|
Woord vooraf: dinsdag 10 januari 2012 raak ik aan de praat met een collega Mr. De Cock, waardeer hem als voetbalsupporter en zijn nuchtere kijk op hoe het voetbal meer en meer business wordt...maar dan begin ik over poëzie, wat blijkt, hij schreef enkele jaren geleden, voor mij nog vers in het geheugen een gedicht over een doelpunt van Marc Degryse, ex-voetballer en een van mijn jeugdhelden, nu bekend voor zijn analyses over het reilen en zeilen in het voetbal. Ik weet niet wie het doelpunt heeft gezien, maar ik herinner het me alsof het gisteren was, maar de tijd vliegt sneller dan we denken, ik denk dat het ergens begin jaren negentig moet zijn, toen ik zelf dat doelpunt probeerde op training, tevergeefs...Toen droomde ik nog van voetballer te worden, maar deze droom bleef een droom....geen tijd voor spijt, alleen had ik meer financiële armslag gehad dan ...de ene werd voetballer, de ander werd een held (uit: Is dit nu later? van mijn voorbeeld Stef Bos) maar ik ben zelfs geen van beiden, een vleugje ironie, ik ben geen held maar wel die van ....(je mag het verder invullen, een goed gedacht is veel waard :-))
maar nu het gedicht, ik ben stiekem jaloers dat ik het zelf niet geschreven heb, met zijn toestemming, deel ik het met jullie op mijn blog, het enige gedicht dat niet van mij is op deze blog. Lees even mee, ik word er nog steeds stil van, net als toen, mijn mond openviel toen ik het doelpunt zag op tv.
Heb dank
Ik zie geregeld in mijn droom
dat derde doelpunt tegen Boom.
Hoe alle tegenstanders zwegen
toen ze U zagen schijnbewegen
en dan die harde droge knal,
de helderheid van bergkristal,
een vluchtschot als een bliksemschicht
een slotzin uit een mooi gedicht.
Ik zeg: heb dank, Degryse Marc,
namens het hele Astridpark.
Puur esthetiek en poëzie
het plooien van Uw linkerknie.
Die boogbal in de kleinste hoek:
een middeleeuws getijdenboek.
Zoals Uw voet de bal beroert:
een ridder die een maagd ontvoert.
Gij, Meester van de doorsteekpas
Apollo van het groene gras.
Ik zeg: heb dank, Degryse Marc,
namens het hele Astridpark.
O heerser van het middenveld,
aan brute krachten blootgesteld,
zoals Gij vrij en onbeteugeld
Uw tegenspelers overvleugelt.
Gij schitterende edelsteen,
Gij heerlijk voetbalfenomeen.
Gij, diamant, die moet gedijen
in een wereld van plaveien.
Ik zeg, heb dank, Degryse Marc,
namens het hele Astridpark.
© Johan De Cock
|
de poëziezolder van Sebastiaan
