Pfoe, het is erg lang geleden dat ik hier was. Er is ook een hoop gebeurt. Natuurlijk heb ik nog geen afstand gedaan van mijn ex. We hebben het natuurlijk weer geprobeerd en natuurlijk is het weer fout gegaan. Ik moet er echt een keer klaar mee zijn. En ik wil zo graag alleen het nieuwe jaar in. Zonder mijn ex. Het maakt me niet meer gelukkig. Er is alleen maar stress en pijn. We maken constant ruzie als we niet samen zijn. Het ergste is, als we samen zijn is alles goed. Dan voelt het goed en wil ik niet meer weg. Maar dat zijn maar momenten. Het moet ook zonder elkaar te zien goed gaan. Mijn ex wil mij helemaal, mijn ex kan mij niet delen. Maar ik heb ook mijn vrienden en familie. Maar dat mag dus niet. Ik heb gisteren verteld dat ik het niet meer kan. Mijn ex is boos en stuurt me stomme, kinderachtige smsjes. Alsof het eigenlijk voor iemand anders is bestemd, maar toch even extra naar mij sturen. Erg kinderachtig hoor. Ik ben er echt klaar mee. Maar het ergste is dat dat over 5 minuten kan veranderen. Toch ga ik het proberen. Ik zal toch een keer sterk moeten zijn? Ik dacht dat ik veel kon overwinnen, blijkbaar dit niet. Maar ik maak mezelf zo wel erg moe en uitgeput. Mijn vechtlust is zeg maar op. Ik zeg overal ja en amen op. Het moet nu stoppen.
Ik ben nu weg. En nu maar hopen dat ik het vandaag vol houdt. En natuurlijk de rest van mijn leven! & stiekem hopen dat ik vrijdag een nieuwe start kan maken voor 2011!
Dear Diary. De grote dag! De sint is weer in het land. En wat een klote weer vandaag! Het is toch wel grappig dat mijn humeur hetzelfde blijft als het weer. Zal ik morgen dan ook gaan stralen? Ik heb het in mijn vorige blog al verteld, ik vind het moeilijk om over mijn gevoelens te praten. Ik wil vandaag graag een stukje aan mijn ex schrijven. Het zal niet gelezen worden door mijn ex, maar ik heb het wel verteld!
Gisteravond kreeg ik een sms van jou, mijn ex-liefde. Ik verlangde er al de hele dag naar. En ik heb gister eindelijk de dingen kunnen zeggen die ik voel. Je schrok. Maar daar zit ik op dit moment helemaal niet mee. Ik geef niet meer om jouw gevoelens. Ik heb teveel en telang alleen aan jouw gevoelens gedacht. Eigelijk ben je net een klein kind. Je wilt alles hebben, nooit kan iets genoeg zijn, het moet altijd maar meer en meer. En het ergste is nog dat je alleen maar aan jezelf en je eigen problemen kunt denken. Jij bent gedumpt, jij hebt verdriet, jij bent zielig! Ik vind het erg moeilijk om nu voor mijzelf te kiezen. Ik denk alweer de hele dag aan je. En ik mis je enorm. Ik weet dat jij je afleiding hebt op dit moment. En ik zit hier op de bank, diep bedroefd. Constant kijkend op mijn telefoon. Hopend dat je smst, en tegelijk hopend dat je dat niet doet! Telefoons zijn trouwens een geweldig communicatie middel. Maar totaal niet als je even geen communicatie wilt! Waarom kan mijn telefoon niet een telefoonnummer blokkeren? Nu heb ik totaal geen controle over jouw smsgedrag naar mij! Deze week ben ik veel thuis. Ik ben me bewust dat dit erg moeilijk gaat worden. Als jij nog mijn grote liefde was dan waren we vaak bij elkaar geweest deze week. Dan had ik jou erg vaak gesmst, en gesmeekt dat je spijbelde, zodat we urenlang in bed konden liggen. Dan konden we vrijen en knuffelen. Maar jij bent nu mijn ex, en ik moet het nu allemaal alleen gaan redden. Ik weet niet of ik dit kan. Kan ik wel leven in een wereld zonder jou?
Jij hebt mijn leven kapot gemaakt. En dit kan ik jouw nooit vergeten. Jij smsde: "Had je me maar nooit ontmoet." Inderdaad!! Ik wou dat ik jou nooit had leren kennen! Ik ga vanavond jou niet smsen! Ik ga sterk zijn! En ik ga geloven in mensen die zeggen dat deze pijn over gaat!!
Als iemand ooit een gebroken hart heeft gevoeld, weet diegene nu precies hoe ik mij voel. Zit ik op mijn vrije zaterdag binnen op de bank. Als ik uit het raam kijk zie ik allein maar sombere lucht en regen. Het weer voelt mijn gevoel precies aan. Dit is mijn eerste blog en het voelt nogal onwennig. Is het trouwens normaal als je om de minuut je hyvespagina en twitterpagina controleert? En dan ook de pagina van je ex-liefde. Ik vraag me al de hele morgen af hoe ver iemand kan gaan. Hoe ver kan iemand gaan dat je niet meer van diegene houdt? Want geloof me, mijn ex-liefde heeft mijn hart de laatste tijd iets teveel fijn geknepen. Als 3 maanden geleden de stukken klein waren, dan zijn ze nu ongeveer zo'n 10x kleiner gemaakt. En het lijkt wel alsof die hele kleine stukjes mij van binnen letterlijk opensnijden. En ik probeer al 3 maanden mijn ex-liefde los te laten, maar lukken gaat het niet echt. Elke keer kom ik weer terug. En elke keer ziet mijn ex-liefde weer een kans om de stukken nog een keer te breken. Maar nu voelt het nog erger. Ik kan eigelijk op niemand meer terug vallen. Mijn ex-liefde heeft mijn omgeving enorm beinvloed en ik kan eigenlijk niets anders meer dan thuis zitten. Nu ben ik het type dat niet om kan gaan met gevoelens. Vooral verdriet stop ik snel in mijn nogal overbeladen rugzak. Toch heb ik nu het gevoel dat ik het niet alleen ga redden met mijn rugzak... Vandaag kan ik haast niet zonder mijn ex. Ik wil constant contact maken. Of dit nu is via twitter, hyves, sms, bellen of wat dan ook. Ik blijf denken aan al die dingen die gebeurt zijn, de dingen waardoor mijn hart telkens weer blijft breken. Ik probeer mij sterk te houden en dit kost enorm veel moeite.
Dit gaat een lange, moeilijke reis worden. Maar ik boek een enkele reis naar de toekomst, waarin ik kan leven zonder mijn ex.
