Ondertussen al het derde deel in het vierluik over het Kerkhof der Vergeten Boeken en aanzienlijk dunner zijn twee voorgangers. Het woordgebruik is niet al te ingewikkeld en in vergelijking met de twee voorgangers zou je het zelfs een teleurstelling kunnen noemen. Hoewel er in een minder constant tempo spanning werd opgebouwd door middel van verborgen betekenissen en onverwachte plotwendingen dan in zijn voorgangers is het boek zeker geen zwakkere tussen fase in afwachting op dat hopelijk alles verklarend vierde en laatste boek. Het is namelijk een boek dat je apart kan lezen en waarbij je toch meegesleept wordt naar het harde en geheimzinnige Barcelona dat na de Tweede Wereldoorlog verzeild is geraakt in een periode waar niets is wat het ogenschijnlijk lijkt te zijn. Een constant kat-en-muisspel tussen Daniel Sempere, Fermin Romero de Torres en Mauricio Valls zorgt er voor dat je, ondanks het vergemakkelijkt lezen, van de eerste tot en met de laatste pagina gedreven wordt door een onophoudende nieuwsgierigheid om dan toch eindelijk het naadje van de kous te weten te komen.