Het zesde middelbaar is even geleden naar een openlesdag geweest aan de KH Leuven en KU Leuven. Wij, de leerlingen, kregen de mogelijkheid om na te gaan of de richting die we willen uitgaan wel degelijk iets voor ons is.
De leerkracht vroeg ons om in vijf regels een positief punt op te sommen voor elk van de twee lessen. Ik heb voor celbiologie en inleiding tot de psychologie gekozen, dus zal het hierover gaan.
De les celbiologie was een goede les. Hoewel er een aantal rumoerige leerlingen waren, vond ik het toch een positief punt van de docent om rustig te blijven en aandacht te blijven besteden aan de leerlingen die wel degelijk de les aan het volgen waren. De leerstof werd via powerpoint op een overzichtelijke manier geschreven. De docent had een bepaalde structuur en orde in zijn les, waardoor het voor ons aangenaam was om de les te volgen. Hoewel ik geen student celbiologie ben, kon ik door de duidelijkheid van de docent toch de les volgen. Veel begrippen die hij uitlegde, heb ik al gezien bij de lessen chemie en natuurwetenschappen.
In de namiddag ben ik naar inleiding tot de psychologie geweest. Er hing een heel aangename, losse sfeer. Ik voelde me echt uitgenodigd in deze les. De docent gaf zijn les op een enorm leuke manier en betrok de studenten heel veel bij de les. De docent stelde ons bijvoorbeeld vragen over wat wij zouden doen in bepaalde situaties. Tijdens de les werd ook even statistiek behandeld. Statistiek staat ook wel bekend als de vijand van de student, vanwege de complexiteit ervan. Toch had ik geen enkel probleem om de docent te volgen, omdat hij veel interessante voorbeelden gaf bij zijn uitleg. Met deze les staat mijn studiekeuze definitief vast: ik volg volgend jaar psychologie aan de KU Leuven, mits ik geslaagd ben voor dit jaar natuurlijk.
Welkom op mijn superleuke blog! Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik actief ben op een blog, dank mijn leerkracht hier maar voor!
Vandaag zal ik het hebben over mijn boek. Ik heb voor mijn eerste boekbespreking van dit schooljaar het boek 'De gevangene van de hemel' gelezen van Carlos Ruiz Zafòn. Hierover ga ik dus mijn bespreking/beklag doen. Ik zag dat het boek redelijk wat succes had: ik las het in kranten, zag het op het internet, in boekenwinkels,... Ik ging er dus vanuit dat dit boek dus echt wel het lezen waard was. De media had mijn interesse gewekt. Wanneer ik hoorde dat dit boek de keuze van mijn leerkracht was, ben ik hem dus gaan kopen. Maar wat een boeiend verhaal moest zijn, bleek voor mij niets meer dan een verdovingsmiddel om wat sneller in slaap te kunnen vallen! Het boek is zodanig opgehemeld geweest dat je er zo'n hoge verwachtingen van hebt, maar uiteindelijk is het, nét door die verwachtingen, een teleurstelling. Voor mij toch alleszins: kwestie van geen redeneerfouten te maken. Ik begon dus enthousiast te lezen aan het boek wanneer ik al snel besefte dat het boek veel anders was dan ik dacht. Het duurde zo'n zeventig pagina's om echt op gang te komen en meegetrokken te worden in het verhaal. Dit frustreerde mij zodanig dat ik er een haatgevoel voor ontwikkeld heb. Ik moet bij het lezen van een boek het gevoel hebben dat ik onmiddellijk als toeschouwer in het verhaal geworpen wordt. Dit was niet zo bij dit boek. Het boek gaat over een man, Fermìn, die op punt staat te trouwen en een kindje te krijgen met zijn geliefde, wanneer zijn leven plots opgeschud wordt door een mysterieuze man die in de boekenwinkel van Daniels vader een boek koopt, maar het daar zelf nog laat liggen om het af te geven aan Fermìn. Het vreemde aan heel dit alles is dat de mysterieuze man er eerst een boodschap in achtergelaten heeft voor Fermìn. Maar niet alleen Fermìn worstelt met problemen en zorgen, ook Daniel, die overigens al getrouwd is en een kind heeft met zijn vrouw, is ongerust. Hij maakt zich zorgen over zijn huwelijk nadat hij in de jaszak van zijn vrouw een brief vindt. Meer bepaald een liefdesbrief van haar ex-verloofde. Hij komt niet alleen te weten dat dit niet zijn eerste liefdesbrief is aan zijn vrouw, maar ook dat zijn vrouw op het punt staat af te spreken met de man. Drama, drama in het boek. Allemaal drama. Maar net niet dramatisch genoeg om het geconcentreerd te blijven lezen. Ik vrees dat ik veel details gemist heb door het feit dat het boek gewoon niet interessant genoeg was voor mij. Ik kan jullie wel vertellen hoe het boek afloopt, maar om jullie in spanning te houden en niet alles hier op een blog te gooien, mogen jullie het boek lekker zelf lezen, willen jullie weten hoe het allemaal afloopt.
