Slechte week achter de rug. Beetje last van de rug (opgedaan bij het tillen van de kleine) en een opspelende knie (wellicht van mijn contact met die auto). Daarbij kwam dat ik mijn knie niet terdege kon verzorgen vanwege het maar niet willen genezen van dat stom wondje die ik in De Panne opdeed. Gelukkig valt alles tijdig op zijn plooi. Ik denk fit te zijn tegen morgen.
Wat de pronostiek voor morgen betreft : Ik denk ook dat het vrij spannend zal worden. Zondag was Nick duidelijk het vinnigst op de hellende stroken, terwijl Pete zijn superioriteit in het zand bewees. Toch had ik vorige week al begrepen dat ik de rol van favoriet toegeschoven krijg (wellicht omdat ik als enige nergens moest lossen). Stiekem hoop ik natuurlijk die rol te kunnen waarmaken maar toch denk ik dat dit moeilijk wordt. Heeft Nick niet teveel last van een conditieval door zijn verplichte rust dan blijft hij mijn nr1. Al houd ik (gezien het lastige parcours) een scenario zoals Pete in De Panne voor mogelijk (52km blijft ver als je een tijdje niet hebt kunnen fietsen). Peter heeft duidelijk een sprong vooruit gemaakt. Indien hij niet teveel verliest in het stuk tussen P3 en Vossenslag (en aan de spionkop in Wenduine) is hij de te kloppen man. Kijken of dit hem lukt ? En voor mezelf ? Ik voel me sterker dan een aantal weken geleden. Maar dat was in De Panne ook zo en daar heb ik behalve een goed gevoel weinig uit de brand gesleept. Morgen wordt de start cruciaal. Bovendien zit er in de eerste 16km heel weinig mogelijkheid tot recupereren. Tot nu toe ben ik na een felle start telkens een beetje tegen mijn plafond aangebotst alvorens mijn tweede adem te vinden. Als ik dit kan vermijden en alles zit wat mee hoop ik mee te strijden voor de bloemen; al geef ik me zoals gezegd de minste kansen van de 3. Maar dat doet blijkbaar iedereen. Het feit dat iedereen (gemeend) zichzelf op de laatste plaats zet, bewijst dat het van kleine dingen zal afhangen.
Groetjes en hopelijk zetten we alle drie een goede prestatie neer.
