Beste kamelenvrienden ik ben het met deze nieuwe lentedagen zo beu geworden om op non-actief te staan dat ik er mijn voeten aan geveegd heb en terug beginnen fietsen ben. Foert. Ik kan niet blijven in de zetel zitten heelder dagen. Bovendien, een tiental dagen na mijn eerste ritje blijkt dat ik er geen extra last van heb en dat de wonde aan hetzelfde tempo ( nou ja, tempo ) blijft evolueren. Het verhaal. Begonnen met een toertje rond de spuikom om het plooifietsje van mijn ouders. 2 keer moeten stoppen maar euforisch ! Twee dagen later naar St Jozef op ziekenbezoek...met de fiets. Nog twee dagen later rond de spuikom, en een toertje door de vismijn. Zalig ! Daarna de stadsfiets van mijn pa geleend en twee ritjes van een uur gedaan. Deze morgen voor het een uur en 20 gereden te midden de polders. Rij wel heel traag en behoedzaam maar wat een genot. Gisteren zelfs al weer eventjes van het peloton mogen proeven. Een kilometer of drie mijn wagonnetje aangehaakt bij de veteranen van "Cycles Freddy Zerkegem". De mopjes bleken net als vroeger even schitterend te zijn : staat er ergens een koe in de wei dat is er altijd wel iemand die keihard "BEUEE" roept naar het beest, wat op algemeen gelach wordt onthaald, warempel ook door mezelf.Ga vanaf nu regelmatig zulke recreantenritjes maken was echt een groot genot. Het ziet er dus naar uit dat de kaap van de 90 kg voorlopig nog niet zal worden bereikt. Maar beste vrienden het werd wel vrij close :) Dus wat nu? Ik blijf doorgaan met de verpleging, ik denk dat mijn lichaam goed zal regeren om het opnieuw actief worden en ga trachten bezig te blijven. Eens ik echt genezen ben zal ik dan rustig aan terug opbouwen. Hopelijk lukt dat nog ergens voor de zomer. Is dat het geval dan doe ik een gooi naar de volgende dijktegel. Hout vasthouden. Intussen is me ook volgende roddel bereikt : er wordt gefluisterd dat ik deze week met mijn 3,5 uurtjes op de fiets de kameel was die het meeste gefiets heeft van al. Dit deed ik natuurlijk af als pure nonsens. Iedereen weet even goed als ik dat alle kamelen reeds de basis leggen voor volgend mtb seizoen door duizenden kilometers te trainen onder spartaanse omstandigheden. En dan gaan we straks allen supporteren voor McEwen !!
Reacties op bericht (3)
30-03-2010
RE :
Krijg er spontaan bijna de tranen van in mijn ogen...
Heel blij dat je weer kunt genieten van de fiets Rutger!
En idd : niet te euforisch worden en dus kalmpjesaan met mondjesmaat opbouwend weer proeven van de sfeer van weleer!
groetjes en heel veel succes met de verdere recuperatieperiode!!
Jan
30-03-2010 om 11:17
geschreven door Jan
28-03-2010
keerzijde van de medaille
is wel de enorme zadelpijnen die met een comeback gepaard gaan :) voor alle duidleijkheid : racen is nog totaal niet aan de orde hoor, moet hoe dan ook eerst genezen zijn ( en das nog niet voor meteen - eufimisme ) want kan echt nog geen kracht zetten, laat staan voorovergebogen zitten op een mtb of koersfiets, laat staan af en op de fiets wippen laat staan.... nog veel 'ifs ' dus ...
