In een openhartig interview reageert R.D. op de aantijgingen die recentelijk rond zijn persoon verschenen in diverse media.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Riooljournalistiek, zeg ik u, meneer ! R I O O L J O U R N A L I S T I E K ! ! !” De commotie rond zijn persoon heeft R.D. duidelijk geraakt maar zijn strijdvaardigheid is hij er niet door verloren, zoveel is duidelijk.  “Rogertje is van het 2^de verdiep uit het raam gevallen toen hij wat te ver voorover boog om zijn vensters aan de buitenkant proper te krijgen!  En dan maken ze daar zelfmoord van !?! Zeg nu zelf, meneer, dat is toch niet meer serieus ?  Zo kan je van de grootste heilige een misdadiger maken ! Als de waarheid al zijn recht niet meer heeft !”.  R.D. hapt even naar adem en raast dan gewoon verder, “Het ergst van al is dat ook mijn familie er onder leed.  Op zijn schooltje werd mijn oudste zoontje met de vinger wezen ! Zelf de leerkrachten deden mee !”  “Ik hoor het hem nog vragen als hij de eerste dag na de dood van Roger thuis kwam : “Papa, wat is een snurk ?”  “Een snurk jongen ???”  “Ja, de kindjes in mijn klas zeggen dat jij een vuile snurk bent, papa” .  Ik krijg er nog tranen in mijn ogen van als ik er aan terugdenk !!!”

Weer valt er een stilte, R.D. schraapt zijn keel en herpakt zich : “Maar ieder tegenslag schept ook opportuniteiten.  Ik heb besloten een bod te doen op café De Zeemeeuw.  Het is een zaak met heel veel mogelijkheden; mogelijkheden die tot op heden nooit benut zijn geworden. Eerst en vooral verander ik de naam ! Café de Zeearend ! Geef toe, dat is toch een naam die veel dichter bij mijn persoonlijkheid aanleunt."  

"Ik kan uiteraard de job van cafébaas onmogelijk combineren met mijn huidige job maar voor alles bestaat een oplossing !”, gaat R.D. verder.  Hij knijpt nu zijn ogen tot spleetjes, de toon van het gesprek wordt rustiger en uit het timbre van zijn stem klinkt nu een zekere zelfgenoegzaamheid : “Caféuitbaters, dat is niet meer van deze tijd, man.  De tijd dat er iemand in jouw plaats je auto voltankte ligt al jaren achter ons, in banken kun je je verrichtingen gewoon aan het automaat doen maar als er geen cafébaas staat in een café, … hohoho !..., paniek…, dan ligt opeens alles op zijn gat !”

“Eerst en vooral zul je een kaart en PIN code moeten aanvragen, wil je klant worden van café de Zeearend.  Zonder code kom je er niet in !  Je eerst elders zat zuipen en dan nog vlug even een afsluitertje gaan pakken in de Zeearend zal er dus niet inzitten; tenzij je ook in dronken toestand een code van 8 cijfers kan onthouden, maar wie kan dat, meneer ?  Geef toe, dat zijn uitzonderingen.  Binnen wordt de bar uitgerust met automaten.  OK, het bier zal dus uit plastic bekertjes gedronken moeten worden, maar dat zal vlug wennen.  Heb je al ooit iemand horen klagen dat zijn koffie niet in porseleinen tassen uit een koffieautomaat komt? Nee toch.  De geconsumeerde drank dient bovendien niet direct betaald te worden maar wordt via domicilie op het einde van de maand afgerekend.  Ook spaarrekeningen van de kinderen kunnen hiervoor worden opgegeven, een niet te onderschatten voordeel.  Als speciale attractie wordt bovendien in het midden van het café een rodeo-kameel geplaatst.  Rodeo-stieren zijn zo passé! Let op mijn woorden : kamelen ! Dat wordt de trent in 2013.   

"En wil men tv kijken dan moet er een klant plaatsnemen op de fiets op rollen om de tv van stroom te voorzien. Als dat niet vernieuwend is in een tijd waar we er alles aan doen om onze ecologische voetafdruk te verkleinen."

"Je ziet het; het wordt DE place to be !!!  Ik heb nog wel wat ideeën maar die spaar ik nog even op, zodat we op de opening ook nog met iets kunnen uitpakken.  Zaterdag 2 februari !!! Zorg dat je erbij bent !”