starring: me, the baby, the ex, the friends and the sexbuddy
24-07-2012
Het sterke geslacht
In het kader van: date eens een platte pannenkoek, het volgende: ik krijg dus iets van mannen. Als we beginnen generaliseren is het einde ver zoek, zoveel besef ik zelf wel. Dat betekent dat men op een gezegende leeftijd komt en een soort feministische mannenhaatster is geworden die alle hoop heeft opgegeven. Morgen gaat het ongetwijfeld beter. Het komt erop neer dat mannen gewoon slappelingen zijn. Achter elke sterke man staat een sterke vrouw is een eufemisme voor: achter elke slappeling staat een griet die hem rechthoudt. Neem nu de kerel van het laatste bericht. Ik weet dat de kans groot is dat ik overkom als een mega hautaine bitch, maar dat zal me worst (!) wezen. Ik weet wat en wie ik ben en wat en wie vooral niet. Zoals gezegd is de kerel nu niet echt moeders mooiste, ook niet lelijk, maar een type van dertien in een dozijn. De kerel heeft een job, niet geweldig, niet slecht, dertien in een dozijn. De kerel is leuk, grappig, maar nu ook niet de plezantste thuis. Samengevat: de kerel is gemiddeld. De kerel zou dan ook volgende diverse vriendinnen, waaronder vooral B., zeer blij mogen zijn dat hij mij aan de haak kan slaan. Bovenal, en wat nu komt kan choquerend zijn, omdat de kerel nog thuis woont. Echt waar, beste lezertjes, uw mond is ongetwijfeld opengevallen van verbazing, een kerel van 36 woont nog bij mammie en pappie, maar heeft dan toch wel wat bindingsangst en wil mij toch eerst nog wat beter leren kennen voor er sprake kan zijn van enige vorm van relatie, laat staan dat men in het openbaar samen wil gezien worden. What the fuck is hier aan de hand zeg! Ik was natuurlijk weer veel te goed voor deze wereld en ging de kerel eventjes helpen het ouderlijk nest te verlaten, niet met zachte dwang, maar met de spreekwoordelijke schop onder de kont, die mammielief hem al minstens 10 jaar geleden had moeten geven. Waar moeders falen nemen we noodgedwongen over. Ik dus een hele avond naar huizen zitten zoeken, terwijl de kerel er maar wat bijhing en vooral foute huizen cool vond en vice versa (de kerel heeft geen stijl, vernoemde ik al dat er hemdjes met korte mouwen in het spel zijn?). Uiteindelijk waren we toch wel vrij enthousiast over een bepaald stulpje. Het zoeknummertje werd genoteerd, en er werd afgesproken dat er vandaag zou gebeld worden om een afspraak tot bezichtiging te maken. Ik deze morgen al mega enthousiast naar de kerel gebeld, maar kreeg al direct een koude douche: er moest toch misschien eerst eens langs de bank gegaan worden om te zien wat er kon verkregen worden en een huis kopen was toch niet bepaald hetzelfde als naar de supermarkt gaan en wisten we wel of er nog mensen in woonden en zo ja, hoe lang zouden die er nog in wonen en in welke buurt was dat nu ook weer... What...the...fuck!!! Ik heb op mijn tanden gebeten, rustig de telefoon afgelegd en dan beleefd een bericht gestuurd dat hij mij echt met rust moet laten. Het is duidelijk dat de kerel binnen dit en 10 jaar nog steeds tussen mammie en pappie in de zetel kruipt. Het probleem is met ons vrouwen dat wij dat dan eigenlijk wel wat sneu vinden en die kerels kost wat kost willen 'helpen' (alsof iemand dat voor ons zou doen), tot die mannen dat doorhebben en ons gaan gebruiken als een surrogaat moeder die het voor hen wel allemaal regelt. Driewerf bah zeg. Is het nu echt zo moeilijk een man te vinden met ballen aan zijn lijf, met een penis binnen categorie, die geen behoefte heeft om elke week een andere vrouw binnen te doen of godbetert niet meer bij mammie en pappie woont, geen emotionele problemen heeft...Doe mij maar gewoon, alstublieft.
We zijn nog geen maand verder en er heeft weer één en ander bewogen in K. land (letterlijk en figuurlijk). De gestoorde ex is nog gestoorder dan gedacht waardoor we nu weer van een liefde (lees: sex) naar een haatrelatie zijn gegaan. Hoe vermoeiend kan het zijn. Het is al vermoeiend om te proberen een harmonieuze verstandhouding in ere te houden als je een relatie hebt, er moet dan ook geen tekening bij gemaakt worden hoe moeilijk het is te proberen elkaar niet de nek af te bijten als er geen reden is om lief tegen elkaar te zijn of om elkaar eventuele foutjes te vergeven. We're doing it for the kid... Aangezien de ex dus geen optie meer was moesten we de andere mogelijkheden exploreren. Na telefonisch contact van toch een tweetal weken werd dan uiteindelijk een date in real life vastgesteld met datingsite kandidaat 3. Ik had mij er al het ergste bij voorgesteld, afgaande op twee degoutant lelijke foto's, maar al bij al viel het nog mee. Hoewel ja. Ja, eigenlijk wel. Niet knap maar ook niet totaal onaantrekkelijk. De uitdaging zat erin dat de kerel beweerde dat hij zelden of nooit verliefd werd. Nu ben ik helemaal niet zo bijzonder tevreden over mezelf, lookswise dan, maar ik weet nu ook wel dat ik geen draak ben. Het klinkt wel wat bekakt, maar het was wel duidelijk dat ik een trapje hoger stond dan nummer 3 als de sexiness werd uitgedeeld en daarom vond ik het wel vrij beledigend dat de kerel niet wat meer onder de indruk was. Maar ook wel spannend. Enfin, er werd wat gepraat, er werd wat gelachen maar voor het overige bleef alles windstil. Er werd nadien terug wat gebeld, wat gebabbeld en wat afgesproken. Nu wou het toeval dat er werd afgesproken op het moment dat ondergetekende zich wat eenzaam voelde en wat emotioneel labiel was (vrouwen, nietwaar). Aan het einde van de avond vroeg ik dus: 'blijf je niet slapen?'. Waarop nummer 3: nee, dat dacht ik niet. What the fuck? Ik dacht even dat de kerel vereerd zou zijn en het aanbod uiteraard direct zou aannemen maar dat viel tegen. Waarop ik nog wat hopelozer aandrong: maar alé, het is echt niet voor de sex hoor, ik wil helemaal geen sex, ik wil gewoon niet alleen slapen. Wat eigenlijk ook wel zo was. Bleek dat de kerel niet wou blijven slapen omdat hij nog niet gevoeld had hoe het was om mij te knuffelen en dat anders verpest zou zijn. Oh my god, it's a woman. Ik zweer het u, de wereld is dol aan het draaien. Mannen worden gewoon vrouwen en omgekeerd. Aan de andere kant vond ik het wel lief, maar ook nogal ongemakkelijk, omdat ik op die manier geconfronteerd werd met mijn eigen verdorvenheid. Ik begon me af te vragen of de manier waarop nr. 3 reageerde eigenlijk niet de normale manier van doen was en ik ergens down the track volledig verdorven was geraakt, door al die gebroken harten en dingen die ik gezien heb die mijn geloof in enige romantiek volledig kapot geslaan hebben. Aangezien er echter nog steeds niet gelebberd was en er toch wat schot in de zaak moest komen (stel je voor dat de kerel dan ook nog niet zou kunnen kussen, dan zat ik helemaal mijn tijd te verdoen) besloot ik een weddenschap aan te gaan: als Italië zou doorgaan naar de finale (EK voetbal, weetjewel) zou er binnengedaan worden. De rest is geschiedenis, uiteraard. En het kussen was geweldig, echt wel. Ik vond het overigens bizar dat ik geiler werd van nummer 3 dan van de mega penis (zie voorgaande berichten) die ik toch in alle opzichten geweldig knap en lekker vond. Ik dacht: we wagen opnieuw onze kans en vroeg nog eens of die wou blijven slapen. Zei die toch niet weer nee zeker!!??? Wat een weirdo zeg...Enfin, het plan is dus om hem terug te pakken, met name bij een volgende date semi naakt op de kerel te gaan zitten en dan op het moment suprême te zeggen dat het daar toch allemaal wat vroeg voor is. Het plan moet nog rijpen maar de aanzet is er. Gewoon voor de lol. We komen er ongetwijfeld op terug...
Na genadeloos gedumpt te zijn door the asshole met de mega penis hebben we een dag getreurd, de kerel voor rotte vis uitgemaakt (in mijn hoofd), om vervolgens terug het leven in te huppelen, tetten vooruit, kont naar achter. Probleem is dat ik het wel prettig vind om alleen te zijn maar dat ik mij dan meestal gedraag als een ongeleid projectiel. Met andere woorden, mijns inziens zou er iemand nodig zijn om de touwtjes strak in handen te houden. Maar ook niet te strak, want dan word ik zeer opstandig. Enfin, het is een understatement te zeggen dat ik vrij ingewikkeld functioneer. Om het verdriet weg te spoelen werd er dan nog maar eens aan sex gedaan met de ex. Nu ja, nog maar eens, het was toch wel al een maand of vijf geleden. Van de mega penis naar een formaat van 8 centimer (het kunnen er ook 10 zijn), in erectie, het was alweer even wennen. Maar dat schept dan ook weer mogelijkheden. Hoe ouder ik word, hoe meer ik aanhangster wordt van het principe: size doesn't matter, waar dat vroeger al eens anders durfde te zijn (the bigger the better). Nu heb ik ontdekt dat er met elk formaat wel iets aan te vallen valt, maar waar ik nog steeds een hekel aan heb zijn de dunnetjes, van die twijgjes of potloodjes, die blijven zo buigzaam en ik maak mij dan altijd zorgen dat ze gaan breken, zot worden. Wat ik wel vergeten was was dat de ex blijkbaar een beest in bed bleek te zijn. Ik moet het verdrongen hebben. Hij niet. Naar zijn zeggen had hij dat allemaal van mij geleerd, maar ik kreeg een donkerbruin vermoeden dat er intussen toch wel flink geoefend moest geweest zijn. Het is hem uiteraard gegund (zolang ik het niet te weten kom want ik vind het nog steeds een gortige gedachte dat de gestoorde ex met zijn handen aan een ander lichaam zit, ook al ben ik er volledig over (ach ja)). Intussen dacht ik van tactiek te veranderen en schreef ik mij in op een andere datingsite; verandering van spijs doet eten. Het leek meteen een voltreffer: vanaf de eerste aanmelding vijf mails van, hallelujah, toch wel vrij intelligente mannen. Er werden geen dt fouten gededecteerd en er werd ook niet onmiddellijk aangestuurd op vleselijke contacten. Voor alle duidelijkheid: er werd geen openbare profielfoto ingegeven. Van de tien enthousiastelingen werden er wel 3/4e geluiquideerd door ondergetekende toen er na lang aandringen een foto werd toegevoegd. Het oog wil ook wat, en liefst wil het oog een grote man, met donker haar, blauwe ogen, boomstammen van armen (maar geen bodybuilder) en liefst nog wat borsthaar (ik ben een uitzondering, ik geef het grif toe). Dat zat er helaas niet in, maar ik dacht, we mogen ook niet té kieskeurig worden, want mannen die aan bovengenoemd profiel voldoen blijken nogal eens de neiging te hebben om vrouwen genadeloos en zonder duidelijk aanwijsbare reden te dumpen. Het contact werd teruggeschroefd tot drie mannen, de eerste: een bijna vijftiger (we gingen voor de levenswijsheid) die op het uiterste randje van mijn zetel kwam zitten, een geschifte ex bleek te hebben waar hij volledig over was maar wel exact twee uur en drie kwartier over uitwijdde en die dan nog eens twee kinderen bleek verzwegen te hebben (we kwamen op een totaal van vijf). De tweede bleef beperkt tot emailverkeer, waarbij hij plots meedeelde dat hij ook met een andere vrouw aan het mailen was en dat het daar ook mee klikte, wat men wel leuk vond omwille van de eerlijkheid, maar ook totaal overbodig aangezien de kerel blijkbaar nog zo naïef was om te denken dat het de bedoeling was dat men maar met één persoon tegelijkertijd contact had. De derde bleek intelligent, grappig, maar volgens diverse foto's soms oerlelijk en soms 'te doen' (niet letterlijk dan, maar ik bedoel gewoon ok). Er werd zelfs al meerdere malen gebeld, en de ok guy bleek over een hese wel vrij sexy stem te beschikken. Het nadeel is dat je op den duur daar een uiterlijk gaat bij fantaseren en dat dain het echt helemaal tegenslaat. Vandaar dat ik een ontmoeting zo lang mogelijk uitstel, let's keep the dream alive...Ik kan dat dan ook echt niet wegsteken als ik die lelijk vind en dan ebt elk geval direct weg. Het hilarische was wel dat ik laten vallen had dat ik binnenkort verjaar en dat ik letterlijk had gevraagd of ik een cadeau kreeg. Ik ben echt niet materialistisch ingesteld maar ik KICK op cadeau's en mijn verjaardag, het zal ergens wel een onverwerkt jeugdtrauma zijn. De volgende dag bedacht ik dat die waarschijnlijk bloemen zou kopen (mannen zijn allesbehalve origineel). Nu wil het toeval dat ik een rothekel heb aan bloemen: na drie dagen stinkt dat, en als men het in de vuilzak wil proppen (inderdaad, ik heb geen gft bak) scheurt de hele handel door die stengels die overal doorprikken. Dus ik ben zo vriendelijk om een bericht te sturen: 'hey, just making conversation, maar ik haat bloemen'. Wat blijk nu, dat die kerel al bloemen had besteld om te laten afleveren én die zelfs al betaald had. Ik dacht dat ik door de grond kon zakken. Gevolg: zeer ongemakkelijke situatie. Ik probeerde me nog uit de situatie te redden, tevergeefs...Ik vrees er dan ook voor dat dit ergens naartoe zal gaan..;In the meantime kunnen we gelukkig nog steeds bij de gestoorde ex terecht, er zijn nog zekerheden in dit leven;;; Wordt uiteraard vervolgd...
My gooood, gek worden. Ik word dus letterlijk gek van mannen. Na de first date volgende drie weken later een second date gevolgd door een third date, amper een halve week later. Een mens zou daaruit kunnen afleiden dat men goed op dreef was, helaas bleek het tegendeel waar... De second date viel dus mega veel beter mee dan de eerste date. Locatie: my place, en er werd stevig wat gedronken door het Lekkere Stuk die alsmaar leuker werd naarmate hij zatter werd. I liked him better when he was drunk...Toen het moment van afscheid eraan kwam, begon het Lekkere Stuk er langs omwegen naar te vissen of er een mogelijkheid inzat om te blijven slapen. Ik had mij plechtig voorgenomen er niet mee tussen de lakens te duiken (letterlijk en figuurlijk) (maar had toch maar voor de veiligheid het volledige ontharingsritueel afgewerkt) maar toen het moment zover was dacht ik, enfin, ik zal het er maar van nemen zodanig dat als het toch nergens heen gaat, ik dat toch al gehad heb. Het moest mij weer overkomen, maar toen ik dus op het moment suprême met het handje richting onder gordel schoof registreerden mijn hersenen een foutmelding. Ik dacht, tiens, dit kan niet, is dit een arm? Myyyy goood, nog NOOIT zo een penis meegemaakt zeg! En believe me, ik ben er toch al een paar tegengekomen die de stempel indrukwekkend met veel verve konden dragen. Dit was wat men noemt een derde been. Waarom ik, flitste het door mijn hoofd, ofwel een mini piet (de Gestoorde Ex) ofwel een kaliber waar geen normaal mens iets mee kan aanvangen. Enfin, we moesten er maar doorheen, en al bij al viel het nog mee (hoewel het stappen de dagen daarna minder eenvoudiger verliep). Ik vroeg het Lekkere Stuk nadien wel enthousiast of ik een foto mocht nemen om aan mijn vriendinnen te laten zien maar dat was blijkbaar nog wat te vroeg... Na de tweede volgde dus in sneltempo de derde date, bij hem thuis, waar er weer rijkelijk lichaams- en andere sappen werden uitgewisseld. Opnieuw viel het goed mee, zelfs in die mate dat het Lekkere Stuk met de mega penis mij de dag erna een bericht stuurde om te zeggen dat hij mij heel leuk vond (ik citeer: grappig, tof, sexy, knap en boeiend) en mij miste. Ik dacht dus logischerwijze dat we op goede weg waren (zonder dat evenwel te laten blijken, we still played it cool, maar ook niet te, precies goed, dacht ik toch). Dan hoorde ik ineens drie dagen niets, wat op zich niet ongewoon was, maar iets zei mij dat er het één en ander niet klopte. Als mannen dit lezen: jullie snappen er geen hol van, maar vrouwelijke intuïtie bestaat, and it's a curious thing. Ik probeerde mezelf nog te sussen en dacht: aangezien de mega penis al twee keer gevraagd heeft om af te spreken, is het nu misschien mijn beurt, dus werd er (op een ludieke manier, zo zijn we wel) gehengeld naar een fourth date. Er werd onmiddellijk geantwoord en een afspraak vastgelegd, drie dagen later. Evenwel kon het knagende gevoel niet onderdrukt worden wat dan natuurlijk besproken werd met vriendin S, B en zus, die mij elk op hun beurt verweten paranoide te zijn en te geloven in de goede afloop. Maar wat dacht je, ineens, een dag voor de eigenlijke afspraak zou plaatsvinden, kreeg ik een bericht dat hij waarschijnlijk niet thuis zou zijn, dus om te verzetten naar volgende week. Ik voelde onmiddellijk: stront aan de knikker. Maar ik dacht, we blijven vriendelijk, we laten ons niet kennen, dus na een paar immer vrolijke tekstberichten heen en weer werd de conversatie afgesloten en werd vaag afgesproken voor de week nadien. De aandachtige lezer onthield de titel en weet intussen hoe dit afgelopen is. De Zak (met de mega penis) liet dus gewoon niets meer weten. Zot worden! Dit is toch echt niet meer normaal? Ondergetekende heeft nooit, voor zijn cold feet, gevraagd om een afspraakje, bijna nooit eerst een bericht gestuurd, is lief geweest, grappig, stout en vooral goed in bed en dan dit???? Opnieuw werden alle vrouwelijke en mannelijke vrienden opgebeld om het gedrag van de asshole te analyseren, maar niemand kan er een verklaring aan geven. Wat voor een tijd is dit, dat je drie afspraakjes kan hebben, met sex en dat uiteindelijk toch nergens naartoe gaat. En het ergste van al is, hoe onbeleefd zijn die venten? Bel dan gewoon, mail, facebook, doe iets, en zeg gewoon: het klikte toch niet, ik heb iemand anders ontmoet, en liefst eerlijk! Zo moeilijk is dat toch niet, men gaat toch niet gewoon iemand zonder enige uitleg dumpen (voor er iets is dat gedumpt moet worden). Een schijthekel heb ik aan die mannen die nog te laf zijn een vrouw op een degelijke manier aan de kant te zetten, bah zeg. Nu wordt enkel gehoopt dat hij toch nog iets zal laten weten, waarna wij hem keihard kunnen terugpakken. Er zijn al verschillende mogelijkheden, maar de best is mijns inziens nog steeds als hij vraagt om af te spreken, mega enthousiast ja te zeggen en vervolgens niet komen opdagen zonder uitleg voor of na. Strak plan, ware het niet dat de kans bestaat dat hij alsnog afzegt waardoor men weer afgaat omdat hij niet wist dat ik niet zou komen opdagen. Life is a bitch...
Intussen is er dus weer mega veel gebeurd. Nu ja, eigenlijk niet echt veel, maar in mijn hoofd toch wel. De eerste date met het Lekkere Stuk is intussen een feit. En totaal onverwachts, zoals de dingen in mijn leven meestal gaan. Op een doodse zaterdagavond vroeg het Lekkere Stuk mij om 19u (!) of ik geen zin had om die avond langs te komen. Ik moet ongetwijfeld niet vermelden dat ik werkelijk op was van de zenuwen, half België heb opgebeld (wat doe ik aan? wat moet ik zeggen? mag er gecopuleerd worden op de eerste date? nee? en wat als hij echt mega lekker en onweerstaanbaar is? nee? Vriendin B. vond van wel, vriendin S. beval mij haar sms gewijs op de hoogte te houden van het verloop van de avond en onder geen beding te copuleren of te blijven slapen). Enfin, in een zeer casual outfit de rit naar het Lekkere Stuk afgelegd, werkelijk mottig van de stress (voor de zekerheid maar 2 motiliums (motilia, motilii?) genomen én een immodium, het laatste wat we willen is over de nek gaan of met de spetterpoep zitten als we ergens de eerste keer komen). Ik dacht werkelijk dat mijn benen mij niet zouden kunnen dragen toen ik aangekomen was. Nu denkt de aandachtige lezer: wat een onnozele trien zeg, maar dat heeft allemaal een reden, waar ik later misschien wel op terugkom. Baby leidt tot postnatale depressie enzovoort. We zijn eruit, maar bij het verhogen van het stressniveau slaan de paniekaanvallen heel soms nog toe, vandaar. Toen de deur openging was ik redelijk opgelucht. Het Lekkere Stuk bleek lekker, maar nu ook niet zooooo lekker. Ik hou het erop dat hij zeer fotogeniek is. Om de één of andere reden voelde ik mij onmiddellijk op mijn gemak, maar dat was dan juist het probleem. Ik zat mij namelijk te bedenken: als men verliefd moet worden, moet er dan niet wat meer spanning hangen? Noch hij, noch ik, leken erop uit om indruk te maken...Eerlijk gezegd vond ik hem ook nogal saai en vooral zeer dominant, zo van die mannen die je uitleg steeds onderbreken en alleen maar over zichzelf praten...Enfin, uiteindelijk na een gezelllige avond die toch wel een uur of 5 geduurd had, zonder genante stiltes, gekus of gecopuleer, maar wel eventjes handjes vasthouden (mega fout, maar ik was echt niet begonnen) terug huiswaarts gekeerd. Nog even gebeld naar vriendin S. om de situatie te analyseren. De conclusie was: vrij lekker, vrij saai en niet verliefd. Maar: toen kwam ik thuis en ik rook ineens zijn geur op mijn handen. My god, wat was dat zeg? Ten huize Lekker Stuk moet het mij ontgaan zijn, maar die rook meeeega lekker, niet normaal. Vervolg: zondagavond begon Lekker Stuk te smsen, en toen begon ik toch wel iets te voelen. Het was een soort conversatie waarbij vooral van twee kanten uit stoer wordt gedaan, maar wel nog grappig. Toen: windstil gedurende twee dagen. Ondergetekende: zot worden. Weer alle vrouwelijke en mannelijke kennissen opgebeld, waarbij de mannen zeiden: zelf een bericht sturen, en de vrouwen: vooral niet. In een vlaag van waanzin: bericht gestuurd. Antwoordde die mega koel en telkens met 2 uur tussen. Razend was ik. Wat is dat toch met die mannen? Als zij een bericht willen sturen is het ok, maar als je dat als vrouw doet, is het net alsof je desperate bent en onmiddellijk een ring aan je vinger wil. Gevolg: ik liep twee dagen enorm kwaad op mezelf omdat ik het verpest had door niet op mij te laten jagen. Verdomme. Tot plots, donderdag: een bericht om 'te vragen hoe het was'. Haha, daar had ik de controle terug...Ik was vastberaden NIET te antwoorden, wat denk die zak wel, mij eerst negeren en dan mij lastigvallen als hij zich verveelt, maar toen ik vier uur later terug een bericht kreeg heb ik gecapituleerd. En daar is het volgens mij fout gegaan: ik had moeten volhouden. Vrouwen maken zichzelf altijd wijs dat ze een man niet te lang mogen laten wachten, maar zo werkt het volgens mij niet. Een man moet jagen, en hoewel vrouwen altijd excuses zoeken als ze dat niet (genoeg) doen (hij is verlegen, hij is naar de voetbal aan het kijken, hij moet werken,...) klopt dit gewoon niet. Als een man iets wil, zal hij het krijgen. De kaarten worden vanaf het eerste contact geschud, en in mijn geval heb ik een kapitale fout gemaakt. Wordt vervolgd...
Zoals reeds gezegd had ik mij indertijd ingeschreven op een datingsite waar ik het stalkende sexvriendje had ontmoet (die trouwens sinds vandaag weer in België is maar die ik vanavond dan toch maar laat langskomen omdat ik dringend een boor en plugs nodig heb, en nee, dat is geen beeldspraak). Ik had daar nog iemand anders ontmoet, een meeeegaaaaalekker stuk, niet normaal. Die lach, die oogjes, dat haar, dat lijf, die armen, habba habba! Het lekker stuk had mij gevraagd hem toe te voegen op facebook, zo gezegd, zo gedaan. In een bui van onverschrokkenheid had ik mijn gsm nr in de maag gesplitst: 'hier mijn nummer, als je zin hebt om iets te gaan drinken ofzo, je ziet maar, no pressure'. Vernedering der vernedering: het lekkere stuk hulde zich in stilzwijgen. Nu lag ik daar niet wakker van, je kunt niet missen want je nooit gehad hebt, denk ik dan, en bovendien was mijn aandacht even afgeleid door de Sexvriend. Nu is vriendin B. nogal dwangmatig facebookgebruikster, en heeft zij al meermaals beginnende romances, overspel en tanende romances voorspeld aan de hand van 'vind ik leuks', wisselende profielfoto's of nieuwe vriendschappen. Met haar moest dus dringend overlegd worden, want, er bewoog iets op facebook. Het begon ons namelijk op te vallen, haar zelfs meer dan mij, dat het Lekkere Stuk plots al mijn nieuwe statusupdates begon leuk te vinden. B. bracht mij hiervan tijdig op de hoogte per sms (my god, nu vindt die....uw status weeeer leuk zeg!), waarop ik opgewonden als een 14 jarige bakvis onmiddellijk ging checken en met een smile tot achter mijn oren de 'vind ik leuk' vaststelde. Verder gebeurde er echter niets. Tot ik eergisteren zelf mijn stoute schoenen aantrok en reageerde op zijn status. Wat er volgde was een gevatte en zeer grappige (inderdaad, the hof stuff is dan ook nog eens grappig, volgens mij moet hij wel een klein pietje hebben, er moet iets mis zijn, kan niet anders) conversatie óp zijn prikbord, waarbij hij zelfs nog antwoordde toen dat al lang niet meer nodig was. Plots, 10 minuten later: een privébericht, of ik geen zin had om zondag af te spreken. Wat eerst euforie was sloeg al snel om in paniek. Zondag, wat een rare dag! Helemaal niet sexy! En zo snel! Ik ben mentaal niet voorbereid! Ik heb geen kleren! Ik kon het even niet aan en na lang nadenken dacht ik, niet direct toehappen, dus ik stelde volgende zaterdag voor. Resultaat: alweeeeeeer niets. What the fuck? Nagelbijtend zat ik voor de televisie, facebook geminimaliseerd, maar telkens vanuit mijn ooghoeken loerend of er geen (1) op het schermpje verscheen. Helaas. Om mijn verdriet te vergeten postte ik dan maar iets lolligs op mijn prikbord. Vond die kerel dat toch wel weer niet leuk zeker!? Ik begrijp er in elk geval niets meer van. Vriendin B. raadde mij aan de boel even de boel te laten. Maar ik word daar gek van. Ik kom nu over als een of ander gestoord wijf dat een crush heeft op iemand die ze niet kent, maar geloof mij, ik heb nooit dergelijke dingen voor, en ik weet altijd als ik een man voor de eerste keer zie of ik daar ooit iets mee ga hebben, sex of een relatie, maakt niet uit, zelfs al zit er 2 jaar tussen de eerste ontmoeting en de latere. Ik wil die gewoon één keer zien en klikt het dan niet, dan is het maar zo. Ik vergelijk dat met als je zo een meeegaa mooi kleedje ziet hangen in een etalage en dan ga je kijken naar de prijs en het is veeeel te duur baal je even, maar als je dan toch naar binnen gaat en het past niet of ziet er lelijk uit als je het aanhebt ben je eigenlijk mega opgelucht omdat het toch eigenlijk te duur was en je dus niet iets geweldigs hebt moeten laten liggen. Dus, wat moet ik nu doen, hem in de etalage laten hangen of toch maar even passen?
Het ligt ongetwijfeld aan mij, maar ik trek gekke mensen aan. En zelfs niet alleen gekke mensen, ik heb ooit een kat gehad die echt gek was (ze liep echt waar tegen de muren en probeerde steeds mijn slaapkamerdeur in te rammen). Mijn baby heeft ook al last van stemmingswisselingen, de ex is volledig gestoord en dan nu de sexbuddy die mij werkelijk tot waanzin drijft. Mijn vrienden zijn gelukkig eerder prettig gestoord. Om kort even de voorgaanden te schetsen: ik leerde hem kennen via een datingsite (nooit meer, zoveel is duidelijk). Het eerste contact verliep al niet echt denderend (schrijffouten à la: 'ik heb tijt te kort, ik kom niet ront' waren schering en inslag) waardoor ik de schriftelijke fase noodgedwongen sneller dan voorzien moest overslaan wilde ik nog iets uit de man halen. Ik dacht namelijk: als de kwaliteit van de sex omgekeerd evenredig is aan de kwaliteit van zijn hersencellen kan dit nog iets opleveren. En dat bleek zo te zijn, hallelujah! Size does matter en kan er even toe leiden dat we het gebrek aan een goed gesprek kunnen negeren. Uiteindelijk begon dat toch wel te vervelen en werkte het motto: 'de vlag erover en voor het vaderland" steeds minder en minder. Het leek mij wel zo eerlijk om vrijuit over mijn gevoelens te praten, waarbij de manspersoon in kwestie keer op keer werd duidelijk gemaakt dat er geen gevoelens waren en er ook nooit zouden zijn. Nu zou een redelijk mens toch verwachten dat alles snel zou bekoelen, temeer hij wel gevoelens had/heeft (!!!). Maar dan komt het gestoorde gedrag: opeens vond hij dat het inderdaad ook veel beter was dat we 'gewoon vrienden' zouden zijn, terwijl hij daags daarvoor op eveneens gestoorde wijze declameerde dat hij nooooiiiiit sex met mij zou willen hebben als we geen relatie hadden en nooit geen vrienden kon zijn omdat hij gevoelens had. Even later volgde een bericht: 'maar we kunnen dan toch wel sexvriendjes zijn'. Degoutant! De kerel past zich volledig aan. Hoe onaantrekkelijk, hoe afstotelijk zelfs! De lezer zou hieruit kunnen afleiden dat ik een bitch from hell ben, maar ik hou het erbij dat er mensen zijn die er gewoon op kicken afgewezen te worden en dieper en dieper kruipen en er nog van genieten. Dat maakt mij dan op één of andere eveneens gestoorde wijze woest. Er komt dan een soort agressie in mij vrij waarbij ik mij visueel voorstel dat ik de persoon in kwestie gewoon vermorzel onder mijn hiel. Ik weet het, echt slecht, maar ik kan het niet helpen. Ik denk dat dat nog voortvloeit uit de survival of the fittest theorie. Met vriendin B. heb ik een actieplan ontwikkeld: reversed psychology: aangezien hij kruipt als ik hem verwijt, moet het omgekeerde ook mogelijk zijn. Als ik me nu aan zijn voeten werp zal ik in zijn gestoorde geest half zo aantrekkelijk zijn. Hoewel vriendin B. toch niet geheel onterecht op het risico wees dat in een gestoorde geest geen logica te ontdekken valt en dat ook weer compleet anders kan uitdraaien. Negeren is misschien ook een optie, maar ik wil ten allen prijze vermijden dat hij aan mijn deur staat. Hem aan een andere obsessie helpen zou een optie zijn, ware het dat we dat werkelijk niemand willen aandoen...Help...
Ik ben duidelijk voor de afschaffing van het zomeruur. Ik ben eigenlijk tegen de verandering van het uur, of het nu zomer- of winter-, herst- of lente-uur is, of het nu vooruit of teruggedraaid moet worden. Een mens wordt om te beginnen om 6uur 's morgens (nieuw(!) uur) wakker gekwetterd door van die k*tvogels (terwijl ik in een stad woon, nota bene). Die beesten zijn overduidelijk ook al hevig in de war en weten niet meer wanneer ze nu al dan niet moeten gaan kwetteren en vooral waar. Tenzij mijn huis zich bevindt op de route van de trek van of naar het zuiden (u zal merken, beste lezer, fauna en flora is niet aan mij besteed) en ze toevallig moesten passeren. Ik durf het te betwijfelen. Het lieflijk tafereel werd dan ook door ondergetekende vriendelijk verzocht op te rotten. Uiteraard zonder succes. De baby had er ook al last van. Evenals de ex, die de baby kwam ophalen. Maar dat lag ongetwijfeld niet aan het zomeruur. Dan zijn er ook nog de praktische bezwaren: het gefriemel aan alle klokken in huis, die volgens één of andere urban legend niet mogen teruggedraaid worden maar enkel vooruit, waar ik niets van geloof maar het voor de veiligheid dan toch maar doe, wat in dit geval gelukkig goed uitkomt, maar dan is er ook nog die verdomde autoklok! Aaaargh! Telkens als ik doorheb hoe ik die nu weer moet aanpassen zijn er alweer 6 maanden voorbij en moet ik er weer aan beginnen en dan ben ik intussen alweer vergeten hoe het nu weer moest. Ik neem me plechtig voor ze nu te laten staan en gewoon 6 maanden af te wachten. Uit protest. Rebel without a cause. De enige waar ik vandaag gelukkig geen last van heb is de sexbuddy. Die bevindt zich in betere oorden (hij zal het durven betwijfelen) op 10 uur vliegreis van hier. De 10 uur durende radiostilte deed dan ook meer dan deugd. Mannen worden net vrouwen, en vice versa. Als ik zeg dat ik enkel sex wil en ik niet verliefd ben en dat nooit zal worden, doet hij dat uitgerekend weer wel. Als je aan de andere kant wel wil dat ze verliefd worden doen ze dat uiteraard niet. De sexbuddy is echter een volhouder. Waarom moet het leven altijd zo nodeloos ingewikkeld zijn? Ik wacht de landing en de daaropvolgende lading berichten met een bang hart af... To be continued....
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
