Eindelijk de post is door gekomen.Gisteren avond beginnen regenen en ook de ganse nacht denk ik en vandaag de ganse dag.Dus vertrokken in de regen na 1km stond ik al voor een brede beek waarvan de brug onder water stond of verdwenen was,het lijkt wel op het verdronken land van Saaftingen,onophoudelijk stort het water zich op het reeds verzopen land wat het wandelen extra zwaar maakt,als pelgrim loop je hier niet meer alleen nu er meerdere wegen samenkomen en allemaal lopen ze met gebogen hoofd en natte voeten richting Saint-Jean-pied-de-Port hopend dat het morgen beter zal zijn.Toen ik in Saint-Jaen aankwam en aan mijn slaapadres arriveerde bleek er niemand thuis te zijn,na een half uur wachten heb ik er de brui aangegeven en ben op zoek gegaan naar een ander onderkomen en gevonden in een gite van Les Amis,nu maar hopen dat er niet te veel gesnurkt wordt want het zijn zalen met 30 bedden.Iedereen hoopt op beter weer om morgen de pas over te steken,zodat ik mijn regenbroek die ik zonet gekocht heb niet moet gebruiken.
Gisteren is er nog een pelgrim gearriveerd in de Gite, Francis genaamd.
We zijn samen gaan eten en hebben een litertje wijn soldaat gemaakt zodat we goed konden slapen.
Deze morgen terug alleen vertrokken, zonder regen, zodat het echt genieten werd.
De akkers liggen er echt verzopen bij, de mais die reeds is uitgekomen ziet er geel uit ipv groen.
De grachten en de beken moeten ferm slikken om al het water weg te krijgen.
Daar het steeds bergop bergaf gaat krijg je zeer mooie panorama's te zien van golvende landschappen met in de verte verloren geplante
dorpjes of vernielde kastelen.
Deze dag zal ik ook niet vergeten want Saint-Jaques was weer dicht bij mij.
Toen ik in Argelos aankwam en mijn gids raadpleegde las ik het volgende:
"naar rechts dalend het dal in en verder omhoog uit het dal"
En het was dalen, maar het was niet mogelijk om rechtdoor te gaan, dus dan maar van links naar rechts tot beneden
Nog klauteren uit het dal en toen gebeurde het, de laatste 20 meter stond er iemand om me aan te moedigen.
Toen ik bij hem stopte om wat te praten vroeg hij mij spontaan binnen om een koffie te komen drinken.
Niet op de rommel letten zei hij, want ik woon hier alleen op de boerderij samen met mijn kat.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n lekkere oploskoffie gedronken, met water uit een ketel die op de kachel stond te pruttelen, waar de kalk al lang niet meer uit die ketel te krijgen is.
Gezellig zitten te kletsen terwijl op de kachel een varkenskop stond te pruttelen.
Jozef, zo heette mijn gastheer, is iemand met een gouden hart en wenste me bij het afscheid veel geluk, met de zegen van God erbij.
Na deze ontmoeting woog mijn rugzak licht en voelde het golvende landschap minder zwaar aan.
Al zingend en fluitend liep ik verder door de bossen en weilanden tot het volgende dorp waar ik even halt hield in de kerk om daarna
mijn weg verder te zetten.
Toen een man me aansprak en vroeg waar ik vandaar kwam, kreeg ik spontaan een schouderklopje en nog wat goede raad om
mijn weg te vervolgen.
Vandaag slapen we in een gite met een prachtige naam 'Hotel de la lune'
Met twee in de gite zal het spaghetti worden met een lekkere fles wijn.
Een dag zonder regen is voor een pelgrim een ware zegen.
Nog drie etappen scheiden mij van Saint-Pied-de-port
Als ik de lichtjes in de ogen van de mensen zie die ons in de gites of refugas verwelkomen, terwijl ze aan't vertellen zijn welke wonderbaarlijke ervarigen er mij nog op de camino Français te wachten staat, sta ik te popelen om verder te gaan.
Maar ook is er een beetje vrees, maar zeker veel respect voor de weg die nog komen moet.
Nog enkele dagen scheiden mij van de grens Frankrijk-Spanje.
En dan hoop ik 's morgens wakker te worden en spaans te kunnen spreken (dromen worden soms waar) - en zo niet,
dan doen we toch maar alsof.
Deze morgen na het onbijt afscheid genomen van Auguste, mijn makker van de laatste zeven dagen.
Dit doet geen deugd, we konden het goed vinden met elkaar.
Maar dit is ook een deel van de pelgrimage, mensen ontmoeten en weer loslaten.
Maar we hebben onze adressen uitgewisseld, dus het contact zal onderhouden worden.
En dan was het vertrekken geblazen, in de regen.
Enkele kilometers meegelopen met Trinette, maar ons wandeltempo scheelt te veel, en dan is het samen wandelen te vermoeiend.
In mijn gids staan de woorden vermeld 'steil omhoog' of 'sterk dalend' en nu weet ik precies wat dit betekent.
Gelukkig was het vandaag een korte etappe, want het heeft de hele dag geregend.
Onderweg heb ik van een open kerk kunnen profiteren om even te rusten en na te denken over wat is geweest en wat nog komen moet.
Bij aankomst in Hagetmau hebben Trinette en ik onze boterhammen opgegeten op de trappen van de kerk, beschermd tegen de regen
door het portaal.
En toen was het de beurt om afscheid te nemen van Trinette want die gaat morgen weer naar huis.
Ook hier in Hagetmau staat er een goed ingerichte gite ter beschikking van de pelgrims zodat ze iedere dag uitgerust verder kunnen,
Na een woelige nacht (Guorafe maakte me wakker om 2 uur 's nachts. Julien, Julien... ik heb hoofdpijn, ik denk dat de kachel gas uitstoot.
ik en trinet hadden geen hoofdpijn. Maar voor alle zekerheid werd er besloten om met open deur en open ramen te slapen)
Vertrokken voor 37km, een tocht door de bossen, overwegend over een oude spoorweg, dus lange rechte stukken waar geen einde aan leek te komen. Op sommige plaatsen had een storm hele bossen weggemaaid, echt indrukwekkend.
Ook vandaag waren de weergoden niet goed gezind en moest er dikwijls van kledij gewisseld worden.
Een lange tocht is op tijd rusten en drinken. Rusten is op de kant van de weg zitten op een regenjas of cape.
Drinken of eten is op dezelfde manier, en hopen dat het eventjes niet regent.
In de voormiddag kreeg ik van Chris van Eurovin een SMSje met de vraag om hoe laat ik in Roquefort zou aankomen,
daar een pelgrim op zo'n vraag niet kan antwoorden, heb ik maar geschreven dat ik een seintje zou geven bij aankomst.
Na een vermoeiende tocht door regen en wind kwamen we om 10h30 in Roquefort aan.
Snakkend naar een koffie, zochten we een bar of café die op een maandag open was.
En wie was daar 10min. eerder aangekomen? Juist ja, Chris van Eurovin. Merci he maat.
Na de verkwikkende kop koffie onze Gite gaan zoeken om een douche te nemen, en daarna met Chris een hapje gaan eten,
en een gezellige avond gehad.
Maar wat bleek bij terugkomst in de Gite, Christiane was weer bij ons met de man René genaamd die met zijn ezel in Limoges was vertrokken,
naar Santiago zal gaan en weer te voet terugkeren (6 maanden onderweg).
Dit werd een heel aangename avond bij nog een lekkere 'bosman' (een cadeautje van Chris)
Na een nachtje slapen en een goed ontbijt kunnen we weer op pad.August - Kirette en ik al hoewel Kirette wil wat later vertrekken dus maar met 2 op stap.In de zon maar koud , een plaats in Captieux hadden we nog niet maar daar maakten we ons weinig zorgen om, dat zou wel goed komen, onderweg werden we uitgenodigd om na de viswedstrijd die nog bezig was aan te schuiven aan de barbeque maar daar konden we niet op ingaan, de wedstrijd duurde nog te lang , en de regen was weer van de partij .Na 11km vonden we een mooi plaatsje onder een schuur om onze boterhammen op te eten ondertussen was Kirette ons weer komen vervoegen, bij het verlaten van de schuur zag ik een bordje met Gite Ferbos en zei tegen August hier kunnen we ook overnachten , maar onder tussen had Kirette een telefoonnummer gevonden van een Gite in Captieux , dus daar maar 3 plaatsen gevraagd voor 's avonds en dat was geen probleem,dus wij door de regen verder op weg naar Captieux nog een 4 tal km doornat kwamen we in Captieux aan, aan het oude station . Daar we geen adres hadden van de Gite telefoneert August maar dat we aan het station stonden en of ze ons verder konden helpen om aan de Gite te geraken , en wat bleek nu ,daar waar wij onze boterham in de schuur hadden op gegeten was ook onze slaapplaats 100 m verder in de boerderij . Kirette zag het niet meer zitten om terug te gaan en daarom stelde de boerin voor om ons in Captieux te komen halen. Zo zie je maar dat het hier nooit ééntonig is .Maar morgen moeten we wel 4km meer lopen dus 37km.
Lekker gegeten gisteren avond en heel goed geslapen zonder ronkende mede pelgrims.Na het ontbijt vertrokken langs het kanaal een vertakking van de Geronne om weer terug op onze route te komen,in Saint Martin maakte we een ferme vergissing door een variante te nemen van de route , en nu we met 2 wandelen en heel de tijd maar babbelen liepen we natuurlijk hopeloos verloren en dat in de gietende regen, nergens geen mens te bespeuren, dus maar op het kompas naar het zuid westen lopen tot dat we in een dorp belanden Ailas genaamd. Gelukkig was er een retaurantje open waar we binnen mochten om een koffie te drinken. In Ailas hebben we maar besloten om langs een grotere D weg naar Bazas te gaan. Bazas is een 2000j.oude stad met een prachtige kathedraal. Deze stad is zeker een bezoek waard maar na zo een regen dag is de goesting heel klein. Morgen hopen op beter weer.
Gisteren een prachtige avond beleefd met ons vier, onze gastvrouw Greta ,wij als pelgrims August Chritianne die om 18h30 nog is komen binnen waaien en ik zelf.Ons pelgrimsmaal bestond uit aspergesoep, een koude schotel van verse asperges met diverse groenten, gekookte aardappelen met verse groenten 3 soorten vlees , en een lekker toetje met ijs en dat alles verdronken met een lekkere wijn,gezelligheid troef dus.Er was weer een wasmachine ter beschikking in de refuge dus alles nog maar eens gewassen.Heerlijk geslapen ( met oordopjes) en na een lekker ontbijt met zelf gemaakte confituur die de mensen uit het dorp naar de refuge brengen speciaal voor de pelgrims, zijn we vertrokken naar Réole.Vandaag gaan we weer met 2 op stap dat is weer wat anders.Deze streekis gekend om zijn wijngaarden (Bourgonge)dus zover je kan zien niets anders dan wijngaarden maar ook vandaag blijven we niet droog,ongeveer half weg veranderd het landschap totaal van wijngaarden is geen sprake meer de akkers verschijnen weer met boerderijen en slachtvee.Op 3km van Réole krijgen we een prachtig zicht op de stad en de vallei van de Garronne.Daar er in Réole geen refuge is trekken we 2km verder naar Funtet waar we verwelkomd worden door de familie Prévost.Hier wordt het genieten van een oud herenhuis met een ligbad; dus ontspannen is de boodschap en naar het diner toe leven en morgen weer op weg naar Bazas .
Christianne is gisteren avond als een zombie om 19h30 gearriveerd en August de derde pelgrim heeft voor het eten gezorgd zodat we er nog een gezellige avond van gemaakt hebben.Deze morgen droog vertrokken om na 4km in de regen terecht te komen en zo bleef het de ganse dag regen wind en af en toe wat zon om weer wat moed te geven. Vanaf vandaag tot dinsdag is het echt met de gids en de kaart in de hand lopen want hier is niets afgepijld.Na 8km in een piep klein dorpje riep een oudere vrouw mij binnen om wat te komen praten want ook zij was vroeger naar Compostella geweest en nu ving zij pelgrims bij haar thuis op om te overnachten en ik kon niet vertrekken zonder iets in het gouden boek te schrijven en een stempel te krijgen.Zo scheen de zon toch weer even al regende het pijpenstelen,maar het mooieste moet nog komen ,toen ik na 20km stappen profiteerde van de zon die begon te schijnen op een bank een boterham zat te eten kwam een dame op mij af en die vroeg in het nederlands bent u Julien?ik dacht ik ben dood en er staat een engel voor mij die me komt vragenwie ik ben, echt schrikken,en wat bleek later ,het was de mevrouw van de refuge waar ik deze avond zou slapen die in dit dorp haar inkopen kwam doen.Zij had mij zien zitten en dacht dat is een pelgrim die deze avond bij mij komt slapen en inderdaad zo was het ook.Allemaal prachtige ontmoetingrn op onverwachte momenten.Er verschijnen weer meer wijngaarden in het landschap en als men goed kijkt zijn de eerste ranken al te zien.Vanavond wordt er weer voor ons gekookt dus er staat ons een leuke avond te wachten en kan ik nog eens nederlands praten dat doet ook deugd. Morgen met het zelfde weer op weg naar La-Réole.
Na het ontbijt afscheid genomen van Christianne zij wist nog niet of ze de volledige 34km zou lopen.Vertrokken in de regen daar bovenop nog meer regen met veel wind ,wat normaal een mooie etappe had moeten zijn, met mooie panoramas werd een hele zware en vermoeiende tocht daar de laatste 7à8km nog zeer erg bergachtig was met soms zeer gladde afdalingen.Om 18h belde Christianne dat ze nog 6km te lopen had dus afwachten maar om hoe laat ze binnen komt.Dit was echt de zwaarste dag tot nu ,ik heb de laatste 6km mijn cape nog uit gedaan omdat ik door de wind niet meer vooruit geraakte.Morgen hopen op beter weer.
De zalfjes verrichten natuurlijk geen wonderen maar als het hoofd zegt 't heeft goed gedaan dan is alles al weer genezen,goed geslapen langs de oevers van de Isle en deze morgen lekker ontbeten .Eenmaal Saint-Astier achter me lag ging het verder door bos en veld.Gisteren ben ik door een totaal verlaten dorp gelopen op enkele gerestaureerde huizen na was alles verlaten 3 of 4 families waarschijnlijk Engelsen op rust bewoonde dit dorp.Vandaag zag ik ook verschillende plaatsen nieuwe wijken onstaan ook allemaal tweede verblijven van mensen die in deze streek vooral de rust rust komen opzoeken.Net toen ik dacht dit wordt een platte etappe werd er een flinke kuitenbijter onder mijn voeten geschoven en dat zou zo blijven tot in Mussidan,waar ik een plaats had in de refuse,bij aankomst kreeg ik te horen dat ik vandaag het gezelschap zou krijgen van een dame,dus als gentelman heb ik mij maar aan het kokkerellen gezet om het deze dame naar de zin te maken,en wat bleek ,het was de mevrouw waarmee ik gisteren onderweg nog mee samen gelopen had.Natuurlijk wilde zij niet onder doen en zou zij zorgen voor het dessert en de wijn,een lekkere rose en als toetje een sjoeke.Zo werd het een gezellige avond en een goede babbel kan nooit kwaad.Morgen staat er een etappe van 34km op het menu. JULIEN
Na wat zoeken gisteren toch mijn slaapplaats gevonden een pareltje van een woning, stellen deze mensen ter beschikking van de pelgrims.Een vriendelijk onthaal een warme lach en babbel en boven dit alles nog eieren kaas en fruit gekregen zodat ik zeker geen honger moet lijden kort gezegd mensen met een gouden hart.Deze morgen bij het ontbijt nog een goede babbel gedaan met mijn gastvrouw want ook zij was al naar Compostella geweest eerst alleen en dan samen met haar man.Eens de stad achter me lag was het weer genieten .Tamelijk vlak met veel bossen die echter voor 80% uit kreupelhout bestaan, kilometers ga je langs bomen en struiken waar nog geen groen blaadje te bespeuren valt om daarna zonder overgang in een groene oase terecht te komen,wondermooie panoramas worden er voor mij ten toon gespreid.Na 15km zag ik plots voor mij een pelgrim het bleek een franse dame te zijn die de GR654 volgde en dat ieder jaar 3weken.Ons wandelritme was te verschillend om lang samen te blijven,daar ik met een gids loop van 2005is het soms verwarrend omdat de aangebrachte pijlen niet kloppen met de gids,dus soms is het wat zoeken en gokken. Net als je denkt het begint goed te gaan durven de benen, de voeten,de tenen of knieen wel eens het tegenovergestelde beweren,daarom ben ik maar bij een apoteker langs geweest voor wat zalfjes en doekjes en hopen dat die wonderen verrichten.Deze avond slaap ik een gite langs de oevers van de Isle.
Gisteren avond is er nog een pelgrim aangekomen in de refuge één van de uitzondelingen een jonge man det afgestudeerd en hij gaat voor dat hij gaat werken de camino lopen, heel verstandig en een ervaring die nog goed van pas zal komen.Deze morgen met regen vertrokken maar na een uurtje was het weer zonnig en kon ik al zingend door de bossen trekken, de ganse tocht door de bossen die plots groen zagen ik denk dat er deze nacht de boselfen met groene verf op pad zijn geweest?Daar waar ik het bos verliet kon ik genieten van prachtige panorama's.Vanmiddag tijd gemaakt om Perigueux te bezoeken een prachtige stad, maar de Gite waar ik te gast ben is nog een mooier pareltje.Morgen meer nieuws mijn blad isvol en de post wacht. PS WOUT, MICHIEL, TALLINNE EN MAXIME EN NOOR MAG IK NIET VERGETEN EEN FIJN KOMMUNIEFEEST TE WENSEN VEEL PLEZIER. GROETJES AAN IEDEREEN DE PELGRIM JULIEN
De douche was wel koud maar ik heb goed gegeten en geslapen.Dus deze morgen niet te vroeg vertrokken .Met veel mist en een frisse wind, bij het uitgaan van de stad nog een leuke babbel gehad met een duivenmelker die in Belgie goed zijn weg kende en iedere goede duivenmelker wist wonen, voor de rest onderweg geen kat gezien,je kan hier beter niet verloren lopen want je kan aan niemand de weg vragen.Korte etappe dus ruim de tijd genomen om van het landschap te genieten, het blijft golvend maar met kleine hoogte verschillen zodat de benen wat kunnen rusten.De leegstaand van de huizen is opvallend groot en zij die gerenoveerd worden zijn bewoond door Engelsen die wel massaal naar hier lijken te komen en niet iedereen is daar tevreden meehoor ik.
Wat Rosemary de dame van de Gite, voor ons op tafel toverde was ongelooflijk een 5 gangen menu en ne goeie babbel al moest ik hier en daar al eens passen met 3fransen en dan nog wat dialekt ,het was een heerlijke avond .Deze morgen als mijn mede pelgrims vertrokken waren heb ik nog ruim de tijd genomen om nog wat te kletsen over het leven en zijn grillige bochten .Ik heb haar beloofd om een kaartje te sturen als ik aankom ,met waterige ogen heb ik afscheid genomen.Het was nog koud deze morgen 1a2 graden denk ik.Toen ik na 2km in het bos aankwam waande ik mij even in de far west toen er plotseling 2 loslopende paarden voor me opdoemde, even tegen ze gepraat en gevraagd of ze aan de kant wilde gaan, mijn frans moet redelijk goed zijn want ze verstonden mij blijkbaar en gaven me vrije doorgang al bij al was het een beetje schrikken.Daar het een korte etappe was vandaag heb ik de tijd genomen om te genieten van het landschap dat prachtige vergezichten tevoorschijn toverde achter iedere bocht, van de roofvogels die voor me danste in de lucht ,van de bloemen waarvan ik de namen niet ken maar toch naar me knikte en me een goeie tocht toewenste, van de kabbelende beekjes die al van ver de aandacht trokken door hun rustgevende geluid.Nu ben ik hier in Thiviers bij de paters beland die me welkom heette en er onmiddelijk bij vertelde dat er geen warm water was in de douche,ik hoop dat mijn verblijf hier ook geen koude douche wordt.Maar alles heeft zijn charme en als pelgrim ben je blij met wat je aangeboden wordt.Morgen zien we wel weer.
We waren met 3 pelgrims gisteren avond , maar deze morgen vertrokken we alle drie op onze eigen weg die ene met zijn karretje is dus verplicht altijd de kleine asfalt wegen op te zoeken.Vanavond slapen we alledrie in dezelfde refuge, maar morgen doen zij een langere etappe van 35km, terwijl ik ik het houd op 19km dus kalmpjes aan.Vandaag vertrokken met regen maar die heeft maar 10 minuten geduurd, daarna dreigende wolken met zon dus ideaal wandelweer langs meren door de bossen en langs glooiende weiden met overwegend schapen, het was echt een prachtig parcours en niet te lang ideaal om te genieten van het landschap.Hier in de Gite stond een dame ons op tewachten om voor ons deze avond een warm avondmaal te maken, dat wordt dus genieten.Er verschijnen meer en meer roofvogels in de lucht het is echt genieten deze vogels bezig te zien in hun zweef vluchten , of hun jacht op klein wild.Gisteren zag ik een roofvogel in duikvlucht op een konijn afgaan, maar het koijn was te groot of de honger van de vogel niet groot genoeg want op het laatste moment ging hij terug omhoog, zo zie je maar het hoeft niet altijd dramatisch te eindigen.
