Hallo, ik ben een journalist en ik zou graag met jullie een heel ontroerend verhaal willen meedelen. De televisiezender waarvoor ik werk, had me naar Iran opgestuurd om een filmreportage over de zijderoute te maken. Ik reisde samen met mijn cameraman en de geluidstechnicus met wie ik al heel lang samenwerk. De Iraanse autoriteiten hadden ons ook uiteraard een Frans sprekende gids toegewezen. Aangekomen in één van de oudste steden van Iran, Kashan, reden we voort wegens wegwerkzaamheden. We namen een omleiding en kwamen terecht op een paar onverharde wegen zonder bewegwijzering. Doordat de chauffeur niet meer zeker was van de route, stopte hij de auto nadat hij een scooter gepasseerd was. We stapten allemaal uit. De scooter die we voorbijgereden waren, was van plan om te vertrekken tot dat de gids de berijder riep. De jongeman kwam naar ons toe en gaf wat uitleg aan de chauffeur over de route. Ik merkte dat hij voortdurend blikken naar me toewierp, maar ik stond daar niet bij stil. De chauffeur wou weer vertrekken en plots snelde de jongeman naar me toe en stopte een schrift in mijn handen. Dit briefje is waarover ik het ga hebben.

Het briefje is geschreven door een 15-jarige meisje, genaamd Fatemeh. Toen ze in de gevangenis vast zat, kreeg ze te horen dat ze binnen een aantal dagen opgehangen ging worden. Om haar verloren tijd op te vullen, besloot ze om haar levensverhaal op te schrijven.

Fatemeh woont zowel met haar ouders en haar tante. Haar tante wordt de zwijgster genoemd, omdat ze niet praat. Tijdens haar kinderjaren heeft ze haar eigen vader haar moeder (de grootmoeder van Fatemeh) zien vermoorden en nadien kreeg ze een trauma waardoor ze niet meer praat. Sindsdien heeft ze met haar broer geleefd. De moeder van Fatemeh heeft alsook een broer. Nadat zijn vader overleed, ging hij vaak bij hen een bezoekje brengen. Fatemeh's moeder werd heel verdrietig toen ze te horen kreeg dat haar vader overleden was en omdat ze voor haar vader geen uitvaartplechtigheid kon betalen en ook omdat er in de buurt werd gezegd dat ze hem als een onfatsoenlijk mens hadden begraven, had ze aan de moellah van de moskee gevraagd of hij iedere vrijdagochtend bij hen thuis het dodengebed kwam verrichten. Ondertussen bleek de zwijgster al een tijdje een oog te hebben op de nonkel van Fatemeh. Haar opvallend flirtgedrag tegenover hem was niet te ontwijken bij Fatemeh. Ze had al door dat de zwijgster iets voor haar nonkel voelde, maar omdat Fatemeh zo'n volwassen meisje was, hield ze dat voor zich. Stiekem hoopte ze dat er iets ging bloeien tussen haar nonkel en tante.

Op een zeer gewone dag sprak haar moeder met de buurvrouwen af om wat te kletsen. Fatemeh probeerde zich te concentreren op haar huiswerk en probeerde niet zo veel op hun gesprekken te letten. Tot dat ze hen over de zwijgster hoorde praten, splitsten haar oren om te verstaan wat ze wel niet over haar tante zeiden. Blijkbaar het feit dat haar nonkel elke avond bij hen zat terwijl de zwijgster bij hen woonde en zonder hoofdoek liep, deden heel wat verhalen de ronde. Daarom kwamen de moeder en de buurvrouwen tot conclusie om de zwijgster te laten huwelijken met iemand die haar wel zou accepteren ondanks dat ze niet kan praten, en meer specifiek met de moellah. Fatemeh's moeder had al haar charmes in de strijd geworpen om haar man te paaien en uiteindelijk heeft ze hem kunnen overtuigen om met haar zus over het huwelijksonderwerp te discusiëren. Na een lange discussie tussen broer en zus bleek dat de zwijgster er absoluut tegen was en dat maakte Fatemeh's moeder heel erg kwaad, maar Fatemeh dolgelukkig.  

's Morgens vroeg werd Fatemeh wakker gemaakt door haar panikerende moeder. Haar moeder vond de zwijgster nergens en vroeg haar dochter waar ze naartoe was. Fatemeh had geen idee, maar stond toch op om op zoek te gaan naar haar tante. Tenslotte besloot haar moeder haar broer wakker te gaan maken zodat hij de zwijgster kon gaan zoeken. Bij die woorden kreeg Fatemeh een shock. Met al haar mogelijke manieren probeerde ze haar moeder te overtuigen om niet haar hem toe te gaan, maar haar moeder had zijn kamerdeur al open gedaan en zag dat de zwijgster en haar broer naakt in elkaars armen lagen te slapen. Vanaf dit moment begon de schande. De volgende dag werden de nonkel en de zwijgster opgepakt door mannen van de raad. In de ogen van de moellah had de zwijgster overspel gepleegd. Ze was wel nog niet officieel zijn vrouw, maar hij had aan Fatemeh's moeder om haar hand gevraagd. Het werd de zwijgster hem beloofd buiten haar medeweten. De moellah vond dat hij door zijn toekomstige vrouw bedrogen werd en besloot zo wraak te nemen. Eerst wou de moellah de zwijgster stenigen, maar omdat Fatemeh's vader bij hem ging smeken, werd de zwijgster opgehangen. Ik ruil daarvoor had de moellah hem om haar dochters hand gevraagd.

Fatemeh woonde ondertussen al bij de moellah. Ze was zijn derde vrouw, was al een paar keren verkracht geweest en is inmiddels in afwachting van haar toekomstige baby. Fatemeh probeerde al een aantal keren te ontsnappen, maar alle deuren waren op slot waardoor het onmogelijk werd voor haar om het huis te verlaten. Veertig dagen na de bevalling stond de moellah weer in haar kamer voor zijn seksuele bevrediging. Dit keer had Fatemeh een mes onder het matras verstopt. Ze stak het in zijn keel terwijl zijn geslacht is haar vagina zat. Ze duwde hem en stak het mes verschillende keren in zijn borst. Haar baby vermoorde ze ook. Ze dacht aan het gezegde waarvan haar moeder zo van hield: 'Niemand kan zijn of haar lot bestrijden...'  Fatemeh besefte dat ze geen nieuw leven kon beginnen nadat ze haar eigen dochter had gedood. Ze wou arts worden, maar werd moordenaar. Ze stelde vast dat ze dezelfde kwade ster als haar tante bezat. Die droeg ze in zich sinds haar dood.

Tijdens mijn verblijf in Iran ontdekte ik dat de regime heel wat openbare ophangingen uitvoerde voor de minst erge redenen die iemand kon hebben, zoals de ophanging van de zwijgster doordat ze met de nonkel een stiekem relatie startte. Ik vind het een schandaal dat deze onmenselijke aandoeningen op de dag van vandaag nog steeds blijven bestaan.