In KA2 Ring Leuven is het de gewoonte dat je voor
verschillende vakken boeken leest. Voor het vak Nederlands moet elke leerling
tegen het einde van het schooljaar vier boeken gelezen hebben. Een week voor de
deadline van het laatste boek had ik nog steeds geen idee welk verhaal ik zou
lezen. Aangezien ik niet veel tijd meer had, koos ik voor het eerste dun boekje
dat ik tegenkwam in de kast van de leerkracht. Ik had helemaal geen
verwachtingen van dit boek. Dat vond ik helemaal niet erg aangezien ik gewoon
iets wou gelezen hebben. Al snel bleek dat dit boek helemaal niet slecht was.
De auteur beschrijft het leven van een eenzame soldaat tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Het peloton waar deze man deel van uitmaakte, bestond uit mannen
met verschillende afkomsten. Dit was een probleem aangezien ze niet met mekaar
konden communiceren. Er was wel één man waar hij een band mee had, een
Spanjaard die hij Yesero noemde. Toch voelde hij zich nog steeds enorm eenzaam.
Toen zijn peleton een stadje in Oost-Europa veroverde, kreeg hij het bevel de
stad vrij te maken van boobytraps. Toen hij het stadje introk, kwam hij een
grote villa tegen. Hij besloot het bevel te negeren en zijn intrek te nemen in
deze leegstaande woning. Eerst rookte hij een sigaret, dan nam hij een warm bad
en daarna dronk hij een hele ketel soep leeg. Plots klopte er iemand op de deur.
Het was een Duitse marshall die vroeg om enkele officieren te herbergen. Om
niet verdacht over te komen, accepteerde de Nederlandse soldaat dit verzoek.
Toen de echte eigenaars van de villa terug thuis kwamen, vermoorde hij hen. De
enige persoon die hij niet doodde, was een oude dove man die het koppel
vergezelde om zijn exotische vissencollectie te voederen.
Toen zijn peloton het stadje weer veroverd had, besliste de Nederlandse soldaat
zich weer aan te melden. Om een nieuw plaatsje in de groep te krijgen besloot
hij Yesero de vrouw te laten zien die hij vermoord had. Wat hij echter niet
verwachtte, was dat heel het peloton hen volgde. Zij verwoestten heel de villa,
vermoordden de oude man en hingen hem en het vermoordde koppel op aan een boom
in de tuin van de villa. Om de chaos volledig te maken, gooide de Nederlandse
soldaat een handgranaat in het huis toen zijn peloton weer vertrok.
Ik vond het verhaal heel verrassend, deels omdat het een
thema is dat ik voordien nog nooit gelezen had en deels omdat het op een
aantrekkelijke manier geschreven is. Willem Frederik Hermans had gekozen om dit
verhaal in de ik-vorm te schrijven. Dit is voor mij zeker een pluspunt
aangezien de situatie op deze manier heel duidelijk geschetst wordt. Het kader
van het verhaal is ook anders dan ik gewend ben. Het verhaal speelt zich af
tijdens de Tweede Wereldoorlog in Oost-Europa. Dit gegeven opende een hele
nieuwe wereld voor me open als lezer. Het boek was ook heel aangenaam om te
lezen aangezien de auteur geen lange zinnen schreef. Zijn schrijfstijl is
helder omdat hij geen moeilijke woorden gebruikt, waardoor het verhaal snel te
lezen is.
Onze eerste les dat we gekozen hadden was de les 'inleiding tot de materiële beeldcultuur'. Deze les is niet door kunnen gaan aangezien de docent afwezig was. Ter vervanging hebben we dan een les gekregen over het bekritiseren van teksten. "Cursiveren, je weet wel, met dat schuine lettertype!" is de enige zin dat me echt aansprak. Niet omdat het hoogstaande leerstof zou geweest zijn, maar omdat dit het enige humoristisch element was van de hele dag.
Les bank- en financiewezen
Deze docent was ook afwezig, dus zijn Olga, Vanessa en ik naar de les 'LO voor kleuters' gaan kijken in GroepT. Dit was heel interessant omdat we zo veel verbeelding niet gewend zijn tijdens de lessen LO. De docent vertelde ons dat het enorm belangrijk was om de wereld door de ogen van een kleuter te zien. Hierna liet hij ons de kneepjes van het vak zien.
Les Italiaanse taalkunde
"Ik ga de les niet in het Nederlands geven voor de leerlingen van de Ring. Dat gaat niet voor deze les, dat is tegen mijn principes." Dit was de tweede zin dat de docente zei toen ze net binnengekomen was. Heel de les heeft ze in het Italiaans gebracht en dit was heel belangrijk voor mij. Ze heeft absoluut geen aandacht aan ons besteed en haar les gegeven zoals ze dat altijd doet. Ik wou zien hoe het studentenleven er in het echt uitzag en zij is de enige docent die me dit heeft kunnen laten zien.
