Na het vertrek uit Bolmen herzien we onze oorspronkelijke mening om Stockholm te bezoeken, wegens te groot en veel te druk. We zoeken en vinden een kampeerplek om te overnachten aan de Zweeds-Finse grens in Kukkolaforsen. De rivier de Tornionjoki vormt hier de kolkende natuurlijke grens tussen Zweden en Finland. Elke seconde stroomt hier maar liefst 2,5 miljoen liter water voorbij. De lokale bevolking staat hier op wankele steigertjes met netten aan lange stelen in het water te scheppen. Op die manier vangen ze hier marene, die direct gerookt en opgegeten wordt. Je kan hier kiezen uit tientallen traditionele sauna's, op enkele meter van het water, het uitzicht is onbeschrijflijk. Even onbeschrijflijk is het aantal muggen, ze liggen elk moment dat het licht is (en dat is hier momenteel 24 uur op 24) op de loer om elk onbeschermd plekje huid te prikken. Binnen de kortste keren zitten er tientallen op je kleren, ze proberen zelfs door je T-shirt en jeansbroek heen te prikken. We vinden het lokale middeltje dat de Sami gebruiken. van zodra het op je huid komt, ruik ja als een uitgebrande visrokerij. De muggen laten je dan wel met rust. (en de lokale schoonheden ook )
Op de laatste foto zie je onze Jeroen, die toont dat Marene ook met een hengel prima te vangen is...
Na ons bezoek aan Kopenhagen rijden we een aantal uur over de Zweedse autostrades. Die zijn in perfecte staat, zo effen als een biljartlaken en het uitzicht is super. (België kan hier een goeie les uit trekken). Doordat de Zweden nooit haast hebben, en de term verkeersagressie niet kennen is het een verademing om hier te rijden. De wegen zijn hier volledig afgesloten van de omliggende bossen en velden, zodat elanden en andere grote zoogdieren de baan niet op kunnen.
We arriveren aan het meer van Bolmen, het 10de grootste meer van Zweden. De vriendelijke uitbaters verwelkomen ons alsof we er al jaren komen. De kampeerplaats mogen we zelf uitkiezen: we parkeren vlak aan de oever van het meer, het uitzicht is adembenemend.
De volgende dag huren we een bootje met buitenboordmotor, en gaan we vissen op het meer. Onderweg meren we even aan op één van de talloze eilandjes waar onze hond voor het eerst gezwommen heeft.(hij heeft het, als Labrador, niet zo op water begrepen). Ondanks de dikke laag zonnecreme waren we hier en daar wat rood. De zon was de hele dag van de partij, en het verkoelende briesje deed de rest.
's avonds de rookoven boven gehaald, en zelfgevangen vis gesmuld. Meer moet dat niet zijn. Life is good...
Met de mobilhome door Kopenhagen rijden is geen probleem, parkeren is een ander paar mouwen. Van zodra je voertuig langer is dan 5 meter blokkeer je de rijbaan, je moet dus zoekn tot je 2 na elkaar liggende parkeerplaatsen vind. Kopenhagen is prachtig, kraaknet en er lopen heel vriendelijke mensen rond. Ze komen zomaar koekjes aan onze hond geven, hij had er geen bezwaar tegen.
We bekijken "Den lille Havfrue", de kleine zeemeermin. Gelukkig waren we vroeg, want er begonnen al hele busladingen toeristen toe te stromen. Andere bezienswaardigheden zijn o.a. de marmerkerk, het "Kastellet" (één van de oudste forten van Europa), een zeemeermin met 2 "big boob's", de wisseling van de wacht voor het koninklijk paleis, de militaire haven, compleet met duikboten, ...
We hebben niet alles kunnen bekijken, maar we zijn bij Mormors gestopt voor een lekkere sandwich in het ouderwetse interieur. Je waant je terug bij oma thuis.
Na een veel te korte nacht (merci Christine en Luc voor het toffe jubileumfeest, en sorry dat we er als eersten vandoor gingen) vertrekken we op zondagmorgen om 8:30u voor de eerste etappe.
Na een paar uur over de Nederlandse en Duitse autostrade bereiken we Hamburg, waar we door wegenwerken opeens genoodzaakt werden om met de mobilhome aan off-road te doen. De autostrade hield ineens op. Daarna geen problemen meer.
Zodra we de Deense grens overgereden zijn zie je de natuur veranderen. We stoppen voor een eerste overnachting op 50 kilometer van de Øresund-brug, op een steenworp van Kopenhagen.
Na maanden aftellen begint het moment van vertrek nu erg dichtbij te komen. Vandaag de laatste werkjes in en om het huis opgeknapt, mobilhome staat vertrekkensklaar, lijstje met alle spullen die mee moeten gecheckt en dubbel gecheckt. Morgenavond eerst nog het jubileum ter gelegenheid van de 25ste huwelijksverjaardag van mijn schoonzus, die het al zo lang volhoudt met mijn schoonbroer, of vice versa , overleven.
Zondag vertrekken we in de vroege ochtend, hopelijk zijn we de massale uittocht dan voor. De rit gaat over de Duitse A-Bahn tot in Denemarken. In Kopenhagen nemen we één of twee dagen de tijd om de stad eens te doorkruisen.
Welkom op de blog van Kris en Katrien, onze zoon Jeroen en Dudley, onze chocolade Labrador.
Dit jaar trekken we terug naar Scandinavië. Voor het eerst met een eigen mobilhome.
In de voorbije jaren zijn we al met een gehuurde mobilhome en met onze eigen personenwagen naar Noorwegen gereden. Een mobilhome huren is - zeker in het hoogseizoen en voor meerdere weken - niet goedkoop, waardoor de reis ofwel ingekort wordt, ofwel worden er zoveel kilometers afgemaald dat er amper tijd is om nog van de reis en het prachtige landschap te genieten.
Dit jaar hebben mijn vrouw en ik ons verlof opgespaard, zodat we samen met onze zoon en de hond voor 5 weken richting middernachtzon kunnen. De uitgestippelde route zal ons onder andere langs Kopenhagen, Stockholm en Rovaniemi tot aan de Noordkaap voeren, om dan via Tromsø (waar we een paar dagen bij onze Noorse vrienden Steinar en Nina verblijven), Trondheim, de Hardanger-vidda en Lillehammer terug naar huis af te zakken. Verder is het vooral de bedoeling om te onthaasten en van elk moment te genieten, dus geen ritten van 1000 kilometer per dag, en geen gedetailleerde dagplanning.
Het internet lijkt ons het ideale medium om contact te houden met het thuisfront, vandaar een eerste poging om te "Bloggen".
Onze voorbereidingen zijn zo goed als rond, we vertrekken op 1 juli. Vanaf dan proberen we iedere dag, op voorwaarde dat we on-line geraken, wel iets te posten.
)
Na ons bezoek aan Kopenhagen rijden we een aantal uur over de Zweedse autostrades. Die zijn in perfecte staat, zo effen als een biljartlaken en het uitzicht is super. (België kan hier een goeie les uit trekken). Doordat de Zweden nooit haast hebben, en de term verkeersagressie niet kennen is het een verademing om hier te rijden. De wegen zijn hier volledig afgesloten van de omliggende bossen en velden, zodat elanden en andere grote zoogdieren de baan niet op kunnen. 
, overleven.
