'Twee keer per jaar werken wij met extra security. En dat is niet voor het kampioenenbal van SV Bredene, niet voor Carnaval en ook niet voor de kerstboomverbranding, maar wel de ene onverlaat die we telkens aan ons been hebben na de enfinity- of na de duo race', schetst Roger de situatie. ' Voor of tijdens de koers hebben we echter geen last van, maar eens de renners over de meet zijn houden wij ons hart vast...' zo klinkt het.

Jeanine vult aan : ' Elk jaar is het wachten tot hij hier weer aan onze toog staat te raaskallen over zijn eigen verleden als mountainbiker, of beachbiker als je wil. Dat hij in zijn goeie dagen zelf meestreed voor de overwinning, of over die keer dat hij een truitje zal liggen tijdens de duo-raid, simpelweg rechtsomkeer maakte om het truitje op te pikken om vervolgens de kloof met zijn kompaan fluitend te dichten,' herhaalt Jeanine de verhalen die ze intussen meer dan moe is gehoord. Roger knikt instemmend, ' hoeveel keer hij dat verhaal heeft verteld van die keer in Knokke, dat hij als een van de weinigen ervoor koos om rond de paaltjes te rijden ipv erdoor, waardoor hij plots helemaal voorin het peloton terechtkwam' zucht hij, veelbetekenend met de ogen draaiend'.

' Wanneer iemand ook maar durfde om zijn verhalen in twijfel te trekken, ging hij als een razende tekeer. Meubilair sneuvelde onder zijn beukende vuisten, tierend dat hij niet voor niets een jaar met een dijktegel op zijn schouw had gestaan ' vertelt Jeanine.

Kortom, elke keer kwam het erop neer dat dit heerschap manu militari uit het café diende te worden verwijderd. Niet zelden kwamen daar de ordetroepen aan te pas. De uitbaters hebben verschillende keren overwogen om te sluiten om de dag van de koersen, maar dat was geen optie. 'Na het rookverbod en de slimme kassa's staat het water ons aan de lippen. Het is van zulke dagen dat we het moeten hebben. Want die koersliefhebbers en gerstennat, dat is een combo die garant staat voor een uitpuilende kassa' duidt Roger verder.

Rond half vier brak er dan toch even paniek uit, omdat het verdachte heerschap werd gesignaleerd ter hoogte van de kapelstraat, zich duidelijk richting De Zeemeeuw begevend. 

Jeanine en Roger beleefden het zo : ' We kusten elkaar nog eens en wensten elkaar het beste, benieuwd naar hoe erg het deze keer weet uit de hand zou lopen. We zagen tot overmaat van ramp dat hij deze keer niet alleen was, maar nog 3 kompanen bij zich had. Ik ben niet katholiek,' aldus Roger, ' maar toch sloeg ik snel een weesgegroetje.'.

Jeanine nuanceert : ' ik had wel meteen gezien dat die drie andere personen van een gans ander allooi waren. Dat waren mensen met stijl, en met klasse. Mensen die ik zelfs graag in mijn etablissement zou verwelkomen, want zo'n clienteel trekt natuurlijk ook ander clienteel.'

 Al snel sloeg de angst om in euforie. Tot de verbazing van velen minderde E.H. niet echt vaart, en in tegenstelling tot andere jaren hield hij er ook nog een behoorlijke tred op na, en leek hij zowaar rechtdoor te rijden. De mensen, zijn begeleiders, zo bleek intussen, haalden duidelijk het beste in hen boven, al moet worden gezegd dat er toch nog steeds een vreemde jenevergeurwolk rondom hem ging, een geur die ook enkele andere nietsvermoedende wandelaars in de Bredense duinen niet ontgaan was. 

En warempel, en wonder leek in de maak, E.H. liet café De Zeemeeuw zowaar links liggen, en maakte geen aanstalten om rechtsomkeer te maken.

Roger besluit : ' gisteren heb ik mijn geloof in de mensheid teruggevonden. Wanneer zelfs zulke types zich klaarblijkelijk - mits de juiste begeleiding - zich klaarblijkelijk trachten te herpakken, dan is er nog heel veel mogelijk op deze wereld. Rond zes uur 's avonds heb ik mijn tweejaarlijkse afspraak met het poetsbedrijf afgezet, en geloof het of niet, maar ook zij waren opgelucht, niettegenstaande ze hiermee vele duizenden euro verloren. Kun je nagaan'.

'Dat we dat nog mogen meemaken,' snikt Jeanine  nog emotioneel waarop ze zich in de getaoueerde armen van haar man Roger stort, zielsgelukkig door het mirakel dat zich afspeelde.