|
|
|
|
 |
|
|
| 13 juli tem 31 juli |
|
|
| 26-07-2008 |
 vrijdag 25 juli '08 |
|
Pas wakker
om 8u45 en pas nog een uur later uit de kamer. Ach ja, t is vakantie voor iets
hè.
Als we s
morgens de gordijnen opendoen zien we al 5 ochtenden de oceaan, dus deze morgen
doen we ze weer met een zwaai open en oeps: we keken op 3 meter van de pier vol
met mensen! Haha, dat was schrikken!
Deze pier
was van: Cozumel Mexico! We zouden
hier tot 6u15 in de avond zijn; tijd genoeg, dus eerst gaan ontbijten in de vreetschuur
(= buffetrestaurant op dek 11).
In mexico
waren de meeste excursies om uit te kiezen, maar bijna allemaal kwamen ze in de
buurt van iets wat we op huwelijksreis al eens gedaan hadden; dus hebben we
iets vrij origineels gedaan: mountainbiken in de jungle.
t Was pas
om half 1 vertrekken
dus eerst wat in de taxvrije zone rondgelopen: weer
opdringerige verkopers uiteraard, maar op een veel gezelligere manier als in
jamaica. Die mexicanen zien er ook zo leuk uit hè.
Het fietsen
zelf was tof; niet meer, niet minder. We waren waar met 6, want een groot geluk
was; nu was er al een meisje wat niet goed kon volgen, maar als de groep groter
was, hadden we echt om de 5 voet moeten stoppen. De omgeving was niet zo
bijzonder; we fietsten naar een maya-tempel, maar het was echt een ruïne in vergelijking
met de maya-steden gezien in yucatan en guatemala stelde het niets voor; maar
toch het gevoel gekregen in mexico geweest te zijn. 
Daarna
hebben we ons (goed vuil en bezweet) laten afzetten bij het winkelcentrum: ja
hoor, daar kreeg je pas het mexico-gevoel!
Shows die
bezig waren, kraampjes met mexicaanse spullen, paarden met koets over de weg,
(zie fotos hieronder) 
We waren
keurig op tijd op de boot, en ik had echt zin om nog eens te gaan zwemmen.
Jurgen
heeft ondertussen gefilmd hoe we aan onze laatste port of call vertrokken.
Daarna
hebben we ons nog luidop bedacht hoe super goed deze cruise is mee gevallen!!!
Op voorhand hadden we gedacht dat het echt zou draaien om de 4 aanlegplaatsen,
en al de tijd ertussenin was opvulling;
Nou, het is net andersom! Het
cruiseschip IS de vakantie, en het is gewéldig!! Op 350 meter in lengte en in
14 verdiepen omhoog (met liften natuurlijk) heb je ALLES wat je je maar kan
bedenken. Overal life muziek en zo
als je hier niet de dagdagelijkse stress
van je af kan zetten, kan je het nergens!
Ze maken
ook cruises in Europa, en ook naar Noorwegen en zo; dat is nog eens de moeite
om over na te denken
iedereen die dit leest!!
Daarna weer
klaarmaken voor het avondeten: niet zo goed als de kreeft van gisteren helaas. Door
gisteren een hete latte te drinken in de blazende airco, is mn keel helemaal
opgezwollen; hiervoor nog wat jiepkes gaan halen in het winkeltje
. 
We waren
pas weer om kwart voor 11 uit de eetzaal. Vanavond beweegt de boot ook het
meest van wat ie tot nu toe gedaan heeft! En WAAIEN, niet normaal! Er was een zwembadparty, maar daar zijn we na
2 minuten weer vertrokken, want ik had 2 handen nodig om mijn kleedje naar
beneden te houden door de wind
Nog wat rondgelopen in alle bars waar nog wat te
doen was
zzzz
pas om 1u30
zzzz
in bed
zzzzzzzz
26-07-2008, 14:56 geschreven door Jurgen en Kim 
|
|
|
|
|
| 25-07-2008 |
| donderdag 24 juli '08 |
|
Port of call today = Grand
Cayman.
Onze
excursie zou om 9 u vertrekken, en vandaag ligt het schip niet aan wal, maar je
wordt met een veerbootje van het schip naar wal gebracht. Hadden we ons toch niet verslapen (8u10), en
daarbij stonden we in een ellenlange wachtrij voor de veerboten.
Toen we
eindelijk op dat bootje zaten keek ik op het ticket: moesten we voor deze
excursie samen komen in de theaterzaal van het schip! Stressen!!! Dus hebben we aan wal mooi op
iedereen gewacht
eind goed al goed.
Haiti en
Jamaica waren heel heuvelachtig en bebost: Cayman is helemaal plat; net zoals
de Keys.
Ons
excursie was per catamaran naar Stingray city: een schijnbaar heel bekende
zandbank vlak naast het caraïbisch rif, waar 150 stingrays = pijlstaartroggen
leven. Elke dag komen er 100-den toeristen boten om de roggen te voederen:
daardoor zijn ze helemaal handtam geworden. 
Toen ik
de massa boten zag dacht ik ooh, nee, weer hetzelfde verhaal als gisteren
zeker. We kregen instructies over hoe de roggen te voederen, en hup, het
ondiepe water in. Jurgen nam eerst nog wat fotos van hoe ik me tussen de
roggen begeefde.
Deel door
het verhaal van Steve Erwin die vorig jaar door een rog door het hart werd
gestoken, was ik eerst héél bang. t Was echt een kei akelig gevoel om 10
roggen van bijna een meter breed rond je te hebben, maar toen ik zag hoe de
gids ermee omging, en hoe de mede-excursiegenoten de dieren voederden, begon ik
het heel leuk te vinden.
Toen
vertelde de gids dat Steve is doodgestoken door een Bullray: een heel
aggresieve soort, maar deze zijn zo mak als een lammetje en MOESTEN ze je
steken, dan is het zoals een kwallenbeet.
Vanaf
toen heb ik echt PUUR genoten! Het is
zoals ik hoorde zoals met dolfijnen zwemmen, alleen, de dolfijnen zitten
gevangen, en deze zwemmen lekker vrij.
Met dolfijnen zwemmen wil ik om die rede ook absoluut niet doen, maar
dit was een geweldig alternatief! 
En toen kwam
jurgen in het water: hahahaha, die had net zon bang als mij eerst, want hij
had de uitleg van de gids nog niet gehoord. Maar ook dat beterde snel, en we
hebben nog uitgebreid aan rog-knuffelen gedaan.
Met de
catamaren terug (op motor, niet met zeil, want na een orkaantje van afgelopen
weekend, is het al dagen windstil hier).
We hadden
nog 2 uur om te shoppen in de haven.
Woow, wat gezellig: het staat vol piratenbeelden hier, maar zon gevoel
krijg je hier ook: van pirates in the carrabean. Ook geen opdringerige mensen
(denk dat het komt omdat Cayman best veel welvaart heeft door het fiscaal
paradijs hier: we hebben ook een Fortis-filiaal gezien!). 
Toch even
gaan kijken in een juwelenwinkel, en vele boot-genoten iets zien kopen. Wij
hebben het gehouden bij een voorraad clinique-producten: scheelt ook bijna de
helft van thuis!!!
Om 15u
moesten we al terug naar het schip. Even gaan lunchen en nu zit ik bij het
zwembad onze blog eindelijk aan te vullen!
VERVOLG
Vanavond was
het de 2de formele avond: Hoewel Jurgen geen kostuum bij had,
heeft hij zn hemd helemaal dicht geknoopt, heb ik mn galajurk aangedaan, en
zijn we zo toch binnen geraakt (we weten eigenlijk niet hoe streng ze werkelijk
zijn daarop)
de beloning was groot: lobster-evening! . Op het einde kregen we allemaal nog een extra
lobstertail. Jammie!
t Was ook
weer lachen seffens al ze in de centrale hal: ze maken daar van die Amerikaanse
fotos ten top: statische fotos van
de talloze families helemaal opedirkt (ook de kinderen van min 5 jaar in
kostuum of avondkleed!)
Net voor
het eten waren we naar een uur durende spectaculaire ijsschaatsshow gaan kijken
(ja inderdaad, hier is een ijsschaatsbaan op het schip!!): het was echt boven
verwachting goed: met kostuums, heel goede acts,
En na het
eten zijn we in het theater (das nog een andere zaal waar honderden mensen
binnen kunnen: met balkonnejtes en orkestbak en al) gaan kijken naar een
broadwaymusical: t ging over sprookjes maar dan uit zijn contekst gebracht;
weeral bovenmaats schitterend!!
Toen die
show gedaan was, was het al na middernacht: in slaap vallen gaat hier zonder
problemen!
25-07-2008, 15:15 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 24-07-2008 |
| woensdag 23 juli '08 |
|
Port of call vandaag is Jamaica; het land waar we
misschien het meest naar uit hebben gekeken. Maar dat is anders uitgedraaid: Je
bent nog maar net aan wal, of je wordt al aangeklamd om een taxi te nemen, een
privé-toer te doen, iets te kopen, je haar te laten invlechten
Afin, eender
wat als ze je maar geld kunnen afluizen. Nu is dat overal in arme landen wel
zo, maar dit was echt extreem!!
We hadden een half uur om naar de shops te gaan
vooraleer onze excursie zou beginnen, en in dat half uur zijn we misschien 50
keer aangesproken. Bah, ik wordt daar boednerveus van!
En continu overal NO PROBLEM MAN
(zeg het met een jamaicaans
dialect!)
Afin, onze excursie zou gaan naar de watervallen (dé
toeristische attractie van ocho rios), voorafgegaan door een scenic tour.
Ahum, die scenic tour was een 10 minuten durende helse rit door een armoezalig
dorpje. Ondertussen kregen we instructies voor de watervallen: deze zouden we
moeten beklimmen: dus niks meenemen wat nat kon worden; een camera kon wel,
want de gids zou deze dragen.
Toen we de bus uitgingen zei de dame al meteen dat
onze camera te groot zou zijn
Toch namen we hem mee want geen fotos was
helemaal geen optie voor ons.
Waterschoenen gehuurd en met open mond staan kijken
naar de duizenden en duizenden toeristen die hier samentroepten. Het opzet was: in een groep van ongeveer 15
personen per gids, hand in hand de watervallen opklimmen. Klinkt leuk, maar
niet als er 10 groepen op hetzelfde moment vertrekken. 
Steeds als jurgen aan de gids vroeg om onze camera te
nemen zei die: YEA MAN, NO PROBLEM MAN, maar hij nam hem niet aan! (maar
wel liggen zagen over If I take good care of you, you take good care of mee
after, ok MAN? NO
PROBLEM MAN!
Dus het
besluit genomen dat ik mee zou gaan, en Jurgen zou vanaf de kant meelopen en
fotos nemen. Ik werd al na 3 minuten tureluut van het getreuzel en het werd me
hoe langer hoe duidelijker dat dit de grootste toerist-trap ever was!! En ik zat er middenin en kon er niet uit!
Om de 10
seconden een fotograaf of videograaf die het volk aanmaant om in groep YEA
MAN te roepen, of zoiets dergelijks, en het strafste van al: al de amerikanen
DOEN dat dus hè!!!
Halverwege
was er een plaatje waar Jurgen bij me kon komen, en hebben we gewisseld. De
gids merkte het niet eens (moet je niet vragen, als er een kind onder water
verdwijnt: niemand zou dat opmerken!) Daarom had Jurgen het lumineuze idee om
alleen verder te gaan: in now time slingerde hij door de massa heen, en ik heb
er heel leuke fotos van kunnen maken.
Vreselijk om te zien hoe die gidsen dan bij het einde met open hand
klaarstaan om de tips te onvangen
ik blijf maar niet snappen hoe die amerikanen
daar zo met open ogen inlopen: en dan kopen ze nog zon flutvideo voor 40
dollar ook! 
De bus
stopte nog 45 minuten bij een winkelcentrum: allemaal juweliers en
rommel-winkeltjes. Ik vond het maar niks en bleef bij de bus wachten
en dan
moet je ze (buschauffeur, gids, winkeliers) zien kijken!!! Zo met een dwingende blik van alé vooruit:
geld uitgeven.
Bij
aankomst dan maar meteen de boot op gegaan terug. Jamaica zal me bij blijven
als toerist-trap YA MAN, NO PROBLEM MAN.
Daarna
hadden we best honger, en zijn we eens gaan kijken in het buffet-restaurant:
ja, dat blijkt er ook nog te zijn, hadden we vandaag pas door. AMAAAAI, wat ze daar allemaal hebben! En dan
zie je de écht dikke mensen pas zitten
Die komen niet in het a la carte
restaurant, want dan hebben ze nog honger!
In de
vooravond zijn we gaan fitnessen, minigolfen en Jurgen ook muurklimmen: dit
allemaal op de bovenste verdiepingen: prachtig gewoon!!! 
Na het
douchen weeral gaan dineren met onze Nederlandse tafelgenoten en voor de 3de
keer op rij hebben ze ons weer moeten buiten zetten.
Met de
Nederlandse mevrouw van het gezin hebben
we nog goed gelachten bij de fotostand: ze maken hier overal op het schip
fotos van iedereen; en die amerikanen zijn daar heel gedreven in. Hun fotos
zijn zo vreselijk statig, en daardoor voor ons heel grappig.
Om 12u gaan slapen.
24-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 23-07-2008 |
| dinsdag 22 juli '08 |
|
Deze ochtend de eerste port of call zoals ze dat noemen:
Haïti. Hiervoor hadden we een historic walking tour geboekt en voor de rest
van de dag snorkelmateriaal gehuurd. We hadden vernomen dat Haiti MEGA
gevaarlijk is momenteel, dus we hadden werkelijk niets meegenomen (geen
fototoestel, geen camera, geen juwelen, NIKS).
Wat bleek uiteindelijk; de cruise-maatschappij heeft
gewoon een stuk land van Haïti gekocht, wat omringd word met politie-agenten
als er een schip aanmeert. Er was dus
eigenlijk ook niks van culturele waarde te zien; enkel een bounty-eiland waar
je dingen kon doen zoals parasailen, jetskieen, snorkelen,
Ik hoor jullie al denken: wat was de historic walking
tour dan? Inderdaad, dat stelde niks voor: een gids maakte een wandeling van
500 meter met ons en om de 100 meter stopte hij om iets te vertellen over het
leven in Haiti: maar aangezien het zon arm land is, wat het eigenlijk een
verdoken vorm van bedelen.
Ik kon daar dus echt niet tegen: we hadden 15 dollar
per persoon betaald, en dat was dan nog niet genoeg blijkbaar.
Dan gaan snorkelen: gewoon vanaf de kust, dus niet in
een rif of zo: dat stelde dus ook niet veel voor
ja, leuk voor kinderen oo
look, a fish!!, maar niet als je al in de rode zee de onderkant van het
wateroppervlak hebt gezien. (het enige sjieke was een oud vlietuigvwrakje wat
op de zeebodem lag)
Maar de setting maakte veel goed: t was een heel
mooi zicht om het schip in zon idilische baai te zien liggen! 
Daarna gaan douchen, en wat fantsoenlijke kleren
aangetrokken voor het diner deze keer. Het gesprek met onze tafelgenoten was
zowaar nog boeiender
De nederlandse familie heeft een ook een bouwbedrijf, en
het koppel heeft een bedrijfje in opleidingen voor managers.
De obers doen ook elke avond een kleine entertainment
show tijdens het eten. Vandaag was het serviettenzwaaien.
t Was gezellig: ze hebben ons wéér moeten
buitenzetten! Hier aan boord is ook een mega groot casino: het ligt recht
tegenover het restaurant waar wij moeten eten. De Nederlanse man gaat
regelmatig blackjacken, dus voor we het wisten zaten we rond de tafel. We waren
het van plan in Vegas, maar wegens faalangst hebben we het daar niet gedaan.
Met hulp van Paul nu wel: Jurgen heeft met 20 dollar geprobeert: het is even 30
geweest, maar uiteindelijk 0 geworden. Dus t zal lang duren voor we dat
opnieuw doen ;-)
Daarna zijn we nog naar de discotheek the crypt
geweest. 2 verdiepen en best druk. Je voelt de deining van het schip normaal
gezien bijna niet, maar vanavond stond er wat wind, en zeker na 2 glaasjes wat
het wel een apart gevoel op de dansvloer.
Om 2 u gaan slapen. Nog
steeds geen tijd gehad voor de blog!
23-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 22-07-2008 |
| maandag 21 juli '07 OP ZEE |
|
Vandaag zitten we de hele dag op zee: een hele dag om
het schip te verkennen.
We begonnen met een work-out in de fitness. Het is het
grootste fitnesscenter aan boord van een cruiseschip. Ik heb een aerobic-les
gedaan en jurgen gefitnessd. Daarna in onze sportkleren naar de eetzaal voor een
ontbijtje: ook à la carte en ook veel sjieker al verwacht
Dan een toscaanse pasta-maak-workshop gedaan en een
informatie-uurtje over de shopping mogelijkheden op de eilanden de komende
dagen. Wat bleek: het blijkt hier het paradijs te zijn voor juwelen: horloges,
diamanten, edelstenen,
En die Amerikanen zijn daar blijkbaar heel goed van op
de hoogte: die gingen compleet uit hun dak voor de kortingsbonnen etc
Maar als je echt geïnteresseerd bent kan je
wel mega deals doen: Breitling horloges bvb aan de helft van de prijs van in
Europa
(vanwege de lage Amerikaanse dollar en de taxvrije zones in mexico,
caymaneilanden en Jamaica) Maar ja; we
hebben geen nieuwe horloge nodig, en al helemaal geen ringen, armbanden,
oorbellen, ... ik snap heel het circus daarrond niet zo maar ja, t is wel eens
leuk om te zien.
Daarna maar eens aan het zwembad gaan liggen;
ongeloofelijk hoe mooi dat allemaal gemaakt is: je moet de fotos zien!! 
Er is onder andere een flowrider: zie foto. Een
surfzwembad zeg maar. Jurgen vond dat er zo leuk uitzien dat ie s avonds een
uur les is gaan volgen. Het bleek veel moeilijker dan het leek ;-) 
In de loop van de dag kwamen we er ook achter dat er
deze week 2 formele avonden zijn, waarin iedereen verondersteld wordt in
galakleed of smoking te gaan eten
De eerste zou vanavond
zijn! gelukkig hadden we voor vanavond
gereserveerd in 1 van de 2 speciality restaurants, waar dit niet moest. Het eten was echt top klasse! We hebben er 3 uur gezellig met zn tweetjes
getafeld en meteen gaan slapen erna.
22-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 21-07-2008 |
| zondag 20 juli 08 vervolg |
|
VERVOLG VANOP DE BOOT
Gisteren
in het busje zei een dame die al meerdere cruises had gemaakt, dat we best wat
vroeger dan 13u naar het cruiseschip toegingen, want er zijn 3500 passagiers
die allemaal langs de check-in, veiligheid en douane moeten.
We namen
een taxi rond 12u; toen we in Port Miami aankwamen wisten we niet wat we zagen!
Wat een massa koffers, kofferdragers en passagiers!
De eerste
haltes passeerden we vrij snel, en we droomden al van een drankje naast het
zwembad om 13u, maar dat liep even helemaal anders; het apparaat wat de
security-fotos moet maken was stuk gegaan. Anderhalf uur hebben we moeten
wachten in een overbevolkte hal. We hebben we de mede-passagiers kunnen gade
slaan: 2500 Amerikanen, 97 Nederlanders, 90 Belgen en nog hééél veel andere
nationaliteiten. t Viel wel meteen op dat er vele een kostuum-zak bij hadden
of gala-jurken in plastiek. OEPS, Jurgen heeft zijn kostuum nog willen
meenemen, maar wegens plaatsgebrek in de koffer niet gedaan
%%% FOTO1%%%
Het schip
zelf (Freedom of the seas, voor degenen die het willen opzoeken) hadden we
vorig jaar al zien liggen in de haven van Miami; desalnietemin waren we weer
erg onder de indruk van haar omvang. 330 meter lang en 14 verdiepingen hoog! 
Wij hebben
een kamer met zeezicht, maar zonder balkon. Het merendeel van de kamers is met
balkon. Toen we al die mensen vanaf hun balkon in hun privé stoelen zagen
genieten van het uitzicht hadden we wel wat spijt
maar ja, we waren al héééél
blij dat we geen binnenkajuit hadden; das pas claustrofobisch.
Om half
vier waren we op onze kamer. De State room attendant zoals hij officieel
noemt de kamerjongen- zeg maar kwam zich typisch slijmerig voorstellen: om
fooi te verdienen uiteraard. Maar t is echt wel nen sympahieke
Het
grootste deel van de dag hebben we besteed aan het verkennen van het schip, en
het lezen van de mogelijke excursies. Dat waren 10 bladzijden vol met
activiteiten om te doen de komende dagen in Haïti, Jamaica, Grand Cayman en
Cozumel. Er werd gezegd dat de beste
heel snel vol zaten, maar jurgen en ik zijn zeker op vakantie geen goede
beslissers: het heeft dus enkele uren geduurd!!
Voor het
avondeten hadden we sportieve maar wel
fantsoenlijke kleding aangetrokken. We hadden een buffetje of zo verwacht.
Maar toen we binnen moesten gaan: amaai, wat sjiek!!! We waren toch wel een
beetje underdressed voor het à la carte 3 gangen menu
Op onze
seapasses (= het pasje waar je alles mee doet: inchecken, je kamerdeur
opendoen, alle drankjes etc betalen,
) staat gedrukt dat ons diner in de 2de
ronde is om half 9, incl tafelnummer.
Dit bleek niet een 2-persoons tafeltje te zijn, maar een grote tafel,
met een Nederlands koppel (+/- 45 jaar) en een Nederlandse familie met 3 zonen
(ook ongeveer 45 en de zonen zijn 11, 15 en 18). We keken elkaar aan met een
instemmende blik van dit willen we helemaal niet, maar het viel ONTZETTEND
goed mee: ze hebben ons om 11 uur de deur uit moeten zetten
Daarna nog
gevonden dat we hier op internet kunnen, maar tegen een zéér hoog bedrag per
minuut (moet ook allemaal over satteliet). Daarom meteen gaan slapen.
21-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| zondag 20 juli '07 |
Zo dadelijk gaan we naar ons cruise-schip waar we tot volgende zondagmorgen op zitten.
Het kan zijn dat daar internet is, en de verslaggeving gewoon door gaat, maar het kan ook zijn, dat we een weekje dicht gaan zijn hier ...
Onze planning:
- maandag de hele dag varen
- dinsdag Haiti
- woensdag Jamaica
- donderdag de Caymaneilanden
- vrijdag Cozumel (eiland van Mexico)
- zaterdag de hele dag varen
en zondagmorgen worden we opgepikt door mijn ouders, voor nog een paar dagen samen in zuid-florida.
Hier nog een foto van deze morgen het ontbijt op Ocean-drive
%%%FOTO1%%%
21-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 20-07-2008 |
| zaterdag 19 juli '08 |
Zo, we zijn geland in Miami.
De 4uur durende vlucht was "a bumby ride" - ik heb nog nooit zo'n smerige vliegtuigtoiletten gezien - te wijten aan de aanhoudende turbulentie: bah!
Daardoor hebben we ook niet genoeg geslapen...
Vanaf het instappen kwamen we wel al wat in de "miami"-sfeer: het merendeel van de passagiers was spaans-talig; iets wat je in miami continu hoort.
We hadden geluk dat er bij de bagageband een mevrouw van de cruise-line stond. Haar kon ik vragen hoe we tot in miami-beach konden geraken: de plaats waar we vanavavond nog 2 nacht slapen vooraleer we morgen op de boot stappen.
Zij stond daar blijkbaar echt voor mensen als ons, en er was een busje geregeld! Met 4 koppels kregen we vrij voordelig vervoer naar het bruisende miami-beach.
Het hotelletje valt goed mee: rond 14u30 waren we al op de kamer!
Even wat tropischere kleren aangetrokken en op pad maar weer. Dit is jurgen met een pakje lege CD's (om foto's op te branden).
Toen de zon wat gezakt was rond 19u, zijn we naar het strand gegaan. Eerst een duik in het warme Caraïbische water. Toen we hier vorig jaar gingen zwemmen moest Jurgen heel frustrerend z'n arm in de lucht houden met de gips (zie foto laatste blog-bericht in archief). We werden helemaal vrolijk van het zalige water, de goedgezinde mensen, de beachboys die op het strand aan het trainen zijn, de beachgirls, die een mode-fotoshoot aan het doen zijn, .....
Dus hebben wij ook maar een fotoshootje gedaan, met al de mooie typische strandhuisjes
Het was al donker toen we terug op de kamer waren om te douchen. Ons wat opgetut om de bruisende (zeker op zaterdagavond) Ocean Drive te gaan verkennen. En een hapje te eten, want dat hadden we van de hele dag nog niet gedaan! Een visje is het geworden; op een heet en vochtig terras. Dat is een groot verschil; zo droog als Las Vegas was, zo vochtig is Miami (werkelijke temperatuur is lager hier, maar voelt véél benauwder!)
Geen foto van vanavond, maar wel een filmpje: kopieer de onderstaande link in uw adresbalk bovenaan en druk op "play"
http://s280.photobucket.com/albums/kk165/cimmeque/?action=view¤t=HPIM1641.flv
Je ziet hier het af en aan rijden van de decadente sjieke wagens. Je kan je hier echt een kaakontsteking vergapen als auto-liefhebber. 't is laat geworden, dus dit typ ik al een dagje later.
20-07-2008, 17:30 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 19-07-2008 |
| vrijdag 18 juli 07 |
Hello folks!
Vandaag hebben we ontbeten op 1 van de mooiste plaatsen waar we dat ooit gedaan hebben.
Op ons eigen terrasje, met uitzicht op de weides zoals je die in de mooiste cowboyfilms ziet: Verse koffie, door jurgen gebakken eitjes met spek, notenbrood en zelfs een "Activia"
%
Het was ook heel ontroerend; ik had wat mooie muziek op m'n laptop opgezet, en voor een uur gezwegen, geluisterd, en genoten!!
Maar om 10u werden we uit onze droom gehaald, want we werden eruit gezet door onze gastvrouw ("did you know check-out is at 10?")
Alles bijeengepakt, en in de nu al bloedhete auto gestapt richting Bryce Canyon.
't was maar 15 mijl. Eerst het visitor center binnen zoals gewoonlijk, en daar hadden ze me toch een leuk uil: ik wilde zowieso iets mee nemen voor op onze "boskamer"; en dit was het gewoon, die moest mee naar België! Hij kan z'n kop bewegen, en ook z'n oogleden., en das echt een KEI grappig effect; juist echt! De Ringo van papa en mama heeft nu dus een vriendje; "Hedwig" heet ie.
Na Hedwig in de hete auto te hebben gezet (ocharm), stapten we op de park-shuttle richting Sunset point, om daar te gaan hiken de canyon in. We planden een 3-uur durende trip. Het afdalen was zalig; héél mooi! De vorige keer hadden we dit park rap rap gezien (omdat we dringend door moesten voor een Rodeo), en hadden we niks gewandeld. Het was wel super druk: en de helft sprak Engels, de andere helft Nederlands (zowel hollands als vlaams). Nier normaal hoeveel Vlamingen dit jaar de westkust doen blijkbaar.
Toen we moesten beginnen klimmen, is ons 3-uur plan veranderd in een 1,5-uur plan. We namen een shortcut; 't was ook veel te warm eigenlijk (+40 graden).
Rond half 3 zijn we terug richting Las Vegas vertrokken. Onderweg nog gestopt in een winkel met bedden-spullen voor een beddenrok te kopen, maar de bed-maten komen helemaal niet overeen met de Europese maten. Helaas pindakaas (was een goedkope oplossing geweest anders).
Voor de rest rijden rijden rijden, van de weides terug in de zinderende woestijn, tot in de verte las vegas opduikt. Deze 2 dagen mini-roadtrip waren toch weer een heel afwisselende toevoeging aan onze vakantie!
Morgenvroeg is onze vlucht om 6u 's morgens (=4u op de luchthaven zijn). Daarom waren we eerst van plan een nachtje door te doen, maar door de inspanning van vandaag moesten we wel douchen+slapen. Maar niks aan voordeeltarief geboekt + weekendtarieven = onbetaalbaar Las Vegas (de venetian bvb zou 4x zoveel kosten als de nachten van afgelopen week !!!!!!)
Daarom in een motel 6 gaan slapen. Dat is alles wat ik daarover ga zeggen ... (en al zeker geen foto's haha)
19-07-2008, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 18-07-2008 |
| donderdag 17 juli '08 |
We hadden het vandaag allebei toch stiekem moeilijk om Las Vegas te verlaten.
Nog eerst een pover ontbijtje genomen, en pas om half elf op weg naar het noorden.
Even was er paniek: ik had op de Tom Tom het adres ingegeven van onze overnachting van vanavond, en de navigatie zei dat het 5 uur rijden van het Bryce Canyon park was ????
Dan kon eigenlijk helemaal niet, want ik had thuis een logement opgezocht adhv afstanden van het natuurpark. Wel 10 keer geprobeerd, maar de tom tom bleef dat aangeven. Bij het eerste het beste tankstation (in de middle of the desert: 50 graden!) een wegenkaart gaan kopen: en idd, daar stond het dorp "panguitch" op 15 mijl van het natuurpark.
Wat bleek nu: het hotelletje ligt op een interstate highway, en die vertrekt 5 uur rijden naar het zuiden. Blijkbaar kent de tom tom geen huisnummers op die weg en geeft ie standaard het vertrekpunt in van die weg. Tom Tom uit dus, en alles op kaart gereden. Eind goed al goed.
Toen we de staatsgrens met Utah over waren, beseften we dat we toch niet meer genoeg tijd hadden om vandaag nog in Bryce Canyon te gaan wandelen. Change of plans dus, en de afslag gepakt naar Zion n.p.. 2 jaar geleden hebben we daar heel goede herinneringen aan over gehouden, en om die te behouden (2de keer valt dan nooit meer zo goed mee) wilden we er eerst niet langs rijden; maar nu gingen we het dus toch doen.
Om de afslag lag een ... HARLEYWINKEL! Door papa's enthousiasme, en de vele motorrijders die we die dag al hadden gezien, zijn we gestopt.
Een praatje gemaakt daar, en zij konden geen harley's verschepen, nieuwe toch niet. De enige manier is dat iemand de harley eerst inschrijft op zijn naam, en dan zelf verscheept naar Europa. Papa, is dat dan wat die ene winkeluitbater in Tenesse wilde doen?
Niet dat we iets van plan zijn hoor. Een zonnehoed gekocht, en ben eens op mijn favoriet gaan zitten:
%%%foto2%%%
Even later waren we in het dorpje bij Zion: wat is het daar toch gezellig!!! We zijn even in het park gaan wandelen, maar het begon te onweren. Toch blij dat we er weer even geweest zijn!
%%%foto3%%%
Daarna nog gaan eten in het restaurant van de vorige keer, maar zoals verwacht - viel het tegen!
Om half zes doorgereden naar Panguitch: wat een mooie weg daarnaartoe!!! Heel kronkelig tussen de rotsen. Wel zalig om het met zo'n auto te kunnen doen!
%%%foto4%%%
Toen we tegen half negen hier aankwamen, was het al bijna donker: het is 1 uur tijdsverschil met Las Vegas. Wat een schitterende lokatie!!! de accomodatie "Cotton wood meadow" ligt in een wei (beeld u het mooiste country-landschap in) en heeft 4 "huisjes". Wij slapen in de Barn. Schitterend!
%%%foto5%%%
Nog naar de supermarkt geweest voor spullen voor het ontbijt morgenvroeg en in slaap gevallen op de divan.
18-07-2008, 18:19 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 17-07-2008 |
| woensdag 16 juli '08 |
Deze voormiddag hebben we geluierd ... van 10 tot 13 zijn we aan het zwembad gaan liggen; een ander als gisteren. Amai, zo'n schoon zwembadcomplex hadden we nog nooit gezien!
Hier in een bubbelbad met een mojito:
Daarna tickets gaan kopen bij een last-minite ticket verkoopsstand voor de Cirque du Soleil show "Zumanity". Begon het me toch te gieten zeg! We zijn juist in Miami: heel bewolkte lucht en af en toe een bui. Blijkt héél zeldzaam te zijn hier ...
Daarom de shopping mall ingedoken van Ceasar's palace. Ooh, wat is dat toch sjiek daar!
We moesten onze vouchers voor de show van vanavond valideren voor tickets met stoelnummers in NEW YORK NEW YORK hotel. We hebben het wééral te voet gedaan! We smelten hier gewoon weg door al dat lopen en de grote hitte!
Toen waren we enorm in de twijfel of we nu onze auto vanavond gingen oppikken of morgen pas ... besloten we eindelijk het toch vandaag al te doen, dus we nemen een taxi naar de luchthaven. We schuiven aan bij de BUDGET car-rental, maar bleek dat we ons paspoort in het hotel hadden laten liggen; logischerwijze kregen we de auto dus niet mee. Nondeju, weer 12 km met de taxi naar het hotel, en weer terug voor de auto te halen.
Uiteindelijk heeft het wel geloond, want we hebben Jurgen's droomauto (alé, om te huren dan) kunnen versieren voor dezelfde prijs: een Ford Mustang Cabrio; nen rode! Amaai, wat 'n sjiek ding! De mevrouw die ons hielp bij het uitrijden van de verhuurgarage zei dat we echt een exeptionele deal hadden. YES
Vandaar rechtstreeks naar NEW YORK NEW YORK gereden. Een pasta genuttigd, en naar de show geweest. 't was wel leuk, blij dat we dat ook eens gedaan hebben.
Maar oooo, wat was ik weer moe daarna!!! We zijn nog met open dak over de strip gereden, maar ergens onderweg ben ik alle contact met de aarde verloren, en zojuist werd ik wakker in het hotelbed: hahaha!
Nadeel van zo'n luierdag is natuurlijk wel dat de blog niet zo'n boeiende update beleeft; morgen beter waarschijnlijk want we gaan naar BRYCE canyon.
17-07-2008, 17:13 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 16-07-2008 |
| dinsdag 15 juli '08 |
|
Na wat doorzetten gisterenavond om de jetlag de
verbijten, werden we vandaag op een normaal uur wakker
t is toch
aanpassen!
We hadden er allebei nog over nagedacht s nachts en
waren het erover eens dat we toch wel echt een filmcamera nodig hadden om die
helikoptervlucht vast te leggen. Veel scenarios waren er niet mogelijk, dus
toch maar in een MALL op de strip gaan zoeken, en waarempel, die hadden er 1
met enkel PAL, en ook met een europese stekker aan de lader. De dag kon niet
meer stuk!
Nog een hele tijd rond gehangen in datzelfde mooie
shopping mall. Het was de eerste verkoopsdag van de I-phone 3G, en er stond een
MEGA lange rij voor de appel-store. Heel leuk om te zien! 
Gaan lunchen in een mexicaans restaurantje langs een
kanaal in the Venetian. Wel mooi: de gondeliers zingen ook, en dat weergalmt
prachtig in die hallen.
Om 16 zouden we opgepikt worden voor de heli-vlucht,
en ik begon alweer wat nerveus te worden, haha.
Daarom nog eerst gaan zwemmen
we kijken hier op het zwembad (vanaf de
19de verdieping naar de 4de verdieping) en dan ziet het
er niet zo speciaal uit, maar o-o, hoe mooi en gezellig was het daar! De
onweerslucht dreigde wel gevaarlijk in de verte, dus we hadden een vermoeden
dat de heli-vlucht wel eens uitgesteld kon worden.
Gelukkig bleek dat niet het geval, en om 16 zaten we
in het Shuttle busje van Maverick; met een weirdo-amerikaan als chauffeur. Aangekomen in hun center, the usual american
stuff moeten doen: veiligheidspapieren, uitleg
Er zat wel 60 man of zo; we
werden opgesplits in groepen van 7 personen.
Ik heb heel vroeger eens 10 min in een heli gezeten en
Jurgen nog nooit, dus toen we instapten waren we beiden erg nerveus. t Was eerst
ook bloedheet, en ik zat in het midden, dus ERG claustrofobisch. Eens we
opstegen, ging de airco aan, en toen we de strip zagen, was het alleen maar
genieten. 
We vlogen eerst over de valley of fire: een
natuurpark: woestijn uiteraard, maar met heel mooie gekleurde rotsen etc.
Daarna over Lake Las Vegas (met heel sjieke villas errond), en over Lake Mead. Daarna was het echt verbazend kort tot de
Grand Canyon. Als je ernaartoe rijdt, ben je toch een 6-tal uren onderweg,
terwijl we nu amper een uur gevlogen hadden.
We gingen er grotendeels over ; erdoor mag niet
meer na heel veel ongelukken in de jaren 80 en 90.
Onbeschrijfelijk adembenemend prachtig. We zagen ook
het glazen plateau, wat de indianen gebouwd hebben the Skywalk je kan er
voor 20 dollar (!!!) overlopen - maar dat zag er vanaf ons gezichtspunt maar heel
pietluttig uit ;-)
Al die tijd gaf de piloot (over de hoofdtelefoons)
uitleg bij wat we zagen.
En toen de grand canyon IN: waaaaauw!! 2 jaar geleden waren we voor 3 nachten, 2 dagen in het national park "Grand Canyon", en wilden we de 2 daagse tocht naar beneden wandelen. We waren een dik uur onderweg toen het begon te onweren; door de bliksem durfden we niet meer verder. Daarom deden we het nu met de heli: en dat gaat heel wat sneller dan een dag wandelen!
Elke
heli-maatschappij heeft zijn eigen landing-spot; Maverick heeft een van de
laagste (dichtst bij de rivier). We
kregen er lichte snacks en een glas schuimwijn, maar dat vonden we allemaal
maar overbodig eigenlijk.
Het liefst had ik een stukje willen gaan hiken, maar
dat ging niet op die plaats, en omdat we er maar 25 min. waren. Maar uiteraard ten
volle genoten!!
 
De zon begon al aardig te zakken, wat een schitterend
uitzicht gaf toen we terug uit de canyon vlogen. Deze keer mochten Jurgen en ik
vanvoren zitten.
Onze piloot Patrick had blijkbaar een soort van ADHD of zo; niet normaal hoe zenuwachtig die op z'n stoel aan het schuifelen was, en vanalle "tick"-achtige bewegingen met z'n handen maakte ... we keken elkaar allemaal zo aan van "wat heeft die zeg??" Hij heeft niet uitgelegd waarom hij dat deed of zo, en er is ook niks gebeurd verder, maar het was wel een raar, en even, op een moment dat de heli heel hard schudde (dat deed ie af en toe), waren we even toch wel bang!
Afin, we stopten nog voor een tankbeurt in de middle of
nowhere; kei sjiek!! 
Daarna nog over de Hoover Dam gevlogen. Ondertussen
was het donker geworden, en toen we Las Vegas naderden kregen we een
ADEMBENEMEND zicht op de lichtstad: waaw zeg. Als afsluiter vlogen we langs
(bijna over) de strip. Heel indrukwekkend om de hotels langs boven te zien!
Vooral een werf naar het schijnt de grootste bouwwerf ter wereld momenteel.
Voor degenen die zich kunnen orienteren hier; tussen de Bellagio en Monte Carlo
in. Er komt een nieuw hotel, maar ook appartementen!
En het mooiste van al: alles is caught on tape!!!!!
(alé, op harde schijf ;-) )
Om 21 u waren we terug, en na ons omgekleed te hebben,
lekker gaan eten (niet moeilijk hier; alle koks die min of meer naam hebben in
de usa, hebben hier gewerkt, werken hier nog, of hebben hier een restaurant:
prijzen van heel gewoon tot nooit gezien hoog)
Daarna nog eens de overbevolkte en ook s nachts bloedhete
- voetpaden van de strip gaan bewandelen. Afstanden inschatten blijft hier een
heel gevaarlijk spelletje: we gingen wandelen naar de MGM maar eenmaal daar waren
we zo moe, dan kijk je op de kaart en besef je dat je zonet 3,5 km gewandeld
hebt op hakken!! Aah, het terugstrompelen was KILLING!
Om 1.20 AM slaapwandelden we onze kamer in
16-07-2008, 19:48 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 15-07-2008 |
| maandag 14 juli 2008 |
We begonnen onze dag met een wandeling in het prachtige Venetian hotel. We vinden dit hotel allebei toch veruit het mooiste van de strip ... de Canal-shops zijn schitterend gemaakt met bruggetjes en gondeliers in de kanaaltjes en zo. Alleen de rioolgeur en de duiven ontbreken.
Vooral het nagemaakte San Marco plein is prachtig en ook heel gezellig. (de lucht is geschilderd hè)
Toen zagen we een Illy-bar: een heel mooi italiaans koffie-shopje met tientallen soorten koffie's; we namen er 1 belegde beagel voor ons tweeën bij, en moesten een astronomisch bedrag betalen voor dit en 2 ristretto's; maar alles in deze stad kost handenvol geld. Hoewel, ik heb steeds de neiging te denken dat het euro's zijn, maar 't is wel gedeeld door 1,5 dus na rekenwerk valt het meestal nog mee.
De interieurs zijn ook om van te snoepen; is het zo veel veranderd, of hadden wij er 2 jaar geleden nog niet zo'n oog voor: niet te geloven hoe'n mooie interieurontwerpen je hier ziet; héééééééél speciaal, en met originele (en wss heel dure) materialen: genieten!
We liepen bij het buitengaan van de Venetian op een stand waar je "excursies" kan boeken; ze verkochten ook tickets voor de helicoptervluchten naar de Grand Canyon met "maverick", de maatschappij waarvan ik op voorhand had opgezocht dat ze de beste zijn. Zij blijken het diepst in de canyon te landen, dus we hebben geboekt voor morgen (dinsdag). Hopenlijk veranderd het weer een beetje, want nu hangen er de hele dag donderwolken, en af en toe komen er druppels regen uit: jaaa, dat had ik echt nooit verwacht; regen in de woestijn.
Het blijft echter wel warm: 40 graden. Maar heel raar - ondanks de regen is het poeierdroog!
Hierna zijn we wat hotels gaan begapen: the Wynn, Bellagio, The Palazo, ... en in Treasure Island zagen we deze customized bike
%%%FOTO3%%%
Als middageten namen we een broodje in een bakery in de Bellagio: daar stonden de mooiste patékes die ik ooit gezien heb ... 6,5 dollar per stuk!!
We wilden een filmcamera kopen (onze oude doet het niet meer goed, de batterijen waren zoek etc; we hebben m zelfs niet mee genomen, want we zouden hier een andere kopen). Iemand had ons aangeraden dit zeker niet op de strip te doen, en had ons naar een TARGET (grote supermarkt) gestuurd. Taxi ernaartoe ... héél leuke spullen, maar geen filmcamera's. Toen naar FRYS, een soort Media Markt. Daar hadden ze er massa's, tot de vriendelijke verkoper ons uitlegde dat we daar in europa niks mee kunnen doen, want de tv-indeling is daar anders; wij moesten een PAL hebben, maar dat verkopen ze hier nergens....
Nu zitten we een beetje in zak en as, want morgen doen we een once-of-a-lifetime experience met een helicopter, en we kunnen het niet filmen!!!
Vanaf Frys was het een korte taxi-rit naar een groot outlet shopping center. Het viel wat tegen: vooral oude brol. Enkel de nike-store stond ons wel aan: nike sportschoenen voor een prikkie. We hebben ieder 2 paar genomen, ...
Toen we daar buiten kwamen was het al na 9 u 's avonds, en de jetlag begon weer te wegen. Ons omgekleed met de bedoeling nog wat te gaan eten, maar de fonteinen van de Bellagio betoverden ons (mij) zo, dat we 5 vertoningen hebben gekeken: waaronder ook een fonteinendans op "viva las vegas" en het national anthem. Adembenemend.
Hier lig ik uit te rusten tussen 2 vertoningen in:
Nog even hotel PARIS binnen geweest, en nog ene gaan drinken in Margaritaville, maar daar vielen mijn ogen echt dicht. Letterlijk gestrompeld tot aan ons hotel en in het heerlijk zachte bed geploft. Uitrusten voor morgen, want de afstanden zijn hier bedriegelijk, en moordend!
15-07-2008, 18:19 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 14-07-2008 |
| 13 juli 08 - zondag |
We zijn gearriveerd ... na 24 uur reizen!!
De vlucht vanaf zaventem naar New York (Newark) verliep heel goed: volgens planning om 9u45 de lucht in gegaan. Ik was zoals gewoonlijk weer bloednerveus! Het voelde als een varkentje dat naar de slachtbank moest.
OOO, en dat opstijgen: na het taxieën het laatste bochtje om, en dan de motoren die beginnen brullen om op te stijgen ... brrrrr.
Maar het was heel klaar weer, en we hadden zo'n mooi zicht op Brussel dat ik ineens heel kalm werd. En dat bleef! Kei fijn zeg ... we hadden ook voor het eerst aparte schermpjes in de zetels voor ons ... keuze tussen 8 tv-kanalen en je kan spelltjes spelen. Een film uitgegeken, 3 afleveringen van CSI, en Solitaire en blackjack gespeeld: de tijd VLOOG om! Ik heb zelf 2 uur geslapen! Dat was niet meer gebeurt sinds onze vlucht op 13 september 2001 (toen m'n vliegangst het eerst opdook).
Om 12 u NY-time arriveerden we.
Afin, zo goed als de eerste vlucht ging, zo slecht ging de 2de. Vooreerst moesten we veel langer wachten als gedacht: ik zat met 2 u transfer-tijd in m'n hoofd, maar het waren er sowieso 3! Toen kwam ik erachter dat de vlucht naar Las Vegas niet +/- 3 u zou duren, maar bijna 5 uur!!
Toen we wilden boarden, riepen ze af dat het vliegtuig veels te laat was door vertragingen in Boston: dus wij ook 3 kwartier vertraging. Dat was niet zo erg: nog maar even op de (overigens zeer mooie) luchthaven rondgelopen en genoten van de wazige new york skyline in de verte. Ons ook weer laten vangen in een veel te vettige "wrap": 't ziet er heel lekker uit, maar mm, toch maar niet meer in 't vervolg.
Toen we dan eindelijk in de vlieger gingen, viel dat al meteen tegen: véél ouder toestel dan in de voormiddag, en nét iets te krap voor mij. De deuren gingen dicht ... wachten... maar geen beweging. Toen riep de piloot af, dat het boven pensilvania héél slecht weer was, en we nog wel even aan de grond moesten blijven: we mochten vrij rondlopen in de vlieger ... voor zover dat gaat met slechts 1 gang in 't midden.
Uiteindelijk hebben we 2 uur (!!!) aan de grond gestaan in het vliegtuig ... zonder airco want de motoren moest uit om brandstof te sparen.
Bah zeg ... de foto van de dag is het uitzicht dat we gedurende al die tijd hadden: op een rij langs andere vliegtuigen, met op de achtergrond de New york skyline.
Door dat wachten was ik weeral bloednerveus geworden ... wat gelukkig weeral verdween zodra we in de lucht waren.
Van de 5 uur vliegen hebben we toch 4 uur geslapen ... (sta nog van mezelf te zien)
Nog grappig: naast ons zat een dikke amerikaanse man die alleen reisde. We hadden de maaltijd aangenomen (sandwich met salade) maar waren meteen in slaap gevallen. Toen jurgen even wakker was en z'n salade zonder dressing eerst op at, heeft die man onwaarschijnlijk verlekkerd naar die sandwich liggen staren ... kon maar niet begrijpen dat we dat niet meteen verorberden. Toen we net voor landing de overschot in de vuilbak lieten kieperen, keek ie echt vol ongeloof, hoe dan nu kon
Na een turbulente vlucht kwamen we om 20u15 plaatselijke tijd aan in Vegas (in Belgie was het toen al 5 u 's morgens).
Toen zijn we eerst onze auto gaan regelen voor komende woensdag, donderdag en vrijdag, en daarna vervoer gezocht tot aan het hotel.
Een greyline bus zette ons om 23u30 eindelijk af aan ons hotel.
Maar wat een verademing is the venetian dan: pure luxe (voor een zeer schappelijke prijs - als je maar goed internet-shopt!)...
Nog in bad geweest, maar daarin meteen in slaap gevallen.
14-07-2008, 22:39 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 30-07-2007 |
| maandag 30 juli '07 |
Vandaag naar huis!
Om 17u vertrekt de vlieger, dus als we iets na de middag vertrekken voor de auto weg te brengen en daarna luchthaven, moet tijd genoeg zijn.
Deze voormiddag zijn we in de zee gaan zwemmen. Iets na negen, maar de zon was al goed daar! Op de foto zie je Jurgen, die weeral frustrerend genoeg niet onder water kon.
Nu zijn we de koffers aan het pakken, dus het is onze laatste blog
Merci voor het trouwe lezen!
Tot van de week!
30-07-2007, 17:13 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| zondag 29 juli '07 |
De VIERDE zondag in de States, ongeloofelijk!!
Door ons middernacht-diner van gisteren, konden we er nog wel een paar uurtjes tegen vanmorgen, dus geen ontbijt of lunch.
Plannen voor vandaag (onze "extra" dag): naar Fort Lauderdale gaan (50 km ten noorden van Miami), en naar Palm Beach (110 km noord). Daartussenin zou een grote scrapbookwinkel liggen had ik opgezocht, dus die zouden we ook aandoen.
Met als volgorde: scrapbookwinkel - Palm Beach - Fort Lauderdale.
De Tomtom navigeerde ons weer naadloos naar het adres van de scrapbookwinkel, alleen, er was geen winkel!! Enkel een verdeelplaats voor online shoppen. Verdorie, wat jammer! (ter info: Scrapbook = mijn fotohobby)
Dan naar Palm Beach, volgens mijn Florida-reisgids (wel al 10 jaar oud) de rijkste stad van de VS. Er liggen heel veel super villa's, in de prijscategorie + 50 miljoen dollar. De snelheidslimiet voor die weg is minimum 60 km per uur, dus er werd aangeraden deze met de fiets te doen. Zoals je kan zien op de foto hebben we dus wéér gefietst. Wel heel goed ingesmeerd met sunblock, mouwtjes aan de shirts, en zo veel mogelijk in de schaduw fietsen. Heeft geholpen! Trouwens: de voorste auto op de foto is onze huurauto.
De huizen waaren weeral Breathtaking, we voelden ons weer heel kleine garnaaltjes ten opzichte van honderden walvissen.
Het centrum was heel mooi en gezellig, maar heel stil omdat de stad vooral in de winter wordt bewoond (en het was zondag, dan is er veel dicht)
Op weg naar Fort Lauderdale begon het weer te onweren incl. de tropische buien. De in normale omstandigheden gezellige badplaats (en grote cruiseschiphaven) zag er hierdoor maar treurig uit. We zijn gaan eten, meteen goed voor onbijt, lunch en diner in één.
Daarna een trolleyrit door de stad, maar alles lag er verlaten bij, jammer!
Het plan was om naar een drive-in movie te gaan in Fort Lauderdale. Stond in de reisgids én op internet en leek heel leuk. Maar toen we dit aan onze trolley-chauffeur vertelde, raadde hij dit af want de buurt zou 's avonds niet zo veilig zijn. Hijzelf zou het niet doen, en omdat wij geen zin hadden om op onze laatste avond in de problemen te komen, hebben we dat plan maar opzij geschoven.
Om onze aangewakkerde cinema-behoefte te bevredigen, zijn we hier op miami beach naar een gewone cinema geweest. Een lachfilm gezien, en effectief goed gelachen.
Daarna nog een ijscoupe gaan eten (een "Sundays") op - wééral - Ocean Boulevard. Het was wel maar één derde zo druk als gisteren en eergisteren. Omdat het zondag is waarschijnlijk.
Het is nu half 2 's nachts hier als ik dit schrijf, maar van de spanning (ik hààt vliegen!) voor morgen ben ik nog steeds niet moe.
30-07-2007, 07:44 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 29-07-2007 |
| zaterdag 28 juli '07 |
Welcome to Miami!!
Na een wel hééél pover ontbijt, werden we om kwart voor 10 opgepikt door de gisteren geregelde toerbus. We hebben ondertussen wel geleerd dat dat dé manier is om een stad te verkennen, zonder zoeken en verloren rijden en zonder bang te zijn dat je in de gevaarlijke buurten beland. Hier rijden dan wel geen dubbeldekkers zoals in new york of washington, maar er zijn bedrijfjes die met kleinere bussen door de stad toeren.
De 2 uur durende rondrit leidde ons van Miami beach (een eiland) eerst naar Little Havana, de cubaanse buurt. Ik had het me met meer charme voorgesteld, maar het was leuk om eens te zien. En lekkere koffie!!
Dan naar Coral gables, coconut grove en Downtown. De chauffeur verteld dan verschillende leuke weetjes zoals over de huizen, de natuur, de inwoners, ...
Na een middagstop in het winkelcentrum bij de cruisehaven, was er nog een boottocht voorzien.
Het bleek een celebrity-home-watching toer te zijn.
De rijkdom is hier werkelijk niet te vatten. Tussen het vasteland en miami beach, liggen tal van artificiële eilandjes, volgebouwd met miljoenenvilla's, prachtig aan het water gelegen.
Je ziet ze al goed vanop de bruggen tussen vasteland en miami beach (bruggen zijn bekend van tv van oa miami vice, csi miami, bad boys 2, ...), maar vanop de boot zie je pas echt goed hoe steen steen STEENRIJK die mensen zijn.
We zagen huizen van oa Ricki Martin, Gloria Estefan, Antonio Banderas, ....
De mooiste vond ik het 35 miljoen dollar huis van een NBA-speler.
De wolken die weer een onweer leken te worden, maakten onverwachts rechtsomkeer en er ontstond een staalblauwe hemel. DE kans voor mooie foto's te gaan maken van miami Beach zelf, én de bijbehorende art-deco gebouwen op Ocean Drive.
Man man man, wat een decadentie is het daar. Dan zijn wij toch echt maar nietige keuterboerkes. De ene auto van + 100.000 euro na de andere. Lambourgini's, Porches, Corvettes, Ferraris, Vipers, Hummer limosines, ............ alsof het niets is. De bestuurders zijn dan ook van de leeftijd -21.
In het weekend is het op Ocean Drive (de straat langs de oceaan, waarlangs die alom bekende art-deco gebouwen liggen) echt een parade. Een lange file (tot 's nachts 1 uur!) met dure bakken. Op de boulevard dan, zie je bijna alleen twintigers, met afgetrainde lichamen, aan het surven, beachvolley-en, zonnen, ...
En dan zo typisch Amerikaans, daartussenin lopen dan ook wat zwervers en gasten die zéér duidelijk aan de verboden middelen hebben gezeten (staan op straat te roepen naar iets dat er niet is).
Ik heb een "mooie" foto gemaakt (niet de foto van de dag) waarin dat contrast zo mooi te zien is. Rechterkant van de foto een heel populair tienergroepje met "magere" en gespierde jongens en meisjes die heel goed aan het beachvolleyen zijn, met veel kabaal. Aan de linkerkant van de foto de duidelijk verstoten jongens en meisjes, wat minder vlot en zo, en in het midden daarvan ligt een zwerver te slapen op het strand met naast hem al zijn bezittingen in een plastiek buulke.
We zijn wegens panische angst voor de zon maar 10 minuten op het strand geweest.Toen is de foto gemaakt die je ziet. We plannen hier maandagochtend voor we vertrekken en vóór de hitte nog te komen zwemmen.
De foto's van de gebouwen (incl. het huis van Giani Versace, waar hij doodgeschoten is in '97) zijn mooi gelukt!
Daarna naar en mega groot shopping center geweest (outlet uiteraard), bij valavond foto's gaan maken van de skyline van downtown. Gedoucht en pas om half elf waren we op weg voor ons avondeten.
En dat is nog aan de vroege kant hier; dus hebben we eerst nog wat geslenterd over weeral Ocean Drive.
Om 12 uur middernacht (!!) kregen we op het terras van een eerder bescheiden restaurant ons diner. Leuk leuk, je vergapen aan heel die show van auto's en mensen.
Echt op stap zijn we niet gegaan, das wat vervelend met z'n tweeën, maar wat leuk zou dat zijn hier in groep!!
29-07-2007, 14:18 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 27-07-2007 |
| vrijdag 27 juli '07 |
Dokter Jurgen heeft vastgesteld dat ik wel degelijk een zonneslag heb; hij heeft er zelf meer ervaring in. Misselijk en koude rillingen, terwijl het heel erg hot is. Dat fietsen hadden we dus beter over geslagen. We hebben ons hele goede aftersun gaan halen, en smeren nu tegen de sterren op.
Het ontbijt in "the front porch" van het B&B hebben we verlengd met wat opzoekwerk op internet. De laptop mee naar buiten en dan wireless: toch ongeloofelijk hoe je zonder kabeltje op een eiland zo afgelegen in 2 sec. het nieuws in limburg kan zien!
Gezien de huidschade besloten we slimmer te zijn dan gisteren, en het eiland achter ons te laten. (we hadden nml al T-shirts met mouwkes aan, maar het minste zon voelden we). Nog wat postkaarten en een ijsje later, waren we rond de middag weer over de bruggen van de Keys aan het rijden. Deze keer met Jurgen aan het stuur: man, wat een oneindige weg! 190 km tegen 60 per uur, en GEEN ENKELE binnenweg. Tegen het einde stonden we ook nog een tijd in de file: bleek er een zeer zwaar accedent gebeurt te zijn. We waren net voorbij (zag er wel heel erg uit), kwamen de hulpdiensten ons tegemoet. En dat zul je hier geweten hebben. Al de polietiewagens, brandweerwagens en ambulancen zijn net kermisattracties: alle kleuren flikkerende lichtjes en een hele jukebox van onnozele keiharde melodiekes. SENSATIE!
in de avond hoorden we op de radio dat de weg nog steeds afgesloten was, dus in dit geval was de "sensatie" wel terecht.
Eindbestemming vandaag was Miami, ook daadwerkelijk onze eindbestemming. Het hotelletje (17 kamers) had ik gekozen via een review-site, waar het hotel de allerbeste punten kreeg van 180 hotels. Ok, het is schitterend gelegen in het hart van Miami Beach, en de binnenkoer is vrij mooi, maar in vergelijking met het hotel van bvb Nashville stelt het niet zo veel voor. Maar zeker goed genoeg hoor!
En het weer: my god, we waren nog geen 40 km van Key West of het was al aan het gieten. Hoe meer naar Miami hoe minder heet (gelukkig!). We hadden de auto net geparkeerd (na eerst eens ALLES uitgeladen te hebben, want je kan wat troep verzamelen op 2 weken road-trip) begon het toch te onweren! We waren net op wandel, dus moesten gaan schuilen in een tropical bar, waar de foto van de dag gemaakt is. Links achter jurgen ontwaar je misschien een band, met steeldrum!
De koude regenbui in combo met de zonneslagen, stelde ons wat op non-actief. We zijn nog gaan avondeten in de Italiaan die bij het hotel hoort, en daarna gaan wandelen langs de trendy zaakjes van Ocean Drive (de Art-deco-straat die iedereen wel kent).
Mijn foto-album heeft aan vandaag een wel heel schrale vangst, daar doen we morgen wat aan!
27-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 26-07-2007 |
| tussentijds ALARM-bericht!! |
Nu hebben we toch wat aan de hand!!
Spannend spannend ....
We wilden net checken op onze tickets hoe laat onze vlucht zondag vertrekt, en wat stellen we vast????
We vertrekken in Miami op 30 juli 2007!!
30 juli???? Tot nu toe hadden we aangenomen dat we zondag - 29 juli dus - vertrokken!!
Dus een dag langer vakantie! Nu landen we in Dusseldorf dinsdagochtend ipv maandagochtend.
We hebben er een wel heel dubbel gevoel bij, aangezien we dinsdagochten moeten beginnen werken, en de maandag dus al volledig ingepland was met regelen , wassen, supermarkt winkelen, naar familie gaan, ....
PLUS, we hebben geen hotel regeld voor zondag op maandag. Nu zal dit uiteraard geen probleem geven, maar toch.
Morgen bellen we voor de zekerheid toch maar efkes naar het reisbureau...
26-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| donderdag 26 juli '07 |
Vandaag blijven we een hele dag in Key West.
Op de foto zie je ons op het "Southernmost point", het zuidelijkste punt van de USA. Eerder te verstaan als: "het meest zuidelijke punt, verbonden met het vasteland, waar de gewone burger zich kan begeven" Maar toch wel Sjiek hè!! (er liggen namelijk nog meer "Keys" zuidelijker, zoals ook het minst bezochte National Park, "the dry tortugas", maar die zijn niet met het vasteland verbonden. En hier op het eiland zelf is er nog een zuidelijker punt, maar daar is een militaire basis omheen, en op dat punt staat een sateliet)
Na het ontbijt zijn we fietsen gaan huren! Leek ons wel leuk om te doen! Dus fruit en water in de tas en weg waren we. We hadden ons blijkbaar wel niet genoeg ingesmeerd, want de bijna Kreeftskeerkringzon heeft ons goed te snaaien gehad, zo bleek 's avonds.
Het was weeral zeer warm én zonnig. Wel mooi om hier te fietsen!
Hier in de straat staat het ene kraampje na het andere dat wateractiviteiten aanbied: van snorkelen tot parasailen (nee, een bananenboot hebben ze niét). We wilden zo graag het rif zien (derde grootste barrière rif ter wereld, na Australië en Belize) maar met de gips konden we niet in het water natuurlijk. Dus de enige resterende optie: boot met glazen bodem.
Het varen was zaalig, in volle zee! We kwamen langs "boei 13", de plaats waar de Atlantische Oceaan de Golf van Mexico officieel raakt en waar de fameuze bermuda-driekhoek begint.
Het rif was heel mooi - hoewel niet zo veel soorten dieren gezien.
Verder hebben we een extra dag in paradise gehouden, dus niet veel gedaan. Dat gaat ook niet, want het is veels te warm.
De hele dag moet ik denken aan iets wat een buschauffeur in New York zei: "it's so damn hot outside today, that I saw a dog chasing a cat this morning, and they were both walking", hahaha
Ik hoor jullie al denken, het is ook nooit goed, idd, je zou bijna denken dat de regen van maandag leuker was.
In de vooravond gezwommen in het zwembad (jurgen met een arm omhoog, hoe frustrerend!), daarna voor de zoveelste keer gedouched hier, en gaan eten.
Morgen richting onze eindbestemming Miami, maar we blijven eerst nog even hier in de Keys.
26-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 25-07-2007 |
| woensdag 25 juli '07 |
Spijtig dat hier maar 1 foto past, want de rit van vandaag smeekt om een heel fotoboek. Vooreerst de route zelf: je moet er anders maar eens een kaartje op internet op raadplegen, een kaartje van Zuid Florida.
Miami ligt in het zuiden, aan de Oost-kant, aan de Atlantische Oceaan. Naples, waar we vannacht overnacht hebben, ligt op dezelfde hoogte aan de West kant, aan de Golf Van Mexico.
Daartussenin liggen de Everglades, een nationaal park, vernoemt naar de beschrijving van de Indianen over deze streek: de "Everlasting Glades", of de eeuwige moerassen. Tussen Naples en Miami liggen 2 wegen. Het oude "Tamiami-trail" (Tampa to Miami) en een nieuwe tol weg.
We namen de oude route. De natuur onderweg is speciaal. Overal zijn er indianendorpjes, aligator farms en airboat-ride gelegenheden.
Dat is wat we in de voormiddag dus deden, een airboat ride van 1 uur. Dit zie je ook op de foto. Deze is in volle snelheid ZELF gemaakt, dus niet zo duidelijk, maar als je goed kijkt zou je achter die man met zijn armen omhoog (de bestuurder), een groot rad moeten zien.
Hoewel het vrij commercieel wordt uitgebuit, was het echt super! Eerst vaar je op een rustig tempo door de Mangroven (vol met baby-krabbetjes van +/- 3 cm, maar het lijken juist kei grote akelige spinnen), en dan full speed door de grassen. (alé, niet echt dóór de grassen, maar op de waterwegen ertussendoor). Het had wat weg van het Hageven in Neerpelt, maar de airboat zelf was zeker een Must-do. De oorbeschermers waren trouwens echt wel nodig!!!
Daarna door de Everglades gereden. De hoofdingang ligt goed verstopt, en hoewel we eigenlijk geen tijd hadden om heel wat te gaan wandelen in het natuurpark, wilde ik toch naar het bord wat je voor elk NP vind, voor een foto.
De park ranger in het Visitor Center lichtte ons even in over de mogelijke wandelingen in deze tijd van het jaar. Het enige echt interessante om te zien, zouden de Hammocks zijn (kleine eilandjes in het water), maar hier zou je deel van de voedselketen worden door het oneindige aantal muggen. Dat hebben we dus maar voor bekeken gehouden!
Voor de verderzetting van de rit, moet je even terug kijken op het zonet opgezochte internet-kaartje: eindbestemming van vandaag is Key West, het meest zuidelijke punt (verbonden met het vasteland) in de USA. Onder de Everglades begint een weg over verschillende eilanden (de "Keys"), zo ongeveer een 190 km lang. Wel een ambetante weg: maar 2 rijstroken en veel verkeerslichten, en zo. Maar wel wondermooi!
Hier regent het blijkbaar ook wat minder, en de hitte!! Echt bijna niet te doen. Je zit hier namelijk in de Caraïben, Key West ligt dichter bij Cuba, dan bij Miami. En vochtig! Met mijn haar is echt niks aan te vangen (voor de Friends-kenners: zoals Monica bij de aflevering in Barbados). Ons Bed and Breakfast (goed, maar eerdeer een mini-hotel, aangezien er geen typische gastheer-en vrouw is) ligt op Duval-street. Dé straat hier.
Naar de zonsondergang gaan kijken, wat gaan eten, en veel gewandeld om de sfeer op te snuiven.
Super dag! En geen regen!
25-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 24-07-2007 |
| dinsdag 24 juli '07 |
Naar goede gewoonte waren we weer niet al te vroeg uit Orlando vertrokken. Op de planning van de voormiddag stond "shoppen", maar we zijn alleen maar in een scrapbookwinkel geraakt. Deze was niet zo heel groot, maar alles is wel veel goedkoper als bij ons!
Mettertijd zijn we echt op de navigatie beginnen rijden, dus zonder mee te volgen op een kaart. Toen er bij het uitrijden van Orlando een omleiding was wegens serieuze wegenwerken (en dit niet aangegeven staat zoals in België), zaten we in een enorme file, zonder te weten hoe eruit te geraken, of waar we naartoe reden.
We hadden wel zin om eens niet langs de interstates te rijden, maar binnendoor, maar door het 2 uur rijdsverlies, hebben we uiteindelijk toch voor de snelle manier gekozen om in Naples, onze eindbestemming van vandaag, te geraken.
Naples is de laatste stad in het uiterste Zuiden van Florida, voor de Everglades beginnen. Het ligt op ongeveer gelijke hoogte met Miami, maar dan aan de West kant, aan de Golf van Mexico.
De eerste indruk was matig, alles leek gloednieuw en zonder ziel, alleen viel onmiddellijk op dat het soort winkels niet alledaags was (Bmw, Mercedes, Rolex, Gucci, ...) Na een korte opfrissing in het (goede) motel, zijn we binnendoor naar het strand gereden. De villa's die we daar zagen, amaai! De grote Heide, maar dan in een prachtige omgeving tegen de zee.
Naar de zonsondergang gekeken op het strand.
Buiten wat gesnack onderweg hadden we nog niets gegeten vandaag. We zitten in het kreeften/krabben-gebied, dus wilde ik zoiets zoeken, maar dan vind je dat natuurlijk net niet. Wel een superleuk alternatief gevonden, op een terrasje met life-muziek.
Nu zitten we op ons kamer nog wat uit te pluizen voor morgen. We willen naar het National Park 'the Everglades", en er in de buurt op de moerassen met een airboat rijden (zoals in de begingeneriek van CSI Miami), maar we weten niet goed waar we ervoor moeten zijn.
Tot snel!
24-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 23-07-2007 |
| maandag 23 juli '07 |
Bij de inkom van Animal Kingdom was het weeral super super druk. Het park is we héél mooi. Er zijn ook "werelden", waarvan de grootste Afrika en Azië, en de aankledingsdetails zijn adembenemend.
Wat een heel pak minder was vandaag, was het weer. Rond 11 uur begon het tropisch te gieten, en zo volgde er in de namiddag nog wel enkele hoosbuien. Iedereen liep rond met regencapes, en soms ging iedereen schuilen. De attracties sloten dan even wegens gevaar tijdens onweer. Het park is heel tropisch aangelegd, en de regen paste er ergens wel wat bij, plus zo hadden we ook geen last van de gewoonlijke hitte, maar toch was het niet zo plezant.
Een paar leuke dingen gedaan, zoals een safari (met "loslopende" olifanten, leeuwen, neushoorns, ...), en ook veel fun gehad, vandaar de foto als bewijs.
Om 18 uur waren we zo doorweekt (ik had gerimpelde handen én voeten), dat we ons gingen opfrissen, om daarna nog naar de disney village te gaan. Dat is zoals in Parijs maar weeral groter, allemaal winkels, restaurants, café's bij elkaar. Er was zelfs een crèmerie met ijscoupes! En waar ze ons eens op ons gemakt lieten zitten.
Leuke dag, maar jammer van de regen. Vooral omdat het zo gaat blijven de rest van de vakantie. Maar goed dat we wat gewoon zijn van in België!
23-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 22-07-2007 |
| zondag 22 juli '07 |
We beginnen aan onze 3de zondag in de states!
en wéééééral niet vroeg genoeg weg geraakt. och ja, 't is ook vakantie voor iets.
We hadden ietwat moeite om de juiste ingang van Epcot te vinden, het domein van Disneyworld is ook zoooo groot!
Voor wie bekend is met Disneyland Parijs: hier is magic kingdom en mgm-studio's hetzelfde als Parijs, maar er zijn nog een paar parken van dezelfde groote bij, zoals epcot (voorstelling van landen rond de wereld in pretparkvorm), animal kingdom (safaripark), 2 waterpretparken, véél meer hotels én een grotere "disney-village".
Het was heel plezant en heel ontspannend. 't is toch een heel ander deel van de vakantie dan 2 weken terug (steden bezoeken), of vorige week (muzieksteden in het zuiden). We hebben vandaag wel heel vaak stil gestaan de business rond heel dit spectacel. Ik durf hier bijna niet schrijven wat een inkomticket kost, en dan zijn wij nog maar met 2, en houden wij het qua eten en souvenirs héél bescheiden. Als je dan rondkijkt, en je ziet die 1000-den mensen de hele dag door consumeren, kopen, consumeren en kopen: daar gaat je hoofd van draaien!
Het állerleukst voor ons was het Mexicaans gedeelte: ze hadden een "cantina", net zoals ons trouwfeest (alé, nóg schoner eigenlijk, haha).
Verder was het maken van de bovenstaande foto ook echt lachen! Veel kinderen hebben hier een speciaal boekje, waarin ze handtekeningen verzamelen van de Disney-figuren. Voor elk disney-figuur dat zich waagt in het park, vormt zich dan ook meteen een lange rij kinderen, met boekje en pen in aanslag, geflankeerd door 2 fanatieke ouders met fototoestel en filmcamera. Now way dat daar een volwassene gaat tussenstaan. Maar toen ik "DE GEEST" zag, wilde ik toch een poging wagen. Hahaha, iedereen lag in een deuk. Maar hey, coole foto toch, nietwaar?
Na de vuurwerkshow van 21u, was het de grote uittoch uit het park naar de parking. En OEPS, we waren vergeten te kijken 's morgens welke rij onze auto stond. En dat probleem hadden we blijkbaar niet alleen: super grappig hoeveel mensen er met hun sleutel omhoog hun auto aan het "roepen" waren. Wij vonden hem zo wel terug, gelukkig!
Morgen kiezen we voor "Animal Kingdom"
22-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 21-07-2007 |
| zaterdag 21 juli '07 |
Vanaf het begin dat ik deze Bed and Breakfast nabij Talahassee (Noorden van Florida) boekte, had ik er een raar gevoel bij. De vrouw bleef mij maar mails sturen, iedere dag opnieuw of we wel zeker kwamen en zo. Maar omdat het B&B wel goede commentaren kreeg op review-sites, lieten we het toch doorgaan.
Wij dus best zenuwachtig voor we d'r aankwamen, en we hadden wat regeltjes verzonnen, voor moest het tegenvallen, dat we alsnog vertrokken. Uiteindelijk viel het best nog mee. Enkel het dorpje was erg saai, niet eens een restaurant voor nog te eten.
Bij het ontbijt zaten we aan 1 tafeltje met het andere koppel wat er te gast was, 2 60-gers uit Alabama. Wat een accent! Daar versta je geen jota van! We kregen wafels opgediend, die Jurgen en ik vrij bescheiden met wat jam nuttigen, maar de Amerikanen, niet te geloven! Eerst een mega hoeveelheid boter erop, en als dat ingetrokken is, overgieten ze het geheel nog eens met een halve pot honing! bwèk!
We waren dus wééral niet vroeg genoeg vertrokken. De rit zou volgens de TomTom 4,5 uur duren. We winnen altijd op deze tijd, maar als je stopt voor tanken of plasje, of wat eten, komt er tijd bij, en uiteindelijk klopt de TomTom tijd zo. Uiteindelijk waren we pas om half 3 in het Kennedy Space Center. (dit ligt tegen de oost-kust van Florida, op hoogte van Orlando, zo'n 3 kwartier rijden van Orlando)
We wisten niet zo heel goed wat we ons daarbij moesten voorstellen. Bij het oprijden van de parking was het al wel meteen duidelijk dat we in toeristen-land aangekomen waren. Ineens allemaal hoogopgetrokken witte sokken onder nog wittere sportschoenen, rugzakjes, families met een niet te tellen aantal kinderen, veel mensen van over de 100kg, en veel verschillende talen.
Maar goed dat een lieve dame aan de info-balie ons wat onbeholpen in de brochure zag kijken. Uit haar zelf spoorde ze ons aan om onmiddellijk naar de busstop (?) te gaan, want de laatste bus zou binnen een kwartier vertrekken. (dat zeggen ze je 5 min. eerder aan de kassa wel niet!). Die bustour bleek langs alle belangrijke gebouwen te rijden, waaronder ook naar de lanceerplaats voor de shuttles, zoals te zien op de foto. (dichterbij als dat geraak je niet)
Kennedy Space Center bleek echt een pretpark te zijn, niet met achtbanen en zo, maar wel alles rond de bezoekers geplaatst.
't was wel de moeite!
Rond een uur of 5 was de motregen omgeslagen in serieuze buien, tot we gingen slapen heeft het niet meer gestopt met regenen!
Het hotel in Orlando, valt in vergelijking met de andere hotels wat tegen. Maar wel nog steeds in orde hoor, and hey, "you don't win them all"! Wel weer wireless internet.
We hebben de plannen voor de volgende 2 dagen iets gewijzigd. Eerst wilden we zondag Disneyworld, en maandag Sea World doen, maar omdat we Sea World vorig jaar al in San Diego gezien hebben, en we van alle kanten horen dat Disneyworld op zich al een week bezoek waard is, doen we 2 dagen Disneyworld.
Morgen beginnen we met het deel "Epcot".
21-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 20-07-2007 |
| vrijdag 20 juli '07 |
Een draadloos netwerk gevonden, hier in Tallahassee. Ik denk niet dat het van onze B&B is, dus ik maak het kort.
Vanmorgen maakte Patrick in New Orleans weer een schitterend ontbijt klaar, deze keer goed verteerbaar ook. Tijdens het eten ging het vandaag wederom over de storm, maar deze keer over hem persoonlijk. Het gastenhuis heeft nu nog steeds maar 25% van de gasten van ervoren: wij waren nu ook de enige. Hij, en iedereen doet in die stad zo zijn best, en door de negatieve uitvergrote berichten in de pers, blijven de toeristen weg.
Dus, allen daarheen!
We konden dus geen afscheid nemen van new orleans, en zijn nog tot de middag gaan rondlopen in de French Quarter. Ook naar de winkel geweest waar ze die lampjes met vuur maken: schitterend!! (geen gekocht hoor)
We hadden 660 km te rijden + omdat we de tijdsgrens terug over staken een uur tijdsverlies. Om 8 uur hier aangekomen, en de eerste keer in de supermarkt geraakt!
Vroeg naar bed vandaag, want morgenvroeg vertrekken we naar Orlando, en we doen al meteen een bezoek aan het Kennedy Space center.
Doei!
20-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 19-07-2007 |
| donderdag 19 juli '07 |
Onze dag begon waar hij gisteren jammer genoeg niet mee geïndigd was. Volgens onze boekjes is het nagerecht "Bananas Foster" hét nagerecht van New Orleans wat je geproeft moet hebben. Het bestaat uit banaan, gebakken in een mengsel van boter, bruine suiker en bananenlikeur en geflambeerd met een flinke scheut rum. Niet te krijgen in het restaurant van gisterenavond.
Maar verrassing: onze gastheer maakte het ons als ontbijt, op een verplaatsbaar vuurtje langs de tafel. Het was héél lekker, maar de hoeveelheid boter en bruine suiker die in de pan ging, waren hoeveelheden die Jurgen en ik samen op een heel jaar nog niet opmaken, dus ook hééééééééééél zwaar. Amai, het bleef precies een paar uur langs de slokdarm kleven, haha.
Tijdens het eten hadden we het over Katrina. Hij zei dat je de totale omvang van de ramp pas kunt vatten als je de hele streek hebt gezien, dus we planden een bustour voor de namiddag. Eerst nog wat in het centrum rond gelopen: zo ontzettend warm dat het hier is, niet te geloven. Wat ook opvalt: overal waarschuwt men ons hoe warm het in de volgende halte gaat zijn: in washington "wait 'till you get to the south", in Vicksburg: "get used to sweating in New Orleans!", en hier zeggen ze: "Oh my God, to Orlando? take plenty of water!" Nogthans stijgen de graden op het weerbericht niet zo spectaculair, maar het is de vochtigheid die het gevoelsmatig veel heter doet aanvoelen.
De tour: die heette hurricane Katrina tour, en reed helemaal tot de buitenwijken van de stad. We hebben 3 uur uitleg gehad, en ik kom niet zo goed uit mijn woorden om het kort te zeggen, maar het was om stil van te worden. Nu weet ik wel juist waarom het hier zo'n ramp was: de orkaan was 1 ding, daarvan was schade, maar geen ramp. Maar heel veel overstromingsmuren "floodwalls" hebben het begeven (niet de dijken). Vooreerst de omvang ervan is niet te vatten. Dat is niet Lommel of Neerpelt centrum wat overstroomt, nee dat is heel Lommel én heel Neerpelt én Overpelt én Hechtel. De bevolking ging van 425 000 naar 260 000. Waarom ze niet terugkomen? De meesten kregen niets van de verzekering, en riskeren het op eigen kosten niet om terug te komen. Verder: wie wilt wonen in een wijk zonder buren en zonder winkels, en welke winkel wil er zijn waar er niemand woont? Dus heel veel leegstand. Op alle huizen staan tekens die de reddingswerkers hebben getekend toen ze rond de huizen vaarden: hoeveel mensen er zijn gevonden. Afin, de ramptoerist uitgehangen dus, hoewel de mensen het hier zo niet zien. Er doen de wilste verhalen de ronde over New Orleans, en dat het heel gevaarlijk zou zijn en zo, en de locals willen dat de toeristen zien dat het zo NIET is. Ok, alle woonwijken zijn verwoest, maar de binnenstad, waar alles te doen is, lag hoog genoeg en heeft geen schade gehad.
En mensen, we zijn er verliefd op, de stad. De architectuur is zo mooi,echt ons ding! Was een Franse kolonie, toen Spaans, Frans, en Amerikaans. En dat liet zijn stempel na. En tussen die gebouwen, zo'n tropische plantengroei, heel speciaal.
Hét kenmerk aan de huizen in de oude binnenstad zijn lampjes aan de deuren en/of balkonnen met een echte vlam (op gas). Zoo schoon is dat! En we voelen ons helemaal niet onveilig! Je moet altijd op je hoede zijn, maar niet meer dan in bvb Antwerpen of Brussel (of Pamplona).
Na de rondrit ons terug gaan opfrissen. Ondertussen was het al enkele uren aan het regenen, wat het net genoeg had doen afkoelen. We mochten wassen in de wasmachines van de B&B, handig!
In de avond weer met de taxi naar het centrum. Italiaans gaan eten, en daarna naar een echte jazz-club.
Bourbon street vind ik "Statumseind goes international", gemengd met de hitte en platvloersheid van Lloret de mar. Allemaal proppers die je proberen binnen te lokken, meisjes in veels te korte rokjes met "shotjes" om aan te bieden (mini-coctailtjes), zatte toeristen ... Maar tussen die zaken in, liggen de écht goede. Meestal degenen zonder "lokkers" voor de deur. De drankjes zijn er wat prijziger, maar ze zijn niet opdringerig en de life jazz-muziek is om van te snoepen!!!!
We hebben genoten! Ik heb de eerste keer echt het gevoel dat ik niet weg wil, en we nog lang niet alles gezien hebben, maar de road roept, op naar Florida!
Tot in Orlando!
19-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 18-07-2007 |
| woensdag 18 juli '07 |
In onze villa kregen we nog een geweldig ontbijt geserveerd, én een audiotour door het huis!!
Een vroegere bewoonster gaf uitleg over het interieur ed op mp3. Dat maakte het nóg mooier.
Verder in Vicksburg wilden we wat zien over de Civil War. De eigenaar van het huis, maakte ons wegwijs waar we moesten zijn.
Vooreerst een leuk museum in het vroegere gerechtsgebouw: hier leerden we al veel. Daarna naar de oude battlefields, wat nu een national park is. Met de auto volg je een route door de heuvels, waar het gevecht van Vicksburg heeft plaats gevonden. Ook hier weer een leuk technologisch snufje: een gps (te huur voor 10 dollar), die, als je bij bepaalde monumenten voorbij rijdt, automatisch de nodige informatie verteld, vergezeld van een filmpje.
De rit duurde toch bijna 2 uur, en de hitte was plots bijna onhoudbaar. Tot nu moest de auto-airco op halve touren max.draaien, nu mocht hij dus vollebak! Héél vochtig is het ook.
In het park veel "bugs" (insecten).
Dit alles deed wel inzien hoe het voor de mensen toen geweest moet zijn, om 6 weken in die hitte, vol onzekerheid en gevaar, en met enkel een kopje water per dag te moeten vechten.
Ook opvallend: we waren zowat de enige Europeanen die dag in het park, en zéker de jongste bezoekers. But we enjoyed it!
Dan op weg naar New Orleans. Onze reisgids zou ons langs kleinere weg langs de Mississippi-rivier leiden, maar de eigenaar van het huis vanmorgen, had ons aangeraden dat niet te doen omdat het echt wel heel lang duurt.
Over de highway dus naar het zuiden, de golf van Mexico. 380 km "slechts" vandaag.
De laatste 100 km liepen letterlijk door het water, met misschien wel een brug van 40km. Eerst door sompig moeras, stilaan overlopend in de zee (meer). Voor we het goed en wel beseften zaten we in centrum New Orleans (langs de superdome!), en stonden we voor ons nieuw Bed&Breakfast.
Onze super lieve gastheer had me vorige week nog een mailtje gestuurd: ze zijn het laatste stuk van het huis aan het verbouwen van de schade van de orkaan Katrina 2 jaar terug, of we het niet erg vonden als er in bepaalde kamers verbouwingen waren. Nou, dan vinden we natuurlijk net leuk!! Het huis is weeral prachtig. Al mijn opzoekwerk om leuke bed & breakfasts te vinden ipv kille motelkamers, werpt nu wel zijn vruchten af.
Het is maar een ietsiepiesie duurder, maar je krijgt echt zooo veel meer! Vooreerst ontbijt, en ook koekjes, frisdrank, koffie, ... altijd voor niks ter beschikking, de charme en vooral: de persoonlijke uitleg en tips over de streek.
Ik was vooral curieus naar de veiligheid hier in New Orleans, maar hij benadrukte, als je geen lid bent van een drugsbende, en je blijft in de toeristische buurten, is het hier niet anders dan andere steden. Op zijn aanraden naar een leuk restaurant geweest in Bourbon street in de French quarter: ik had verse Louisiana vis, en Jurgen het typisch creools gerecht "Jambalaya". Als apetizer hadden we de tip gevolgd om BBQ-oesters te nemen. Die zijn hier zoet, niet zout, en inderdaad héél lekker!
Na het eten nog wat door Bourbon street gelopen en ene gaan drinken. Een leuke straat, maar ook best wel platvloers: héél veel zatte mensen, en heel veel erotische zaken. Op tijd (met de taxi!) terug naar ons B&B, en de blog bijgewerkt in bed met het wireless netwerk.
Morgen een hele dag in "the Big Easy"!
18-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| dinsdag 17 juli '07 |
Memphis!
We hadden nog enkele uren vooraleer we koers moesten zetten richting Vicksburg.
Maar er was iets minder te zien als gedacht: Baele street bleek overdag even bevolkt te zijn door niet echt betrouwbare locals, alleen nu waren er minder touristen. Eigenlijk vlug vlug was foto's schieten en weg daar.
Hier en daar zie je hier als "Engelse" decoratie katoenplant-bollen in een glazen pot. Ik wilde er dus zo graag wat mee naar huis nemen, dus we gingen naar het katoenmuseum in Memhis. Van die bollen verkopen ze niet meer omdat ze heel erg fragiel zijn, maar wel de zaadjes. In België ga ik dus een mini-scale katoenplantage openen 
Verder deden we nog een tramtour naast de mississippi-river.
En dan iets heel leuks, ik weet niet of onze lezers van deze traditie op de hoogte zijn: in het grootste hotel van Memhis, the Peabody-hotel (gesitueerd tegenover onze Bed & Breakfast), is er 2 maal per dag de "duckmarch". Eendjes, inderdaad!!! Enkele decennia geleden hebben 2 zatte werknemers na een jachtweekend 2 eenden in de fontijn in de lobby gezet. Dat was de dag erna zo'n succes dat de eenden mochten blijven. Ze hebben toen een "duckmaster" aangenomen om elke voormiddag de eenden van hun verblijf op het dak, door de lift naar de fontijn in de lobby te leiden, en 's avonds weer terug naar het dak. Dit over een rode loper in de lobby.
De voormalige duckmaster (hij heeft dat 50 jaar gedaan!) is een ware held in memphis, en tot op vandaag staat 2 keer per dag de lobby vol met gegadigden voor dit spectakel. Vooral families, maar ik als dierenvriend, wou dat toch wel zien: het was idd wel de moeite! En weer typisch Amerikaans opgeblazen: heerlijk!
Ok, daarna naar Graceland, het huis van Elvis. Dat was maar 10 min. rijden van het centrum. Ongeloofelijk wat die man allemaal had zeg! Niet zozeer het huis, dat was eerder klein. Maar die auto's, gouden platen en vooral, de kostuums!!! Niet te geloven.
Alles was uiteraard heel seventies aangekleed, wat niet meteen onze smaak is natuurlijk.
De foto hierbij is Jurgen bij Elvis' graf, in de tuin van Graceland. (Op z'n hoofd de koptelefoon van de audiotour)
's Middags overpriced en vettig gegeten op het domein van Graceland, en bekwam me nog steeds niet! Hierdoor een niet zo fijne rit naar Vicksburg gehad, Jurgen heeft alles gereden, de held! (maar goed dat de gips geen probleem was voor het rijden!)
Het laatste uur van de rit heeft het geregend. Maar het blijft broeierig warm. Heel typisch voor de streek zo bleek achteraf. Toen we onze Bed and Breakfast naderden (toch geweldig die TomTom), en de huizen steeds bouwvalliger werden twijfelden of we wel zouden doorrijden, tot we opeens al voor de deur stonden: WOOOOOW, prachtig!! Een antebellum villa uit begin 1800. Op de kamer lagen allemaal tijdschriften (en chique tijdschriften!) waar het huis instond. En in onze reisgids stond het hotel ook in als een plaats om te bezoeken.
Wel een kleine verrassing: we stonden aan de inschrijfdesk, en de mevrouw keek heel verwonderd, ze had duidelijk niemand meer verwacht. Nu bleek de reservatie niet te zijn doorgekomen, en alle goedkopere kamers in het bijgebouw waren volzet. Maar voor dezelfde prijs, mochten we in de main-suite slapen. Heel onverwacht, héél chique (zie foto hier onderaan).
Maar eerlijk gezegd vonden we het beiden wel wat akelig. We zijn er niet 100% op ons gemak geweest.
's avonds ook niet meer weg geweest (was toch niet te doen in het dorp).
17-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 "Laughing"){kind=icon}
