Beste vrienden eindelijk is het zover de onthulling van het schandaal wordt een feit.
Alle wielerfanaten herinneren zich natuurlijk nog de fabuleuze prestatie van onze schepen. Van heinde en verre kwam met onze held feliciteren. Felicitaties, die hij dankbaar en gretig in ontvangst nam. Zonder ook maar 1 greintje schaamte. De toon slaat inderdaad om, beste lezer. Want hoe heeft de schepen dit kunstje geklaard? Laat me eerst mijzelf verontschuldigen. Immers ging ook ik mijn boekje te buiten. Ook ik ging zwaar over de schreef, ik roep het niet in als excuus maar wil er toch op wijzen dat ik gezwicht ben voor de immense druk die Evert op mijn schouders liet rusten. Dagenlang heeft hij me gestalkt, vanalles beloofd, tot ik wel moest plooien, iedereen weet dat er een nieuw dak op ons appartement moet-een zware kost om dragen-, en hij uiteindelijk over de brug kwam met een bedrag dat die som dekken kon. Ik zwichtte en beloofde in ruil zijn promoploeg samen te stellen. Maar nog hield het niet op. Hij wou absoluut zeker zijn van kamelenwinst, en stelde me een ultimatum : ik moest een ploeg samenstellen die zeker niet kon winnen van de zijne. Immers, mijn talenten wat betreft wielerprono'en heb ik ruimschoots tentoongesteld tijdens de voorjaarsronde nietwaar. Ik beloofde hem een zwakke ploeg in te sturen, tot hij plots midden in de nacht op mijn deur kwam bonzen : " steek contador in je ploeg, of de deal gaat niet door". Overweldigd door zijn hysterisch aggresief gedrag deed ik het nodige, goed beseffend dat ik me hiermee onsterflijk belachelijk zou maken - de winnaar van de vorige Giro deed dit jaar helemaal niet mee ! Intussen ligt de Giro reeds enkele weken achter ons, nog steeds word ik overal op hoongelach onthaald. De woelende uren in bed die hierop volgden zijn niet te tellen. God en klein Pierke weten immers dat ik mezelf niet was toen ik toehapte. Dit in gedachten houdend, speelde zich stilaan een rampscenario af : Evert ging met alle pluimen lopen, maar was misschien wel nooit van plan om zijn wederdienst te doen ! Immers, ik was zelf in de fout gegaan dus kon geen kant op. Welnu, beste Evert, dat gun in je niet. Ik sleur je mee in de val. Samen uit samen thuis. Ik heb je kansen genoeg gegeven maar ik ben op. Ik bied dan ook met neergeslagen blik mijn excuses aan aan het kamelenbestuur, van wie ik hoop, dat ze mij deze jeugdzonde kunnen vergeven.
