Het eerste vak dat ik gevolgd heb is celbiologie en biochemie. Tijdens de les werden er veel schemas i.v.m. stofwisseling besproken. De leerstof zag er ingewikkeld uit, maar de studenten hadden een schrift waarin alle schemas stonden, hiermee was het voor hen makkelijker om notities te nemen. De professor gaf een pauze van tien minuten tussen twee belangrijke stukken van de leerstof zodat de leerlingen zich daarna beter konden concentreren.
In de namiddag heb ik natuurkunde gevolgd. Tot mijn verbazing kon ik de les heel goed volgen, nochtans heb ik op school moeite met het vak fysica. Bij het begin van de les stelt de prof een probleem dat te maken heeft met ongeziene leerstof, daarna bespreekt hij de antwoorden van de studenten. Deze bespreking gebruikt hij als inleiding van zijn les. Tijdens zijn les laat hij ook verschillende filmpjes zien waardoor hij de leerstof heel boeiend maakt.
Ik heb het boek van Gabriel García Márquez gelezen, namelijk Liefde in tijden van cholera. Ik vond het een zeer leuke roman, soms een beetje traag, maar de schoonheid van de zinsbouw liet me de traagheid vergeten. Ik had een totaal ander verhaal verwacht waarin cholera echt het hoofdthema zou zijn, maar eigenlijk is het gewoon een deel van de context van het verhaal.
De scène op het einde van de inleiding link ik het beste aan trage klassieke gitaarmuziek die naarmate de evenementen vorderen, versnelt. Het zou de emoties van Fermina Daza het best weergeven, want ze is dan op de begrafenis van haar echtgenoot en ziet Florentino Ariza, die haar zijn liefde verklaart. Dit maakt haar natuurlijk razend. Op het einde ondernemen beide hoofdpersonages een bootreis en voeren ze een filosofische dialoog. Florentino Daza schrok bij het late vermoeden dat het eerder het leven is dat geen grenzen heeft, niet de dood. Slide gitaar van Ry Cooder (Paris, Texas) kan bij deze scène als achtergrondmuziek gebruikt worden