Het was de aandachtige lezer uiteraard ook opgevallen, al bleef het er pijnlijk stil rond .
Onlangs blikte onze President-Fondateur terug op het voorbije jaar.
Er volgde een overzicht van het aantal gelopen, gezwommen en gefietste uren. Mooie cijfers, zonder twijfel, en veelbelovend voor de nakende kamelenconfrontaties. Maar wat lazen we nog meer, en sloeg jullie ongetwijfeld ook met verstomming?

88 uur andere (wandelreis, spinning, dansen, ...)

Inderdaad jongens en meisjes u leest het goed. Dansen. Ik dacht aanvankelijk nog dat het om een soort vreemde lapsus ging, althans dat wilde ik toch geloven. Maar het viel me de laatste tijd echt wel op, dat valt niet te ontkennen, dat de voormalige dijktegelwinnaar met wel erg lichte tred door het leven ging, zijn duiktechniek net iets eleganter ( ik vermijd het woord verwijfder ) was dan vroeger. Dansen dus. Een dansende kameel. Waar moet dat heen, vroeg ik me af, ongetwijfeld met vele anderen.
Maar goed, ik verdrong het zo'n beetje, per slot van rekening maakt iedereen weleens een foute keuze, en wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Bovendien werd ik er eigenlijk niet echt veel mee geconfronteerd, al moet ik toegeven dat ik nogal selectief was ik wat ik al dan niet onder ogen wilde zien.

Negeren lukt nu echter niet meer. Wanneer iemand spontaan de videoclips van Ian Thomas begint te checken, of laat ons zeggen, onderzoeken van naadje tot draadje ( want hoe kun je anders in godsnaam opmerken dat deze of gene kameel door het beeld flitst ) , is mij toch wel een brug te ver - temeer omdat zijn functie er bij uitstek één is waarnaar je je toch zou moeten gedragen.

Ik voel me dan ook genoodzaakt om een motie van wantrouwen te laten plaatsvinden, of een motie van vertrouwen, het maakt me niet uit.
Voorbarige conclusies of consequenties wil ik nog niet op de agenda plaatsen, maar dat er een duidelijk, niet mis te interperteren signaal dient te worden gegeven, dat lijkt me klaar als een klontje...