|
Tekstkritiek
In het vak 'Tekstkritiek' voor de studenten
geschiedenis vielen een paar opvallende uitspraken. De opvallendste was dat de studenten zeker
hun bron die ze moesten bespreken, moesten lezen. Dat stond zelfs in het vet op
de slides. Leerlingen halen hun
boekbesprekingen soms van internet, maar van studenten zou je toch mogen
verwachten dat ze hun studieobject gelezen hebben ...
Om een goede paper te schrijven en om juist te
citeren kregen de leerlingen een aantal praktische tips die ook in andere
opleidingen van pas kunnen komen.
- De bespreking van de tekst moet een
samenhangend betoog zijn: helder, logisch en overtuigend! Hou rekening met de
lezer! De les Nederlands legt dezelfde nadruk op geschreven teksten.
- Als je een bewering noteert, moet je
aantonen waarvan je die bewering gehaald hebt. Citeer via annotatierichtlijnen!
Dat betekent o.a. dat je, wanneer je de eerste keer uit een boek een voetnoot
plaatst, alle informatie geeft: auteur, titel, plaats van uitgave ... en de
pagina ('s) waar je het citaat gelezen hebt. Daarna mag je een zinvolle
afkorting gebruiken! Als je je baseert op een groep artikelen, dan mag je die
groep aan het begin van je betoog vermelden.
- Om te citeren gebruik je voor werken aanhalingstekens;
de bron zelf staat gecursiveerd.
- Grote passages laat je inspringen (links
en rechts). Dat wordt dan een blokje tekst.
- Let op: stel je tekst niet voor de helft
samen uit lange citaten uit de bron!!! Het is de visie van de auteur van het
betoog die telt!
Tot slot een opmerking van de professor
geschiedenis: Ik ben blij dat dat bestaat, een meeslepende vita. Blijkbaar
zijn de meeste levensverhalen van heiligen niet zo boeiend :p.
Chemie
Deze les haalde een bijzonder hoog niveau.
Zonder voorkennis kon je er niets beginnen.
Voor een leek was verstaanbaar dat een lange
keten (atomen?) voor een mooie rode kleur zorgt, die de kleurstof van pepers, tomaten
enzovoort vormt. In het practicum moeten de leerlingen deze ketens uit tomaten
kunnen halen. Een ander nieuwtje was dat de molecule cholesterol al in 1815 geïsoleerd
is. De exacte structuur ervan is in 1932 geanalyseerd. Tot slot wist de
professor te vertellen dat de chemie met nobele bedoelingen via synthetische
hormonen o.a. bepaalde problemen bij de zwangerschap probeerde op te lossen: die
steroïden verkleinden de kans op een miskraam. Pas een generatie later zagen
onderzoekers dat de moeders een verhoogde kans op borstkanker hadden en dat de
dochters zelf meer problemen hadden dan anderen om zwanger te raken. De
schadeclaims waren dan ook enorm. Bovendien hebben sporters later die
synthetische steroïden oneigenlijk gebruikt.
Verder was de les zeer moeilijk. De
professor sprak bijvoorbeeld over dimethylallylpyrofosfaat Dat vond de
professor echter een 'triviaalnaam' :p, beter zou zijn dat je 'delta 3
isopentenylpyrofosfaat' zei (OPP). Op het examen moesten de studenten die lange
woorden ook kunnen gebruiken! Het gevolg was dat het heel stil werd in een
volle aula toen de prof extra tekeningen op het bord maakte (of toen hij dreigde met een
moeilijk examen). Vermoedelijk moest je echt wel in de les zitten om dit vak te
snappen. Toch beloofde de prof om op het examen van moeilijke begrippen de
structuur te geven. De basis, bijvoorbeeld
'isopentenylpyrofosfaat', moesten de studenten wel kennen ...
|
