Ondertussen een gevulde fijne week achter de rug. Eerst zijn we naar Bhaktapur getrokken. Het laatste oude koninkrijk binnen de vallei dat we nog niet gedaan hadden. We hadden ons al door iedereen laten wijsmaken dat dit veruit het mooiste oude stadsgedeelte was, dus we keken hier enorm naar uit. We hadden hier dan ook wat extra tijd voor uitgetrokken om daar ook te blijven overnachten. Maar dus, na onze vroege shift met de bus vertrokken en ging allemaal vlotjes tot we op een gegeven moment op de bus doorhadden dat we Bhaktapur een kwartier geleden al waren voorbijgereden. We reden maar verder en verder de middle of nowhere in dus dan uiteindelijk toch maar uitgestapt. Het begon al te schemeren dus hadden al door dat er hoogstwaarschijnlijk geen bus meer in de tegengestelde richting zou passeren. Dus dan maar stevig beginnen doorwandelen, was er wel mooi maar al snel was het te donker om daar nog veel van te kunnen zien natuurlijk. Soit, uiteindelijk na stevige wandeling dan toch boven geraakt, waar de stad lag In het donker gingen we de stad door op zoek naar slaapplaats. We hadden al snel door dat het wel de moeite ging worden want zelfs in het donker zagen de tempels en gebouwen geweldig indrukwekkend uit! De volgende ochtend dan aan onze tocht in Bhaktapur begonnen. We hadden zelfs onverwacht ne persoonlijke gids want hadden eerst afgesproken met Bikash, hij woont daar en hij gaat onze trekking in de bergen ook organiseren. En na alles ivm trekking te hebben besproken begon dieje ons spontaan door de stad te gidsen tot hij moest gaan werken Was heel fijn, en ja de stad zelf was echt ongelooflijk prachtig! Geweldig mooie tempels gezien, ons laten verbazen alweer door de prachtige houtbewerkingen van de ramen en alles gewoon. Daarnaast ons ook laten verbazen door de geweldig lekkere yoghurt! Hadden ons al laten wijsmaken dat dit the place to be was voor de lekkere yoghurt. En ge kunt denken, yoghurt is toch gewoon yoghurt maar deze yoghurt is Ni gewoon yoghurt hoor! Echt superlekker! Heel de dag overal yoghurt gegeten en nog een kom mee naar huis gepakt dus ook! Bhaktapur was met andere woorden een heel geslaagd uitje geweest!
Dan zijn ik, Yentl en Tom den donderdag nog achterop den brommer gekropen bij onze Wim, den Dinesh en de Prakash. Altijd leuk om hier met de brommer rond te rijde, das hier trouwes het vervoersmiddel bij uitstek. Hier ziede heelder gezinne opgepropt (met babys en al) op den brommer en er rijden dus effectief meer brommers dan autos op de baan Soit, we zijn dan naar het enigste frituur in Nepal gereden en lekkere frietjes gegeten!! En erna zijn we in de cinema naar de Lion King in 3D gaan zien. Jaja, ze kennen dat hier ook :P Was ook een heel fijn uitje dus! Verder zijn we nog een keer gaan shoppen in Thamel, heel toffe dingen nog gekocht. Gaan wel t een en ander hier moeten laten om alles weer mee te krijgen!
Ahja en zondagochtend zijn we hier wakkergeschud om 5u30. Ik en Yentl hadden de vroege shift dus ik dacht even dat men wekker niet was afgegaan en dat Yentl me wilde wekken maar ik vond het wel nogal vreemd dat ze dan aan men bed schudde, en nog geen beetje Ik werd in elk geval wakker en zag tegelijkertijd ook Yentl en Cynthia rechtkomen in hun bed. Dan had ik dus door dat niet Yentl aan men bed stond te schudden maar dat de aarde hier gebeefd had. Tgrappige was dat Yentl ook dacht dat ik aan haar bed stond te schudden, Cyntia was helemaal in paniek blijkbaar, die wilde al direct naar beneden (geen goei reactie want trap is zwakke schakel als het beeft) en den Tom dieje had niks gevoeld. Dieje was wakker geworden van ons rumoer en begon zich spontaan aan te kleden en dacht dathem moest gaan werken. Als we zeiden dat aarde gebeeft had dan kleedde hem zen eige trug uit en knorde hem gewoon verder. Twas hier in Gorka een beving van 5,2 op de schaal van Richter, niet zo hard als devorige die hier geweest is vlak voor we hier zijn aangekomen Waren er wel even van verschoten maar t was vrij snel over dus cva. Hebben we dat ook is meegemaakt e J
Even heel belangrijk nieuws! Ik, Yentl en Tom zijn ondertussen trotse sponsors geworden van een ongelooflijk schattig driejarig meisje met de naam Kusum!!! Ze is hier vorige week nieuw gearriveerd. Twee maanden geleden had de politie haar op straat gevonden, helemaal alleen zonder ouders/broer/zus/vrienden/ De politie heeft haar dan naar de straatshelters gebracht. Hier kunnen straatkids terecht s nachts voor een slaapplaats, maar dit is echt hééél basic. Veel kids van Shangrila Home zijn vanuit deze shelters naar Shangrila gestuurd en zo is het dus ook gegaan met Kusum. Ze is hier goed aangekomen. Heel speels meisje die direct met de andere kids begon te spelen. Ze wordt hier nu goed verwend want iedereen wil haar leren kennen en zeker de grote kids vinden haar ook zo schattig en nemen haar dus graag op de arm mee naar de kamer en helpen graag bij alles wat ze doet Maar dus wel heel fijn dat we toch nog een kindje kunnen sponsoren dat we zelf (leren) kennen! Ook leuk dat we alle sponsors van Kusum kennen (ik, ouders Nicolas, Yentl, haar ouders en Tom). Met andere woorden nu ga ik veel liefde moeten verdelen ze, enerzijds aan alle kids maar anderzijds ook aan onzen Veejay (sponsorkind van men ouders dieje ook men hartje gestolen heeft!) en Kusum (die ongetwijfeld ni lang nodig zal hebben om ook mijn hartje te stelen, alst al ni zover is).
Op het werk gaat alles steeds vlotter en vlotter. Hoe langer hoe beter je de routine kent, hoe beter je de kids kent, hoe beter je er ook vat op hebt enzo Heel tof wel! Maar ondertussen kom je ook vele meer te weten over de achtergronden die sommige kids met hun meedragen enzo Ook merk je meer en meer verschillen in onze aanpak en Nepales aanpak, ook in het kiezen van prioriteiten enzo Soms is dat wel even raar en slikken maar ik merk dat ik me daar vaak dan toch in kan vinden vanuit deze cultuur gezien dan, en dat ik daar nogal snel in kan meegaan ook t Gaat er snel zijn :s Eerlijk gezegd zie ik wel beetje op tegen dat Belgisch ritme, maar daar probeer ik vooral nog ni teveel aan te denken. Eerst hier nog wat genieten. En dat gaan we zeker nog doen, morgen gaan we twee dagen raften se. Spannend....
De eerste week nadat ik mijn voet had omgeslagen heb ik doorgebracht als een sleeping beauty, zoals ze hier al zeiden. Ik sliep heel veel, zowel snachts als overdag. We dachten dat dit wel door de medicatie zou komen. Tprobleem was alleen dat ik zo moe bleef wanneer ik stopte met de medicatie, en dat was eigenlijk echt balen want ik kon niets meedoen hoewel de voet vrij goed evolueerde... Hier was het ondertussen weer feest, deze keer was het Bhai Tika. Hier was zo een gezellige kerstsfeer als je het zou vergelijken met een feest van ons... Feest duurde drie dagen. de eerste twee dagen zag je op straat grote en kleine groepen kids die van huis naar huis trokken. Die gingen zingen voor snoep en geld zoals drie koningen bij ons eigelijk. Alleen pakken ze het hier wel grootser aan want sleuren ze vaak echt instrumenten en versterkers enzo mee, ze dansen vaak ook... De eerste avond zijn we dus naar SH gegaan want onze kids gingen uiteraard ook zingen en er kwamen ook andere groepen bij ons zingen. Jammer genoeg kon ik dit maar een uurtje meemaken want dan viel ik alweer in slaap... Ook de avond erop ging mij slapend voorbij... Echt niet normaal hoeveel ik sliep dus heeft onze Wim me na een dik week slapen naar het ziekenhuis gebracht voor bloed is te laten checken enzo... Conclusie was heel banaal, dat ik te weinig elektrolyten in mijn lijf had en dat ik dus meer moest drinken... Moest ik zo nog iets heel vies in men water kappen maar na drie dagen goed drinken was ik wel weer springlevend! Hoera! Zijn we gelijk ook weer op uitstap gegaan! Naar Pathan getrokken, een van de oude koninkrijken binnen de Kathmanduvallei. Was heel knap echt wel! Heel fijne dag gehad en er gewoon ook enorm van genoten dat ik weer uit te voeten kon! Ook mijn voet geneest vrij goed, op de moment kan ik alles wel doen, nog altijd voorzichtig en ik zit natuurlijk ook ni te ravotten met de kids maar ben al content dat het echt wel helemaal ok zal zijn tegen dat we op trekking vertrekken!
Ik heb dan door voet en slapen anderhalf week niet kunnen werken. Deze maandag dan weer kunnen werken en deed echt wel deugd om terug met de kids bezig te zijn! Eerste werkdag was gelijk de laatste vakantiedag van de kids en zijn we naar de cinema gegaan met zen alle, Was eigenlijk heel plezant en ik verschoot van de kwaliteit van de cinemahall! Groot scherm en zalige zeteltjes die lekker onderuit schoven. En zelfs goeie hindische film gezien, konden best nog goed volgen, typisch verhaal maar wel tof om is gezien te hebben. Donderdag verjaarde yentl dan. Ook een fijne dag van gemaakt! Dat kan je wel zien op de fotos (die volgen hopelijk morgen, zal ervan afhangen of de elektriciteit gaat willen meewerken, hebben vandaag bijvoorbeeld pas vanaf 16u elektriciteit.). Hadden spaghettig gemaakt, man da smaakte!! En dan had Prakash nog voor lekker coctail gezorgd, al hadden we zelf shift dus konden we pas na 21u daarvan drinken. Twas in elk geval een hele gezellige avond nog!!
Voor de rest is het hier nog steeds goed vertoeven he! Hebben wel net drie koude en bewolkte dagen achter de rug, vandaag zelfs beetje regen. Das ni echt normaal hier nu mja. Op zich is die regen nog niet zo erg want hiermee is de smog hopelijk wat mee gedaald. Want ademen is hier niet altijd een pretje hoor, dragen in taxi of op brommer achterop soms zelfs mondlapje. Hier hangen ongelooflijk veel uitlaatgasse en de mensen stoken zelf hun vuil op wat ook een ongelooflijke stank geeft. Vooral heel gezellig (!) als je smorgens uit je bed komt :p Ma soit, dat pakken we er maar bij :) en hopelijk is het weer snel trug goed weer! Dan kunne we weer op ons dakje zitten om te genieten van het uitzicht over de vallei en van de sneeuwtoppen die er achteruit toren bij open weer! Tgaat eigenlijk best wel snel vooruit hier. Ondertussen zitten we al dik over de helft wat ons werk in Shangrila Home betreft.Daarna gaan we op trekking vertrekken se. En daar kijken we ook enorm naar uit! Hier zitten we eigenlijk heel de tijd in de stad, of aan de rand van... En we zien veel mooie dingen maar vanaf we de vallei uitgaan, kunnen we ook is de Nepalese natuur en vooral de Himalaya is bezien e! En daar kijken we wel naar uit! We zouden een kleine week in de bergen trekken, de kleine Annapurnarange en dan paar dagen in Pokhara blijven om dan weer naar het zuiden te reizen om in Chitwan in den jungle op den olifant te kruipen! Kijk ik uiteraard ook heel erg naar uit! Maar eerst nog wat genieten van de kindjes hier :) Tzijn natuurlijk kids, dus den ene shift is al wa leuker dan den andere en der zen altij ambetanterikken maar al bij al is het echt wel leuk werken hier. Das hier echt gewoon een grote familie en das echt ongelooflijk aangenaam! Dingen die we hier zien, houde we soms ni voor mogelijk in Belgie. Maar tgrote verschil is dan ook wel da wij gewoon veel meer op onze privacy gesteld zijn... Hier deelt iederen alles (kamer, kleren,speelgoed,...) en dat is gewoon ook vanzelfsprekend... Je merkt dat gewoon ook aan het feit dat de grotere zo goed mee voor de kleintjes zorgen en dat hoeft niemand hen zelfs te vragen... Soit, ik ga is afronden voor de elektriciteit weer uitvalt en ik alles alweer kwijt ben!
Ondertussen hebben we hier al t een en ander meegemaakt in Nepal. Om te beginnen hebben we iedereen hier een beetje beter leren kennen. Den ene al me wa meer plezier dan den andere. Nu wonen we met vier opt vrijwilligersverblijf met Tom en Cynthia erbij. Tom was hier al sinds begin augustus maar was net op trekking vertrokken als wij toekwamen. Ondertussen is hij dus een dikke week terug. Nen toffe kerel van 32 jaar dieje hier wel wa sfeer brengt. Cynthia is 45 jaar en is hier sinds begin september. Daar kunnen we het misschien net iets minder mee vinden. Op zich geen kwaad mens, echt niet. Maar die is vrij vermoeiend om rond je te hebben. Die tettert voortdurend en dan liefst nog ofwel over zichzelf ofwel over de dieperliggende betekenis van god weet wa allemaal. Die zoekt zelfs naar de betekenis van de diarree bij een paar van ons kids... En ja dan isser nog het hondenhistoire geweest waarvan ik u de details ga besparen, want dan ga ik me weer opfokken en ben ik daar twee blz verder nog over aant schrijven. Dus een lang verhaal int kort: Cynthia besloot een straathondje mee naar huis te brengen (in Kathmandu ligt, zonder zwans, om de paar meter ne straathond). Wij hadden haar vriendelijk duidelijk gemaakt da we da hondje ni binnen wilden! S Avonds komen we thuis en ligt da hondje in onze slaapkamer! Ikke behoorlijk Pist! Maar toch vrij beleefd duidelijk gemaakt dak er écht ni mee kon lachen! En de week die daarop volgt, kon Yentl haar lakens elke ochtend wassen, kamer kuisen en haar lijf kapotkrabbe van de gigantische vlooienbeten op gans haar lijf! Echt geen lachertje! Dus ge snapt da we ni direct dikke vriendjes gaan worden met Cynthia en da we best wel content zen da den Tom der is bijgekomen.
Verder wordt de sfeer opt dak in Shangrila Home er ook beter op! We kaarten al is met Tom, Prakash, Dinesh en onze Wim. En liefst me zon lekker rummeke erbij! Rum met lemon en heet water, heel lekker, en goed voor de vertering dus goed excuus om da geregeld is te drinke e :p!
Ondertussen hebben we al een paar mooie wandelingen achter rug. Verder hebben we nog heel wat plannen voor uitstapjes en deze week is daar het startschot van gegeven. We zijn me de kids naar Nagarkot gegaan. Met Alle kids, Alle didis en dais en alle vrijwilligers! 115 man in totaal denk ik. De kleinsten gingen met de bus en de rest kon kiezen of ze met de bus, de mountenbike of te voet gingen. Zelf zijn we te voet meegegaan. Ja de wandeling naar Nagarkot was echt heel tof, wel héél vermoeiend, want moesten heel de tijd stijgen! Nagarkot ligt om den top van den berg (2000m) dus ja. Maar ni veel vant uitzicht kunne genieten want veel wolken en vooral waren we erg ongerust omda de fietsers er na donker nog steeds ni waren... Lang lang verhaal int kort: platte band, fout gereden, fiets stuk, de weg onbereidbaar, geen eten en drinken onderweg, drie gaste flauwgevalle, wandele, geen bereik met gsm en elkaar kwijtspele, wij ne redder inschakele dieje zenne gsm vergeet dus wiste nog altij nix... Soit, alles is goe afgelopen! We waren heel content als ze uiteindleijk aankwamen! De dag erop gingen we terugwandelen. We waren al kwartier via trekkingtrail aant dalen en deze bibi slaagt erin voet gigantisch om te slagen en ondanks de botinne toch krak te hore. Dus ja gewrichtsbanden verrokke of gescheurd... Alleszinds ni goed! Op die trekkingtrail kan natuurlijk geen verkeer kome dus ikke me onze Wim en Yentl trug naar bove gesukkeld en daar met de bus truggereden. Hopelijk geneest het snel... Iedereen is hier bezorgd en wordt dus goed verzorgd, maar das dus wel ne mindere. Hopelijk huppel ik binne dit en twee weke weer vrolijk rond J want we hebben nog wel wa plannen en ik ben ni van plan hier te vertrekke zonder het een en ander te hebben gezien hier ze! Ma da komt wel goe!
Ik probeer een van de dagen nog fotos op te laden (nu lukt het ni), en hopelijk werkt de link deze keer wel...
Deze keer heb ik al wat kunnen typen op de pc van onze Wim, dus iets uitgebreider bericht deze keer :)
Hebben hier een interessante week achter de rug gehad. Donderdag is het hier Dassain geweest. Een feest dat hier heel belangrijk is, zoals Kerst bij ons een beetje... Iedereen gaat dan naar zijn familie, zoals ik vorige week al zei. Vandaar dat er dus niet veel volk in Shangrilla Home (SH) is. Het feest begint eigenlijk al 10 dagen voor de hoogdag (donderdag dus) en het is de herdenking van een zegen van een godin. Tijdens deze dagen worden er dan veel geiten geslacht, en gegeten, als offer voor de godin. De voorlaatste dag worden dan belangrijke spullen gezegend met een Tika (zon rode stip). De Prakash was dus de motos aant kuisen en die hebben dus ook een Tika gekregen. Heel grappig. Prakash en Dinesh zijn broers en ex-kids van SH, die hier samen met onze Wim verantwoordelijk zijn voor SH. Op de hoogdag zelf worden de Tikas uitgedeeld aan de mensen zelf. Dit gebeurt normaal door familie maar hier in SH heeft de huisleraar deze aan iedereen uitgedeeld. We hebben er zelf ook ene gekregen, was wel leuk. Eerst gaven ze de volwassenen een Tika, dit was eigelijk rijst in da rood poeder zo. En dan legden ze ook nog gras op ons hoofd. En daarna kregen we fruit. En dan deden ze hetzelfde bij de kinderen. Was wel mooi om te zien. Die Tikas zijn eigenlijk een soort van zegening zoals da je bij ons het kruisje hebt...
En omwille van dit feest nodigen veel mensen ook anderen uit in huis om te komen eten. Onze Wim wordt dus ook uitgenodigd, en aangezien ik dus zijn nichtje ben, worden wij mee uitgenodigd (aangezien familie met Dassain zo belangrijk is). Héél tof want ik Ghana heb ik me dikwijls afgevraagd hoe zon huis er nu vanbinnen zou uitzien! En nu heb ik al twee keer de kans gekregen om de binnenkant van een Nepalees huis te zien! Eerst waren we uitgenodigd bij de directeur van de school waar de kids naartoe gaan. De directeur had vier kamers thuis. Eerst werden we in de slaapkamer ontvangen, beetje onwennig met lastige stiltes. En wat later mochten we dan naar de eetkamer. Echt maf want dat was dus een kamerke van 3 op 3 meter waar net een stenen en een plastic tafeltje stond met stoelen errond en voor de rest echt Niets! Geen kastje, geen wandversiering, echt Niets anders dan tafel en stoelen. Ook heel raar was dat we eigenlijk heel de tijd alleen aten. Blijkbaar is hier niet de gewoonte dat gastheer mee aan tafel komt. De directeur kwam dus af en toe is kijken of alles ok was, maar voor de rest hebben we hem eigelijk niet veel gezien. Er wordt dan ook verwacht da je na het eten gewoon ineens naar huis gaat...
Daarna zijn we bij de huisleraar geweest. Die woonde vreemd genoeg eigenlijk mooier dan de directeur. Die stamt af van de hoogste kaste hier dus vandaar dat die al veel land als erfgoed heeft... Dat is dan natuurlijk nog altijd niet de luxe van bij ons ze maar toch al iets meer afwerking dan bij de directeur...
Met Dassain zie je hier trouwens ook veel vliegers in de lucht. En die vliegeren hier echt heel hoog want ze doen dat vanop hun dakterras. Ook wel graaf om te zien want dat is hier zo echt een spel dat ze de andere vliegers in de lucht proberen te vangen en neer te halen. Echt maf hoe ze dat doen. Als ze er dan ene hebben kunnen neerhalen, lopen ze naar beneden en gaan ze op zoek naar die vliegers, die mogen ze dan houden als soort van trofee eigelijk.
Met de kinderen zijn we ondertussen al een keer gaan spelen in de heuvels achter het huis. Was echt superleuk! Vanop de heuvels ook een ontzettend prachtig zicht op de Kathmanduvallei! Zijn we ondertussen nog is terug geweest, want is echt prachtig om te zien! Vandaar ziede ook wel SH en valt toch op dat het toch een van de grotere gebouwen in de stad is. Vandaar dat we vanop het dakterras daar echt een schoon zicht hebben ook op de stad! Zeker savonds met al die lichtjes is dat echt wel knap. Trouwens, als er geen wolken boven de bergen hangen, zien we vanop ons eigen terras enkele sneeuwtoppen van de himalaya! Supermooi om te zien ook!
Ik ben is erg benieuwd om te zien hoe het in SH gaat gaan lopen. Momenteel zijn er dus maar 30 kids in huis ofzo vanwege het feest waarvan wij ons eigenlijk alleen maar moeten bezig houden met de kleindere kids. Dus ben is benieuwd wat dat gaat geven als de kids stilaan beginnen terug te komen van hun familie. Dan zal het wel een tandje bijsteken worden hier!
Ik ben hier echt aangenaam verrast door de werking, zoals vorige keer al gezegd. De kids krijgen hier enorm veel liefde van de didis (vrouwelijke begeleiders) en de dais (mannelijke begeleiders) en van elkaar. Er wordt geknuffeld, gezoend, gelachen, gespeeld, vrijheid gegeven,... Echt knap om te zien hoe dat hier draait in zon groot huis! De groteren zorgen ook voor de kleinderen mee enzo, echt tof om te zien! Ze proberen hier ook heel hard de familie van de kids te helpen. Zo zijn er buiten de vrijwilligers en onze wim, prakash en dinesh nog veel kook- en wasdidis. Dat zijn bijna allemaal mamas van kindjes die hier dan werken. Die brengen hun kids mee en die leven hier overdag mee met de andere kids maar die gaan dan s avonds mee met de mama terug naar huis... Er zijn hier zelfs kids waarvoor ze een vliegtuigticket enzo betalen opdat ze met deze feestdagen toch naar familie kunnen gaan... Na de feestdagen komen de kids terug naar SH, de ouders zijn zelf te arm om voor de kids te kunnen zorgen... Sommige kids mogen of kunnen natuurlijk niet terug naar de ouders, als dit onveilig zou kunnen zijn (drank, mishandeling,...). Die kids zitten dus nu nog in het huis...
Voor de rest is het hier ook heel erg wennen aan het verkeer. In theorie rijden ze hier links, maar pakt da ze gewoon rijden waar er plaats is... Overdag hoorde overal vreselijk getoeter. En s avonds als het wat afkoelt, worden de tamme straathonden wakker en beginnen die te batteren en te blaffen.Blij dus dat ik s nachts gewoon mijn hoorapparaten kan uitdoen en rustig kan slapen J Dat is voor Yentl en de andere vrijwilligers hier wel anders natuurlijk ...
We zijn ook al een en ander gaan bezichtigen. Een van de dingen dat me momenteel het beste bijblijft is Pashupatinath. Dit is een grote tempel naast een heilige rivier, waar ook de lijkverbrandingen plaatsvinden. Als er iemand overlijdt, wordt de familie op de hoogte gebracht en komt deze samen met het lijk onmiddellijk hierheen. Er waren enkele lijkverbrandingen bezig als we er toe kwamen. Heel beklemmend om te zien eigelijk... Heel raar... Maar anderzijds ook wel heel mooi vind ik... Misschien vind ik het wel mooier op deze manier dan een lichaam te laten wegrotten in een kist... Anderzijds zou ik het nu ook wel ni aankunnen familie of vrienden voor mijn ogen te zien wegbranden...
In Thamel zijn we al gaan shoppen in kei toffe winkelkes! Heb ik me echt moeten inhouden, is nog vrij goed gelukt vind ik. Maar er zijn hier echt zoveeeel superleuke dingen die ik zooo graag mee naar België zou nemen...
We zitten zelf vlakbij DE Stupa vant stad. Ook wel heel maf. Supergrote ronde tempel met een plein errond. Iedereen wandelt in dezelfde richting rond de Stupa. Daar zijn ook superveel wikeltjes en Dakterrasjes enzo. Kei gezellig. En eigelijk vooral zo maf omdat daar kei veel volk rondloopt en toch is da een rustgevende plaats... Straalt echt iets rustiek uit... Mai, daar vlakbij zijn we trouwens is iets gaan eten en drinken. Ik en Yentl hadden iets twee drankskes en dus iets gegeten en we betaalden samen 300 Roepies. Dat is dus 3!!! Belachelijk echt! Het is hier over t algemeen wel goedkoop maar dat is wel echt belachelijk goedkoop! Bijna beschamend eigelijk vinkik da :p Maar blijkbaar gaat zelfs nog een deel van die opbrengst naar schoolprojecten in de omgeving ook ... Soit, ik blijf hier maar schrijven dus ik ga is stilaan afronden of da komt ni goed! Dada! xxx
Ondertussen goed aangekomen in Nepal! De vlucht is al bij al goed verlopen! Tleek er even op alsof we niet gingen kunnen landen in Abu Dabi door de mist maar na wat gecirkel dan toch kunnen landen en dan zijn we zelfs nog vroeger dan verwacht geland in Nepal. De eerste indrukken waren alweer overweldigend. Nonkel Wim is ons komen ophalen aan de luchthaven en khad eigelijk al snel veel deja vu s met Ghana! Druk verkeer, veel getoeter, veel putten in de weg, ... Erg herkenbaar! Zijn direct naar Shangrilla Home gegaan en daar werd ik echt omvergeblazen! Kheb er ondertussen wel al veel fotos van gezien maar ik had er dan blijkbaar toch een heel ander beeld van. Tis echt een knap huis! Met veel verdiepingen, met zon schoon ronde trap naar boven, echt tof! En dan helemaal boven hebde het gigantisch dakterras! Kunde de Kathmanduvallei zien, echt graaf eigelijk. En int midden van da dakterras is dan een nonkel Wim zen leefruimte, waar ook de vrijwilligers veel zitten... Kleine kamer waar en keuken, tafel, zetel is. alles in een ruimte dus maar echt supergezellig gedaan! Stond er echt van te kijken! Onze eigen woonplaats is op 10 min wandelen hiervan. Ook superleuk. Ergens bovenopt gebouw hebben we 2 ruimtes, met een evengroot terras ervoor! Een leefruimte en een slaapkamer, waar we dan met vier wonen (ik, Yentl,Kristel en Cynthia). En dan met een trapje gaan we naar een nog hoger dakterras op onze kamer en daar is douche en toilet en wasdraden enzo.Die dakterrassen hier overal zen echt supergezellig! Ben ik echt een fan van! Vandemorgend konden we trouwens een sneeuwtop van de himalaya zien vanop ons terras (liggen zelf in een vallei).
Verder eerst al wat gaan bezoeken in Kathmandu met Yentl, ouders en nonkel. Al mooie maar ook wel armoedige dingen gezien! Ook al twee keer in Shangrilla Home gewerkt! Momenteel is de vakantie hier net begonnen, en is er een feest in aantocht waardoor de helft van de kids voor een paar dagen naar familie is... Veel kinderen hebbem hier nog familie, maar ouders kunnen er gewoon niet voor zorgen... vandaar dat ze hier terecht komen. Goe voor ons want nu moeten we niet ineens wennen aan 80 kids, maar alzeker de helft minder. Er zijn hier echt heel schattige kindjes! Mooie mensen hier eigenlijk... Ook heel mooi om te zien dat de kinderen hier in den home heel veel worden gepakt en geknuffeld! Kan ik mezelf ook helemaal laten gaan,hihi. Hier is een goeie structuur, zonder al te veel reglemetitis, dus aangenaam werken! Ik zie dat hier zeker zitten! Gedurende de tijd hier zalker nog wel meer over vertellen maar nu moet ik al gaan afronden!
Straks vertrek ik samen met Yentl naar Nepal! Deze keer blijven we 11 weken, dus 16 december zijn we terug. We gaan eerst twee maanden in Shangrilla Home als vrijwilliger werken, een opvangtehuis voor straatkinderen. En dan gaan we nog drie weken rondtrekken! Net zoals vorige keer ga ik me weer wagen aan een blog! Dezelfde link met andere verhalen :)
Net terug van een weekendje. Een vermoeiend maar leuk weekend gehad. Waren met z`n vijven richting Nkoranza getrokken. Van daaruit naar een plek gereden waar we hebben gewandeld tussen de rotsen. Op zich niet heel speciaal daar maar wel leuk gewandeld. Het was proppen in de taxi. Met zen vieren op de achterbank en met twee van voor op de passagierszetel, de gids moest er immers ook nog bij. Was wel grappig. Van daaruit zijn we met een andere taxi naar de apen gegaan. Nou, dat was geen prettige rit. De taxi leek wel een kartonnen doos en onderweg voelde ik goed dat de banden eigenlijk veel te plat stonden! Ooomai, dan had ik toch wel even de poepers ze. De weg lag er op het einde dan ook echt superslecht bij dus bij al die putten voelde ik die wielen tot op de grond gaan. Echt niet gezellig, blij dat we daar heel zijn uitgekomen! Met de taxichauffeurs hebben we dit weekend zoizo geen succes gehad. Allemaal weer veel te veel geld vragen en moeilijk doen. Bij de aapjes was het wel fijn uiteindelijk. Van die kleine schattige aapjes zien slingeren in de bomen. Echt super schattig! Deze ochtend zijn we dan nog naar een project `Hand in Hand` gegaan. Dit is eigenlijk een dorpje op zich waar kinderen en volwassenen met een handicap worden opgevangen. Ze wonen daar. Dit is een initiatief van een Ghanese vrouw die later ook hulp heeft gekregen van een Nederlands koppel. Ik ben blij dat ik dit gezien heb. Elke keer dat ik in Kumasi kom, doet het pijn om te zien dat 9 op de 10 bedelaars hier ook personen met een handicap zijn. Die worden hier verstoten door familie en vrienden en staan er echt helemaal alleen voor. Zelfs een jong blind meisje zit hier alleen aan haar lot overgelaten te bedelen. Ben hier nu al veel geweest in de stad, maar het blijft elke keer confronterend vind ik. Dus het deed wel deugd om daar bij Hand in Hand op bezoek te gaan. Te zien en te horen dat sommigen dan toch het geluk hebben goed terecht te komen. En dan op de terugweg naar huis reden we in een trotro, geen gezeik om de prijs. Onderweg konden we toch wel uitstappen omdat het voorwiel los zat. Hebben ze niet kunnen fixen dus zijn we doorgereden met een los voorwiel. De chauffeur reed dan wel echt supertraag maar gezellig was het toch weer niet. Toch ook opgelucht als we daaruit konden!!!
Met de kinderen in de daycare gaat het alle dagen beter. Heb echt superleuke dagen gehad deze week. De kinderen beginnen de verschillende spellen te herkennen en hebben niet veel woorden meer nodig om mee te kunnen spelen. Echt superleuk. Ik knutsel hier ook veel met hen en is dan ook geweldig om te zien hoe geconcentreerd die bezig zijn met de simpelste dingen. Zelfs de koppige kinderen (ja die zijn hier ook!) werken dan vaak goed mee. Ook de samenwerking met de andere opvoedster gaat erg goed. Die doet altijd enthousiast mee enzo. Jaja, ik ga ze hier nog missen.
Ik ga nu nog even nog meer (als da al mogelijk is) gaan genieten van de laatste dagen Ghana. Tot snel x
