Een deel van de opdracht van de boekbespreking van Nederlands
Boek: Novecento - Alessandro Baricco
De scène waar Novecento en Jelly Roll Morton een duel spelen is heel belangrijk. Jelly gaat helemaal op in het duel en wil bewijzen dat hij de enige echte uitvinder van de jazz is. Novecento, daarentegen, doet zijn eigen ding en weet eigenlijk helemaal niet wat een duel is. Als eerste speelt hij dan ook een kinderliedje waar Jelly natuurlijk erg mee moet lachen. Jelly laat zien wat hij kan en Novecento is hier ook helemaal van onder de indruk. Maar zelf laat hij zich inspireren door wat hij net heeft gehoord en hierdoor wordt Jelly onderuit gehaald. Hierbij zou ik spannende muziek plaatsen. Muziek die de spanning doet stijgen en wanneer Novecento het duel wint, stilvalt. Een stilte die duidelijk maakt dat Novecento de beste pianist is.
De eindscène is heel raar en er gebeurt veel in. Novecento is op een concert en zegt zijn naam, maar hij staat niet op de lijst. Hij vertelt dat dit komt omdat hij op een schip geboren is en erop gestorven is. Ze vragen hoe het met hem gaat en hij krijgt een nieuwe arm van hun omdat hij zijn linkerarm verloren heeft. Er moet een kruisteken geslagen worden, maar hij weet niet goed welke arm hij moet gebruiken, dus maakt hij een kruisteken met beide handen. Hij realiseert zich wat voor een muziek hij zou kunnen maken met zijn handen. Nu hij twee rechterarmen heeft. Maar dan is het plots gedaan.
De scène waarin Novecento plots zegt dat hij van boord wilt gaan is ook heel belangrijk. De scène is goed opgebouwd en ik had zelf niet door dat dat er zat aan te komen, maar de schrijver vergelijkt het wel heel mooi. Hij vergelijkt het met een schilderij dat plots van de muur valt zonder dat er iets gebeurd is, zomaar, opeens valt het. Het lijkt net afgesproken. Over zoveel jaren, in die maand, op die dag, tegen dat uur val ik van de muur omdat de spijker het begeeft. Bam. Het is net hetzelfde wanneer Novecento zegt dat hij van wal wil gaan. Na 32 jaar op het schip.
