|
de eenzame ster
eenzaam en verlaten aan de hemel
sta je daar te schitteren
niemand die je bemint
en de volle maan die belicht
mijn kamer
ik doof het licht
en zie de maan haar gezicht
de ster verdwijnt even
en het is een kale hemel
en koud in mijn hart
de volgende nacht is het een volle sterrenhemel
geef elke ster de naam van een gekende
zie ze dansen met elkaar op een hemelsfeest hierboven
zie hoe ze elkaar liefhebben en ze schitteren de ganse nacht
de dag breekt aan
de zon komt op
en mijn sterren in de hemel zijn verdwenen
mijn gekende sterren in mijn hart leven volop
liefste, je was weer geweldig vannacht!
|
de poëziezolder van Sebastiaan
