Wel gisteren was het alvast a trip down memory lane. Twee kamelen ( de President Fondateur en de Secretaris Generaal ) stonden aan de start, met een 6tal beaufortjes recht op de snoet, en in het gezelschap van een 1.200 andere bikers.

Mijn laatste deelname was van 2010, voor Pete is deze race een jaarlijkse afspraak. Ik heb geen idee van hoe de conditie is maar ik heb de voorbije weken toch elke keer twee of drie keer kunnen trainen. Uitrijden zou dus geen probleem mogen zijn.

Uiteraard is er wat stress om de titel van beste kameel. Badkamers of niet.

We staan mooi vooraan in de tweede box en de start wind tegen was nogal bijzonder. Met 500 man de eerste strook afgelegd tot aan het keerpunt. Ik kan een paar keer buitenom goed naar voor opschuiven en een bepaald moment denk ik: jep, hier zit ik goed, en die andere kameel die het niet van zijn start moet hebben mag alvast beginnen achtervolgen. Tot hij me 100 meter verder zelf langs de buitenkant voorbijgaat, en me nog een verleidelijke knipoog toewerpt. In het geharrewar in Bray-Dunes verliezen we elkaar wat uit het oog en dan begint de miserie pas echt. Ik kan niet volgen wind in de rug op de dijk, ik trap me zot op de grootste versnelling en toch schieten ze me aan alle kanten voorbij. Ik denk ergens rond de 200e plek te hangen maar verlies beetje bij beetje. Aan een kel richting Koksijde rij ik me vast en moet ik bovendien mijn gezelschap laten gaan, in de camping voor het keerpunt kan ik gelukkig de aansluiting meer maken maar in de zandpassage ( merci Lien om te supporteren! ) krijgt de renner voor mij plots een religieuze inval en richt hij zich ten languit ten gronde voor het zondagsgebed. Ik kan hem niet meer ontwijken en lig plots naast hem in het zand. 

Lopen dus en dat is nooit mijn sterkste kant geweest. Als ik beneden ben is het ga top de groep 30 meter en wat ik ook probeer, ik krijg het niet toe met die wind op kop. Ik besluit even te recupereren en me te laten inlopen en zo ontstaat een nieuwe groep van een man of 20. De groep waar ik toe behoorde doet het goed en raapt een andere groep op en groeit uit tot een peloton van 50/60 man. Even frustratie want daar had ik kunnen bijzitten. 

In onze groep heeft niemand veel zin om op kop te rijden ( ik ook niet ) en in de achtergrond hebben ze dat in de gaten. In twee keer sluiten twee grote bendes aan en wie passeert me daar ineens, mij nog net een verleidelijke knipoog toewerpend? Jawel, onze President Fondateur. Halverwege bevinden alle kamelen zich dus op een zakdoek. Het tempo gaan wat de hoogte in en we rapen enkele gelosten op. Zo, dat gaat goed!

Richting het keerpunt dan met een grote groep en de kamelen schitteren daar als vanouds. Los van elkaar en elk op een andere manier doen we allebei een geniale move en ongelooflijk maar waar, we komen beiden in de top drie van onze groep boven op de dijk in Bray Dunes en moeten als een van de weinigen niet van de fiets. Ik bemerk iets wat onder categorie kloof kan worden ingedeeld en ik besluit een gokje te wagen. Op het strand verspeelde ik niet zoveel krachten dus ik voel me redelijk fris en ik besluit de kloof te proberen uit te diepen. Ik werp een verleidelijke knipoog naar Pete en maan hem aan om groot te schakelen want we gaan vlammen! Op de klim in Le Peroquet zie ik dat de kamelen zich nog steeds op een zakdoek bevinden en pas na de campingzone en de zandstrook kijk ik om. Tiens, die kameel is uit het zicht?

Met nog anderhalve ronde voor de boeg houden we tred er goed in en samen met een andere zandhobbyist rapen we enkele gasten in die vooraan moesten lossen en we vormen ons eigen bescheiden groepje. Deze keer rijden we wel goed samen op het strand ( we zijn met negen ) en rapen af en toe iemand op. In de achtergrond zie ik in de verte een grote groep en ik bedenk dat Pete zich allicht daar in bevind. In de wind mee heeft hij helaas de boot gemist. Bij mij  begint het stilaan ook wat pijn te doen en na het laatste keerpunt in Bray Dunes begint het ook een beetje pijn te doen en alles verbrokkelt. Ik hou mijn plaats en na vijf jaar bereik ik nog eens de finish van de Beach Endurance. Ik word 238e in 2 uur en vier minuten. Pete mist op een haar na de top 300.

Dat brengt de stand op 1-0. Volgende week Dé Classic in Bredene. Ik zie het zitten!