Ik ben een jonge vrouw van 45 lentes en ik ben al 25 jaar getrouwd met de liefde van mijn leven, Erik. Op gezondheidsvlak heb ik nog niet zo veel geluk gehad, waardoor ik na verscheidene al dan niet gelukte rugoperaties, al een 10-tal jaar niet meer mag werken. Dit werd nog gekruid met nekoperaties, ach...teveel om op te noemen eigenlijk, tot er om de pijn te bestrijden een neurostimulator ingeplant werd. Of het nog niet genoeg was, werd ik gezegend met fibromyalgie en cvs, met alle nevenverschijnselen, en de pijn is niet te harden. En wat begon in het ziekenhuis als bezigheidstherapie om de pijn een beetje te vergeten, is nu uitgegroeid tot een ware passie : wenskaarten maken, doosjes maken, pergamano.... Ik ben er dag en nacht mee bezig, in mijn hoofd dan toch, want lichamelijk moet ik de goeie momenten afwachten .... Soms knip ik mijn 3D plaatjes in bed voor, en verwerk ze op een kaartje als ik weer een beetje beter ben... Maar ik probeer alle dagen toch iets te doen, al is het maar voor even. In het begin zat ik vreselijk in de put....nooit meer sporten, nooit meer werken, geen kindjes, alles veranderde, vrienden bleven weg, 24/24 u pijn....ik zag het niet meer zitten. Maar dankzij mijn lieve echtgenoot en mijn lieve ouders ben ik uit mijn putje gekropen, en een doel in mijn leven gezocht, en dankzij deze wenskaartjes voel ik mij weer een beetje nuttig, ik maak mensen gelukkig met zelfgemaakte projecten, hopelijk kan ik een voorbeeld zijn voor veel chronisch pijnpatiënten.
