08-08-2009 om 13:29 geschreven door Mike-Ruth  

• 30/10/2009 tot 1/12/2009 rondrit met wagen en tent langs de oostkust van Australië van Melbourne naar Cairns 5000 km over 29 dagen.
  

• 1/12/2009  tot  6/12/2009 verblijf in hotel in Alice springs , outback centraal Australië
  

• 7/12/2009  tot 28/12/2009 rondrit met camper aan de westkust van Australië in de omgeving van Perth gedurende 21 dagen

• 30/12/2009  tot 27/01/2010 rondrit met camper in Nieuw Zeeland  van Auckland naar Christchurch 3500 km over 28 dagen. 

• 27/01/2010 tot  04/04/2010 rondreis door Zuidoost-Azië door Thailand - Laos - Vietnam - Thailand gedurende 67 dagen.

09-08-2009 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

13-08-2009 om 10:34 geschreven door Mike-Ruth  

18-08-2009 om 18:34 geschreven door Mike-Ruth  

Benieuwd waar we de eerste maanden van onze trip in zullen slapen/eten/rondrijden? Hierbij een paar foto's.

07-09-2009 om 14:16 geschreven door Mike-Ruth  

18-09-2009 om 18:05 geschreven door Mike-Ruth  

29-09-2009 om 15:23 geschreven door Mike-Ruth  

01-10-2009 om 10:11 geschreven door Mike-Ruth  

15-10-2009 om 15:14 geschreven door Mike-Ruth  

19-10-2009 om 13:17 geschreven door Mike-Ruth  

26-10-2009 om 16:10 geschreven door Mike-Ruth  

Goeiemorgen België!!!

We zitten hier onze blog in te vullen vanop onze hotelkamer in Melbourne, dus dat wil zeggen dat alles goed verlopen is. Het blijft natuurlijk altijd speciaal, zo’n trip:

-          De Sven Huybrechts is ons onverwacht komen uitwuiven op Zaventem aan onze gate om 6u ’s morgens, zéér geapprecieerd natuurlijk maar toch… de ZOT!!

-          Een vlucht Brussel-London duurt met alle opstijgen en landen inbegrepen nauwelijks 40 min

-          Op die tijd moet je dan trachten om het standaard britse lunchpakket naar binnen te werken (voor zij die geen West Highland Way gewandeld hebben: een sandwich ham&cheese)

-          Onze buur op deze vlucht bleek een zakenman die de halve top van Siemens kende, dus amper vertrokken en er werd weeral over werk gepraat

-          Na 4u wachten in Heathrow konden we eindelijk boarden voor de vlucht naar Hong Kong,bleek er iets mis te zijn met het Public Announcements systeem van het vliegtuig. Er moesten spare parts aan te pas komen en als gevolg ook een uur vertraging

-          Qantas is een geweldige luchtvaartmaatschappij, zoals we op voorhand al van velen gehoord hadden. Relatief veel beenruimte, entertainment en verzorgde maaltijden.

-          Door het overschrijden van verschillende tijdzones gingen de maaltijden van lunch naar breakfast terug naar lunch om dan aan het diner te komen

-          Na 11u vliegen kwamen we in Hong Kong, ook een ervaring apart. Die mannen lopen daar allemaal rond met mondmaskertjes en waren SUPER georganiseerd. Op amper een uur tijd werd het vliegtuig gelost, geladen, gekuist, getest,volgetankt en van nieuwe bemanning voorzien.

-          En dan was het hop voor de volgende 9uur naar Melbourne

-          Alle bagage is samen met ons toegekomen, jippie

-          Aan de douane waren we iets te eerlijk over medicijnen en wandelschoenen die we bijhadden waardoor we apart genomen werden maar gelukkig zagen we er nogal betrouwbaar uit en hebben we niets moeten uitladen

-          Tegen middernacht de 29^e waren we dan eindelijk aan ons hotel, beetje groggy na 30u reizen

-          We gingen nog op zoek naar een pintje voor op de kamer maar er wordt hier blijkbaar geen alcohol verkocht in de supermarkt en in de lycor stores maar tot 23u. Toch straf dat we dan alleen maar dronken mensen op straat zijn tegengekomen.

30-10-2009 om 08:15 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag vrijdag den 30^e Melbourne-centrum te voet verkend (Mike vindt dit al een sportdag), de stad bevalt ons wel, het is een bijzondere smeltkroes van Britse, Amerikaanse en Aziatische cultuur overgoten met een zeer hoog ‘no worries’ gehalte. Hoewel het een grote stad is, wandel je er toch rustig in rond, geen constant getoeter en sirenes.

De mensen zijn hier over het algemeen toch wel danig dik en altijd en overal aan het eten. We zijn nog nooit in Amerika geweest maar vermoeden dat het daar gelijkaardig is.

30-10-2009 om 08:25 geschreven door Mike-Ruth  

We hebben hier ondertussen een lokaal GSM-nummer, dit is het nummer: 0061 415 715 435.

De kans is echter reëel dat dit nog veranderen gaat daar Ruth de verpakking van de sim-kaart al heeft weggegooid en daarbij ook de noodzakelijke pin en puk-nummers. Geen erg , buiten de dorpskernen is er hier toch nauwelijks ontvangst hebben we gemerkt.

01-11-2009 om 08:56 geschreven door Mike-Ruth  

Het belooft een mooie dag te worden, wat een stralende zon, dat wordt bakken. Eerst met de taxi naar de car rental om onze auto en campingset in ontvangst te nemen. Tegen 12h zijn alle paperassen geregeld en zijn we vertrekkensklaar voor de Great Ocean Road. Volgens de Aussies ‘s werelds mooiste weg die net ten westen van Melbourne langs, juist , de ocean loopt.

De wagen, een volbloed Camry uit de Toyota stal, is nieuw met nauwelijks 13000 km op de teller en in onberispelijke staat.  Geen steenslag, niks deukskes,  we hopen dat zo te kunnen houden. Starten,  airco op maximum en weg. Mijn God, links rijden ok, een automaat ook ok, maar dat ze het stuur langs rechts plaatsen wie komt er op dat idee ?  Het is als met een zijspan rijden, niet vergeten dus dat er langs links nog zo’n anderhalve meter aan hangt. Ruth waarschuwt me telkens we de vangrail naderen, of weer op de pechstrook aan het rijden zijn.

Hola, wolken in de verte … het is te hopen dat we ons niet voor niets gesunblocked hebben.

Een uurtje later staan we aan het begin van de Great Ocean Road, de wagen laat zich temmen en rijdt ondertussen al vaker op het bedoelde rijvak,  maar zoals  de man van de car rental voorspelde: ‘there will be a lot of whiping in the beginning’. Zowat elk gepland manoeuvre wordt aangekondigd door onze ruitenwissers ipv de pinkers.

De weg is indrukwekkend, al is er  wel een nevel opgekomen die zowat het midden houdt tussen lage bewolking en mist waardoor de ongetwijfeld adembenemende landschappen aan ons voorbijgaan. We stoppen in Apollo Bay , alle backpackers hotels zijn volgeboekt en we komen terecht in motel  Beachcomber. Beetje duur voor wat het is , maar we zijn gesteld in een echt typisch vierkant gebouwd motel complex.

Er is geen internet voorhanden, dit bericht zal dan ook pas morgen op de blog kunnen.

01-11-2009 om 08:59 geschreven door Mike-Ruth  

Na een luidruchtige nacht het vervolg van de Great Ocean Road gereden, voor ons het mooiste stuk. De weg liep nu vooral door eucalyptusbossen en stukken koud regenwoud. Bij een rustplaats volgden we een prachtige korte wandeling door het regenwoud, met varens van wel 3 meter hoog en bomen waarvan we de toppen nauwelijks konden zien.

Op een andere stopplaats zaten de koala’s gewoon in de bomen te slapen aan de kant van de weg, super schattig. Ik denk dat ik toch maar een sessie koala-knuffelen ga boeken.
We zagen ook al 3 wallabies, zij het van het plattere soort  langs de kant van de weg.

Het is hier voorlopig nog perfect weer voor ons, af en toe een zonnetje en zo’n 22°, langzaam acclimatiseren dus!

Momenteel zitten we in een motel in Colac, terug richting Melbourne. Voor $5 mogen we hier heel de avond zitten internetten, even van profiteren om alles te updaten.

Mijn bevindingen over de australiërs tot hiertoe:

-          Super attente mensen, iedereen begint hier spontaan tegen ons te praten. De eerste zin is gegarandeerd: Are you from Europe? Niet moeilijk natuurlijk, de rest spreekt het lokaal dialect, heeft spleetogen of Indische trekken

-          Ze zijn redelijk luidruchtig, vooral ’s nachts en dat terwijl wij geen enkele bar vinden om ’s avonds een pint te gaan drinken (??)

-          Het is hier toch wel duurder dan bij ons, beetje budgetplanning dring(k)t zich op

De wil van onze mustang is gebroken, zelfs de ruitenwissers luisteren nu al vrij goed.

01-11-2009 om 09:01 geschreven door Mike-Ruth  

Gisteren nog snel een hapje gaan eten, de weinige ervaring die we hier al hebben opgedaan leert ons om uit te kijken naar de Thai. Hoera, gevonden. Het ziet er een middelgroot restaurant uit waar een koppel zit te genieten van hun maaltijd. Er zijn andere klanten, een goed teken. We melden ons beleefd aan, zetten ons en kiezen voor-  en hoofdgerecht + glaasje wijn.  Hmm… niet dus, na veel geflapper in het Thaussies begrijpen we op dat zijn stalleke niet ‘ fully licensed ‘ is. Kort samengevat, niks glaasje wijn dus.  ‘Hoezo ? Op de tafel bij het andere koppel staat toch een halve fles wijn te blinken ?’ replikeren we in ons beste Chengels.  Ha, but sign sais ‘BYO’.   So BYO ???  ‘ Bhing Youh Own’ wordt ons verduidelijkt.  We kunnen dus zelf een fles wijn naar keuze meenemen.  Prima systeem, valt mee te leven. Ideetje voor bij ons zelf,  ze zullen mij zien komen in ’t Kasteel(tje). Allé hop, Ruth bewaakt de culinaire burcht en ik vertrek richting Liquor store (jaja, ik weet het, maar hoe spel je dat dan wel juist hé ?). Valt mee, bij het oprijden zag ik een LS vlakbij.  … Het is niet mogelijk… op slecht 50 passen weg zie ik de metalen poort dichtschuiven. Twee opties, in het Chengels op de poort gaan beuken gillend om drank, of stillekes verderzoeken naar een kwailteitszaak die nog wel open is. Ik opteer voor het tweede. Een half uur later arriveer ik triomfantelijk terug bij de Thai met een bruine papieren zak, van het type dat gegarandeerd dooscheuren gaat als je er een fles wijn in vervoert. Het gefrituurde en ondertussen koude voorgerecht wordt smakelijk naar binnengewerkt, het hoofdgerecht was in orde, zoals we dat van een Thai hier gewend zijn.

Een goede nachtust gehad, vroeg derin en fris eruit, om 9h en route richting Melbourne. We zien de landschappen steeds wijdser worden en van groen naar dor verkleuren. Om 16h hebben we genoeg gereden en voor het eerst kiezen we voor een luxe cabin op een kleine camping in het centrum van Lakes Entrance. We blijven hier alvast twee nachten, veel cabin voor weinig geld (douche, keuken, toilet).

Zonet zelf gekookt maar het schrijven wordt me ontnomen, mijn tijd is op.

Ruth dus nu aan het woord, Mike heeft hier weer een voortreffelijke maaltijd in mekaar gestoken, de aussies weten niet wat er gebeurt, ik heb alle ramen opengezet kwestie van de geur goed te verspreiden. Lamsvlees met gekookte patatten, champignons en spinazie (dit laatste vlg recept van de Cosmo in Boechout maar natuurlijk verfijnder), de beste maaltijd in een week! Enige nadeel, nu moest ik wel afwassen natuurlijk!

Foto1 : Picnick in Moe

Foto2,3 : onze deluxe cabin in Lakes Entrance

02-11-2009 om 11:50 geschreven door Mike-Ruth  

Zoals aangekondigd vandaag rustdag.

Vanmorgen kleren gewassen, geweldig om weer keuze aan propere kledij te hebben. De titel verwijst naar een klein probleempje dat ik had met enkele witte t-shirts die plots wit-en-blauw gevlekt uit het machien kwamen. Na allerlei pogingen om de vlekken eruit te krijgen, zijn we naar de supermarkt gegaan voor zwaardere maatregelen, nl ‘White King’ (bleekwater). Straf spul, zeker toen het bleekwater ook de kleur van de letters op het etiket begon te verteren en 1 t-shirt plots roze vlekken begon te vertonen bovenop de nog resterende blauwe. Snel snel de etiketten uit t-shirt nr 2 geknipt en t-shirt nr 1 nog een extra bad bleekwater gegeven.

Als ge het niet weet, ziet ge het niet. Oef. Niks zo erg om 2 t-shirten te verknoeien als ge er maar 5 bij hebt.

Onder het hoofdstuk ‘dieren spotten’ hebben we vandaag tijdens een wandeling langs Ninety Mile Beach een aantal spelende zeehonden in volle zee gezien, mooi mooi.

Na een uurtje wandelen hielden we het wel voor bekeken, de zon is er vandaag voor het eerst echt doorgekomen en ons vel is daar niet tegen bestand. Er staat hier ook een stevige zeebries, onze deluxe cabin beweegt gewoon vrolijk mee.

Het aantal platte wallabies blijft voorlopig ongewijzigd.

Onder het hoofdstuk ‘rare jongens, die aussies’ zagen we gisteren op TV reclame voor bruin meergranen (pingpong)brood met als slogan ‘get a taste of Europe’…Wij eten er al een week van en kunnen met zekerheid zeggen dat geen enkel brood bij ons zo smaakt, zelfs na het toasten blijft het malser dan onze meest verse sandwich.

Foto 1,2,3,: Ninety Mile Beach

Foto4 : spelende zeehonden

03-11-2009 om 10:43 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag gereden van Lakes Entrance tot Bateman’s Bay, zo’n 500 km via de Highway, vergelijkbaar met de lokale weg tussen Houffalize en La Roche-en-Ardenne. We reden er dus zo’n 7 uur over.

Onderweg gestopt in het dorp Eden voor een picknick en daar het Killer Whale museum bezocht (killer whale = orka). De legende wil dat orka ‘Old Tom’ de sloepen van de walvisjagers voorttrok naar een mogelijke nieuwe walvisprooi. Als belonging mochten Tom en zijn companen de tong en de lippen van de walvis opeten.

We hebben daar dan nog een kwartier vruchteloos vanop het whale lookout point naar zee zitten kijken.

Net nu we het dialect van Victoria onder de knie hadden, komen we in de regio New South Wales terecht, waar een veel platter australisch wordt gesproken, effe aanpassen.

Nieuwe topic - Little Differences:

bij ons wordt een hamburgerrestaurant aangekondigd met een baanaffice ‘aan de volgende lichten links’.  Hier hangt er een bord ‘Volgende McDonalds op 126 km’.

Dieren van de dag: 1 wombat, 1 slapende papegaai en een aantal vreemde vogels

Foto’s van de dag: 2 vreemde vogels

05-11-2009 om 11:15 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag besloten  zo’n  250 km verder te rijden naar St Mary en daar de trein te nemen naar Sydney. Onze YHA  (jaja we worden nog toegelaten in de jeugdherberg) is gereserveerd en ligt aangrenzend aan Central station. Op die manier kunnen we de verkeersgekte in Sydney vermijden en zijn we even uit de auto. We moeten dan wel even de Princess Highway af om door te steken naar een andere Highway. Door Kangeroo Valley nog wel, dat belooft ! Schitterend, De baan verdwijnt volledig in de wolken en kronkelt als een streepje natte asfalt heen en weer door de lekkende jungle. Kangeroo valley daarentegen was voornamelijk valley met weinig kangeroo. In de namiddag nog even de stad ingetrokken, het weer zuigt dus geen leuke foto’s. Sydney doet een beetje aan Melbourne denken zij het met wat meer temperament. De toeters worden hier opnieuw gebruikt in het verkeer en de (palastieken overdreven) vriendelijkheid tempert tot een normale gastvrije beleefdheid. Ik vraag me af of dit komt omdat we zuiderlijk trekken of gewend geraken aan hun manier van doen. Zekerheidshalve kiezen we weer voor een stalleke in Chinatown voor ons dinner.  Vreemd genoeg  blijft dat een bepaalde aantrekkingskracht op me uitoefenen, een beetje zoals de ‘VanWezenbeekstraat’ in Antwerpen dat doet. We zijn nu in YHA in de gezamenlijke ruimte de blog aan’t updaten. Het is hier wel een vrolijk allegaartje van alle talen en culturen. Leuk.

Foto1 Skyline

Foto2 Everybody loves Mc Donalds

Foto3 Monorail

05-11-2009 om 11:16 geschreven door Mike-Ruth