|
Mijn eerste ervaring met een filosofisch boek, niet bepaald reisliteratuur want denken is vereist. Siddhartha vertelt over een brahmanenzoon (dat het hoogste lid van het kastensysteem in Indië is), die op zoek gaat naar de uiterste staat van zichzelf, zijn 'ik' (ook wel het heilige Om genoemd). Om dit te bereiken beseft Siddhartha dat hij dit niet in de leer van het Hindoeïsme zal vinden, hij gaat zelf op zoek om de essentie van zijn wezen te bereiken. Hij verlaat het ouderlijke huis en besluit om samen met zijn beste vriend, Govinda als een asceet door het leven te trekken. Een asceet is een persoon die zich onthoudt van seksuele betrekkingen, noch vis noch vlees eet en er doorgaans uitziet als een zwerver omdat ijdelheid (en dus ook kleding) als een zonde worden beschouwd. Tijdens hun reis horen Siddhartha en Govinda van de leer van Gotama, wat beter als het Boeddhisme bekend staat. Het duo besluit om tijdens hun reis een tussenstop in Savathi te maken zodat ze de leer van Gotama kunnen aanhoren. Govinda raakt helemaal in de ban van het Boeddhisme en wordt achtergelaten door Siddhartha. Siddhartha vindt immers geen voldoening in het Boeddhisme en trekt verder tot hij in een grote stad terechtkomt. Hier ontdekt hij het wereldse leven waar hij Kamala leert kennen en wordt haar minnaar. Na een tijd beseft Siddhartha dat hij ook uit het wereldse leven geen voldoening kan halen en verlaat Kamala. Gedesillusioneerd besluit hij om zelfmoord te plegen en hij werpt zich in een rivier, dezelfde rivier die hij tegenkwam wanneer hij naar de wereldse stad was getrokken. Langs de rivier leeft een oude man, Vasudeva, die ervoor zorgt dat de mensen de oversteek kunnen maken. Hier slijt Siddhartha zijn oude dagen en op een dag komt hij Kamala tegen, die zich ook naar het Boeddhisme heeft gekeerd. Gotama ligt op sterven en er zijn dus veel boeddhisten die oversteken om naar Savathi te gaan. Tot grote verbazing van Siddhartha heeft Kamala een zoon, zijn zoon, die ook Siddhartha noemt. Kamala wordt gebeten door een slang en gaat dood. Siddhartha neemt de opvoeding van zijn zoon op zich en wilt hem behoeden voor al de slechte dingen die nog zullen komen. Vasudeva, de oude wijze man die Siddhartha als hulp heeft aangenomen, laat hem inzien dat dit onmogelijk is. Uiteindelijk laat Siddhartha zijn zoon gaan en zoekt troost in de rivier die voor hem een soort van leer is, het is ook dankzij deze rivier dat hij het heilige Om heeft weten te bereiken. Siddhartha ontmoet Govinda (ook al herkende Govinda hem niet meteen) en Siddhartha leert Govinda om het heilige Om te vinden. Siddhartha heeft geleerd om als een kind naar de wereld te kijken, zonder vooroordelen, ook een mens kan vele vormen aannemen, "(...) Snel wentelt het rad der stoffelijke vormen, Govinda. Waar bleef de brahmaan Siddhartha? Waar de samana Siddhartha? Waar Siddhartha de rijke?(...)".
Het boek is een hele boterham om te begrijpen, filosoferen is iets waar je niet lichtzinnig over kunt gaan. Ik heb dan ook soms vreemde kronkels moeten maken om het verhaal in zijn geheel te begrijpen. Met dit bedoel ik dat de situaties die Siddhartha beleefd allemaal los van elkaar lijken te zijn, maar op een of andere manier toch met elkaar in verband blijven staan of zoals Siddhartha het zegt, je krijgt altijd alles terug,soms kan dit lang duren en soms niet. Hermann Hesse heeft dit boek geschreven als een spirituele reis, als een soort van leidraad voor zijn eigen spirituele leven. In het verhaal zijn er een heleboel symbolen, soms dingen waar je niet eens bij stilstaat.
Zo heb je de glimlach, de mensen die in 'Siddhartha' glimlachen hebben de status van het heilige Om bereikt. In het verhaal merkt Siddhartha dit op aan Gotama en het is dankzij hem dat hij besluit om zijn reis verder te zetten, Gotama laat Siddhartha inzien dat de staat van verlichting wel te bereiken is.
Ook de rivier heeft een bepaalde symboliek. Een rivier doet mij aan vernieuwing denken, water zal nooit twee keer over dezelfde plaats vloeien. Wanneer Siddhartha voor de eerste keer oversteekt, laat hij de Siddhartha als asceet achter en transformeert naar de wereldse Siddhartha, dit is een voorbeeld van vernieuwing. Deze vernieuwing wordt ook de leer van Siddhartha.
Govinda is een gids, hij zet mensen over, maar hij is ook een gids voor Siddhartha. Govinda zorgt ervoor dat Siddhartha beseft dat zijn leer alleen in de rivier terug te vinden is.
Het was een nieuw genre voor mij, maar soms las het iets te traag. Hermann Hesse maakt gebruik van lyrische beschrijving en dit komt niet altijd goed uit omdat het boek al moeilijker leest door de gedachten die je moet volgen en dan sommige woorden nog eens moet ontcijferen. Een ervaring rijker, maar niet bepaald mijn ding.
10-05-2012, 22:07 geschreven door Gaelle 
|
