Op school is het voor het vak Nederlands de bedoeling dat je vier boeken per jaar leest, telkens met een andere opdracht. Voor het vierde boek kregen we de opdracht om over ons boek te schrijven. Niet zomaar klakkeloos op een papier, maar op ons blog! Het is niet mijn bedoeling om hier een boekbespreking van te maken, dat is iets wat je tegenwoordig reeds overal kan vinden. Dit bericht gaat puur over de gevoelens die ik ervoer tijdens het lezen. Tijdens de zoektocht naar het laatste boek
voor het vak Nederlands, zocht ik een boek dat niet al te dik was maar toch een
goed verhaal had. Dikke boeken lees ik niet graag, dus kies ik meestal voor de
kleinere boeken. De keerzijde hiervan is natuurlijk dat de verhalen vaak wat
minder inhoud hebben dan de dikkere boeken. Ook bij dit boek had ik dus niet al
te veel verwachtingen. Nadat ik de achterflap van het boek gelezen had, besloot
ik te kiezen voor het boek De verstekeling van Maarten Asscher. Ik had nog
geen boeken van hem gelezen, dus wist niet goed wat ik kon verwachten.
Meestal krijg ik geen beeld van hoe
het boek zou zijn wanneer ik de titel lees. Bij De verstekeling had ik wel
een idee hoe het boek zou zijn. Aangezien het woord verstekeling vaak het
nieuws haalt, wist ik wat het betekende. Het verhaal zou dus gaan over iemand
die zonder te betalen een reis van iemand anders inpikt. In grote lijnen kwam deze
voorspelling overeen met het werkelijke verhaal. De opbouw van het boek zorgt ervoor dat het boek zeer vlot leest. Er was geen
gebruik van moeilijke woorden te vinden, wat het opzoekwerk deed verminderen. Dit
in combinatie met het lage aantal paginas zorgde ervoor dat het boek in enkele
uren uit was. Toch was ik opnieuw teleurgesteld over de uiteindelijke inhoud
van het boek. Ik had het gevoel dat er meer kon gedaan worden op 100 paginas.
Persoonlijk vind ik dat de auteur de gevoelens van de personages mooi
weergeeft. Ik kon me gedurende heel het verhaal plaatsen in alle personages. Ik
kon me perfect inbeelden wat David zou voelen als dit verhaal echt was, wat
zorgde voor een meesleurend effect. De reden waarom ik zo werd meegesleurd in
de emoties van de personages ligt bij de beschrijvingen die Maarten Asscher
geeft. Hij brengt het op een bepaalde manier waardoor ik me perfect kan
inbeelden hoe zoiets voelt. Het is niet makkelijk om te beschrijven wat ervoor
zorgt dat ik me zo goed in het verhaal kon plaatsen.
Al bij al was het geen grote
teleurstelling. Toch blijf ik bij mijn standpunt dat het meer potentieel had. Er
kon bijvoorbeeld een ander einde zijn geweest. Daarmee bedoel ik niet de trouw
tussen Jetta en David, maar het moment waarop Moustafa plots spijt had van zijn
daden en Arabische brieven schrijft naar David. Het zou voor mij persoonlijk
leuker zijn geweest als het einde wat spannender was gemaakt. Zo kon
bijvoorbeeld Jetta achterdochtig zijn geworden en alles in handen hebben
genomen om de zaak zelf op te lossen.
Wederom komt het naar boven: wil ik
dergelijke verhalen voorgeschoteld krijgen, dan moet ik leren dat ik niet naar de
kwantiteit moet kijken maar naar de kwaliteit van het boek.
Van alle lessen die ik had gekozen, had ik het minst zin in biologie. De reden hiervoor is dat biologie niet direct binnen mijn interesses ligt. Uiteindelijk viel het beter mee dan verwacht doordat er best interessante zaken aan bod kwamen.
Interessant citaat "De jaarringen van een tak hebben een volledig andere structuur dan die van de stam zelf." (sic)
De jaarringen van een boom waren me al bekend: elke ring stelt een levensjaar voor. Wat ik niet wist is dat een tak een volledig andere structuur heeft als het op jaarringen aankomt. Doordat de zwaartekracht voor takken sterker voelbaar is, vervormen de jaarringen volledig. Zo vormen de jaarkringen geen mooie cirkeltjes, maar worden ze helemaal naar beneden getrokken.
Hier een voorbeeld:
Jaarringen van de stam: http://www.lanauve.nl/weblogfoto/steunpunt-026.jpg Jaarringen van de tak: http://users.skynet.be/jabeke48/natuurgids/foto's/11-3/Es-groeiring.gif
2. Methodiek van de informatica (ingenieurswetenschappen)
Bij de inschrijvingen van de keuzevakken dacht ik dat dit vak me het best ging liggen. Toch was het niet makkelijk om te volgen aangezien het duidelijk was dat de lessen al ver gevorderd waren. Vele benamingen die gebruikt werden, had ik nog nooit gehoord. Al bij al was het een boeiende les.
Interessant citaat
"Patiënten van een psycholoog vonden dit programma beter als gesprekspartner dan een gewone psycholoog." (sic)
Het programmaatje waarover gesproken werd, was heel basic: je typte een willekeurige zin en het reageerde onmiddellijk. Natuurlijk waren de antwoorden vooraf geprogrammeerd, dat was de bedoeling van de oefening. Toch was dit een merkwaardige uitspraak aangezien ik het programma veel te "basic" vond om tegen te praten. Mensen met een echt probleem kunnen heus niet terecht bij zo'n programma. Een psycholoog heeft nog inschattingsvermogen en kan logisch redeneren, iets waar een machine niet toe in staat is.
3. Les elektriciteit
Dit vak had ik gekozen omdat ik er volgend jaar ook mee te maken zal hebben. Het was dus het ideale moment om het vak eens uit te proberen. Uiteindelijk viel deze les nog het best mee van de drie gekozen lessen. Tegen alle verwachtingen in begreep ik het meeste wat gezegd werd aangezien je volgens de leerkracht gewoon moet redeneren om het te begrijpen.
Interessant citaat "Een condensator is een klein onderdeeltje, maar zal naar de toekomst toe nog veel gebruikt worden" (sic)
Tijdens de les liet de leerkracht een powerpoint zien. Op een van de slides was een foto te zien van een condensator. Zo een condensator was verrassend klein als je weet wat zijn functie is. Een condensator houdt namelijk energie vast en zorgt ervoor dat een apparaat toch nog verder kan als er even geen stroom is. Een condensator is bijvoorbeeld onmisbaar in zonnepanelen.
