijn om gegaveerd te worden. In welke omstandigheden ze opgroeien en hoe ze gevoed worden is me tot nu toe onbekend maar ik zoek dat nog wel uit! De eenden worden dan elk in een klein hokje geplaatst waar ze niet kunnen bewegen en gedurende 2 weken worden ze volgepropt met maïs.
Om de 3 weken worden er meer dan 50 eenden geslacht en in een recordtempo versneden en ingeblikt.
Wij hebben dit jaar onze eenden (15) niet gegaveerd, we verkiezen het vlees in natuurlijke toestand. Af en toe een confit de canard of een beetje foie gras lusten we wel, hiervoor kunnen we altijd bij onze buren terecht.
Geen bedrog meer op ons bord!
Handy Harry
Karel werkt elke dag in ons huis dat meer op een bouwwerf is gaan lijken.
Het leggen van de leidingen voor warm en koud water was een zeer secuur en tijdrovend werk. Karel verkoos de leidingen te braseren in plaats van te solderen omdat de verbindingen zo sterker zijn.
Bij braseren worden de koperen leidingen roodgloeiend verwarmd en het verbindingsmateriaal (braseerstaafjes bestaande uit zilver en koper) smelt bij 850°. Na controle op lekken werkt alles nu perfect.
De radiatoren van de centrale verwarming zijn geplaatst en functioneren goed.
Nu is Karel begonnen met het betegelen van de wanden van de nieuwe badkamer.
Toch wel gemakkelijk zo een handy harry in huis!
Karel mijne man die alles kan...
En ondertussen wonen we nog steeds in de schuur en dat bevalt ons best.
Erg gezellig en warm met de houtkachel,
zicht op de mezen en mussen die zich te goed doen aan de opgehangen vetbollen,
bloeiende kamerplanten, een twee jaar oude orchidee bloeit prachtig,
een overdaad aan licht en zon .
De kerstdagen verliepen zeer rustig, geen feestgejoel, geen overdaad op tafel. Een blik op de wereld noopt ons tot soberheid.
We wensen iedereen voor het komende jaar veel geluk, vriendschap en een goede gezondheid. En wij hopen dat de politici eindelijk tot inzicht komen dat gelijkheid en rechtvaardigheid primeren op eigenbelang en winstbejag
Veel liefs van Karel en Marleen
31-01-2007
Zullen we het nog eens over het weer hebben?
Januari was een stille maand en zoals overal in Europa een zeer zachte maand.Maar daar is al zoveel over geschreven en gesproken, dus in deze nieuwsbrief zal ik het daar maar niet meer over hebben. Enig vermeldenswaardig feit: onze buurman Paul liep heel de maand (tot 24 januari) in zijn zomershort. Sinds gisteren (24 januari)is het beginnen winteren, maar dat zal weer niet lang duren. Veel sneeuw, opgehoopte sneeuwbergen aan de kant van de wegen, mooi
En onze plaatselijke sneeuwruimer, Paul Marty is in zijn nopjes, hij kan eens iets anders doen dan mest uitvoeren
Nieuws van onze dieren
Vasco was weinig opgetogen met de komst van Kiki. Hij bekeek haar vanuit de hoogte en voelde zich duidelijk verheven boven zo een klein mormel! Ondertussen hebben ze vriendschap gesloten en ravotten de hele dag door, liefst in het stro op Puech Poulit. En Kiki weert zich goed tegenover haar grote broer.
Karel kocht nog 4 drachtige ooien van Gilbert uit Campels. Marinette zijn vrouw was plots gestorven en hij kan het werk met de schapen niet meer alleen aan. Met deze aankoop is Karel de grootste (ook letterlijk) schapenboer uit de streek geworden. Hij bezit nu 13 ooien (waarvan nog 11 drachtig) , 3 lammetjes, en een ram. Op 11 januari beviel Isabelle van twee schattige lammetjes die nu vrolijk rondhuppelen in de weide. En op 23 januari tijdens een sneeuwstorm beviel een tweede ooi van een heel piepklein lam(een beetje te vroeg geboren), dat gelukkig overleefde niettegenstaande de koude.
Mirza de vriendin van Vasco, de hond van onze buurvrouw is bevallen van 10 kleine hondjes. Pax, de hond van Paul is de vader. Vasco had dat voorrecht graag voor zich opgeëist maar hij moest passen, Pax is hem te snel af geweest ! Negen van de tien hondjes hebben echter niet lang het levenslicht mogen aanschouwen en belandden in de vuilniscontainer
Familienieuws
Zoon Pieter gaat trouwen! Hij woont nu al enkele jaren in Costa Rica, zijn reisbureau (aratinga tours) draait goed. In een erg katholiek land zoals Costa Rica is het niet de gewoonte samen te wonen zonder gehuwd te zijn. Dus trouwt Pieter in september met zijn vriendin Karol Medaglia die hij nu al meer dan een jaar kent. Hij kocht een stuk grond (meer dan 2000m²)met een kleine woning in de provincie Carthago.
Neef Karel Janssens (oudste zoon van zus Lieve en Herwig) is bio-ingenieur en werkt voor Artsen zonder grenzen. Sinds juli coördineert hij de Belgische afdeling in Kebkabyia in het Noorden van Darfour (Soedan). Vorige missies situeerden zich in de Democratische Republiek Congo, in Haïti in Liberia en in het Zuiden van Rusland (Nalchik). Ik laat hem hier aan het woord: Dag allemaal, Het is winter, ook in Darfur. Elke morgen weer staat er een strakke oostenwind die er voor zorgt dat de staff met jassen en strak gespannen kappen in de ochtendlijke vergadering verschijnt. 'Katir Katir!' 'Koud koud!'. We ontdooien pas na twee glaasjes gloeiend hete thee. Wolken zien we niet meer. Naar verluid komen die pas terug tegen maart. De zon staat met die hevige wind schel aan de hemel maar schroeit nog maar echt tussen elf en drie. Sinds een dikke maand slaap ik onder een doek + dik deken en houd de luiken van mijn kamer 's nachts toe. (3 maanden terug lag ik nog in eigen nat met alle luiken open in de hoop een zuchtje wind te vangen koud dus) 's Morgens worden we niet meer wakker van de muezzin. Ik geloof dat z'n versterker net na ramadan de geest gaf. Het zijn de buurkinderen die klappertandend zichzelf warm dreunend met koran verzen, dezer dagen de dag inluiden. Het water is ijskoud en dus probeer ik het douchen tot een minimum te beperken, liefst 's middags en maar om de twee dagen. De lucht is gortdroog en zorgt er voor dat iedereen voortdurend oplaadt. Resultaat: bij iedere aanraking met een deur, collega, computer, auto schiet er een klein maar hoogst irriterend vonkje over. Ik word 's nachts wakker met mijn tong vastgeplakt tegen mijn gehemelte. We veranderen langzaam in oudjes met gekloven lippen, krokante velletjes en rooie ogen .
Deze week sinds lang nog eens op de Mawashi markt gaan eten. Mawashi betekent 'vlees' en dat is exact de reden waarom we daar zijn. Rokende en vlammende putten in de grond waar op grote roosters brokken kameel en hompen geit worden gebraden. Je 'boekt' een koppel stukken vlees met je groep en wacht dan in een stalletje, plastic tapijten op de grond, stro laagje op schouderhoogte tegen de zon wachtend op het vlees terwijl een vrouw het garnituur klaarmaakt: een heerlijke paars-bruine saus op basis van geitengalblaas en pindasaus, hele knoflooktenen en pijpajuin. Het vlees wordt dan op een schotel (reken op toch een metertje doorsnee voor een groep van 8) gebracht. En dan wordt door de meest hongerigen van de groep de hele santenboetiek met een vlijmscherp mes aan stukken gesneden: ribben, lever, stukken geelwit vet, standaard doorgespoeld met mierzoete thee. (4 uur later komt er af en toe nog eens zucht kameel met look voorbij geboerd maar dat hoort er nu eenmaal bij)
Een paar weken geleden werd er in de naburige stad El Fasher zwaar gevochten tussen JJ's en mini-minawi's. De ene door de GoS (Government of Sudan) gehuurde Arabische milities, de ander een rebellen groep die met dezelfde GoS een vredesbestand afsloot in mei. Maar ze kunnen het niet met elkaar vinden en dat uitte zich in schietpartijen op de markt met enkele doden tot gevolg. De meeste NGO's bolden het af, MSF, OXFAM en ICRC stuurden alles wat niet super noodzakelijk is (eerste missies en niet medici) naar Khartoum. Met een veel kleiner team in El Fasher en ons project in Kebkabyia dat volledig afhangt van helikoptertransporten uit/naar El Fasher zat de kans er even in dat ook mijn team moest 'afslanken' maar zover kwam het gelukkig nooit: er werd een uitgangsverbod uitgevaardigd en de gemoederen bedaarden.
Ondertussen is mijn expat team volledig voor het eerst in 5 maanden. Maar niet voor lang want Natalia vertrekt weer. Jammer want ik kon het erg goed met haar vinden. Soit, binnen 3 weken wordt ze vervangen door een Braziliaanse vroedvrouw. En tegen dan bestaat mijn team uit: 1 Noor (Roger, een verpleger) 1 Italiaanse (Federica, admin-fin) 1 Brit (Simon, logistieker) 1 Singaporees (David, doctor) 1 Braziliaanse (Mara, vroedvrouw) 1 Belg (Djudjupeke) .
Kerstmis dan, de kerstsfeer ontgaat ons hier volkomen, maakt me geen moer uit als we zouden moeten werken maar hebben toch een dagje verlof gekregen. 't blijft natuurlijk geen echt verlof met 3 clinics open en altijd wel ergens iets dat geregeld moet worden. We gaan een klein geitje slachten We plannen een vaccinatie campagne waarin we 30100 snotjung (6 maanden tot 15 jaar) gaan prikken, dat zal ze leren. Die campagne moet in de tweede helft van Januari plaatsvinden en meteen daarna vlieg ik terug naar België. Ik ben terug op 31 Januari inch allah Tot gauw,Karel
Op 28 januari had het verjaardagsfeest van mama-oma plaats in het Cultureel Centrum te Hasselt. Het was een complete verrassing voor haar! Alle kinderen, kleinkinderen (met partner of lief) en achterkleinkinderen, 44 in totaal vierden haar 84ste verjaardag. De enige afwezigen waren de 'buitenlanders': Steven en vriendin An (Londen), Karel J. (Soedan), Karel DB (Frankrijk), Frans Jansen (Sardinië) en Pieter en vriendin Karol (Costa Rica). De familiequiz en de verjaardags-reuze-taart waren een succes. De kleinkinderen hadden virtueel de koppen bij mekaar gestoken om een origineel verjaardagscadeau te schenken: een jaarabonnement op Libelle en elke maand een ruiker bloemen. De achterkleinkinderen nodigden haar uit op een dagje Antwerpse Zoo en Stef gaf haar een kanarievogel. En mooie dag ...en het zelf ontworpen familiealbum zal een mooie herinnering blijven aan de familie Grauwels.
Prune
We brachten drie tonnen gegiste pruimen en mirabellen (oogst van de zomer) naar de rondtrekkende 'bouilleur de cru', die zich met zijn distilleerketels in ons dorp installeerde voor twee weken.
Vanaf 1960 kreeg elke landbouwer het recht 1000° (=20liter van 50°) te laten distilleren. Dit recht mocht enkel doorgegeven worden aan de partner, niet aan de kinderen. Dat betekent dat op dit ogenblik dit recht slechts in bezit is van oude mensen, maar die lenen hun naam zonder problemen uit o.a. aan ons. Dus leverde onze pruimenoogst 20 liter prune van 50° op.
Normaal vervalt voor iedereen het recht om te laten distilleren in december van dit jaar en zal iedereen serieus wat belasting moeten betalen voor het distilleren van zijn fruit.
Onze bouwwerf
Karel werkt elke dag in ons huis. Zijn creatief brein werkt vlugger dan zijn handen! Oorspronkelijk plan was de living te vergroten, een nieuwe badkamer te installeren, een nieuwe houten vloer te leggen en de muren te isoleren.
Maar in zijn hoofd zijn ondertussen alle binnenmuren op het gelijkvloers verdwenen en is de keuken uitgebreid.
Er blijven nog een 80-tal dagen over om al die plannen uit te voeren. Want einde april vertrekken we voor 14 dagen op vakantie naar Marokko en daarna komen de eerste gasten in Le Ran.
26-02-2007
Hard werken
Hard werken
Februari was een maand van keihard werken in ons huis dat een totale metamorfose heeft ondergaan.
Zeven dagen op zeven, van 9u tot 19u wordt er hier -vooral door Karel gelabeurd. Hij wil niet stoppen, eerst de werken beëindigen, dan pas kan er aan ontspanning gedacht worden. Zo zit Karel nu eenmaal in mekaar
Het einde van de werken is nog niet in zicht, het einde van ons tijdelijk verblijf (drie maanden) in de schuur is een feit.
Het zal nog wel wat kamperen worden tussen zakken cement en plaaster, tussen gyprocplaten, tussen hopen gereedschap, maar de lente in de lucht en de lengende dagen deden ons verlangen naar ons huis vol licht met uitzicht op zoveel mooie natuur.
De nieuwe badkamer en de uitgebreide keuken zijn gebruiksklaar. Nu rest ons (= vooral Karel!) de living, waar de muren voorzien worden van isolatie en gyprocplaten, alsook de zoldering tussen de balken, en tenslotte wordt een nieuwe massief eiken plancher gelegd.
Nog een 50tal dagen
Onze kudde breidt uit
Twee maal per dag wandelen we of rijden we met auto, fiets of solex naar Puech Poulit want de kudde schapen vraagt permanente zorg.
We meldden al in de vorige nieuwsbrief de geboorte van drie lammetjes in de maand januari. Eén van de lammetjes van moeder Isabelle kreeg geen toegang meer tot de volle uier van haar mama en we moesten ingrijpen. Al drie weken krijgt Guusje elke morgen en avond een papfles en hij komt zienderogen bij.
De lammetjes geboren in januari kennen ons al goed en het is een plezier om op de weide te komen en dat jonge leven te zien springen (vier poten in de lucht!) en ons welkom te horen blaten.
Verleden week bevielen drie moeders.
Op 22 februari was het even spannend. Moeder nr 20164 ( onmogelijk om al de schapen een naam te geven, we zien ze elke dag maar we kunnen ze nog niet herkennen, vandaar die nummers in hun oor; en de lammetjes die zullen geslacht worden krijgen om sentimentele redenen geen naam) stond verloren op de weide te blaten. We dachten oorspronkelijk dat ze al bevallen was (slijm uit de poep), dat ze aan het roepen was op haar jongen die echter niet te bespeuren waren. Dus gingen we er naar op zoek. Of zou een dolende hond of een wolf (leven die hier????) de lammetjes opgegeten hebben? Toen zagen we een zwart snoetje uit de poep van de moeder verschijnen. Dat schaap moest nog bevallen! We konden haar naar de stal leiden en in een box plaatsen, wat geen gemakkelijke klus is met zestien andere schapen in de buurt!
Na een tiental minuten waarin geen enkele vooruitgang geschiedde, besloot Karel in te grijpen. Dat lukte niet al te best en dan ben ik maar hulp gaan zoeken. Paul had net zijn koeien verzorgd en helemaal besmeurd met verse koeiendrek kwam hij Karel te hulp. Zonder zich zorgen te maken over hygiëne zette hij zich aan het werk: het snuitje van het lam werd terug in de baarmoeder geduwd en dan werd het grabbelen om de juiste positie (de kop moet tussen beide pootjes zitten, dan pas kan het lam geboren worden) te verkrijgen. Ondertussen hield Karel de moeder in bedwang en ik zat wat te janken en alle bestaande natuurgoden te aanroepen voor een goede afloop. Die kwam er na een tiental minuten. Een eerste lam werd op de wereld gezet, vlug volgde een tweede. Gelukkig accepteerde de moeder onmiddellijk haar jongen en likte ze droog. We zijn toch maar bij de veearts enige medicatie tegen eventuele baarmoederontsteking gaan halen.
Paul, zo fier als een gieter, bracht voor het eerst in zijn leven lammeren ter wereld. Ondertussen is heel het dorp al op de hoogte.
Deze ietwat moeilijke bevalling heeft ons heel wat bijgeleerd. Volgende keer zal Karel de taak van wroetman alleen aankunnen. Hij kreeg alvast lange plastieken handschoenen van de veearts.
En op het moment van dit schrijven zijn er weeral zonder problemen drie lammetjes geboren van twee moeders. Nu moeten er nog acht moeders bevallen.
){kind=link}