+/- 550 km lange kanotocht aansluitend aan de elfstedentocht non-stop
27-09-2005
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Zoals u in de media wel gehoord hebt wordt er op dit moment veel reclame gemaakt voor het Astmafonds. U hoort dan een olympische sporter die zegt dat ze alleen topprestaties kan leveren als ze volledig in conditie is. Maar toch is het voor haar mogelijk om op het hoogste niveau te sporten ondanks dat ze astma heeft. Ook kent u onze Belg Bart Veldkamp wel die al jaren schaatst op het hoogste niveau ondanks zijn astma. Nu sport ik wel niet op het hoogste niveau maar ik kan wel ongelimiteerd sporten ondanks mijn eigen astma. Ook zult u in uw eigen omgeving wel mensen weten die deze aandoening hebben. En het komt steeds meer voor, vooral bij jonge kinderen. Het wordt dan ook wel een welvaartsziekte genoemd.
Maar voor ons als sporters zou dit niet mogelijk zijn als er geen goede medicijnen zouden zijn en onderzoek gedaan wordt naar deze aandoening. U moet zich maar eens voorstellen hoe het zou zijn om tijdens het sporten door een rietje te moeten ademen. Want zo voelt het voor een astmapatiënt wel!! En dan nog maar niet te spreken over de benauwdheids aanvallen die sommige astmapatiënten krijgen.
Astma is een ongeneeslijke chronische ziekte aan de luchtwegen. Veel mensen met astma zijn allergisch en de aanleg voor astma en allergieën is erfelijk.
Astma is een ontsteking aan de binnenkant van de luchtwegen. Deze ontsteking is een soort irritatie, te vergelijken met de reactie van de slijmvliezen in uw mond wanneer u iets te warm eet. Door deze prikkel beschadigen de slijmvliezen en deze raken ontstoken. Bij astma gebeurt ook zoiets door een ontsteking aan de luchtwegen:
De slijmvliezen aan de binnenkant van de luchtwegen zwellen op, de spieren trekken samen en verkrampen, en de longen raken overvol met lucht waardoor de lucht niet genoeg wordt ververst wat leidt tot benauwdheid.
Hiervoor doet het Astmafonds goed werk. Zij financieren onderzoeken naar deze aandoening aan de luchtwegen en geven voorlichting voor mensen die astma hebben. Ook behartigen zij de belangen van astmapatiënten voor bijvoorbeeld rookvrije ruimtes.
Omdat ik zelf astma heb (en hierdoor ook mijn zoontjes allergische reacties vertonen) heb ik het idee gekregen om een sponsortocht op te zetten en zo geld in te zamelen voor het astmafonds. Ik wil dit gaan doen door een lange kanotocht te maken door heel Nederland. Vrijdag 1 september start ik met de elfstedentocht non-stop (204 km) om vervolgens aansluitend terug naar huis te kanoën dwars door heel Nederland (+/- 350 km) . In totaal zal het dus ongeveer 550 km zijn in ongeveer 8 a 9 dagen. Uiteraard vaar ik niet alleen, tijdens de elfstedentocht vaar ik samen met mijn vrouw en terug naar huis vaart mijn vader Tonnie den Boer mee.
Wilt u mij steunen door een gift te sponsoren stuurt u mij dan een mailtje naar: astmasponsor@zeelandnet.nl of belt u mij even op, 0113-573935.
Als u als sponsor bekendheid wil dan is dit ook mogelijk doormiddel van stickers op mijn kano en vermeldingen op internet en in de media.
Even een tussentijdse update van mijn sponsoractie voor het astmafonds,
De twee belangrijkste dingen die ik nu doe zijn trainen en uiteraard sponsors zoeken. Wat het trainen betreft gaat het voor mijn gevoel goed, geen blessures tot nu toe en ook het herstellen na een training gaat lekker snel. Ondanks dat ik het mezelf soms moeilijk maak door lekker zwaar te trainen doormiddel van duurtraining en krachttraining ben ik de volgende dag voor mijn gevoel hersteld.
En met nog een periode te gaan komt dat wel goed.
Afgelopen week heeft er een stukje in de krant gestaan, de Bevelander had een klein stukje geplaatst. Nu nog proberen om bij Omroep zeeland binnen te komen en de andere kranten. Alleen krijg ik hier nog geen enkele reactie op. Als het mezelf niet lukt dan zou iemand van het astmafonds proberen om iets te regelen. Zij hebben iets meer ingangen dan de gewone burger.
Op dit moment (09-07-2006) heb ik al ruim 1500 euro bij elkaar en daar bovenop nog toezeggingen van mensen.
Veel particulieren sponsoren mij, als ook een aantal bedrijven. Allen die mij sponsoren alvast bedankt voor uw steun.
De bedrijven die al concrete toezeggingen gedaan hebben zijn: Arend Bloem, Felix kanosport, TKBN en Reijnhout elektro
Zaterdag zijn we naar Arend Bloem in Wormer gereden. Arend Bloem stelde voor om naast de sponsorgelden voor het Astmafonds ook gelijk mijn kleding sponsor te zijn. Dus voor de kleding en de stickers voor op de boot zijn we eens in Wormer gaan kijken. Voor ons was het de eerste keer om in deze winkel te kijken. Via beurzen, internet en foto's kende ik de zaak al wel maar was nog nooit ter plekke geweest. Wat we zagen zag er allemaal goed uit. Een grote winkel met veel keuze uit kano's en kleding en alle andere spullen die je bij het kanoën kan gebruiken. En met een grote plas en grote kanostijger is het een ideale plaats om je kano en uitrusting uit te zoeken. Bij aankomst hebben we eerst zelf eens op het gemakje de winkel bekeken en gelijk nog maar wat spullen voor ons zelf gekocht, je bent er dan toch... Vervolgens verder kennis gemaakt met Arend Bloem en de kleding uitgezocht. Naast de sponsorgelden voor het Astmafonds heb ik dus ook een nieuwe anorak (waterdicht jas), zwemvest en peddel gekregen. En nadat ik ook de stickers voor op de kano mee heb gekregen zijn we weer naar huis gegaan door noodweer met stort regens en bliksem.
Meesen - Montage is ook bereid gevonden om mij te sponsoren voor het Astmafonds. Raoul Meesen is een ondernemer die u kunt contracteren voor de meest uiteenlopende montage werkzaamheden. Op dit moment is hij veel werkzaam voor een woningbouwvereniging als tegelzetter maar ook voor luchtbehandelingskanalen, stucwerk en renovatie kunt u hem contracteren. Voor contact kunt u bellen naar: 0113-551581/0612224737. Of via de e-mail, rmeesen@wanadoo.nl
Via Woudsender Rakken naar het Slotermeer, Slotermeer naar Sloten, Boomsvaart en Prinsesmagriet-kanaal naar Lemmer, schutten in Lemmer naar het IJselmeer.
Bij heel slecht weer binnendoor door de Noordoostpolder via Lemstervaart.
Verder via IJselmeer. schutten in de Spuisluis naar Lelystad.
Camping t Oppertje
Adres: Uilenweg 11, 8245AB Lelystad, tel 0320-253693
Via het IJselmeer. en Markermeer naar de zeesluis in Muiden, Vecht richting Nigtevecht???
Woensdag 6 september,
Vanuit ????? via de Vecht naar Utrecht, door de stad Utrecht naar de Noordersluizen. Vervolgens het Merwedekanaal op naar Vreeswijk (Vianen), Lek naar Schoonhoven.
SVR Camping De Victorie, Broekseweg 75-77, 4231 VD, tel.0183-352741-351516
Donderdag 7 september,
Vanuit Schoonhoven,
Via de Lek naar Krimpen a/d Lek, links af via Noord naar Dordrecht, en Dordste Kil naar de Moerdijk bruggen. Oversteken naar Moerdijk en via het Hollands Diep naar Willemstad.
Via het Volkerak, Krammersluizen naar Bruinisse, Oosterschelde naar Wemeldinge, en Kanaal door Zuid-Beveland naar Hansweert.
Van Willemstad naar Stavenisse is ongeveer 35 km = 6 uur varen. Bij laagwater om 11:15 in Zierikzee uiterlijk vertrekken om 7:00 uur vanuit Willemstad.
Getij op de Oosterschelde:
11:15 laagwater in Zierikzee en om 17:38 is het hoogwater in Wemeldinge.
Aankomst in Hansweert op de autosteiger onderaan de Vlakebrug rond een uur of 15:00 uur.
Zo, ik ga mijn eerste schrijfwerk op de site plaatsen. Even kijken of me dat goed af gaat. Vandaag hebben we een telefonisch dagje gehad. Vanochtend leek het me een goed idee om sbs6, rtl4, omroep Zeeland en omroep Friesland nog eens te benaderen. Wie weet kunnen we de tocht een beetje in de publiciteit krijgen. Nog geen half uur later wordt ik gebeld door omroep Zeeland t.v. met de vraag of er vanavond evt. gefilmd kan worden. Leuk! Zo belt ook omroep Zeeland radio, of Ronnie vandaag een intervieuw wil geven. Zomaar eventjes. Nou dit laatste is gebeurd en Ronnie was dan ook vandaag om 16.15uur op de radio te horen. Netjes en duidelijk. Als het een beetje meezit wordt de binnenkomst vastgelegd door omroep Zeeland t.v. Afwachten. Zo, vanaf zondagavond (als ik erg moe ben maandagochtend) zal ik de site gaan bijhouden en ik hoop veel lezers te krijgen. Groetjes, Mathanje
Zo mensen, de kop is er af. De elfstedentocht is gevaren. Zoals voor een aantal bekend, zijn wij vanuit het zeeuwse met 4 personen vertrokken. Elia ter Wisscha, Ton de Hulster, Ronnie den Boer en ik. Bij mij heersten veel kriebels van binnen, al dagen vooraf, Ronnie was zoals altijd: nuchter! 9.00uur Klonk op vrijdag morgen het startsignaal. Het weer zag er goed uit en alle 39 vaarders waren van de partij. Ik kan niet anders zeggen dan dat het allemaal vrij gemakkelijk verliep die eerste uren. Je bent al aan het dagdromen over hoe het over 36 uur bij de eindstreep zal zijn. Maar we moesten ook realistich blijven, de kans dat Ronnie hem alleen uit zou varen en wij als dames zouden afhaken was best groot. Er was tot op heden nog geen dame over de einstreep gekomen. Toen we in de middag in Dokkum aankwamen begon jammergenoeg het lichaam van Elia tegen haar te werken. Ton was met zijn vaarmaat alweer vetrokken, dus dat zal wel goed gegaan zijn. Ronnie en ik hadden niets te klagen. Alhoewel...mijn zitvlees heeft wel eens aangenamer aangevoeld. Maar goed wij dat hele stuk naar Bartlehiem weer terug, het lijkt wel alsof je opdat moment een onzinnig stuk aan het varen bent. Ten eerste had je de heen weg gunstige wind en ten tweede waarom een lang stuk nog eens varen als je dat net gedaan hebt.... Op dit stuk richting Leeuwarden haakten we in op de rest van de groep en dat bleef zo tot Leeuwarden-controlepost. Elia heeft hier de keus gemaakt uit te stappen. Wel in een tweestrijd. "Als ik door vaar, gaat het dan echt fout of zou ik het zeker nog tot in de nacht redden?" Deze vraag blijft knagen, maar we hebben ook gezien hoe het afloopt als je te ver doorgaat en dat wens je ook niet. Dus hopelijk was dit de wijste keus. Geloof me, het was niet leuk om je maatje uit te zien stappen! Ronnie en ik zijn dus met zijn 2-en door gevaren. We vertrokken als laatsten, helaas. Het is altijd fijn wanneer er nog een groep achter je zit. Valt er dan een uit, dan kan de overgeblevene aanhaken bij de groep die er nog aankomt. Maar goed, het zou nu een gedeelte worden van zo'n 4,5 uur aan een stuk varen. Tot onze verbazing hebben we op dit stuk 4 groepen voorbij gevaren, met andere woorden het ging eigenlijk best goed. In IJlst kreeg ik mijn Elia een heerlijk massage en van onze begeleiders Annette en Giedo warm drinken en voedsel. Ronnie en ik gingen weer vol goede moed verder, de nacht in. Na de controlepost in Sloten werd het voor mij zwaar. Een voordeel voor Ronnie. Ja want de andere keren had Ronnie veel moeite met de slaap en zakte soms ook even weg tijdens het varen; Lekker zo'n automatische piloot! Nu heeft hij hier geen tijd voor gehad. Hij is zo met mij bezig geweest, want in mijn koppie was een hevige strijd begonnen. De ene hersenhelft zei: "Stap toch uit en ga slapen, je wilt niet meer en doe niet zo zot, wie vaart er nu 36 uur aan een stuk!" De ander helft zei:"Kom op, als je nu stopt weet je niet wat er gebeurd als het weer licht wordt, je lijf doet het toch nog goed, niet zeuren..." Ik kan u vertellen dat zo'n strijd ontzettend zwaar is. Toen we op onze post in Stavoren aankwamen had ik het dan ook helemaal gehad. Ronnie niet, die was zo bezorgd om mij dat hij zelf niets te klagen had. Gelukkig werd het licht tijdens deze pauze en dat bracht bij mij ook de goede moed weer terug. Instappen dus..we kregen er al snel een vaarmaat bij. Arno moest ook afscheid nemen van zijn vaarmaat en sloot zich onderweg bij ons aan, gezellige gast dus een prima aansluiting. Nog 13 uur varen (yes, over de helft) en dan zouden de 36 uur om zijn. Na een dag met de nodige (tegen-)wind en af en toe een vaardipje waren we om 16.10uur binnen. Dus we hebben een geweldige tijd neergezet van 31 uur en 10 minuten. En vol trots mag ik zeggen dat ik de eerste vrouw ben die deze tocht heeft uitgevaren. Zo'n 2 uur en 3 uur later kwamen ook de 2 andere overgebleven vrouwelijke deelnemers binnen. Ik ben super trots op ons, dat hebben we gewoon even geflikt. Nou...gewoon!!! Ik wil wel zeggen dat zonder de geweldige service van onze volgteam en uiteraard van mijn vaarmaatje (helaas niet helemaal op de manier die we hoopten, maar wel met overheerlijk massages) zou deze tocht voor ons veel zwaarder zijn dan nu. Bedankt. Hoe het met Ronnie is? Hij maakte zich 'savonds een beetje zorgen om de weersomstandigheden. Ook hadden zijn spieren er even niet veel zin in. Gelukkig was Elia er nog en heeft ook hem even goed onder handen genomen. En vanochtend is hij dan met een grote grijns in zijn boot gestapt op voor de eerste tocht.
Ik heb hem even gesproken en hij was rond 16.30 bij de camper van zijn ouders in Heest vlakbij Sloten, en voor vandaag was dat genoeg. 35 Kilometer heeft hij gevaren, gelukkig kon hij redelijk goed schuilen onder de rietkraag waardoor de wind hem geen grote parten heeft gespeeld, want er waren pieken van windkracht 8 en gemiddeld lag het rond windkracht 6 en 7. Maar hij is erg tevreden en hoopt dat de tocht zo zal blijven gaan. Morgenochtend geven ze hardere wind af, dus hij zal moeten beslissen of hij het IJsselmeer neemt of het Veluwemeer. Dat hoort u morgenavond van me. Wat het uitmaakt? Ongeveer 20 kilometer meer en dus ook een goed 3,5 uur extra varen. Duim voor Ronnie, ik ben nu al supertrots op hem en iedereen die dit volgt mag dat ook zijn, groetjes, Mathanje
Vanochtend kreeg ik om 6.54uur een sms dat Ronnie weer in zijn boot zat. De reis was weer begonnen. Gisteren (zondag) heb ik even vluchtig berekend hoeveel hij gevaren had. Dit kwam uit op een goede 40 km. Om 11.00uur vertrokken en om 16.30uur aangekomen. In Heech kreeg hij op de camping een grote legertent aangeboden om hierin te overnachten voor niets. Dus op deze wijze krijgt hij ook vanaf de kant steun.
Vandaag ging hij bij Lemmer het IJsselmeer op om naar Urk te varen. Dit viel wel ietwat tegen. De wind op het meer was toch nog behoorlijk. Hij schatte deze zelf op zeker windkracht 6 met uitschieters naar hoger. En een niet zo'n slimme actie maakte dit stuk, van 9.30 tot 13.00, nog wat zwaarder. Bij Lemmer had hij de boot kort overgedragen, even een sultana eten en weer door. Maar domweg heeft hij op dat moment de rest van zijn eten in het voorste luik zitten. Maar door de wind en golven die van schuinachteren kwamen had hij geen gelegenheid om uit te stappen. Dit bracht de volgende actie tot stand: Vaders stond in zijn korte broek langs de route op de rotsblokken te balanceren om Ronnie, die zo dicht mogelijk bij de kant probeerde te komen, wat eten toe te werpen. Ja, je moet toch wat! In Urk aangekomen had Ronnie al besloten niet verder te varen over het IJsselmeer, maar hij zou het Veluwemeer opgaan om in Elburg te overnachten (ik zal morgen de route wat specifieker weergeven, dit is me vandaag nog niet gelukt). Dit betekent wel extra kilometers! Het stuk naar Elburg was lang en saai, nog 5 uur varen. Bij Urk de hoek om het Ketelmeer op, kreeg hij gelukkig de golven van achter. Maar de mate waarin deed hem beseffen dat het een goede keus was dat hij niet het IJsselmeer op gegaan is. Het laatste stuk voor Elburg werd wat interessanter om te varen. Nu ligt hij moe en voldaan in bed. Spieren en dergelijke doen het naar omstandigheden nog goed.
Foto's van de 11-steden zijn te bezichtigen op www.onderdewadden.nl , groetjes en tot morgen, Mathanje
Nog even snel en dan ga ik zelf ook naar bed. Ik heb een via google earth een berekening gemaakt van de afstand van vandaag. Deze komt op ongeveer 78 kilometer uit. Dus hij ligt geheel terecht moe in zijn bed.... Welterusten, Mathanje
Koffietijd is net voorbij. Ronnie is vannochtend iets voor zevenen vertrokken vanuit Elburg. Het kostte hem wel moeite om op gang te komen. Het stuk over het Veluwemeer wat hij nu vaart is lang en lang en lang, oja en recht. Vooral dat laatste zorgt ervoor dat je ver kunt kijken, maar op de een of andere manier komt je doel niet dichterbij. In ieder geval niet zo rap als jij dat zou willen. Hij heeft nu net zijn bak koffie op en vertrekt nu vanuit Zeewolde. Gezien hij nu extra kilometers moet varen, zal zijn schema zoals hij op de site te vinden is niet helemaal meer kloppen. Hij heeft nu 26 kilometer gevaren en wanneer hij bij Muiden aankomt, hier wil hij de Vecht op, zit hij al op zo'n 70 kilometer. Dus daar zal hij wel besluiten wat er verder gaat gebeuren. Vanavond na mijn eigen werk zal ik u weer inlichten over het hoe en wat, groetjes, Mathanje
Zo, dit is het eind van dag 3. De vermoeidheid begint zo nu en dan behoorlijk van zich te laten horen. Fijn dat je dan je vader in de buurt hebt die even een stuk met je mee peddelt. Van Elburg naar Muiden is ruim 70 km. en er is onderweg niet drastich veel te beleven. Het eerste uur is nodig geweest om de spieren op gang te helpen, daarna ga je wat meer om je heen kijken en dan komt een punt dat je het allemaal wel gezien hebt. Maar goed hij is bij Muiden en daar wilde hij vandaag graag komen. Gezien er niet veel slaapmogelijkheden gevonden werden, hebben pa en ma dit nagevraagd bij een bewoner van Muiden. Over gastvrijheid gesproken. Ze staan nu in zijn achteruin! De douche was wat improviseren, maar een tuinslang doet het goed. Nu de nacht in. En morgen staat hem een verassing te wachten. Hij weet van niks, hij denkt dat morgenavond zijn moeder met de trein naar huis zal gaan. Helaas, fout gedacht. Ik zal met onze 3 mannen hem tegemoed rijden en hem opwachten, want wij hadden allang afgesproken dat ik ma mee naar huis zou nemen 'savonds. Even dus een lichtpuntje onderweg. Jullie horen morgen wel hoe dit verlopen is. O, en zijn doel morgen is om in Schoonhoven aan te komen. Dit zal dus zeker weer zo'n lange dag worden als vandaag. Groetjes, Mathanje
Zo, ik hoorde net van pa dat Ronnie het wel even taai heeft op dit moment. Misschien wel fijn voor hem dat hij weet dat hij nu bijna Utrecht invaart. Dan heb je even een afwisseling op wat je tot nu toe gezien hebt. En zoals jullie weten krijgt hij straks ook een aangename afwisseling. Ik hoop er bij te zijn als hij Nieuwegein invaart. Ook zal hij vandaag zijn tante en oom nog ergens onderweg zien en een van onze kanoclubleden, uit Gouda, zal hem vandaag of morgen ook nog tegemoed komen. O, en Hans gaf ook te kennen dat het een verademing is wanneer je eenmaal op de Lek zit, dan is de stroming dusdanig goed dat het eindpunt van vandaag (Schoonhoven) misschien wel sneller inzicht is dan Ronnie verwacht. Ik hoop het voor hem, want hij begint aardig moe te worden. Ik geloof in hem en ik weet zeker met een mij nog een heleboel mensen. U kunt hem dit laten weten door een sms te sturen. Zijn nummer is 06-51874213 Groetjes, Mathanje
Ik heb net de jongens plat. Ze hebben vandaag genoten van het weerzien met hun papa. En papa zelf. Die had het een heel eind gehad toen hij in Utrecht zat. Het was dan ook een leuke verassing dat zijn tante daar was met zijn neef. Even met iemand anders kletsen kan goed doen. Hij hoorde dat zijn neef ook al de nodige moeite had ondernomen om mensen te interesseren voor deze site. Leuk, dank je wel daarvoor. Ik belde hem op het moment dat hij bezig was Nieuwegein in te varen. Niet wetend dat ik bij de uitgang van N. stond. Pa en ma hadden de jongens mee genomen naar de voorste sluisdeuren, ik zelf was bij de auto waar de kleinste man lag te pitten. Ik zal de worden van ma herhalen: "De jongens riepen van aan afstand "papa", Ron kijkt om zich heen is met stomheid geslagen en stopt accuut met peddelen." Ik ben met Max naar de waterkant gelopen voorbij de sluizen waar hij doorheen moest en stond daar op hem te wachten. "Wisten pa en ma dit?" was zijn eerste vraag. Ja zeker al weeeeken!!! Ik denk dat ik het zachtjes uitdruk als ik zeg dat hij het geweldig vond. Hij vroeg voorzichtig of we nu weer naar huis gingen. Tuurlijk niet, ik zie je nog in Schoonhoven en daar eten we eerst samen, dan pas ga ik weer naar huis. Echt waar?? Dat is zo ongeveer hetgeen er gezegd is. Hij ziet er erg moe uit, maar geeft zelf te kennen dat het erg op en neer gaat. Zijn handen doen hem het meest pijn, daar moet hij bij ekl begin even doorheen bijten. Hij is echt een kanjer. Ik zal zo nog even berekenen wat hij ongeveer gevaren heeft vandaag en wat hij ongeveer moet varen morgen. Als het goed is komen er nu 2 iets kortere dagen aan en die zijn welkom. Tot zo, Mathanje
Nog even snel de afstand. Vandaag heeft hij zeker 68 kilometer gevaren en naar schatting zal dat morgen 55 km en vrijdag 57 km zijn. Dus om een idee te geven: Alle afstanden bij elkaar opgeteld kom je op zo'n 371 km en de 204 km is dus 575km. Goed he....
Ja, vanochtend gaat het eigenlijk best wel goed. Hij heeft 3,5 uur aan een stuk door gevaren en was al om 10.30uur in Dordrecht. Toch lekker zo'n stroom op een rivier die je goedgezind is. Hij had gisteren op de Lek naar Schoonhoven toe de stroming tegen, hij zat op het laatste stukje opkomend water, en dat is in dit geval pech. Het voordeel is dat hij vandaag afgaand water had en dus ook gewoon had kunnen gaan zitten en na een aantal uur was hij dan ook wel in Dordrecht gekomen. Maar goed met een beetje mankracht erbij gaat het dan nog wat rapper. Zijn spieren en handen hebben hem vanochtend niet te veel parten gespeeld, dus de dag is gewoon goed begonnen. Zou het komen door het bezoek van gisteren? Nu nog naar Willemstad en dan is het waarschijnlijk mooi geweest voor vandaag. Jullie horen er wel van vanavond.
O, de krant heeft vandaag gebeld en die hopen morgen aanwezig te zijn als hij hier bij de Vlakebrug aankomt. En als het allemaal een beetje mee zit komt omroep Zeeland ook, dat zou een mooie afsluiter zijn. Groetjes, Mathanje
Om 15.00uur werd ik gebeld door Ronnie, hij was zo'n half uur terug aangekomen in Willemstad. Je zou bijna spreken van een luizenleventje zo. Gewoon om drie uur al klaar zijn! De afgelopen dagen had hij nog zeker 3 uur gemoeten. Ach, ik gun het hem van harte. Daarbij komt, zijn vader had zich zelf vanavond uitgenodigd om met Ronnie te gaan uit eten en daar moet je natuurlijk wel de tijd voor nemen. Zouden ze een stropdas om moeten in de snackbar? Nee, even zonder gekheid. Het ging vandaag naar zijn zeggen erg goed. Met de spieren gingen het ook niet slecht en die handen, ach ja....Volgens mij heeft Jan Reijnhoudt maandag zijn werknemer wel terug, maar of er wat uit zijn "handen" zal komen??? Nou, morgen zal, als alles goed gaat, Ronnie om ongeveer 15.00uur hier aankomen. Tenminste, hij zal direct na de Vlakebrug uitstappen, gezien dit de meest gunstige plek is om fatsoenlijk uit te kunnen stappen. KOMEN JULLIE OOK!!! Morgenavond zal hij zelf verslag doen, eind van de ochtend denk ik nog even wat te schrijven, maar dan is het gedaan met mijn "schrijftalent". Welterusten en tot morgen, Mathanje
Ik zat net met ma aan de lijn en ik kan jullie dit niet onthouden: Gisteren in Nieuwegein waar wij Ronnie op stonden te wachten liet Robin even merken dat hij nog helemaal bij de tijd was. Ronnie kwam aangevaren en ma, pa, Robin en Niek waren voor de sluisdeuren, ik zelf was aan de andere kant bij de auto. Toen de jongens papa zagen riepen ze hem uiteraard, hierop reageerde Ronnie ten eerste door te stoppen met peddelen en zijn en vervolgens vroeg hij "hoe komen jullie hier" waarop Robin heel logisch antwoordde: MET DE AUTO!
Eindelijk is het zover, het eind is in zicht. Heerlijk, straks mag ik hem in mijn armen sluiten en dan hoef ik hem niet meer los te laten voor een nieuwe tocht. De planning verloopt allemaal nog prima. In Zijpe heeft hij nog een intervieuw en dan is het in Stavenisse nog wat eten. Vervolgens is het de laatste keer dat hij in zijn boot stapt om dan om 15.00uur hier te zijn. En dat gaat hem zeker lukken, deze tijd. Als hij uitstapt heeft hij 580 kilometer gevaren. Wat zal hij goed slapen in zijn eigen bed...... U hoort later van hem zelf het eindverhaal. Bedankt voor het bezoeken van onze site en de verdere belangstelling. Groetjes, Mathanje
Na twee keer de elfstedentocht non-stop met succes uitgevaren te hebben wilde ik wel eens iets meer uitdaging. Mijn eerste idee was om eerst met de kano vanuit Zeeland naar Franeker te kanoën om vervolgens de elfstedentocht te kanoën. Maar omdat ik samen met mijn vrouw deze non-stop monster tocht zou kanoën vond zij dit niet zon goed idee, omdat de kans dat ik dan deze non-stop tocht uit zou varen een stuk kleiner zou zijn. Dus draaiden we het idee om en doen we eerst 204 km non-stop om vervolgens in 6 dagen naar huis te kanoën (ruim 350km). Maar met dit idee kwam ook gelijk de vraag; is dit wel mogelijk? 350 km kanoën in 6 dagen met eerst 204 km non-stop gevaren te hebben waarbij je een nacht overgeslagen hebt. Ik dacht van wel en daar lag ook gelijk de uitdaging voor mij. Hoe ver kan ik fysiek gaan? Zou ik het aan kunnen? Maar ik wilde dit niet zo maar doen. Enkel voor de fysieke uitdaging vond ik niet genoeg. Ik wilde met deze actie ook gelijk een goed doel steunen. Gekozen heb ik voor het astmafonds. Ik heb zelf astma en twee van mijn drie zoontjes hebben luchtweg problemen en de derde heeft voedselallergie. Uiteraard reageerde het astmafonds erg enthousiast op mijn idee. In de voorbereiding op deze tocht was het vooral veel trainen. Kilometers maken in de kano en een klein beetje kracht training. Ik woon aan de Westerschelde en vaar hier zeer regelmatig dus dat was gelijk mijn vaste trainingsstek. Lekker tegen de wind in beulen om die spieren maar zo veel mogelijk voor te bereiden op een non-stop tocht van 204km en daarna 6 dagen lang bijna 12 uur per dag te varen. Vanaf de zomer probeerde ik elke week naast de kanopolo training ook nog twee keer in mijn zeekano te trainen. In de vakantie zijn we thuis gebleven waardoor ik elke dag kon trainen. Maar naast het trainen moest er nog gezocht worden naar sponsors voor het astmafonds. Veel bellen naar vrienden , familie, kennissen en bedrijven. De reacties van de mensen waren allemaal enthousiast. Vooral vanuit bedrijven kreeg ik veel steun. Bijvoorbeeld Arend Bloem die naast sponsorgelden ook gelijk mijn kleding-sponsor wilden worden. Tegen de tijd dat het bijna zo ver was is ook de krant nog langs geweest en heeft Omroep zeeland nog een reportage gemaakt voor op de tv. Belangstelling genoeg!
Donderdag 31 aug,
Na nog een morgen gewerkt te hebben zijn we rond een uur of vier vertrokken naar Friesland om vervolgens hartelijk ontvangen te worden bij Kanovereniging Onder de Wadden in Franeker. In de loop van de avond kwamen er al meer kanovaarders binnen en werden ook al vele verhalen van voorgaande jaren uitgewisseld. s Avonds vroeg naar bed, maar het duurde lang voordat we in slaap konden vallen.
Vrijdag 1 sept,
De volgende morgen waren we al veel te vroeg wakker geworden. De wekker was niet nodig. Velen hadden samen met mij last van gezonde spanning. Eten, boot inpakken, omkleden en rond half negen de laatste briefing voordat we beginnen konden. De groep is dit jaar erg groot 33 mannen en 6 vrouwen. Ik zou dit jaar als team samen varen met mijn vrouw Mathanje en onze vriendin Elia. Negen uur, we mogen weg. In het eerste stuk word er door velen hard gevaren. Maar de twee vrouwen waarmee ik van start ben gegaan lieten zich niet gek maken. Op zon lange tocht maken die eerste uren niks uit. Alles ging verder volgens planning, lekker varen en geen problemen. Vanuit Franeker naar Bartlehiem en vervolgens door naar Dokkum. Om vervolgens het zelfde stuk weer terug te varen naar Bartlehiem en zo door naar Leeuwarden. In dit stuk ging het voor Elia al minder. Haar armen begonnen te protesteren. In Leeuwarden heeft zij het besluit genomen om te stoppen, erg jammer. Maar het was een wijze beslissing bleek achteraf. Mathanje en ik vertrokken in Leeuwarden als laatste team. Voordat we in IJlst zouden aankomen zou het al donker wezen. Dit is voor mij het leukste stuk, in het donker varen. Ook Mathanje keek hier erg naar uit. Het tempo zat er bij ons erg goed in, het ene na het ander team haalde we in. In IJlst zaten er nog maar een paar voor ons. Vanuit IJlst op naar het Slotermeer. Koers 175 graden oversteken en vanuit Sloten 270 graden naar Balk. Achter Balk het kanaal de Luts in. Dit kanaal is smal en de bomen groeien over het water heen waardoor het echt pik donker is. Oriënteren doe je op de lichtval door de kruinen van de boomtoppen boven je. Voor je kijken heeft geen nut omdat het zo donker is dat je niks ziet. Na een opmerking van Mathanje dat ik wat harder moest varen dacht ik dat het wel lekker met haar ging. Maar dat was niet zo, ze vond het dood eng en wilde zo snel mogelijk uit dit kanaal.
Zaterdag 2 sept,
Zaterdag morgen komen we rond een uur of zeven aan in Stavoren. Mathanje heeft het op dit stuk naar Stavoren erg moeilijk gehad. Fysiek gaat het nog steeds goed maar de slaap nekt haar. Voor mij was dit denk ik een goede afleiding. Haar hier door heen helpen en zo mijn eigen slaap vergeten. Bij de stop in Stavoren komt de zon op en gaat het gelijk een stuk beter met Mathanje. Het laatste stuk weer terug naar Bolsward, Harlingen en Franeker ging verder zonder enige problemen. En na 31 uur en 10 minuten waren we weer terug in Franeker waar we opgewacht werden door vrienden, familie en leden van de kanovereniging. En Mathanje was de allereerste vrouw die deze tocht heeft volbracht. En nog in een mooie tijd ook. s Avond nog een gezamenlijk afsluiting waar iedereen werd gefeliciteerd werd met zijn of haar prestatie. De eerst 204 km en 31 uur varen zitten er op.
Zondag 3 sept,
Na een zeer rumoerige nacht met zeer veel wind en regen was het tijd om weer terug in de kano te stappen om aan de terugtocht naar huis te beginnen. Rond een uur of 11 afscheid nemen van mijn vrouw, oudste zoon en vrienden om vervolgens tegen de wind in en met regen te vertrekken vanuit Franeker. De wind stond natuurlijk verkeerd, ZW 6 a 7. Dus pal tegen. Mijn spieren protesteerden erg, na 31 uur varen heb je eigenlijk een veel langere herstelperiode nodig dan 1 nacht. Maar hier kwam ik voor. Kan ik dit aan? Maar na een goed uur varen ging het steeds beter. De spieren werden warm en alleen de blaren van de elfstedentocht deden nog zeer maar dat is heel goed op te vangen met sporttape Na een uur of vier varen kwam ik aan op een boerderij camping aan het Hegermeer na 40 km varen in ongeveer 5,5 uur. Op de camping waren mijn ouders er ook en hadden geregeld dat ik gratis mocht staan. Een tent opzetten was niet nodig, een grote legertent stond er al en was verder leeg. Mijn ouders zouden de rest van de week ook bij mij blijven als ondersteuning vanaf de kant. En het scheelt mij een hoop tijd, ik hoef geen boodschappen te doen of een camping te zoeken. Anders is het gewoon niet te doen om zo veel kilometers te varen op 1 dag en ook nog boodschappen doen en onderweg eten koken of koffie zetten.
Maandag 4 sept,
Om kwart over zes gaat de wekker. Het is nog donker buiten maar gelukkig is de wind gaan liggen. Vandaag moet ik immers over het Slotermeer en het IJselmeer. Om zeven uur zit ik weer in mijn kano. Alle spieren protesteren, vooral aan mijn linkerkant. En ook de binnenkant van mijn handen zijn erg gevoelig. Maar net als de dag ervoor is dit na een goed uur over. Eerst steek ik het Hegermeer over om vervolgens door te varen naar het Slotermeer. Ook hier is het nog rustig maar ik merk wel dat de wind al wat begint op te steken. En tegen de tijd dat ik bij Lemmer ben waait het al behoorlijk. In plaats van de sluizen kies ik er voor om even over te dragen bij het gemaal. Dat scheelt me behoorlijk wat tijd. Maar nu, wat doe ik? Kies ik er voor om over het IJselmeer te varen naar Urk of over de kanalen binnendoor naar Urk. Het waait behoorlijk. Ik besluit om naar een boei te varen recht tegen de wind in tot net voor het begin van de Noordoostpolder, gaat dit goed dan vaar ik door. Zoniet dan ga ik alsnog binnendoor. Naar die boei varen ging erg makkelijk, er stonden wel wat golven en het waaide wel behoorlijk maar het ging goed. Dus besloot ik om over het IJselmeer te varen naar Urk. En hier maakte ik een klein foutje Bij het overdragen had ik wel wat gegeten maar niet zo veel, het was nog maar half tien. Maar door de harde ZW wind stond deze op de kant van de Noordoostpolder. Maar onderaan het taluut liggen hele grote basalt blokken. Door de golven hierop kon ik tot Urk niet uitstappen, en mijn broodtrommel lag niet in mijn dagluik maar in mijn voorste luik. En hier kan ik niet bij tijdens het varen. In mijn zwemvest had ik nog wel wat te eten maar niet zo heel veel. Maar voor de rest ging alles heel goed. Ik zat lekker in mijn vel en vaartechnische was het een heel mooi stuk. Maar het ging niet erg hard door de harde tegenwind. En met een zeedijk zo ver als je kan kijken en windmolens die niet te tellen zijn is het een heel eind naar Urk. Vlak voor Urk begonnen ook de toppen van de golven te breken en waaide het weer wat harder. In Urk werd ik opgewacht door mijn ouders met lekker warme soep en koffie. Die dag was het de bedoeling om door te varen naar Lelystad, maar door de harde wind heb ik toen besloten om vanaf Urk met de wind mee naar de Ketelbrug te varen en vervolgens over het Ketelmeer door naar de randmeren. s Avonds om zeven uur stapte ik uit op de camping in Elburg. Bij het eten zat ik nog na te deinen in mijn hoofd. Ook de vermoeidheid was goed te voelen. In slaap komen was dan ook geen enkel probleem. Het was een lange dag met veel wind. 12 uur varen en 78 kilometer verder.
Dinsdag 5 sept,
Weer die wekker om kwart over zes, het is nog mistig. Vandaag zou weer een lange dag worden. Omdat ik nu niet meer over Lelystad vaar maar over de randmeren moet ik meer kilometers maken. En omdat ik toch graag mijn oude planning wilde vast houden moest ik vandaag op de Vecht bij Muiden zien te komen. En dat betekende weer een dag van 12 uur varen. Om zeven uur zat ik dus al weer in mijn boot om te vertrekken met een hele mooie zonsopgang. Maar deze ging al snel over in mist. Ook nu protesteren mijn spieren erg en zijn mijn handen erg gevoelig. Maar net als de voorgaande dag wist ik dat dit over zou gaan zodra mijn spieren weer goed doorbloed waren. Op de waterkaart was al te zien dat het vandaag een saaie dag zou worden, veel lange rechte stukken. En door de mist was de wereld een stuk kleiner. Eerst over het Veluwemeer naar Harderwijk en door naar Zeewolde. Hier stond de koffie klaar met een lekkere koek. Vervolgens over het Nijkerkernauw naar de sluizen bij Nijkerk. Deze stonden aan de goede kant open, dus ik kon gelijk mee. Aan de andere kant lag mijn vader te wachten in zijn kano om een stuk mee te varen. En die afwisseling was erg welkom. Het Eemmeer naar de Stichtsebrug is ook zon saai stuk. Een lange dijk met weer veel windmolens. De mist trok wat op en de wind zette een beetje aan. Op dit laatste stuk speelde de vermoeidheid op. Dus het was lekker om iemand bij je te hebben die een stuk mee kan varen. Bij de Stichtsebrug is mijn vader gestopt en ben ik na wat gegeten te hebben door gevaren richting Huizen en Almere. Het Gooimeer over in de lengte richting met tegenwind. Het gaat goed, de Hollandsebrug bij Almere is al snel te zien maar toch nog twee uur varen. Zodra ik bij de Hollandsebrug aankwam was het al aan het einde van de middag. Miin ouders hadden al navraag gedaan voor een camping maar hier in de buurt was helemaal niks. Maar met een camper kan je ook makkelijk wild kamperen. Dit was een optie maar het risico van een bekeuring wilde we eigenlijk niet. En ik had mijn zinnen gezet om vandaag op de Vecht te komen. Ik voelde me nog goed genoeg, dus besloten we dat ik nog door zou varen naar Muiden en dat mijn ouders daar een plaats om te slapen zouden zoeken. Naar Muiden was het nog een goed uur varen. En voordat ik in de haven was zag ik mijn ouders al op de fiets bij de sluizen. Ze hadden dus een slaapplaats gevonden. Alleen door de sluizen de Vecht op en na een kilometer was daar onze slaapplaats voor die dag. Bij het zoeken na een slaapplaats hadden mijn ouders een man aangesproken en ze mochten gelijk met de camper achter zijn huis staan. Een mooi boerenerf met uitzicht op de polder. Hij wilde er niks voor hebben en water pakken voor de camper was ook geen enkel probleem. Met de vermoeidheid (slaap) ging het nu al een stuk beter en je merkt dat je in een ritme komt van slapen, eten en varen. Vandaag was het 70 kilometer en 11,5 uur varen.
Woensdag 6 sept,
Vandaag zou het een dag met verrassingen worden waar ik uiteraard niks van afwist. Om zeven uur weer in de boot om de Vecht te volgen richting Utrecht. Voor mijn gevoel ging ik nu echt naar huis. En ik had er zin in om over de mooie Vecht te varen en door de grachten van Utrecht. Het weer zag er goed uit. Zon, maar niet te warm. Maar het ging niet erg lekker die morgen. Ik kwam maar niet op gang, ook mentaal ging het niet lekker. En toen ik in Breukelen aan kwam wilde ik maar wat graag uit mijn kano om even koffie te drinken. Wetend dat het vandaag weer ongeveer 70 kilometer zal worden om in Schoonhoven te komen zag ik nog niet echt zitten. Maar na een bakje koffie en wat gegeten te hebben ging het weer een stuk beter. Op naar Utrecht. Daar aangekomen was het al middag en erg druk op de terrassen. Ook hier verhuren ze kanos en het verschil van mijn uitrusting vergeleken met die van hun was groot. Ik kreeg dan ook al de vraag of ik van de waterpolitie was. Hoe zo?, Je hebt zon snel uitziende kano met zon vest aan, dit was mijn zwemvest dat ik dan ook altijd aan heb. Zelfs in de grachten van Utrecht. Een goede gewoonte denk ik. In Utrecht moest ik nog een keer overdragen bij een sluis. Gelukkig was hier een kanosteiger gemaakt. Na Utrecht op naar Nieuwegein, het Amsterdam rijnkanaal. Vlak voor het Amsterdam rijnkanaal ligt nog een klein sluisje. Hier stond een familielid samen met mijn ouders mij op te wachten. Leuk om te merken dat andere mensen ook met je mee leven en je even steun willen toezeggen Even schutten om vervolgens het kanaal recht over te steken naar de volgende sluis. Deze stond open en ik kon er dan ook gelijk in varen. Maar ik was alleen. Er waren ook geen plezierjachten. En na een poosje wachten kreeg ik in de gaten dat ze me niet gezien hadden. Het was een behoorlijk grote sluis en ik kon ook niet de bedienpost zien. Na een aantal keren hard geroepen te hebben kwam er verschrikt een sluiswachter aanlopen met de mededeling dat ik ook zo klein ben. Na deze sluis door naar de sluis bij Vreeswijk om de Lek op te komen. Vlak voor de sluis hoorde ik iemand hard roepen Papa!!. Daar stond mijn zoontje Niek op de kant. Hoe kom jij hier? was mijn eerste reactie. Met de auto, zij mijn oudste zoon Robin. Wat een verassing! Maar als zij er zijn dan moet ook mijn vrouw samen met Max mijn jongste zoon hier ergens zijn. Nu pas realiseer ik me dat het woensdagmiddag is en ze vrij zijn van school. En ik heb hier geen moment aan gedacht dat het mogelijk zou zijn dat ze even langs zouden komen. Bij het ingaan van de sluis kwamen er een paar Duitsers uit die ook een kanotocht aan het maken waren. Zij waren vertrokken uit Düsseldorf en waren onderweg naar Amsterdam. Na de sluis stond mijn vrouw samen met mijn jongste zoontje te wachten. Dit was voor mij een goede opsteker, en ik zou ze ook nog zien op camping in Schoonhoven. Maar dat was eerst nog 20km varen over de Lek. De Lek viel me tegen. Ik had stroom tegen en ik vond het een saai stuk. Het was niet druk met beroepsvaart, dus kon meerder keren oversteken om zo de binnenbochten te pakken. Na een poosje gevaren te hebben hoorde ik een man schreeuwen op de kant en hij stond met zijn t-shirt te zwaaien. Mijn eerste reactie was dat ik iets verkeerd deed of een boot over het hoofd zag. Maar er was niks te zien. Dus die man moest toch mij hebben. Pas toen ik er naar toe vaarde zag ik dat het zeer goede bekende was, Hans Rammeloo. Dit vond ik erg leuk en had er gelijk weer zin in. Het laatste stuk naar Schoonhoven ging vervolgens erg goed. Hier aangekomen was mijn gezin er ook en Hans was er ook om nog even gedag te zeggen. Om 18:30 zat het er voor vandaag weer op, 74 kilometer in 11,5 uur. Maar ik heb mijn zin, ik zit weer op schema en kan nu vrijdag thuis wezen. Na het eten is mijn gezin weer naar huis gegaan samen met mijn moeder, zij moest de volgende dag ook weer werken.
Donderdag 7 sept,
Voor dag en dauw weer op, zeven uur in de kano. En nagenoeg geen spierpijn! Het eerste stuk probeerde ik het ook nog zonder sporttape op mijn handen maar dat zat er toch weer snel op. De Lek afzakken naar Krimpen aan de Lek om vervolgens over De Noord richting Papendrecht te varen. Een stukje oude Maas en dan over de Dortse kil naar Moerdijk. Dit was een zeer druk stuk. Zeer veel beroepsvaart, met een onbeperkte vaarsnelheid. Een snelweg voor de binnenvaart. Hier was het oppassen en moest ik dicht onder de kant blijven varen. Maar omdat hier bijna overal steile kanten zijn reflecteren de golven erg en is het hierdoor een wasbord om op te varen. Tegen de tijd dat ik in Moerdijk was ging het ook al behoorlijk waaien, weer W6. Het eerste stuk over het Hollandsdiep kon ik nog in de luwte varen maar het laatste stuk naar Willemstad niet meer. De wind pal op de kop. De camping was in Bovensluis, alleen niet direct bij het water. Het laatste stukje even lopen met de kano op het kanokarretje. Die dag was het een korte afstand. Om half drie stapte ik uit mijn kano. 53 kilometer en 7,5 uur varen.
Vrijdag 8 sept,
De laatste dag. Ondanks dat ik vandaag niet zo heel ver moet, moest ik wel weer op tijd in mijn kano zitten omdat ik anders het tij zou missen op de Oosterschelde. Om zeven uur ben ik weer vertrokken, weer zonder spierpijn, voor een klein stukje naar Willemstad en de Volkerak sluizen. Voor het eerst van de week heb ik nu echt de wind mee, maar er staat bijna niks. Aangekomen bij de Volkerrak sluizen was het nog erg rustig. Er hangen genoeg cameras en ik ga er van uit dat ze me gezien hebben. In de sluis zie ik 1 mast van een plezierjacht en bij het uitkomen van de sluis krijg ik de opmerking dat ik er nog net bij kan. Ik lag alleen in een sluis van 145 meter lang. Bij het uitkomen van de sluis zit ik op het Volkerrak. Deze staat bekend om de blauwalg in de zomer. Dit jaar is het echt heel erg. Op het remmingswerk hangt een dikke laag gifgroene drab. En ook het water is doordrenkt met de blauwalg. Doordat er bijna geen wind staat heb je het gevoel dat je door stroop vaart. Zo dik is de blauwalg. Na ongeveer twee uur varen kom ik aan bij de Krammersluizen. Omdat je met de auto hier niet bij kunt komen stond de camper even daarvoor boven op de dijk. Ook een fotograaf en journalist van de PZC zijn er om het moment dat ik weer voet op Zeeuwse grond zet vast te leggen. Omdat overdragen hier erg makkelijk is ben ik niet door de sluizen gegaan. Scheelt me behoorlijk wat tijd en die had ik nodig omdat het al bijna kentering was bij Zierikzee. Voor het eerst deze week kon ik weer 1,5 meter diep in het water kijken, en waren de oesters en mosselbanken goed te zien. Als je zout water gewend bent dan gaat er toch echt niks boven de geur en smaak van zout water. Op de kop van Tholen bij Stavenisse eet ik nog voor de laatste keer deze tocht voordat ik met het allerlaatste stuk ga beginnen. Voor mijn handen is het goed dat dit het laatste stuk is. Vooral mijn rechterhand doet zeer, een ontstoken pinknagel en nog twee bloedblaren op mijn hand zijn ontstoken. Ook zit er vocht in mijn hand en is mijn pols gevoelig. Vanuit de elfstedentocht had ik een peesschede ontsteking opgelopen net boven mijn pols. Maar hier had ik tijdens het varen eigenlijk geen last van. Net op de kant deden bepaalde bewegingen zeer. Met opkomend water vaar ik over een bijna spiegelgladde Oosterschelde naar Wemeldinge. Daar aangekomen vaart mijn vader het laatste stuk over het kanaal mee naar Hansweert. Bij de Vlakebrug krijg ik een hartelijk ontvangst van ongeveer 40 mensen. Ook is Omroep zeeland er weer bij voor een reportage op de radio. Nadat ik uitgestapt ben en alle felicitaties in ontvangst heb genomen kan ik een cheque van ruim 3000 euro overhandigen aan een vertegenwoordiger van het Astmafonds. Vandaag was het 64 kilometer en 8,5 uur varen. Moe maar zeer voldaan zit ik savonds op de bank. En kijk terug op een zeer geslaagde tocht. Zonder de steun van mijn ouders en familie thuis was dit niet gelukt. Een ervaring om niet meer te vergeten.
De totale afstand die ik gevaren heb is 593 kilometer in 86,5 uur. Dit geeft een gemiddelde snelheid van 6,8 kilometer per uur. In mijn planning was ik er vanuit gegaan dat een vaarsnelheid van 6 a 7 kilometer gemiddeld te doen is en dit is dan ook aardig uitgekomen. Veel mensen vragen mij of ik overal kon varen. Dit is heel goed mogelijk, ik heb gebruik gemaakt van de waterkaarten van de ANWB. Hier staan alle betonningen op en noodzakelijke gegevens. Deze kaarten zijn ook scheur en watervast. Je kan ze vouwen zoals het jou uitkomt en een waterdichte hoes ik ook niet nodig. Als kanovaarder moet je alleen goed in de gaten houden dat ze jou bijna niet kunnen zien. Meerdere keren hebben we gemerkt dat ik niet opgemerkt was door andere pleziervaart en ook mijn ouders zagen mij pas op het allerlaatste moment terwijl ik hen al van ver in de gaten had. Sluizen zijn ook geen enkel probleem maar ook hier is het probleem dat je niet groot bent en dus erg op moet passen. Ook de afgelegde afstanden op een dag zijn alleen te doen als je support hebt op de kant. In de dagen dat ik 12 uur per dag in mijn kano zat nam ik toch niet veel pauze en vaarde meerdere uren achter elkaar om vervolgens een half uurtje koffie te drinken. Als je s ochtends eerst nog je tent moet afbreken en overdag ook nog boodschappenen moet doen en eten koken of koffie zetten kom je gewoonweg tijd te kort. Of je moet met veel minder slaap genoegen nemen.Enkel de tocht naar huis zou alleen al een stuk makkelijker geweest zijn als ik niet eerst de elfstedentocht gevaren zou hebben. Op dat moment heb je je lichaam al behoorlijk belast, en van uitrusten is onderweg bijna geen sprake. Met mijn spieren ging het in loop van de week wel steeds beter. Je conditie gaat hard vooruit op zon trektocht. Maar aan het einde van week was ik toch nog zon 5 kilo afgevallen (en ik heb al geen vet over).Achteraf gezien is het gegaan zoals ik gehoopt had. Sommige stukken gingen makkelijk en andere stukken waren saai of gingen moeilijk.
Ik vond het een hele ervaring en had het niet willen missen. Veel mensen vragen nu wat ik volgend jaar ga doen. Daar moet ik nog eens goed over nadenken!!!
