....het mekka voor elke kameel. Wat Wimbeldon voor het tennis is, is Bredene voor het kustmountainbike - zoveel is duidelijk. Uiteraard is de wil om te presteren groot. Te meer daar ik besef dat de laatste 3 weken misschien de gelukkigste uit mijn leven waren. Floreren in de leiderstrui van de KvhN trofee, het is enkel de aller grootsten gegeven. Zweverige tienermeisjes op een beleefde manier afwimpelen,...overal herkend worden,...schouderklopjes in ontvangst nemen,...nergens meer je drank zelf hoeven te betalen,.... interviews aan focus geven,....nog meer zweverige tienermeisjes (iets minder beleefd) afwimpelen,... : tot voor de Versluys Beach Race was dit alles me niet bekend.
Dat net de eer van de leiderstrui mij te beurt viel - weliswaar geholpen door de omstandigheden, het moet gezegd - is uiteraard een geschenk uit de hemel....zij het met een keerzijde. Een drager van de leiderstrui van de KvhN die niet schittert : het zou een primeur zijn....Een primeur die ik graag aan mij voorbij zou laten gaan. Ik kan dan ook niet anders dan minimum een top 150 plaats ambiëren, hoewel ik weet dat dit voor mijn normen te hoog gegrepen is. Opdracht wordt dus : stunten ! Meer zelfs, Stunten, met een grote "S", want 65 plaatsen progressie in 3 weken is wellicht niet mogelijk. Helaas is het van moeten. Hoe kan ik op mijn sterfbed mijn kleinkinderen recht in de ogen kijken als ze weten dat mijn meest spraakmakende sportprestatie bestond uit het aanbrengen van een smet op de leiderstrui van de KvhN ??? Het antwoord is kort : onmogelijk ! Vrijwillige verbanning naar een eiland in de Stille Zuidzee zou het enige zijn dat mij nog rest.
Gelukkig geeft de geschiedenis me heroïsche voorbeelden om me aan op te trekken. Dachten we destijds ook niet met zijn allen dat Pete in de Chalet Renard zijn cola'tje zou zitten drinken. Wachtend op zijn maats die van de top afzakten om hem te troosten met de woorden "Kop op, de boomgrens halen is toch ook al een hele prestatie". Dachten we nadien, na zijn indrukwekkende rush op de Ventoux, ook niet dat we met een eendagsvlieg te maken hadden. Wie zag je niet denken : "Toch tof dat hij die gele trui ook eens een dag mag dragen" ? Hoe erg zaten we er toen beide keren naast. We schamen ons nog steeds diep. Sindsdien weten we : Zelf het onmogelijke is niet onmogelijk.
Gisteren avond een 'gewone' fiets gekocht. vandaag al naar het werk gefietst, Joepie. na iets meer dan 2 maanden zou die fiets terugverdiend zijn aan 0,65 per kilometer
dit zou me op een 50tal kilometer per week brengen. een mooie basis !?
Beste lezers vandaag keren we eventjes terug in de tijd. Terug naar de bakermat van de Kamelen van het Noorden. We bevinden ons nog in de vorige eeuw. Sinds kort beschikken Pete & ik over een fiets die niet alleen gemaakt is om over fietspaden te sjezen. Prompt begeven we ons dan ook in de Bredense Duinen. Zoals alle kamelen wel weten bevindt zich tussen post 3 en post 6 een aangenaam baantje, weliswaar onderbroken door een verraderlijk trapje dat ruw geschat een twaalftal treden telt. Komende uit het Westen dienen we deze trap dus af te dalen. Ik nijp de remmen toe en stap af. Mijn compagnon van het eerste uur doet hetzelfde maar herinnert zich de tvbeelden van de cross die hij het weekend voordien op zijn tv zag. Fluks tilt hij zijn bike op en met een sierlijke zwaai steekt hij zijn arm tussen het kader en als een echte cyclocrosser zwiert hij zijn vehikel over zijn toen al fel ontwikkelde schouder. Gedurende deze elegante move blijft onze held trouwens met vederlichte tred gewoon doorlopen. ' Net zoals in de koers' hoor ik hem euforisch gillen. Talent drijft boven, zoveel is duidelijk. Enkele tellen later echter gaat het fout. Een fijn laagje zand over de door erosie geteisterde treden maakt ze spekglad-wie had dat nu kunnen peinzen. Nog een minieme fractie later zit onze held verbijsterd op zijn gat. Talent, zoals een ruwe diamant, zo bleek nogmaals, dient gesmeed te worden. Sindsdien zag niemand nog iemand deze vermaledijde trap aan dergelijke snelheid afdalen.
Voor de zoveelste keer bij de dokter gezeten dit jaar. Voor de zoveelste keer slecht nieuws. Moet
nog minimum tot half december thuisblijven, fietsen sowieso strikt
verboden 2 maand nadat hij me als genezen verklaart. Het litteken zal
immers in het begin nog zeer dun, broos en dus kwetsbaar zijn. Lees :
biken is ten vroegste aan de orde begin maart. Niet alleen is het
mountainbike seizoen tegen dan zo goed als voorbij, ook het
triathlonseizoen 2009 mag ik dan al op mijn buik schrijven. Alle andere
triathleten zijn inmiddels al lang weer begonnen met hun voorbereiding
op het seizoen. Had zo gehoopt te presteren de 2e helft van juni : de
Kwarttriathlon van Brugge & de Halve Triathlon van Brasschaat.
Beiden worden dus compleet onhaalbaar. Zwemmen ( gevaar op infecties ) en lopen ( wrijving & tractie ) blijven ook tot minimum die periode uit den boze. Maart
is nog veraf, tegen dan zal deze kameel een 8tal maanden geen zadel
hebben bestegen. Het wordt dus een lange lange weg terug. Heel jammer
want had reeds diverse plannen gesmeed voor 2009. Hopelijk kan ik er
tenminste toch nog een paar realiseren maar veel hoop heb ik niet meer. Zal maar meteen mijn pijlen richten op het kustcriterium 2009-2010. pffff.
Ventoux Alpe Dhuez Les 2 Alpes Grand Ballon Ballon d'Alsace Croix de Fer Galibier Télégraphe Col de Grosse Pierre Col de la Schluhte De Hoge Blekker Col de Glandon Col de la Madeleine Col de la Vierge Col de la Sainte Marie Petit Ballon Col du Lautaret St. Hubert Soria Col de Mohan Mas Palomas El Horno San Bartholomé Santa Lucia
Februari 2008. Een frisse zaterdagochtend met een waterzonnetje. 3 Kamelen werken rustig peddelend een lange extensieve training af. Langs het kanaal Oostende-Brugge moet de ene na de andere kilometer eraan geloven. Langs Damme fietsen we naar Zeebrugge alwaar we ons op ons geliefdekoosde strand begeven. Het is bijna hoog water en de vermoeidheid eist stilaan zijn tol. Pete is vandaag ontegensprekelijk de sterkste, op elke zware zandstrook zien Nick & ik hem van ons wegschuiven. Tussen Blankenberge en Wenduine is het welletjes geweest met dat zuigende zand. We besluiten om ons langs een trap over de duinen naar het slingerende paadje achteraan de duinen te begeven. Nick leest het strand het best en komt met enkele tientallen meters voorsprong aan de houten trap. De trap bestaat uit twee grote delen, het stuk aan het strand is in feite geen echte trap, maar meer een schuine wand die licht hellend oploopt. Eens bovengekomen is er dan een steilere trap terug naar beneden waar de trap uitmondt op het duinenpaadje waarvan sprake. Als Pete en ik op de schuine wand komen rijdt Nick een vijftigtal meter voor ons. Wat volgt is geen pretje om zien, laat staan om mee te maken. In een fractie van een seconde vragen we ons af waarom Nick niet vertraagt om te stoppen voor het trap gedeelte. Nog een fractie later zien we hem een onvervalste salto-mortale-op-fiets- maken. Hij duikelt de diepte in over zijn stuur, zijn fiets wordt de lucht ingekatapulteerd. En dat was het laatste wat we van hem zagen. Verontrust rijden Pete en ik tot de plaats des onheils en enkele tientallen treden lager treffen we een hoopje kermende ellende aan. Nick, bedolven onder zijn fiets. Als bij wonder leeft onze toen nog in spe zijnde Kameel nog. Van verder rijden is er evenwel geen sprake. We sprokkelden als ons geld samen en legden samen voor een tramticketje. Aan een slakkengangetje met aanvankelijk van schrik verlamde benen rijden Pete en ik huiswaarts, remmend voor elk keitje, takje, boordje en gootje dat ons past kruist. Enkele dagen later is alles gepasseerd, de fiets is hersteld en de wonden gelikt. Er wordt dan nog wel even teruggeblikt, maar tijd om erbij stil te staan is er niet. Immers de volgende Beachrace dient zich stilaan aan.
Zelfs bij de 'andere' kamelen (wou eerst zeggen :echte kamelen, maar dit zou willen zeggen dat wij geen echte zijn) zitter er minder fortuinlijke exemplaren die enkele maanden verzorging nodig hebben, maar dit maakt ze daarom niet minder kameel !!! zie foto
Ivm mijn revalidatie na mijn operatie helaas enkele complicaties de
laatste dagen. Mijn laatst gestelde streefdoel om op 1 december het
kamelenpeleton opnieuw te kunnen vervoegen zal allicht niet gehaald
worden. 1 januari lijkt realistischer. Vermits ik tegen dan dik 5
maanden geen kilometers meer zal gebold hebben zal ik de hoop om dit
seizoen nog te kunnen racen stilaan opbergen. Mijn hart bloedt ervan
maar nieuwe latere plannen worden nu alreeds gesmeed. Intussen hou ik jullie prestaties met argusogen in de gaten. En
bij deze nodig ik alle kamelen uit om de avond van Beachrace De Panne
gezellig samen te schurken rond het imaginaire kampvuur in de
Noord-Edestraat alwaar we tot een gat in de nacht kunnen palaveren over
de geleverde prestaties van eerder die dag. Ik zal proberen om niet te
jaloers te zijn op jullie bloedrode gezandstraalde oogjes. Het seizoen
is tegen dan halverwege, de leider is de tussenstand mag er op rekenen
om die avond op gepaste wijze te worden gehuldigd.
kon men reeds het vehikel bewonderen waarmee 1 der Kamelen vh Noorden de nachtrit zal rijden. Met het oog op meelezende copycats kan de redactie helaas niet bekendmaken in welke garage dit monster te bewonderen valt.
Het berichtje ivm de nachtrit kwam van mij. Ik weet niet hoe het komt dat ik als RideOn was ingelogd. Bij de "feestkameel" was ik blijkbaar opnieuw fout ingemeld Tja, "je moet niet slim zijn om te mountainbiken" zei een notoir tegenstander me vorig jaar in Knokke.
Ik zal ook mee doen aan de nachtrit. Van wie kwam oorspronkelijke bericht ?
by the way, allen bedankt voor de gelukwensen. ik zal nog met volle teugen genieten van dat laatste jaartje twintiger, want ... naar verluit gaat het daarna stijl bergaf
Ik werd gevraagd of ik meedoe aan de mountainbike van Torhout op vrijdag 14 november. Iemand interesse om mee te gaan biken in de donker met een lamp op je kop (ik heb gehoord dat er vorig jaar iemand een autobatterij achterop zijn fiets heeft gemonteerd om met een verstraler te kunnen rijden, dus voel je vrij...). Naar het schijnt een heel speciale ervaring. Het is niet de bedoeling echt te koersen, we rijden in groep (rond de 20km per uur)...dus just for fun. Als één van de kamelen interesse heeft om me te vergezellen, zou me dit uiteraard plezier doen want mijn grootmoeder zaliger zei altijd :"hoe meer kamelen, hoe meer vreugde".
Via een oplettende lezer kregen wij exclusief beeldmateriaal van het eerste tochtje van Jan waarvan sprake enkele posts terug. Wij waarschuwen wel dat het beeldmateriaal niet geschikt is voor gevoelige kijkers.
Spraakmakend en tegelijk schokkend nieuws gisterenavond in
Bern.Tijdens een praatprogramma op de
Zwitserse televisie kwam aan het licht dat wielergod Pistol Pete wellicht gelogen
heeft bij het opstellen van zijn whereabouts.In deze whereabouts diende de renner in kwestie de locatie en de tijden
aan te geven waar hij dag per dag verblijft, traint of aan wedstrijden
deelneemt.
In een openhartig tv-interview verklaarde ex-wielrenner
Oscard Camenzind dat hij zijn idool en tevens leider in de UCI tussenstand, Pistol
Pete, tegenkwam tijdens de augustusmaand op de flanken van de Mont Ventoux.Daar was deze in zijn gekende stijl
glimlach van zijn ene oor tot zijn andere - zijn trainingskilometers aan het afhaspelen.Op de vraag van de journalist of Camenzind
wel zeker was dat het TurboRider Pete betrof, was de ex-wereldkampioen beslist :
Die snelheid, dat atletische lichaam, de
parelende zweetdruppels op die kale karakterkop, neen er is geen twijfel
mogelijk.
Een uur later barste de bom.Een wakkere
journalist van een plaatselijke krant merkte op dat deze verklaring niet
strookte met de laatste kwartaalgegevens die AirForce Pete doormailde naar de
UCI.Volgens deze whereabouts was de
krachtpatser van de lage landen tijdens de zomermaanden niet thuis wegens
verbouwingen in de Duinenstraat 28 in het exotische trainingsoord Bredene.
Daarna volgenden de gebeurtenissen elkaar vlug op.Volgens ooggetuigen maakte onze held zich om 6uur
vanmorgen juist klaar om pistolets te gaan halen bij de plaatselijke bakker toen
hij door de politie werd aangehouden en onder luid boegeroep werd
weggebracht.Naar verluid werd hij 14
uren lang ondervraagd.Pistol Pete zelf
reageerde nog niet officieel maar zijn advocaat liet weten dat hij zwaar
aangeslagen is.Dit boegeroep heeft hij echt niet verdiendHij zal er alles aan doen om zijn naam te
zuiveren.De woordvoerder van de
politie was eveneens erg karig in zijn commentaar.Wel wist hij het schokkende nieuws mede te
delen dat Duinenstraat 28 een spookhuis betreft.Op de
plaats waar het nieuwe huis van onze wielergod zou moeten staan, bevindt zich
een weide. (zie foto rechtsboven) Het hele
leven van Pete blijkt op één grote leugen te berusten.
Op een persconferentie in Parijs reageerde WADA voorzitter Dick
Pound licht ontroerd en duidelijk ontzet.De wielrennerij heeft al zoveel
te verduren gekregen de laatste jaren en nu nog dit.Hoe is het mogelijk.Dat het net een topfavoriet voor de Kameel
van het Noorden betreft, maakt het alleen maar erger. Wellicht werd de buiten zijn voegen barstende media-aandacht en de sponsordruk hem teveel. Als de helft klopt van de feiten zoals ze
vandaag voorliggen, wacht P.D. een levenslange schorsing.De valsspelers moeten eruit.
Tot slot nog dit.Net
voor het sluiten van de pers liep een telex binnen op de redactie dat ARD en
ZDF na spoedberaad besloten hebben de Kameel van het Noorden dit jaar niet meer
live uit te zenden.
Beste lezers vandaag keren we eventjes terug in de tijd. Terug naar de bakermat van de Kamelen van het Noorden.
Voor de zoveelste keer bij de dokter gezeten dit jaar. Voor de zoveelste keer slecht nieuws.
Ventoux
kon men reeds het vehikel bewonderen waarmee 1 der Kamelen vh Noorden de nachtrit zal rijden.
Taart voor onze President - Fondateur !
