eindelijk is het zover (sorry voor de ongelukkigen) maar ik kan er ook aan beginnen. vanavond het strijdros gaan halen bij Piet Dit weekend nog een beetje fietsen, wat los zand proberen. begin volgende week ook nog wat bij fietsen (maandag en dinsdag zou ik moeten rond 3u gedaan hebben op het werk).
de fietsvoorbereiding is de afgelopen weken niet zo goed verlopen (slecht weer, geen goesting, geen tijd, mechanische pech) . vorige zondag nog de derailleur in frieten gereden. maar regelmatig gelopen, en dat voelde goed aan. had het gevoel dat ik wel redelijk in vorm was. Hoe dat komt ? geen mens die het weet. en hopelijk blijft het niet enkel een gevoel maar blijkt ook binnen twee weken dat ik toch betrekkelijk goed mee kon.
we zullen zien
meer eerst nog eventjes afwachten.
PS : veel beterschap voor allen die het nodig hebben
Vooreerst een kleine quizvraag : Welke 2 kamelen zijn momenteel werkonbekwaam ... misschien een kleine tip ... tel het aantal berichten...
Als huidig leider (zal niet lang meer duren) heb ik mezelf de opdracht toegewezen om na te gaan hoe we onze vriendenkring verder kunnen professionaliseren.
Eerste stap: Uniforme kledij (Zie foto voor een mogelijks ontwerp - dit ontwerp heb ik zelf vlug in elkaar gestoken) Heb voor de zwarte kleur gekozen omdat dit toch wat neutraal is. Surf gerust zelf eens naar http://www.vermarcsport.be/home/index.php en maak je eigen ontwerp!
Voordelen: - reeds te bestellen vanaf 1 stuk (als je binnen de standaard blijft) - verschillende kledingsstukken zijn mogelijk zoals lange broeken, vesten en zelfs triatlonpakjes - Vermarc is één van de beste producenten van wielerkledij, dus geen brol
Dus indien er interesse is van de overige leden wil ik dit wel verder onderzoeken en eventueel een prijsvraag doen. Misschien zijn de dames (Maya, Ulrike, Kelly, ...) ook geinteresseerd...
Zelf zou ik dit zeer tof vinden moesten we in dezelfde outfits kunnen rijden, trouwens ik moet toch voor mezelf nog kledij aanschaffen.
Handel blootgelegd in valse penissen om dopingtests te omzeilen
In de Amerikaanse stad Pittsburgh (Pennsylvania) kwam een zaak van
handel in valse penissen voor de rechter. Die zogenaamde 'whizzinators'
zijn speciaal vervaardigd om drugs-en dopingtesten te omzeilen. Twee
bedrijfsleiders van de firma Puck Technology pleitten schuldig.
Directeur Gerald Wills en zijn onderdirecteur Robert Catalano riskeren
nu een zware celstraf en een megaboete die kan oplopen tot zo'n 400.000
euro.
De Peer van Pollentier De whizzinator
is eigenlijk een modernere versie van de beruchte 'Peer van
Pollentier'. Die werd na zijn ritzege op L'Alpe d'Huez in de Tour van
1978 betrapt op fraude. Onder zjin oksel had hij een kunstmatige peer
verstopt met zuivere urine en via een darmpje liep die dan in het
testflesje. Met de whizzinator heeft de fraudeur geen peer meer nodig,
want de valse penis scheidt zuivere urine af op realistische
temperatuur. Ze zijn te verkrijgen in verschillende huidskleuren: wit,
latino, bruin en zwart.
Zware celstraffen Wills
(65) en Catalano (62) krijgen in februari wellicht het verdict te
horen. Mogelijk moeten ze acht jaar naar de cel en krijgen ze een
enorme boete van zo'n 400.000 euro voor hun grootschalige fraude en
inbreuken tegen de gezondheidswetgeving en die van handel in verboden
producten. Puck Technology is ondertussen gestopt en hun websites zijn
niet meer bereikbaar.
Seizemore Eerder
kwam de whizzinator al in het nieuws toen American Football speler
Onterri Smith betrapt werd op de luchthaven met een whizzinator. Later
probeerde acteur Tom Seizemore een drugstests te bedriegen met
hetzelfde toestel. Ook zijn fraude werd blootgelegd.
Garantie De
promotie voor de whizzinator loog er niet om. "De whizzinator is de
ultieme oplossing bij een drugs- of dopingtest. Het is de onbetwiste
leider wat synthetische urine betreft. De valse penis ziet er heel
realistisch uit, is makkelijk te verbergen en vooral garandeert dat de
urine zal vloeien: altijd maar weer, wanneer en waar je maar wil.
Mensen die intensief hardlopen of wielrennen leven een stuk langer
dan mensen die hun luie stoel niet uitkomen. Sportieve mannen winnen
3,8 jaar, bewegende vrouwen leven 3,5 jaar langer.
Dat is een van de conclusies van het onderzoek waarop O.
Franco Durán woensdag promoveert aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Mensen die het liever houden bij wandelen, fietsen of tuinieren,
verlengen hun leven met ongeveer anderhalf jaar.
Hart- en vaatziekten Beweging vermindert de kans op hart- en
vaatziekten, de belangrijkste doodsoorzaak ter wereld. Jaarlijks gaan
hieraan ongeveer zeventien miljoen mensen dood.
Mijn rugproblemen zijn nog niet verbeterd (ondertussen al een 4-tal dagen verder), integendeel het gaat slechter. Heup en rug zijn volledig geblokkeerd, kan met moeite lopen.... Deze middag onder de scanner en dan zien wat er moet gebeuren maar ik heb er geen goede hoop in. De kans is dus reëel dat ik voor enkele weken niet meer ga kunnen fietsen.
Mijn gezondheid gaat voor en heb ik dus voor mezelf al de beslissing genomen om De Panne zeker niet te doen en waarschijnlijk Vosseslag ook niet. Later meer daarover.
Het is zo ontmoedigend om regelmatig geconfronteerd te worden met rugproblemen. Iedere keer wanneer je goed aan het trainen bent, moet je weer aan de kant gaan zitten, om dan nadien weer praktisch van nul te beginnen. En dat komt zo elk jaar terug.... ik heb nog nooit een reeks van 2 à 3 goede winters kunnen doortrainen....
Wellicht hebben jullie al gezien maar voor de mensen die 24u op 24u bezig zijn met klussen in hun huis toch dit: De inschrijvingsperiode voor De Panne loopt af op 30 november. Daginschrijvingen kunnen niet meer !!! Wellicht geen goed nieuws voor Nick die hierdoor niet kan wachten tot het laatste moment om te beslissen over deelname.
Deze morgen opgestaan en iets in mijn rug geschoten, blokkage, soort lumbago.... Heb dus geen zekerheid over mijn deelname aan De Panne. Ik hoop dat het snel betert zodat ik alsnog wat kan fietsen maar ik vrees ervoor.
Beachrace Bredene, halfweg eerste ronde. Technische toegang tot het
strand aan post 3. Normaal rijdt elke kameel daar zonder problemen
door. Echter het slagveld was reeds herschapen in een wirwar van sporen
getrokken door de andere bikers. Het moet gezegd, niet iedereen lost
dit probleem even elegant op. Boven op de talu zie ik een kameel
opdoemen. Strakke blik, focus op scherp, die vermaledijde strook zal
overwonnen worden. Als een jan zonder vrees stort de toenmalige leider
in de KvhN trofee zich naar beneden. Echter, het ondenkbare gebeurt.
Het gaat fout. Kenners zagen het gebeuren. Het slingeren tussen de
sporen ging net iets te wild. En jawel, luttele tellen later
speelde dit tafereel zich af, voor de ogen van de dikke haag
toeschouwers die ontzet reageerden. Kameel bijt zand, de voet nog
vastgeklikt, alsof ie het zelf nog niet geloven wil...
Fris aan de vis, bijtend windje en een zwaar strand. Deze ingredienten
kregen een groot pak bikers zondagnamiddag voorgeschoteld. Onder hen
een tweetal kamelen. Ik bevind me, warm
ingeduffeld langs het strijdperk, ik betreed de arena ter hoogte van
post 3. Iets na 14h zie ik een monsterachtig pak of me afkomen. Geen
twijfel mogelijk. Dit is geen monster. Dit is een peloton wilde gekken.
Een bende losgeslagen beachracers. Om ter eerst terug aan de meet. En
of het snel gaat. Daar zijn de eersten al. Als afgeschoten kometen
vliegen zijn voorbij, naarmate de kop van de wedstrijd in de verte
verdwijnt, worden de rijen fietsers dikker. In deze massa herken ik
geen enkele kameel. Ook niet tussen de allerlaatsten, het lijkt erop
dat voor Nick het Oostende-scenario zich niet herhaalt.
Wanneer alle
bikers de revue zijn gepasseerd spoed ik me naarboven, waar de moedige
fietsers net het technische gedeelte achter de rug hebben en een
gapende muil van het strand de fietsers opnieuw verwelkomt. Hier zouden
zich hilarische taferelen afspelen, maar daarover later meer. Het duurt inderdaad vrij lang vooraleer de kamelen zich aanbieden. Top 100 blijkt een onmogelijke opdracht te worden, door een blijkbaar mindere start maar ook vooral door de aard van het parcours en de windrichting. Doch met ware doodsverachtingen storten de kamelen zich in de diepte, het strand op. Nick eerst. Niet veel later ook Evert, ik schat een twintigtal plaatsen verder, wat ik hem dan ook toeschreeuw. Diegenen gezegend met een scherpe blik merken de fonkeling in zijn ogen op. Doch het gaat fout. Maar ook hierop, beste lezers, komen we later op terug. Niet eens zoveel later zie ik tegen de waterlijn dat de eersten er alweer aan komen razen, ze hebben zich gegroepeerd- een spannende strijd dient zich aan. En jawel hoor, daar zijn ook de kamelen. Nick met een ietwat verwilderde blik. Zou hij gevallen zijn? Ik schreeuw me schor en moedig hem aan. Na de golfbreker trekt hij stevig op- dat zit nog snor. Ah en daar is Evert al, hij is iets dichter gekomen en prompt breng ik hem daarvan op de hoogte. Bij de volgende passage in de duinen is hij echter weer een paar plaatsen verloren tov Nick. Gezwind nemen de meesten het slingerende paadje. Ook de kamelen doen sierlijk en elegant hun ding. Op zijn beurt ziet Evert er wat minder fris uit. Ik maak hem erop attent dat een kameel 2 bulten heeft. Hij heeft deze metafoor gauw door en ik zie hem gewoon zijn tweede bult aanspreken. Go Evert, roep ik hem na, go go go ! Terug naar het strand, dan. De situatie blijft zoals hij is. Nick bengelt achteraan een groepje maar blijft er net aanhangen. Vlot overwinnen zijn golfbreker na golfbreker. Vooraan in de koers nog steeds een gesloten boel. Een enkeling wordt met de neus op de feiten gedrukt : met ketting bolt toch een stuk leuker. Na het elite groepje lopen de verschillen echter al aardig op. Wie heeft nog voldoende pijlen over? Een laatste duinenpassage speelt zich af voor mijn ogen, weinigen ploegen nog door tot het harde zand ( behalve Jan Vande Velde natuurlijk) maar het moet gezegd : weinigen lopen met zo'n snelheid als Evert. Voor het laatst zie ik hun gekromde ruggen verdwijnen aan de horizon. Ik keer huiswaarts, 's avonds steek ik mijn computer aan, en wacht in spanning om de dansende cijfertjes die zich weldra aan mijn ogen zullen tonen. De uitslag van de Wapiti Beachrace Classic. Volgend jaar ben ik er bij. Ik heb me rot geamuseerd. Mar mijn hart bloedt. Hoe leuk het ook was aan de zijlijn, ik verlang, heviger dan ooit, naar mijn plek in het peloton.
Het begon al met de start, toegekomen om 13u25 en de box was reeds voor de helft gevuld.
Toen wist ik al, door de vele smalle paden, dat een goede start nodig was om ons naar voren te doen schuiven en de rest van de wedstrijd toch wat vooraan te kunnen zitten.
Maar tijdens de start liep het al fout. Een veel te smalle start, oponthoud aan de golfbreker,
Daarnaast had ik al snel het gevoel dat het niet goed zat, een veel te hoge hartslag en zat als het ware verlamd op de fiets, gewoon geen kracht in de benen.
Toen ik aan Post 6 kwam zag ik reeds de eerste renners opdraaien naar de Vosselslag. Vanaf dat moment wist ik dat er voor mij niet veel meer op zat dan gewoon meegaan met de groep. Ik heb mezelf wat in de groep geplaatst en tevergeefs proberen te recupereren. Had ong. 1 volledige ronde nodig om te recupereren. Waarom ? Geen idee!
Vaststelling na Oostende : zeer veel afgezien maar s avonds een voldaan maar niet te vermoeid gevoel
Vaststelling na Bredene : moest na de wedstrijd nog op familiebezoek, viel daar in slaap, s avonds gegeten en in bed gekropen, was totaal leeg gereden. Ook geen verklaring voor
Hetgeen mij eigenlijk wat moedeloos maakt is dat ik geen constante kan leggen in mijn prestaties, vooral als ik weet dat het vorig jaar wel ging en ik tientallen plaatsen hoger eindigde. Ik heb mij neergelegd bij het feit dat deze resultaten de regelmaat zullen vormen.
Ben rond de 180e positie op het eerste keerpunt gepasseerd en als 172e aangekomen. Dus onderweg niet veel meer kunnen goedmaken.
In de laatste ronde kon ik niet meer op mijn buitenblad fietsen, waardoor ik renners heb moeten laten gaan, dus hierdoor ong. een 15 à 20 plaatsen verloren. Hoe dan ook is dat geen excuus om mijn slecht resultaat te verantwoorden. Part of the game!
Evert had ik eigenlijk ook hoger verwacht. Hij was volgens mij op zijn minst even sterk als mezelf maar het gebrek aan wedstrijdritme en ervaring heeft hem doen achterop geraken.
Volgens het puntentotaal sta ik aan de leiding in het KvhN-criterium. Niettegenstaande dat vind ik van mezelf dat ik momenteel geen leider waardig ben .
Merci Rutger voor de aanmoedigende woorden en hopelijk zijn de pics wat gelukt .
de manier waarop je je relaas doet verklapt me dat je je enorm hebt geamuseerd, en dat maakt me blij.
deze morgen ben ik voor de eerste maal gaan mountainbiken, grotendeels op het parcours van bredene, en het lag enorm lastig !!! ofwel was ik vergeten hoe lastig dat eigenlijk altijd is. soit, men eerste training zit er nu dus op, op naar de Panne waar ik dus het kamelenpeleton zal vervoegen en hopelijk niet beschamen.
de reden waarom dat ik niet aan het chearen was langs de weg is de volgende : we hadden een afspraak met de huisbaas (van mn vorig appartement), maar dat vrouwmens is meer dan een uur te laat gekomen, toen was het al niet meer de moeite om langs te komen. Sorry aan alle kamelen, (deelnemers en toeschouwers)
nick : hopelijk tevreden met het resultaat.
vanaf nu kunnen jullie mij dus ook vragen voor gemeenschappelijke trainingen é (sorry Rutger)
Zou hij gevallen zijn? Ik schreeuw me schor en moedig hem aan. Na de golfbreker trekt hij stevig op- dat zit nog snor.
Ik maak hem erop attent dat een kameel 2 bulten heeft. Hij heeft deze metafoor gauw door en ik zie hem gewoon zijn tweede bult aanspreken. Go Evert, roep ik hem na, go go go !
maar het moet gezegd : weinigen lopen met zo'n snelheid als Evert. Voor het laatst zie ik hun gekromde ruggen verdwijnen aan de horizon. Ik keer huiswaarts, 's avonds steek ik mijn computer aan, en wacht in spanning om de dansende cijfertjes die zich weldra aan mijn ogen zullen tonen. De uitslag van de Wapiti Beachrace Classic.
