Maar laten we de zaak verder bekijken, meneer Brusselmans. Weet u nog, die pastoor Bonte, de dorpspriester van Hamme uit uw kinder- en jeugdjaren? Jaja, die ken ik, die zwartrok die in zijn jonge tijd gek was op mijn Tania, wat is daarmee? Ook gestorven Herman. Kort voor zijn dood vertelde hij mij, nadat ik gezworen had dit niet verder te vertellen, dat u ooit tijdens de biecht bekende dat het uw maatje Jules was die uw toen nog dunne boekjes schreef. Jij deed niets anders dat zuipen en meiden naaien, zei je nog tegen pastoor Bonte. Bonte vertelde me in grote confidentie dat Jules altijd sober was, thuis zat en uw boeken schreef. Commissaris, het kan zijn dat ik ladderzat was toen ik in die biechtstoel kroop, in die tijd hing ik het varken uit. Misschien heb ik dat ooit gezegd tegen die pastoor, puur voor de lol. Ik herinner me nog vaag, nu gij daarover begint, dat ik met Jules, toen nog Juleke, gewed had dat ik zulke nonsens tegen onze pastoor durfde zeggen. Juleke kon me soms uitdagen, en dan haalde ik van die rare toeren uit. Maar aan wat stierf onze pastoor Jozef eigenlijk? Hij was geen slechte priester, weet u! Vermoord Herman, hij werd teruggevonden in zijn doopwijwatervat, verdronken. Zijn maag zat vol wijwater, hij heeft nog geprobeerd zijn wijwatervat leeg te drinken om zo zijn leven te redden, althans volgens de wetsdokter. Maar zijn maag was te klein meldde de lijkendokter in zijn verslag, en Bonte dronk waarschijnlijk ook te traag. Oeioeioei toch is alles wat de schrijver lispelt. Tranen vullen zijn ogen. Niet omwille van die vermoorde pastoor maar omdat hij weer aan zijn eigen akelige situatie denkt. Dan herpakt hij zich. Ik heb toch een ernstige bemerking betreffende mijn zaak heren. Ja? Zegt u maar, antwoordt Volbloed. Hoe komt het dat de mensen die vanalles over mij in mijn nadeel beweren, en mij aldus in diskrediet brengen, kort erna altijd sterven? Daar moet toch meer achter zitten? Dat is inderdaad goed opgemerkt, Herman, zegt Volbloed. Iemand heeft hen wellicht telkens het zwijgen opgelegd....
TaniaMania Deel2 Episode 29
Gelukkig voor ons onderzoek hebben de gestorvenen toch iets losgelaten dat ons kan verder helpen. Ook die Dorus Donderwiet gaf ons wat informatie, kort voor hij zelfmoord pleegde. Volbloed neemt een foto uit zijn binnenzak en wijst ernaar. De man op deze foto is volgens ons het brein achter het ganse opzet. Die vermoedelijke leider had wellicht ook contact met de assistente van uw advokaat. Met Mieke Bos? Inderdaad, zij speelde informatie door aan de man op deze foto. Kende u haar, Herman? Heel goed, een pracht van een vrouw, een juweel om van te dromen, eentje om in de poes te naaien. Een typische zinsnede uit de boeken van Jules nietwaar zegt een lachende Punaise. Verdorie, commissaris, ik mag hier dood vallen, maar het zijn MIJN boeken en die leuke uitdrukking in de poes naaien is mijn uitvindsel! Ach zo is alles wat Punaise antwoordt. Volbloed vervolgt: kort voor zijn zelfdoding, vertelde Dorus Donderwiet ons over zijn afluisterpraktijken, bij vele klanten, ook bij Multi, bij Mores, en zelfs in onze politiekantoren en in de Wetstraat 16, een fobie van hem, een beroepsmisvorming door zijn evenementenbureau gecultiveerd, zegde hijzelf. Maar, nu komt het Herman, kort voor zijn zelfmoord ontdekte hij dat al zijn opnames de hele tijd werden afgetapt door anderen. Dit werd ontdekt door zijn geluidstechnicus, die zaken aan 't uittesten was. Volbloed drukt weer zijn wijsvinger op de foto. Ik denk dat deze man dat deed, hij moet de draaischijf zijn van de ganse operatie. U heeft ons goed geholpen Herman. Het net sluit zich rond hem, de oplossing is in zicht. Gelukkig maar voor de lezers laat de schrijver zich weer ontvallen. Wat zegt u vraagt een verbaasde Volbloed. Och, niets belangrijks commissaris. Als u verder nog iets hoort van Tania, laat het ons dan onmiddelijk weten. Oké heren. De verfomfaaide schrijver, ooit de opperzot, pardon de oppergod der Vlaamse Letteren, nu een schim van zichzelf, neemt nog een sigaret en hoest. Heel slecht voor uw gezondheid merkt Volbloed op. Weet ik, maar nu mijn Tania weg is kan het mij niets verbommen...
Ik heb die Erik bestudeerd tijdens zijn verblijf hier en hij lijkt zo oprecht en eerlijk. Zijn gezicht straalt niets gangsterachtig uit vind ik. Klopt zegt Stan, maar achter de façade moet ge kijken, die Erik is even slecht als wij allevier samen. Geloof mij! Ik hoop dat ge u niet vergist Stan. Mijn inzicht in twijfel trekken heb ik niet graag antwoordt Stan en neemt zijn colt uit de zak van zijn fluwelen badjas en ontgrendelt het wapen. Degene die zo op de chef van Punaise lijkt voelt zich bij deze plotse wapenhandelingen niet op zijn gemak. Iedereen kan zich wel eens vergissen in zijn medemens hé Stan zegt een andere die zich blijft volproppen met kaviaar en toast. Hij is ook de dikste van de vier, ziet er wat uit zoals Jean-luc Dehaene, maar ik denk niet dat hij het is (nota van de schrijver). Trouwens voegt Stan eraan toe, deze keer fluisterend zodat de drie naakte vrouwen die wat verderop aan 't zwemmen zijn, in het mannenzwembad by the way, het niet kunnen horen. Ik heb er voor gezorgd dat die Erik nog voor hij goed en wel op Vlaamse bodem staat, naar de andere wereld verhuist. Waar gaat hij dan wonen? vraagt degene die op de flikkenchef gelijkt. In Nomansland, idioot toch, zegt Stan met een vervaarlijke klemtoon op idioot en denkt: ik moet van die valse politieopperflik afgeraken, die gaat door de mand vallen bij de minste onraad.....
TaniaMania Deel2 Episode 27
Wat gebeurde er met uw collega Speurneus? Een tragedie, meneer Brusselmans, hij werd dood teruggevonden, in een motoryacht, vlak bij de villa van de man die volgens bepaalde bronnen uw boeken zou schrijven. Maar mensen toch, onderbreekt de schrijver en verheft zijn kraakstem. Godgeklaagd is het, eerst dat gerucht en dan die valse papieren die u in mijn loft vond, dat is allemaal larie en apekool. Dat heb ik toch al gezegd! Hoe komt het dan dat onlangs die genaamde Jules werd aangeduid als rechthebbende op alle inkomsten uit de vijftig boeken die u zogezegd schreef? Maar van zulke rechtszaak weet ik niets af, gilt Brusselmans. Commissaris, heeft u een sigaret? Ik moet er één opsteken tegen de zenuwen. Heeft u zelf geen pakje, meneer Brusselmans? Neen, geen centen meer commissaris. Allemaal de schuld van die uitgeverij, met hun geweldig plan. Ze gingen mij eens schatrijk maken met hun stunt. Tania zou een tijdje verdwijnen. Alles zou in de pers komen en ik zou wereldberoemd worden! Zie me hier nu staan. Inderdaad meneer Brusselmans, uw toekomst is tamelijk onzeker geworden. En dan die charlatan uit Sint Martens Latem, die Jules, die beweert dat hij de schrijver van mijn boeken is! Zoiets belachelijks durven beweren en dan nog gelijk krijgen in de rechtbank! Gewoonweg verschrikkelijk wat mij overkomt. Soms denk ik dat ik in een nachtmarrie terechtkwam. Tabak moet ik hebben, snel en veel of ik blijf erin. Nog een sigaret alstublieft. Maar u heeft er al één in uw bakkes, pardon mond, antwoordt Punaise die het op zijn zenuwen krijgt. Volbloed tracht de gemoederen te bedaren en zegt: maar Herman toch, ik neem aan dat u nerveus bent en de waarheid moeilijk kunt aanvaarden. Ik weet dat daar tijd voor nodig is en veel moed....
In de tuin van Eden, een onmetelijk duur domein, eigendom van ongure figuren is het weer feest. Deze keer kaviaar en rivierkreeften, recht uit de Nijl. En bijhorend champagnesauske, gekruid met heerlijke Egyptische specerijen. Onder de palmbomen zitten een stel gasten die ge als brave burger liever niet in het donker tegenkomt en een stel vrouwen waar de meeste mannen onder ons alleen kunnen van dromen. In één woord, ik wou dat ik erbij was. Ongelukkig genoeg moet ik hier hun verhaal doen. Dus daar zitten ze dan. Sommigen liggen in het koele gras of lang uitgerekt op luxueuze tuincanapés. Onder een knalblauwe hemel bedraagt de temperatuur plus minus 28 graden. Vanuit hun luie stoelen bewonderen ze op het Nassermeer enkele prachtige feloeken en hier en daar een reiger. Zeg Stan, waar is Erik Palmboy heen? Ach die is even naar België, naar zijn Lint, hij wil daar nog wat ophalen, van zijn persoonlijk spullen zegde hij, en ook bij Mondi Belcoat moest hij nog zijn. Ik heb hem wel gezegd dat hij tegen de lamp gaat lopen, opgepakt gaat worden en ons dan automatisch zal verraden. In tegenstelling tot wat de publieke opinie in het Belgische apenland gelooft wordt er bij ons in de gevangenissen nog serieus gefolterd, meestal om info los te peuteren uit halve en hele gangsters, zeker uit gangsters die publieke figuren zoals Herman en Tania Brusselmans lastig vallen. Een vettig gelach klinkt weer door het landgoed. Zei u lastig vallen? Toch iets erger dan dat, hé Stan, zegt een man die van plan is een duik te nemen in het olympisch openlucht- zwembad exclusief voor mannen. Gezien die gangsters in een Islamitisch land verblijven moesten ze van de Egyptische stedebouwkundige dienst twee aparte zwembaden installeren. In hun immense tuin die reikt tot aan het Nassermeer ligt dus een gigantisch openluchtzwembad voor mannen. Een apart plonsbadje voor de vrouwen mocht ook als het heel klein bleef en ondiep, ver weg stond van dat van de mannen, volledig overdekt was en zonder vensters of piepgaatjes. Heel kleinburgerlijk dus!
TaniaMania Deel2 Episode 25
't Is toch godgeklaagd met die Talibanachtige figuren die ook hier de plak zwaaien, niet? zegt een derde vent die verdacht veel op de chef van Punaise lijkt, degene die met die valies met 17 miljoen euro zogezegd met de gangsters in Egypte ging negociëren. We hebben die Brusselmans toch goed liggen hé Stan? De vier venten schateren het uit, deels omdat ze te veel Gin ophebben, deels omdat ze gangsters zijn en een heel lage EQ hebben. Ha, daar is ons Taniake roept degene die het grootste stuk in zijn kraag heeft. Stan komt tussenbeide en fluistert: jong toch, ze heet vanaf nu officieel Maria, zo staat het op haar paspoort, hoe dikwijls moet ik het nog zeggen? Sorry Stan. Dag Marieke, hoe gaat het, nog een katerke van gisterenavond? Wat hebt gij met Erik Palmboy uitgestoken zeg, samen zo verdwijnen en niet meer terugkomen? Heeft onze Erik misschien in stilte iets mogen uitsteken? Hahaha, algemeen dierlijk gelach. Maria kan er eigenlijk niet mee lachen en godallemachtig ze mist haar Herman en begint hem zelfs al te vergeven dat hij met die Patricia naakt en compromitterend in alle kranten stond! Vrouwen toch, ge kunt er kop noch staart aankrijgen. Maar ze zijn onmisbaar als ge als vent graag regelmatig uw kop en staart wil roeren! Deze taal is normaal niet mijn stijl maar als ik aan Tania denk zie ik ze zo voor mij en krijg ik een stijve, zegt de vierde man in de tuin van Eden. Wie die vierde eigenlijk is komen we nog te weten in de loop van het verhaal. Waar is Mieke Bos naartoe? Die is met Erik naar de luchthaven in Cairo gereden. Waarom niet in Luxor ingescheept? Te gevaarlijk voor natrekkers. Veiligheid eerst mannen, zegt Stan. Is er geen gevaar dat die Palmboy gaat praten eens in België aangekomen?
Ondertussen werd het maandag. Herman Brusselmans kreeg van de Gentse ocmw-voorzitter, een hevige fan van de schrijver, een kamerke toegewezen en wat zakgeld om het weekend door te komen. Herman's oude vriend professor Zwijgnicht kon dit echter niet verder aanzien, hoe de arme schrijver daar alleen zat op een stoffig zolderkamerke aan de Brusselsepoort. Hij nodigde Herman daarom uit om in zijn buitenverblijf te logeren. Je blijft hier tot ge een nieuw boek klaar hebt en daar wat centen mee verdient zei Zwijgnicht. Alsof Zwijgnicht niet eens weet dat Herman zijn boeken geschreven worden door een derde. En die derde schrijft van nu af aan nog enkel onder zijn eigen naam. Herman is dus danig in de aap gelogeerd. Je zou verwachten dat een professor zulk nieuws toch ergens opvangt, maar blijkbaar is hem dat ontgaan. Dus in dat buitenverblijf zit de schrijver in nesten. Een wat rare zin doch ik laat hem staan. Terwijl u dit leest wacht Brusselmans op de twee commissarissen die hem het één en ander willen vragen. Als Punaise en Volbloed aanbellen worden ze door de meid uitgenodigd om te wachten in het salon. Die inwonende meid is toch even schrikken voor de rechercheurs. Brusselmans is dan wel volledig failliet en zonder Tania, maar hij woont toch opnieuw chic voor een bekaaide vent. De meid, een jonge en knappe vrouw vinden ook onze topagenten, leidt hen naar de bar. Drinkt u eerst nog iets alvorens de heer Brusselmans te ontmoeten zegt ze met een pittig lachje. Hij zit momenteel in zijn jacuzzi, is aan 't relaxen na een zware nacht. Gaat u even zitten heren, ik verwittig de heer Brusselmans. Die meid doet mij aan iemand denken fluistert Volbloed in Punaise's oor. Ik dacht ook al dat ik die vrouw van ergens kende, Volbloed. We moeten natrekken wie zij is. Voorzichtigheid is geboden in dit onderzoek. Volledig akkoord collega. Als Herman, een uur later, het salon binnenstapt schrikken de twee flikken toch even.
TaniaMania Deel2 Episode 23
Herman Brusselmans is onherkenbaar. Hij heeft zijn haar weer kort geknipt maar het ligt er verwilderd bij. Alsof graancirkeltjes zijn hoofd versieren. Wat moet u nog weten vraagt hij met een triestige stem. Zijn stem is van nature sowieso triestig maar nu valt het extra op denkt Punaise. Volbloed heeft medelijden met de onfortuinlijke schrijver en zegt: neem uw tijd, we willen enkel tot oplossingen komen om uw ingewikkelde zaak tot een goed einde te schoppen. Tot een goed einde schoppen, is dat wel correcte taal vraagt de schrijver zich beroepsmatig af, ik moet dat eens aan Jules vragen, doch zwijgt verder over deze interessante bedenking. Commissaris, de lezers zullen dat graag horen, ze hebben recht op een ontknoping, laat Herman zich in een onbewaakt ogenblik ontvallen. De twee flikken kijken verbaasd. Hoe bedoelt u? Neem me niet kwalijk, niets belangrijk, laat maar heren, antwoordt de schrijver. Goed dan, meneer Brusselmans, uit onze rapporten blijkt dat u kort na de verdwijning van uw vrouw privédetectives inhuurde om haar op te sporen. Ja dat is zo en via het internet beloofde ik vijftigduizend euro voor degene die haar zou vinden! Die fameuze detectives, meneer Brusselmans, waar heeft u die gevonden en wat zijn hun namen? Och man, waar kwamen die detectieves vandaan? Die hebben zichzelf aangeboden, nu ik erover nadenk. Hun namen graag? Weet ik niet eigenlijk. Hun kantoor heette, dat herinner ik me nog, SenS oftewel S&S. Dat waren de eerste letters van hun voornamen vertelden ze me toen. Volbloed haalt een foto tevoorschijn. Deze man hier op de foto, kent u die? Heel even bekijkt de schrijver de foto. Ja, maar natuurlijk, zegt Herman, dat was één van hen, waar haalt u die foto vandaan? Die foto vonden we in de voering van de jas van onze overleden collega Speurneus, meneer Brusselmans. Samen met enkele A4-blaadjes waarin hij schrijft overtuigd te zijn dat de man op de foto medeplichtig is aan de schaking van uw vrouw.
Is het waar dat uw vrouw verdwenen is en echtscheiding vraagt valt Dimitry's zus met de deur in huis. Zeg mijn deur niet beschadigen hé, onderbreekt Herman en vervolgt: och het maakt niets uit, alles is toch al aangeslagen, die deur inclusief. Gaat u verder zegt de getergde schrijver. U heeft nog niet geantwoord op de eerste vraag. Juist ja, wat moet ik daarop zeggen. Die Wim De Schrijver, die in mijn eigen gastenboek lelijke dingen over mij schrijft, wat moet ik daarvan denken? Deels kloppen er wel wat zaken, deels wil ik er niet over praten, deels irriteert dat ventje mij, met zijn raar verhaal over mijn privéleven! Boos wordt ik ervan. Alles is trouwens bij mijn advokaat die de zaak gaat uitklaren, hoop ik. Bij uw advokaat Frank Mores? Ja, natuurlijk, wie dacht ge? Tweede vraag alstublieft. Is het waar dat u op de Kaaimaneilanden, de Paaseilanden en in Liechtenstein veel zwart geld hebt staan? Schrap die vraag uit dat interview manneke, of ik doe jullie een proces aan. Maar meneer Brusselmans, ik doe iets met de Humo en over u. Censuur mag toch niet! Ik heb goesting om iets met je zus te doen. Wat? vraagt Dimitry verbouwereerd. Wanneer mag ik die handtekening op haar blote buikje plaatsen antwoordt de schrijver. Laat dat buikje maar eens zien, meisje, daarvoor heb ik u binnengelaten! Kwestie van te weten hoeveel regels ik op die buik kan schrijven en hoelang dat gedichtje dan moet zijn. De verlegen zus ontbloot haar navel en omstreken, met blozende kaakjes weliswaar. Mooi buikje mompelt de schrijver en begint plots hevig te wenen. Waarom schreit u Hermanneke zegt de zus. Omdat je buikje als twee druppels water op het buikje van Tania lijkt en ik dat al drie maanden mis.
TaniaMania Deel2 Episode 21
Een stortvloed van zout water loopt over zijn hemd en vloerwaarts langs zijn knieen. Heeft u een emmer en een dweil vraagt Dimitry die gewwon is thuis de vloer te schrobben. Stotterend zakt Brusselmans in elkaar. Stel hem een volgende vraag fluistert Dimitry tegen zijn zus. Die is snel en bij de pinken. Hermanneke vraagt ze, hoe komt het dat ge nooit eens een thriller schrijft? Herman's ogen schieten vuur. Wat een venijnige vraag is me dat? Als ge al eens interviews over mij leest dan weet ge toch dat ik dat niet kan, ik ben een geweldig eenzijdig schrijver, het spijt me. Weer barst Herman in tranen uit en snikt erop los. Schrap die vraag uit uw interview of ik doe een ongeluk gilt Herman Brusselmans, zo hard dat ze het horen tot aan de overkant van de Leie. De schrijver is nu duidelijk over zijn toeren. Wat zo mooi begon voor de jonge Dimitry en zijn zus eindigt in een hel. Zijn interview ligt in het water, Herman kieperde zojuist Dimitry's notities in de Leie. Zijn zus krijgt geen handtekening op haar buik en Herman Brusselmans blijft verweesd achter in zijn lege loft. Al de meubelen heeft de deurwaarder deze morgen al laten ophalen, voor de openbare verkoop. Geïnteresseerden, zoals waarschijnlijk die gekke Patricia Temmerman kunnen het adres van de roepzaal opvragen bij de webmaster van deze Brusselmans.be-site.
Commissaris Volbloed en zijn collega Punaise leggen alle verslagen en rapporten van de laatste vijf maanden bij elkaar en zeggen: laten we er één gaan drinken, het werk loopt niet weg en die Brusselmans moet maar op de blaren zitten, het zijn zijn stommiteiten, niet de onze....laten we morgen samen met Jos verderspeuren naar oplossingen in dit onderzoek. Niet morgen, Volbloed, morgen is het zaterdag. Oké dan Punaise, maandag gaan we er verder mee....
Herman Brusselmans ligt thuis in zijn zetel en kijkt naar National Geografic. Half versuft heeft hij al drie keer een brief gelezen van een advokaat die in naam van Tania De Metsenaere de echtscheiding aanvraagt wegens ernstig en publiekelijk vreemdgaan van zijnentwege. De jurist doelt daarbij op de foto's die in alle kranten verschenen zijn, namelijk een naakte Herman in hevige omhelzing met een vreemde vrouw, eveneens naakt, die naar de naam Patricia Temmerman luistert. Herman Brusselmans kan zich daarvan nog amper iets herinneren, vaag en troebel is zijn geheugen. Hij begrijpt niet wat hem overkomt. Dan gaat de bel. Aan de deur staan twee mannen en een politieagent. Als hij ze binnenlaat hoort hij één van de mannen zeggen: ik ben van het deurwaarderskantoor Snoeck, Snoeck en Snoeck. Een flauw grapje zeker durft de fel geplaagde schrijver antwoorden. Neen, toch niet meneer Brusselmans. Hier is het exploot, wij komen hierbij beslag leggen op uw loft, uw inboedel en uw Buell. Mijn Buell zegt Herman, maar die is volledig stuk, het wrak staat in mijn garage, neem het mee dan ben ik er vanaf! Maar waarom mijn loft? Wegens schulden aan de staat, meneer Brusselmans, als deelvergoeding voor de tien miljoen euro door de nationale bank voorgeschoten als losgeld voor uw geschaakte vrouw. Maar mijn vrouw werd gezien in Lanaken, is meegereden met een Jeep en vraagt nu de echtscheiding aan, stottert Herman. Onze innige deelneming meneer Brusselmans. Hier is nog een tweede exploot van de rechtbank. Wat nu weer? Al de inkomsten van uw boeken gaan vanaf nu naar een zekere Jules Naemelucs die beweert uw boeken te schrijven en de rechtbank geeft hem gelijk. Maar mensen, dan sta ik op straat en zonder inkomen, waar moet ik van leven stottert een gebroken langharige man. Deze meneer hier kan u verder helpen, zegt de agent, hij is van het ocmw en zal u een slaapplaats aanwijzen voor deze en volgende nachten, beste heer. Mag ik dan nu de sleutels van uw woning? Alles wordt zwart voor de ogen van de schrijver....
TaniaMania Deel2 Episode 19
Dag meneer Brusselmans, ik ben Dimitry, ik heb u al een paar keer aangeschreven in uw gastenboek, maar zonder resultaat. Vandaar dat ik de vrijheid neem om bij u aan te bellen. Ja en? hoort Dimitry een norse stem antwoorden. Mij niet lastig vallen bazeke is de enige vrijheid die ge hier moogt nemen krijgt Dimitry als antwoord. Met een klein hartje durft hij nog net zeggen: Meneer Brusselmans, ik heb mijn zus meegebracht, die had graag van u een handtekening gekregen op haar buik, met onuitwisbare inkt. Ik heb zo geen inkt vent antwoordt de schrijver bijzonder nors. Ik heb die zelf bij, meneer Brusselmans. Ga dan opzij staan en niet vlak voor die lens, dat ik uw zus kan bewonderen roept Brusselmans een tikkeltje uitzinnig. De man heeft de laatste tijd erg veel tegenslag zoals u al las, vandaar zijn norsheid. Oei is hier echt een camera denkt Dimitry en vat terug moed. Aha, aha humhum hoort hij Brusselmans door zijn parlefoon zeggen. Niet slecht, hum hum, kom binnen. Een zacht gezoem en klik. Welkom jongedame zegt een nu abnormaal opgewekte schrijver. En ik? vraagt de onthutste Dimitry. Gij blijft even achter, ik wil eerst uw zus alleen bekijken, ik bedoel spreken. Maar dat pakt niet bij de broer en zijn zus. Ah neen, zonder mijn broer durf ik bij u niet binnenkomen. Ons ma heeft ons gewaarschuwd dat u nogal erg uit bent op tieten enzo. Ze heeft u vroeger nog gekend in uw jonge jaren, jullie hebben nog geflikflooid vertelde ons moeder. Kom dan allebei maar binnen, lastigaards. Eens boven krijgt Dimitry ocharme tien minuten de tijd om zijn vragen te stellen. Ik heb liever dat uw zus mij bevraagt komt Herman tussenbeide. Ok dan meneer Brusselmans, zegt de zus. Zeg maar Hermanneke antwoordt de schrijver. Een lichtelijk geil lachje verschijnt op zijn tronie.
Hoe geraakte Sofie in dit complot en zover? Wel, eerst werd ze binnengehaald bij Multi via Ann De Kaarsmaekers. Die Ann maakte al jaren Jan's garderobe. Sofie was bevriend geraakt met Ann. Netwerken zijn belangrijk. Toen ze als privésecretaresse in dienst genomen werd was het niet moeilijk om die Jan stilaan zijn hoofd op hol te laten slaan. Sofie is daar een kei in. Pienter zeg! Maar Stan, waarom die aanslag op Donderwiet, vraagt Erik Palmboy. Dat is niet ons werk Erik antwoordt Stan gepikeerd. Ik denk dat Multi daar voor iets tussenzit. En die bedreigingen die Punaise kreeg, van waar kwamen die? Ook niet van mij! Ik las op internet dat Speurneus dood teruggevonden is in Sint Martens Latem, op één van je motoryachten daar. Dit was nodig Erik, ik voelde aan dat de man ons op de hielen zat, vandaar. Kunnen ze je niet traceren via die boot? Die yachten staan allen ingeschreven op een fake firmanaam in Panama. Je moet je wereld wat kennen jongen! En vooral je vijanden en zorgvuldig de overheid in 't oog houden. Drink er nog één, Erik. Graag nog zo'n cocktail dan. Bef, twee dubbele porties. Oké chef. Gezondheid Erik. Van hetzelfde Stan. Jij moet nog één keer terug naar België om enkele persoonlijke dingen te regelen heb ik begrepen? Klopt zegt Erik. Ik hoop enkel dat ik niet té verdacht overkom en men mij tijdens mijn flitsbezoek niet lastig valt. Pas toch maar op Erik, ik hoorde dat sinds kort een tweede commissaris op de zaak zit. Eén met veel ervaring en een zeer goede naam. Ik zou toch maar voor een heel korte tijd gaan en dan snel de plaat poetsen. Een beetje zorgelijk kijkt Erik Palmboy voor zich uit. Zou ik nog wel terug gaan denkt hij. Erik ontwaakt uit zijn gepeins als Stan vraagt: Uw www.brusselmans.be site moet ge wel van hieruit blijven in orde houden hoor! Men mag bij de recherche geen argwaan krijgen. Natuurlijk denkt Erik, dat weten mijn voeten ook, en dat zijn geen advokaten.... Erik R. lijkt in dit verhaal zeer verdacht, maar is hij dat ook?
TaniaMania Deel2 Episode 17
Stan, is er geen gevaar dat één van uw medestanders ons verraadt? Kan altijd Erik, maar ik draag er zorg voor dat zij die meedoen altijd al verbrand zijn alvorens ik ze opneem in mijn team. Ik laat ze zichzelf bevuilen, pas dan mogen ze meewerken aan een project. Hoe doe je dat Stan? Wel neem nu Sofie, die heeft zich openbaar moeten tonen. Ze heeft een privédetective moeten inhuren om Herman Brusselmans gedurende lange tijd te schaduwen. Ze is dus bij de politie automatisch verdacht en zal niets verklikken. Zo doe ik dat met al mijn medewerkers. Ook met mij? vraagt een ongeruste Erik. Heb je mij ook laten verbranden, zonder dat ik het besefte? Ja Erik. Een geil en akelig lachje klinkt doorheen de tuin van Eden aan het Nassermeer. Hoe dan? Zeg ik niet Erik. Als je hetzelf niet weet deert het je ook niet! Erik Palmboy peinst na over de dingen die Stan zegde. Waar en wannneer deed ik iets dat mij zou verbrand hebben? Na een lange poos hersenpijniging geeft hij het op. Hij bekijkt Stan plots héél anders. Toch een echte gemene gangster denkt hij en rilt, niet van de kou, het is daar immers 28° Celsius. Hij voelt zichzelf bedreigd als hij merkt hoe Stan hem vanonder zijn zware wenkbrauwen bespeurt. Twee gitzwarte ogen staren hem aan. Dan volgt een honend gelach. Erik jongen toch, je bent nog groen achter je oren man. Dat zal binnenkort wel veranderen als we een nieuw project openen. Wat? Ja, een nieuwe geldopbrengende zaak man! Stilstaan is achteruit gaan in onze stiel! Wie kidnappen we dan? Ik denk aan Verhulst! Die Dimitri? Neen te jong en te weinig kapitaal. Die van studio 100? Gert? Jawel, die stikt ook in de poen. We beginnen met die twee wijven van K3 te schaken. Vooral die roodharige is geld waard denk ik . Nu we het er toch over hebben. Erik, kan jij een website opstarten over die twee K3 wijven met alles erop en eraan? Erik R. voelt zich plots niet al te goed, een lichte misselijkheid overvalt hem. Moet ik die gevaarlijke Stan tegenspreken of meeheulen om mijn eigen hachje te redden denkt hij...
Toch schoon creaturen, die twee wijven, vindt ge niet zegt de ene man. Ja jong, met geld kunt ge alles krijgen hé, antwoordt de andere. Neem nu die arme Herman Brusselmans. Die zit vanaf nu zonder centen! Beiden schateren het uit. En zonder Tania! Weer gelach. Die Brusselmans was zo zeker van zijn Tania! Hahaha. Hij ging zelfs een stille weddenschap met mij aan. Voor de lol zei hij! Mijn Tania die pakt ge nooit van mij af Erik, heeft hij zo dikwijls gezegd. Ik heb dat in mijn oren geknoopt. Toen het moment rijp was, en met wat ik wist, heb ik toegeslagen, met succes. Weer geproest. Ge hebt mij wel nodig gehad om dit tot een goed einde te brengen niet Erik? Akkoord Stan, maar ik deed het toch! Juist jongen, we genieten er nu beiden van. Meer moet dat niet zijn nietwaar? Zeg Stan, wanneer komt Mieke Bos aan? Ik heb haar gevraagd om morgen in Caïro te arriveren. Stef gaat ze ophalen. Ook een knap wijveke hoor! Man toch, het begint hier op een paradijs te gelijken. Zijn Brusselmans z'n extra twee miljoen euro al aangekomen? Vanuit de Paaseilanden? Ja. Die heb ik nu geplaatst op de Fuji-eilanden! De Lippens-clan heeft daar ook enkele rekeningen, van Fortis enzo... Weer glimlachende gezichten. Heel veilig zei Maurice mij onlangs, veiliger dan die Fortis aandelen, en hij begon waarlijk te schateren. Ha, daar zijn die prachtvrouwen al terug zegt Erik. Toch geweldig zo naakt zwemmen hé. Zwijg stillekes man, ik krijg altijd een serieuze erectie als ik die twee zie voorbijparaderen. Hebt ge Tania al eens een beurt mogen geven vraagt de eigenaar die wat verderop in een jacucci zit. Zijt ge zot antwoordt Erik. Als die Brusselmans dat te weten komt laat hij me castreren. Maar jongen toch zo een schijthuis dat ge zijt, die Herman heeft afgedaan, geruïneerd dat hij is. Tenzij die nog veel geld overheeft, ergens anders, in één of ander belastingparadijs dat zelfs de Lippens-familie niet eens kent. Kan niet, zegt de gebruinde eigenaar die toch erg op de chef van Punaise lijkt, ik ken alle centenparadijzen op aarde! Zoveel te beter antwoordt Erik onder de palmbomen. Vanaf nu een echte palmboy!
TaniaMania Deel2 Episode 15
Weet ge wie er nog komt? Die Heleen van Royen van die uitgeverij, die gaat vanaf nu al de boeken van Jules uitgeven. Ook een schoon wijf trouwens, goed gefrabriceerd! Wat? Gaat Jules niet meer schrijven voor Herman? Neen, gedaan zegt hij. Vanaf nu alleen nog voor zichzelve, onder zijn eigen naam zegde hij aan Heleen. Maar van wat moet die Herman dan de rest van zijn geruïneerd leven eten, als hij geen boeken meer kan uitgeven? Hij moet zelf maar eens proberen een roman te schrijven hé. Een thriller bijvoorbeeld. In de tuin van Eden, in Egypte aan het Nassermeer onder een hemelsblauwe hemel proesten twee mannen het uit en krijgen krampen van het lachen. De twee naderende heerlijke deernen, tot onze spijt deze keer aangekleed, zij het karig, vragen waarom de heren zoveel pret hebben. Er staat wel een politiewagen aan de voordeur zegt Sofie en kijkt een beetje angstig. Geen nood mooie rooie meid zegt de eigenaar, ik heb die gasten in mijn zak, allemaal omgekocht. Lef, kunt gij eens aan Bef vragen wat die flikken daar staan te doen roept hij naar een knecht die wat verderop in de tuin aan het werk is. Oké Master. Rare namen hebben die lui hier werpt Erik op. Ik kan die lange Egyptische namen niet onthouden, vandaar mijn simpele aanroeplettergrepen. Alle namen laat ik op EF eindigen, dat kan ik gemakkelijk onthouden. E van Egypte en F van fuck, niet moeilijk dus. Heeft Sofie haar scheiding al aangevraagd? Jazeker, we doen dit wel langs omwegen om niet getraceerd te worden. Die gekke Jan Multi heeft huwelijkspapieren getekend waarbij hij negentig procent van zijn fortuin aan Sofie laat bij een scheiding! Alleen maar om die jonge deerne van een gewiekste Sofie eens in de poes te mogen naaien. Gek zijn de venten met geld! Ons systeem werkte. Iemand moet toch ons gelag hier betalen niet? zegt de man terwijl hij met gesterkte arm driehonderdzestig graden draait en sarcastisch bizar kijkt. Weer vrolijk gegiechel in de tuin van Eden... Er leven doortrapte slechteriken op deze wereld! Erg toch.
Erg cynisch niet? Uit zijn binnenzak haalt Volbloed de foto's die privédetective Erwin maakte. Vergrotingen van Herman samen met een onbekende vrouw. Hij toont ze aan de twee aanwezigen. Kennen jullie die dame? Beide mannen werpen heel even een blik en zeggen dan in koor: Dat is Sofie. Uw nieuwbakken jonge vrouw, meneer Multi? Inderdaad commissaris. Waar is ze nu? Naar haar moeder. Maar ze wordt bedreigd!? Ik stuurde begeleiding mee, commissaris. Ik heb nogal wat bodyguards. Kan u die wel vertrouwen? Het zijn mannen die al vele jaren voor mij werken, echte vertrouwelingen, dat kan geen probleem zijn, meneer Volbloed. Er zitten toch een paar nieuwe tussen onderbreekt Brusselmans. Ja, Herman maar die zijn ondergeschikt aan mijn vertrouwelingen replikeert Jan. Volbloed is er toch niet te gerust in. Waarom vraagt u geen lokale politiebescherming? Dat gaat hier zomaar niet commissaris. Ik wil niet alles blootleggen en ik duld geen pottenkijkers. Vandaar.
Na een koffie of twee wil een terug helderdenkende Punaise weten hoe hij ontvoerd werd. Toch erg grove middelen om een politie-ambtenaar zomaar half te verdoven en te kidnappen zegt Punaise. Mijn excuses voor het drankje met verdovingsmiddel. Het werd door de vrouwelijke politieagent in uw jas gestopt, commissaris, in Sint Martens Latem. Vrouwelijke agent? Jawel antwoordt Dorus. Juist, nu herinner ik me haar. Was dat dan iemand van u? Inderdaad meneer, een oude truuk die ik in mijn loopbaan regelmatig gebruikte tijdens mijn georganiseerde evenementen. Die nepagent werd dan zogezegd door een andere eenheid gestuurd, opgeroepen door de hoofdcommissaris. Lokale politiemensen lopen daar altijd in. Het politiesysteem zit vol gaten. Daarvan maakte ik dankbaar gebruik, om ludieke dingen te verzinnen voor mijn rijke klanten. Een mooie tijd was het. Maar voorbij, definitief. Dorus wenkt zijn verpleegster.
TaniaMania Deel2 Episode 13
'Dag commissaris' zijn de laatste woorden die Punaise van Dorus hoort. Hij blijft verweesd achter. Een beetje verdrietig. Dat iemand met zulke uitstraling, die zulke gedurfde business opzette, een echte bon vivant, een casanova, zo moet eindigen spookt in zijn hoofd. Morgen verwittig ik de Nederlandse collega's, om Dorus Donderwiet officieel op te pakken voor allerlei kleine misdrijven. Ik gun hem de vierentwintig uren denkt Punaise die tranen in zijn ogen voelt. Als hij het pand verlaat belt hij zijn collega Volbloed. Punaise man ik schrok mij dood. Ze zijn al een onderzoek gestart naar uw plotse verdwijning. Waar ben je nu? In Leiden. Jij ook in Leiden? Ja, ik ben bij Jan Multi. Kan je naar hier komen? Er zijn belangrijke dingen te bespreken. Weet je waar het is? Zeker, ik was voordien al eens bij Multi. Goed dan. Een half uur om er te geraken schat ik, als het verkeer meezit.
In Egypte aan het Nassermeer, in de tuin van Eden, zo noemt de eigenaar hem en zo ziet hij eruit, zitten een paar figuren bij elkaar. Aan een grote tafel in notelaar. Met dranken, fruit en dure zeevruchten, wat dacht u? Drie mannen en drie vrouwen. Twee ervan lezen een boek. Als u goed kijkt is er een Brusselmans-roman bij. Een paar andere keuvelen wat. Sofie, zijt ge het al gewoon in uw nieuw verblijf zegt een gebruinde man die verdacht veel op de verdwenen chef van Punaise lijkt. Dat lukt wel antwoordt de dame en slurpt aan haar gin-tonic. Tania is me komen afhalen in Luxor. We zijn daar een dagje gebleven om het stadsmuseum te bezoeken en de tempels. Mooi is het hier. En schoon weer zeg. Hemelsblauw is het bijna altijd, zegt een derde man die eigenaar van het pand is en even opkijkt vanuit zijn luie ligstoel. Ik waag nog een zwemmetje zegt Tania tegen Sofie en beide heerlijke vrouwen duiken het koele water in. Vijftig meter lang is het zwembad hier meisje! Vier toertjes zwemmen, voor het eerst?
'Wat doe ik hier?' herhaalt Punaise, nu iets levendiger. 'Commissaris, ik ben geruïneerd! Mijn bedrijf is failliet.' 'De economische crisis zeker?' vraagt een versufte commissaris. 'Neen, men heeft mijn volledig clienteel, al mijn middelen en apparatuur tijdens mijn hospitalisatie gestolen, als dieven in de nacht gingen ze te werk. Ikzelf ben een wrak geworden door die aanslag. Ik ga u iets vertellen dat de zaak kan ophelderen denk ik.' 'Laat maar horen dan!' antwoordt Punaise. En Dorus Donderwiet vertelt dingen waarvan Punaise schrikt, ook zaken die hij vermoedde. Een uur later zijn de twee mannen uitgepraat. Dorus Donderwiet zegt dat het voor hem een opluchting is, een verademing. 'U bent wel strafbaar, weet u dat, Dorus?' 'Ja commissaris, maar laat mij de tijd om mezelf om te brengen, mijn lichaam is totaal kapot, mijn geest heeft geen zin meer om hiermee door te gaan. U weet nu alles wat ik weet. Gun mij vierentwintig uren commissaris, dan mag u mij laten arresteren.' Een wrange lach ontsnapt uit de misvormde mond van een verloren man. 'Waarom heeft u mij dit alles niet vroeger verteld Dorus? Toen u in Gent ondervraagd werd?' 'Toen had ik nog hoop dat ik zou herstellen en terug zou worden zoals vroeger, nu weet ik dat het een verloren zaak is, commissaris.' Plots komt bij Punaise de herinnering terug. Wrangheid overvalt hem. Het zicht op een gebroken mens belet Punaise om woest te worden op de man die er met zijn vrouw vandoor ging. 'U heeft dus een korte verhouding met mijn vrouw gehad niet?' Dorus knikt maar grijnst van de pijn bij die beweging. 'Weet u waar ze nu is?' 'Na de huiszoeking in mijn woning is ze vertrokken, commissaris. Ik heb nadien nog één keer een telefoontje gehad. Ze zegde dat ze naar Noord Afrika vertrok om een nieuw leven te beginnen. Meer weet ik niet. Evelyne was een warme vrouw maar zeer labiel, spijtig voor haar en voor u, commissaris.'
TaniaMania Deel2 Episode 11
De lakei volgend denkt Volbloed: waar haalt zo een excentrieke miljonair al dat geld? Door de gangen lopend bewondert de commissaris allerlei bekende schilderijen. De Schreeuw van Munch, Ceci n'est pas une pipe van Magritte, De Nachtwacht van Rembrandt, Monets, Manets, Dali's en Piccaso's. Niet te geloven! Dan opent de lakei twee enorme poortdeuren. In de ontvangstzaal zit Jan Multi in één van de vele roodlederen zetels. Een salon met klasse denkt de commissaris. In een andere zetel zit een langharige vrouw, de rug naar hem gekeerd. Volbloed stapt over een resem Persische tapijten, tot bij Jan Multi. De miljonair richt zich op en schudt de hand. Mag ik u voorstellen zegt Jan. Dan merkt Volbloed dat de langharige vrouw een man is. Meneer Brusselmans, wat doet u hier? Reeds ontslagen uit de kliniek? zegt Volbloed. Gaat u zitten commissaris zegt Multi. Blij dat u zo snel kon komen. Herman Brusselmans zegt niets en staart richting Volbloed. U bent die Punaise toch niet? Neen is het antwoord, mijn collega is geki..ik bedoel...heeft belet, vandaar mijn bezoek. Volbloed richt zich nu tot Jan. Meneer Multi ik hoop dat uw vraag om snel te komen ernstig is. Ik ben echt in gevaar meneer Volbloed. Ook Herman is in gevaar vandaar dat ik hem liet ophalen; hij logeert nu bij mij. Wat maakt u dan bang meneer Multi? Dreigbrieven, commissaris. Ik heb er hier enkele. Leest u maar. Bijzonder angstaanjagend. Volbloed fronst, neemt een brief en leest halfluidop. 'Aan Multi, het is u aangeraden niet verder met de recherche samen te werken. U heeft reeds te veel van uw eigen plan prijsgegeven. Hierdoor worden wij in het nauw gedreven en dit laten we niet ongestraft. Uw kersverse bruid is geen seconde meer veilig, onthou dit goed. Tevens zal uw protegé Herman Brusselmans opnieuw erge dingen overkomen mocht u verder samenwerken met de pers of politie. Zeg die veel- en vuilschrijver maar dat zijn Tania definitief wegblijft en hij beter eens een echte thriller zou schrijven. Het probleem is dat hij dat niet kan hé? HAHAHAHAHAHA!' Volbloed staart naar het handgeschreven document en zucht.
Zou ik verhuizen naar Nederland denkt Volbloed? Daar is tenminste veel water en allerlei navenante watersporten. Wellicht zit die Punaise daar nu? Die is waarschijnlijk meegereden met de eerste de beste Nederlander. Om hier weg te zijn uit dit verdeelde, overwerkte en failliete klotenland. Dan belt hij zijn vaste medewerker Jos. 'Jos jongen, had commissaris Punaise een afspraak in Nederland deze morgen?' 'Niet dat ik weet, commissaris.' 'Of ergens anders?' 'Neen.' 'Punaise is daarstraks plots weggereden met één of andere Hollander!' 'Dat is verdacht commissaris. Vooral omdat Jan Multi, u weet wel, ons hoofdkwartier belde om te vragen of Punaise snel naar Leiden kon komen.' 'Ik ga daar nu naartoe Jos, ik vertrek zo dadelijk.' 'Oké Commissaris.' 'Is er nog enig nieuws over die Temmerman?' 'Die Patricia?' 'Ja die.' 'Neen commissaris, niets meer van gehoord of gezien.' 'Ik denk dat die vermoord is Jos, ik heb zo een vermoeden door wie.' 'Wie denkt u dan?' 'Herinnert u zich nog die Steven die boven dat café gevonden werd na een razzia.' 'Waar Brusselmans gevangen zat?' 'Juist. Die beweerde toen dat hij Temmerman niet kende en Brusselmans nooit gezien had! Kunnen jullie die opsporen en aanhouden? Ik wil hem aan de tand voelen.' 'Oké chef, we traceren hem.' 'Nog iets. Kan je met onze Nederlandse collega's uitzoeken waar Natacha Nankman woont?' 'Wie zegt u?' 'Natacha Nankman! Zij was begin 2000 een grote fan van Brusselmans, had haar eigen Brusselmanssite, jaren terug, en ontmoette Herman Brusselmans persoonlijk in een show in augustus 2003, naar aanleiding van de droogte.' 'Was er toen een droogte in Nederland?' 'Neen Jos, het boek bedoel ik, De Droogte. Ik vraag me af of die dame niet die Sofie is die aan Erwin opdracht gaf Herman te schaduwen?' 'Commissaris Volbloed, hoe weet u dat allemaal en hoe legt u die verbanden?'
TaniaMania Deel2 Episode 9
Aan de noordrand van Leiden ligt het domein van Jan Multi. Een immens park met gerestaureerde Wagon Lits Cook wagons uit de tijd van de stoomtrein. Sommige treinstellen rijden nog in eigen spoorbedding doorheen Multi's landerijen, tot vreugde van de excentrieke schatrijke man. Als commissaris Volbloed aan de grote inrijpoort arriveert is het halfdrie in de namiddag. In zijn aktentas zijn documenten opgeborgen die hij de miljonair wil voorleggen en uitleg bij vragen. In zijn binnenzak zitten een aantal foto's die privédetective Erwin ooit nam, in opdracht van een zekere Sofie. Volbloed hoopt op een doorbraak. Een ganse week lang heeft hij het dossier Brusselmans-De Metsenaere uitgepluisd en hij is er van overtuigd dat hij de ware kidnappers op het spoor is. Als hij met zijn oude Volvo voorbij de open poort rijdt valt hem de grote houten ark boven de ingang op. De ganse boog staat vol met hiërogliefen denkt hij. Heeft die Jan iets met Egypte? Daar is toch die politiechef van Punaise spoorloos verdwenen! Ach, toevalligheden in ons speurwerk komen wel meer voor overpeinst hij. Aan de inkom van het kasteel staat een lakei hem op te wachten. Als Volbloed stopt wordt zijn deur elegant opengezwaaid. Welkom meneer Volbloed hoort hij de man in uniform zeggen. Volgt u mij alstublieft. Ik breng u naar meneer Multi.
Wat verderop in Leiden, in een villawijk zit een verdwaasde commissaris Punaise op een afgebladderde stoel te zwijmelen. Waar ben ik fluistert hij. De man aan de andere kant van de tafel kijkt hem ernstig aan. Geef hem nog wat koffie zegt ie tegen de bodyguard die naast hem postvat. Punaise herkent de man aan de overzijde. Maar u bent één van de verdachten articuleert de commissaris alsof hij tracht helder te denken en zijn eigen mond op gang wil duwen. Wat doe ik hier? Punaise herinnert zich weinig van wat er gebeurde in Sint Martens Latem. Rechtover hem zit Dorus Donderwiet, nog steeds verpakt in allerlei verbandmiddel. Aan hoofd, schouders, armen en benen.
Rudy van het gastenboek www.brusselmans.be zwaar in de problemen.....
Ziezo, hiermee is de overdracht van deze nacht gebeurd Suzanne. Ik ga naar huis, slapen. Oké Mieke. Vannacht was het zwaar hoor! Er werd er één binnengebracht, compleet in stukken, uitgedroogd als wat, en baldadig dat hij deed. Stinken naar de whisky. Bah. De spoeddienst is hem om drie uur gaan ophalen, ergens in een gracht. Gelukkig had een voorbijrijdende auto hem zien tuimelen met zijn fiets, anders was hij verzopen. Die automobilist had hem eerst tegen een schutsel zien rijden, dan tegen een boom knallen, dan vijf keer over kop gegaan en uiteindelijk verdween hij in een beek. Die chauffeur is dan uitgestapt en zag hem bijna verzuipen in die gracht. Hoe weet ge dat? Van de spoedchirurg. Die heeft hem eerst hier en daar terug aan mekaar genaaid en dan hier aan de monitor gehangen, met hartbewaking en vijf vloeistofsondes, kunt ge geloven. Die vent is heel de nacht blijven roepen. Het klonk doorheen het ganse ziekenhuis. Eén of andere vrouwennaam brulde hij constant. We hebben hem dan uiteindelijk een spuit gegeven met massa's verdoving. De andere patienten waren blij dat het stil werd. De dokters hebben hem ook vastgebonden in zijn bed want hij viel de verpleegters van de wachtdienst aan. Een verschrikking was het! De politie is erbij geweest. Met hun matrakken hebben ze hem kalm gekregen. Hoe heet hij en van waar komt die vent? Is zijn familie al op de hoogte? Waar hij woont weet ik niet maar hij heet Rudy is mij gezegd. Hij riep continu: Rudy wil Patricia opeten, met huid en haar en ik begin met haar sikje. Kunt ge dat geloven? Volgens mij volledig doorgeslagen wegens liefdesverdriet of zo? Zou kunnen. Allé, ik ga slapen collega. Nog een goeie raad: als ge hem moet verzorgen, zijn pamper bijvoorbeeld, vraag dan een bewaker mee want hij kan zijn handen niet thuishouden en bijt in alles wat hij tegenkomt. Eender een seksmaniak dan? Zou kunnen. Pas in elk geval op, want de verpleegters van deze nacht staan vol zuigplekken, tot op hun borsten toe! Dus Rudy heet hij? Ja, daag nu, ik ga slapen....
Oei, ik ben pas wakker geworden. Ik had vijf slaappillen gepakt want ik voelde me heel slecht. Hoelang heb ik geslapen? Zo een twintig uur denk ik. Waar sta ik nu? Ik heb vanalles gedroomd. Dat ik die Patricia haar adres gekregen had van die Vera! Dat ik naar dat huis gelopen was. Dat ik binnengedrongen ben in een lege woonst. Dat er veel foto's van een jongen met de naam Kenneth tegen de muur hingen. Dat ik in de slaapkamer mij onder een bed wegstak en ik wachtte en wachtte... Toen hoorde ik lawaai. De deur ging open en ik zag twee vrouwenbenen. Toen die dichter kwamen greep ik ernaar. De vrouw viel en ik trok haar onder het bed. Ze gilde en ik drukte mijn hand op haar mond. Toen werd het stil. Ik nam haar in mijn armen en kneep hard. Dingen brokkelden af en kraakten. Ik keek op en zag een levensgrote vrouw die mij vriendelijk toelachtte, op piepschuim gekleefd. Nu zag ik het. Het was Patricia Temmerman van dat vervloekte gastenboek www.brusselmans.be! Als ik over die droom nadenk vrees ik voor mezelf. Wordt ik gek? Ik, die altijd als normale jongen door het leven stapte.
Vera, waar is die kliniek waar jij werkt; ik wil dat ze mij daar opsluiten voor het te laat is! En wanneer krijg ik nu dat adres van die lekkere Patricia? Ik wil haar gaan bezoeken en haar heerlijk verrassen! GGGGGEEF MIJ HET ADRES VAN DAT SEXY WIJF! NUUUUUU! Rudy.
'Weet u wie belde?' 'Het was een buitenlandse verbinding, commissaris.' 'Blijven zoeken, inspecteur.' 'Zeker commissaris.' 'Wat kan het motief geweest zijn?' 'Dit is de rijkste gemeente van het land, commissaris, hier wonen schatrijke mensen, van alle slag. Kan het met geld te maken hebben? Een afrekening?' 'Laten we niet speculeren inspecteur en het onderzoek verder zetten.' Als volbloed de boot verlaat en op vaste grond terugkeert, schrikt hij. Waar is Punaise? Verbaasd kijkt hij op. 'Waar is de commissaris,' roept hij naar een agent die wat verderop de wacht houdt. 'Meegegaan met een man, richting de straat..., naar ginder... wat verderop commissaris.' Volbloed loopt door de enorme tuin, langs het immense witte huis en belandt op straat. Als hij het voetpad opstapt ziet hij geen Punaise. In de verte merkt hij een Jeep die wegraast, met verbeten snelheid.... Te ver om de nummerplaat te lezen denkt Volbloed. Het was wel een kenteken uit Nederland, aan de kleur te zien. Volbloed staat paf. Nu wordt het heel ernstig. Hierover moet ik het ministerie bellen. Een ongewone gevaarlijke situatie die we niet meer onder controle hebben denkt Commissaris Volbloed. Met een dodelijke ernst tikt hij het nummer in. Hoe hij dat telefoonnummer zomaar uit zijn mouw schudt is ook voor ons een raadsel. 'Meneer Van Pomruy graag, het is dringend,' zegt hij tegen één of andere canapé-secretaresse die heel sexy 'allo' zei. Terwijl hij geduldig wacht krijgt hij via zijn tweede gsm een telefoontje van Jan Multi. 'Hallo,' zegt Volbloed. 'Met commissaris Punaise?' 'Neen, met zijn collega Volbloed.' 'Commissaris, kan u naar Leiden komen alstublieft, ik moet u dringend spreken in verband met Brusselmans. Ik wordt langs de telefoon afgeluisterd, ik weet het zeker, en ik voel mij bedreigd!' 'Goed dan,' zegt Volbloed, 'ik kan er kort na de middag al zijn.' 'Met dank commissaris.' Klik.
TaniaMania Deel2 Episode 7
'Hallo commissaris, de premier hier. Ik hoop dat het dringend is want ik zit in een vergadering over hoe we het aangeslagen geld van Brusselmans gaan verdelen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Weer een moeilijke communautaire discussie avant la lettre. Waarom ik eigenlijk premier ben geworden van zo een apenland, ik begrijp het achteraf ook niet. Maar dit terzijde. Wat is uw probleem?' 'Tegenwoordig worden onze politiemensen geschaakt, meneer de premier. Zopas nog mijn collega Punaise.' antwoordt Volbloed. 'Weer die Duimspijker? Met die vent hebben we altijd last. Na vier maanden staat hij geen stap verder in die kidnappingszaak van Tania De Metsenaere, dus geen erg dat we die even kwijt zijn, commissaris Volbloed. U lost dat zaakje voor mij wel op hé; liefst één week vóór de verkiezeingen met de ontknoping afkomen alstublieft. Goed voor mijn kiesuitslag; ik bedoel niet mijn tanden met hun schimmelziekte maar de verkiezingen, begrijpt u? Nu moet ik gaan, het is lunchpauze met alle delegaties, van de vier landsdelen en de klassieke oesters blijven nooit lang fris en zijn ook snel op, met die gulzigaards. Dag commissaris, tot later dan.' Klik. Commissaris Volbloed blijft alleen achter, met veel frustraties en ongemak. Wat een boeltje is dat daar in die Wetstraat denkt hij, volgende keer stem ik op die Jean-Marie. Tenminste één die vooruit gaat. Of het de goeie richting is weet ik niet, maar toch. Misschien die Bart De Wever dan maar? Of die Annemans? Of liever extreem links, bijvoorbeeld Amada. Bestaan die eigenlijk nog? U merkt het, beste lezer, de commissaris is geen dommerik, hij kent wat van het Belgische politieke landschap. Spijtig is dat landschap zo lelijk dat zelfs intelligente mensen geen bomen meer zien, laat staan een gans bos. Naakte droge uitgemergelde onvruchtbare politieke gronden is alles wat België nog aan landschap heeft.
Wat beleefde ik een verschrikkelijke avond, gisteren. Ik zat in mijn keukentje aan mijn tafeltje te wachten op mijn avondeten. Ik had dat besteld by een traiteur. Kreeftensoep en lamsgebraad voor één persoon. Al wachtend keek ik constant op mijn scherm; of er toch niet één wensen-berichtje zou verschijnen, misschien van de vrouw die over mij zat, Patricia Temmerman, de gekke fan van Brusselmans. Maar mijn schermpje bleef dood, even leeg als mijn hart en geest. Ik dronk dan maar voortdurend van die goedkope wijn in een kartonnen bus. Immers die traiteur had mij veel geld gevraagd voor dat eten, alles te betalen bij bestelling had hij geëist. Er bleef dus geen geld meer over voor betere wijn. Met mijn povere uitkering kom ik niet ver! Het werd alsmaar later en ik trok dan maar een oude fles whisky open, één die al jaren in de stal staat,bij de kippen, vol stront, van een merk dat ik niet ken en nog minder vertrouw. Ik begon te zuipen van verdriet en ellende. Zo gans alleen je geboortedag vieren is zielig. Die Patricia is harteloos dacht ik meer en meer. Ik werd alsmaar kwader op haar. Aan de overkant zat ze me aan te staren, met haar verlangende ogen. Ik greep haar bij de keel, wurgde haar en scheurde die volledige kartonnen vrouw in duizend stukken. Die traiteur daagde niet op met mijn kreeftensoep en lamsgebraad. De fles whisky was al leeg. Van die rotwijn moest ik kotsen, heel mijn bed vol, want ik was er nog net met veel moeite ingeraakt. Toen ging het licht uit. Vandaag op het middaguur werd ik wakker, met die stukken kartonnen vrouw naast mij, in mijn bed, tussen de kleverige korsten kots. Rudy, dacht ik even, wat zijt ge toch een zielige figuur; uw leven laten afhangen van het al of niet krijgen van anonieme berichtjes via het gastenboek van www.brusselmans.be. Ik denk daar nu diep over na. Moet ik een andere weg inslaan? Rudy.
Een doodse stilte hangt in het politielokaal. Dan spreekt commissaris Punaise. 'Inderdaad Jos, hij zette altijd en overal zijn handtekening onder. Ik zag zijn handtekening ooit op dat document van Jan Multi staan. Dat vond ik toen raar. Nu is hij weg, de dommerik, hij was nog zo jong. Waarom doet zo iemand dat? In plaatst van mij de waarheid te vertellen en het geheim verder te helpen oplossen. Neen, de idioot sterft zonder iets los te laten, de kwakzalver!' 'Maar collega Punaise, zo praat ge toch niet over een gestorven vriend?' fluistert Volbloed. 'Een vriend was hij nooit hoor, ik vertrouwde hem niet, de dwazerik, zichzelf van het leven te beroven! En voor wat?' antwoordt Punaise. 'Is hij wel uit vrije wil gestorven? Jos, laat dit handschrift ontleden en een autopsie uitvoeren,' zegt Volbloed. 'Daar zijn ze al mee bezig, commissaris.' 'Goed zo Jos en geef uw commissaris een borrel, dat helpt in zulke situaties,' Een halve minuut later is Jos terug met drie glazen cognac. Hier zegt hij en deelt de glazen uit. 'Ik drink niet,' pruttelt Punaise tegen. 'Net zoals Brusselmans? Ook een geheelonthouder niet?' Jos komt tussenbeide: 'Commissaris Volbloed, Brusselmans drinkt wel alcohol hoor, nogal veel volgens zijn vrienden.' Volbloed antwoordt verbaasd: 'En in zijn boeken raakt hij toch geen fles aan, altijd koffie verkeerd en van die dingen!' 'In zijn boeken liegt hij erop los, commissaris, maar de meeste lezers geloven alles wat die man schrijft, klakkeloos!'
Op de motorboot houden enkele agenten de wacht. De lijkwagen staat in een tuin aangrenzend aan het water. Punaise wijst in de verte naar een grote witte villa. 'Wie woont daar?' 'Een zekere Naemelucs,' zegt een agent. 'Zijn voornaam?' 'Jules.' Punaise wordt er stil van. Is dit de man die volgens de gevonden documenten de boeken van Brusselmans schrijft?' 'Is er iemand thuis?' 'Geen kat, commissaris.'
TaniaMania Deel2 Episode 5
'Binnenbreken in dat huis, nu, onmiddellijk.' 'Hoeven we geen huiszoekingsbevel commissaris?' vraagt een agent. 'Geen tijd voor, dame. We zitten op zijn hielen, hij gaat er van lusten, hij is de dader, ik voel dat aan...' 'Collega, bedaar toch wat alstublieft,' komt Volbloed tussenbeide, 'we moeten de wet respecteren, toch een beetje?' 'Ik wil weten wie daar binnenzit. Daar ligt de sleutel, ik ben er zeker van!' gilt Punaise. 'Met een sleutel die binnen ligt kunnen we van buitenuit niet veel aanvangen, commissaris,' antwoordt een agent. 'Ik bedoel de sleutel van het geheim, aap,' ontsnapt uit Punaise's mond. Weer moet Volbloed ingrijpen. 'Collega, laten we even apart gaan zitten, ginder op die bank. U bent buiten uw zinnen, u bent uzelf niet meer. Ik begrijp uw reactie maar kalmte is nu nodig. Blijft u hier even rustig zitten. Ik ga terug naar de boot, de dode bekijken en zien of er iets verdachts te noteren valt. Ik ben zo terug.' Punaise blijft verweesd achter. In zijn jaszak zit nog een cola. Dorst heeft hij. Hij zet het flesje aan zijn mond en drinkt. Gek denkt hij, ik dacht dat ik een vers flesje bijhad, maar blijkbaar zit het stopsel los. De frisse cola doet hem opleven. Ondertussen stapt commissaris Volbloed het motoryacht op en bekijkt het grijsgrauwe aangezicht van Speurneus. Achteraan de hals zitten lelijke blauwe vlekken. De dode ligt op het motorblok van de boot. De motor is nog warm, heel warm zelfs denkt Volbloed. 'Toen we aankwamen was de motor nog gloeiend heet, zijn jas is zelfs licht verbrand, kijkt u maar,' verduidelijkt de flik van dienst. 'Hoe wisten jullie van de...euh.' Volbloed aarzelt even en vervolgt: 'euh...van het ongeval?' 'Iemand belde onze centrale, om te melden dat in de boot smokkelwaar lag. We zijn er onmiddellijk heengereden en vonden een afgesloten boot. Toen we het motorluik openden, zagen we hem, met de afscheidsbrief in zijn linkerhand.' 'Ik denk aan moord, inspecteur,' antwoordt een bezorgde commissaris.
'Die multimiljonair in gevaar?' 'Ja Punaise, in een brief van Erwin aan pastoor Bonte stond vermeld dat Multi in groot gevaar verkeerde en dat het gevaar vanuit Egypte kwam!' 'Uit Egypte? Daar is onze politiechef verdwenen, samen met die zeventien miljoen euro.' 'Weet ik Punaise. Tevens vermeldt die brief van Erwin dat Multi's jonge bruid Sofie vreemd gedrag vertoonde. Wat we daar moeten uit opmaken is me niet duidelijk.' 'Sofie zegt U? Maar die Erwin vertelde me ooit dat een zekere Sofie, ook uit Leiden, hem opdracht gaf Herman Brusselmans te schaduwen. Die privédetective gaf me toen fotos die hij voor haar maakte! Zou dat over dezelfde Sofie gaan?' 'Die foto's moeten we terug bekijken, Punaise, misschien vinden we een spoor!' 'Verder hebben we Dorus Donderwiet, die evenementenorganisator, die die aanslag overleefde.' 'Wie zit achter die aanslag op Donderwiet, Punaise?' 'Als ik het wist ik zou het zeggen, Volbloed.' 'U lijkt wat ontmoedigd, collega.' 'Niet moeilijk, ik ben daar al vier maanden fulltime mee bezig en sta nog geen stap verder.' 'Tegen internationaal georganiseerde gangsters kan een kleine politiemacht, uit Gent dan nog, weinig beginnen.' 'Waarom zegt ge uit Gent dan nog?' 'Zomaar collega, in Antwerpen zouden ze er ook niks van bakken.' Beide rechercheurs lachen groen, een goede remedie tegen stress. 'We hebben ook nog die fotos waarop die lelijke koppen van die gangsters staan, samen met die Patricia Temmerman en Herman. Interessante kiekjes die Frank Mores bij hen buitmaakte.' 'Die advokaat Frank Mores, is die vrij van schuld in deze zaak?' 'Ik denk het wel.' 'Die assistente van hem, Mieke Bos, wat daarover?' 'Die is momenteel verdwenen om onduidelijke redenen. Ze stuurde een soort verontschuldigingsbrief naar Mores, met weinig uitleg.'
TaniaMania Deel2 Episode 3
'Blijkbaar heeft ze samengewerkt met een onbekende die zich voordeed als een goede vriend van Mores en ze heeft tijdens de afwezigheid van haar baas veel gegevens uit dossiers van Mores naar die man doorgespeeld; maar welke dossiers en naar wie weet Mores ook niet. Hij heeft me enkele namen gegeven die mogelijk dat 'contact' zouden kunnen zijn. Moeilijk en zeer ingewikkeld blijft het!' Punaise zucht. 'Samen lossen we dit kluwen wel op collega,' zegt Volbloed en klopt gemoedelijk op Punaise's rug. 'Ik hoop het, ik wil nadien zo snel mogelijk op verlof.' Plots komt Jos, de helper van Punaise binnengestormd. Hijgend en blazend zegt hij: 'Commissaris, ik heb hééél slecht nieuws. Onze collega Speurneus is deze morgen teruggevonden in het ruim van een verlaten motoryacht.' 'Wat? Waar?' 'In het ruim, dat zei ik toch?' 'Neen waar, in welke streek, dorp, stad, gemeente?' 'Ach zo...In Sint-Martens-Latem aan de Leie.' 'Daar moeten we heen Jos, nu.' 'Akkoord Collega,' zegt commissaris Volbloed. Beide ervaren rechercheurs vertrekken vliegensvlug. Jos loopt hen achterna. 'Commissaris, wacht even alstublieft, hij heeft een afscheidsbrief achtergelaten, ter attentie van u nog wel! Hier is hij,' en Jos duwt een papier in de handen van Punaise. 'Lees jij maar voor Jos.' Jos merkt de traan in de ogen van zijn commissaris en leest met een klein stemmetje. 'Waarde collega Punaise, ik weet dat u met mij nooit erg opgezet was. Dit omdat ik in mijn vrije tijd een café openhield waarschijnlijk. Ik heb het echter gesloten, onlangs, toen ik wist dat mijn einde naderde. Ik ken de waarheid in dit moeilijke dossier Brusselmans maar durf het niet openbaar te maken. Ikzelf ben ook enigszins in de fout gegaan, onbewust. Ik verlaat nu dit aardse leven. Jij blijft leven en zoekt het zelf maar uit. Ik neem het geheim mee in de dood, beter zo.' Jos neemt zijn zakdoek en zegt: 'Geen handtekening, dit is raar niet?'
Mompelend antwoordt de schrijver in nood: 'Ik hou mijn bronnen zoveel mogelijk geheim, Herman.' Premier Van Pomruy repliceert: 'Dus haal die centen daar snel weg en stort vijfentwintig miljoen euro door naar Egypte, naar dat adres op die brief. Wij, de staat pakken dan de overige honderdduizend euro en nadien de daders, we betrappen ze op heterdaad! Goed voor mijn verkiezingssucces!' jubelt onze premier. 'Kunnen we niet beter eerst die daders daar gaan bezoeken en oppakken en dan pas dat geld sturen?' 'Misschien wel! Gaat gij dan naar Egypte, Herman? Voor mij is het daar te warm, letterlijk en figuurlijk.' 'Oké dan ga ik,' zegt Herman. Maar welke Herman zei dat nu? Ondertussen gaan we even terug naar de sacristie van pastoor Jozef Bonte. Die zou volgens de laatste berichten geheimen verklapt hebben aan commissaris Punaise. Wat dit verhaal echter zeer dramatisch maakt is dat de eerste dode gevallen is. In die sacristie vond de meid van de priester toch wel een dode meneer pastoor zeker. Verdronken in een enorm groot wijwatervat, dat de pastoor gebruikt om de kindjes te dopen. De eerste onderzoeken wijzen naar opzettelijke verdrinkingsdood. Commissaris Volbloed van het district waar het delict gebeurde, heeft de eerste vaststellingen gedaan. Op het grasveld achteraan de kerk, vlak bij de deur naar de sacristie zijn bandensporen gevonden, volgens de speurders van een vier maal vier, type Jeep. De gevoelige lezer wil ik nu even waarschuwen. Vanaf heden start het tweede deel van deze thriller, met veel doden en zwaargekwetsten! We gaan met bijzonder weinig levende personages eindigen, soms in gruwelijke omstandigheden omgekomen. U was verwittigd: het wordt vanaf nu minder leuk! Tenzij u een halve psychopaat bent, gaat u op de tanden moeten bijten! Zware kost is op komst...
TaniaMania Deel2 Episode 1
'Commissaris Volbloed, hoe maakt u het?' 'Goed, collega Punaise.' 'Zoals u weet hebben wij opdracht om samen de moord op pastoor Bonte te onderzoeken. Dit alles in het kader van de verwikkelingen die zich blijven voordoen in de zaak Brusselmans en co.' Punaise zucht, iets dat hij regelmatig doet, als uitlaatklep. 'Punaise, ik denk dat wij de andere verdachten in deze zaak moeten beschermen! Er zijn volgens mij meerdere mensen in gevaar.' 'Hoe komt u tot die conclusie, Volbloed?' 'Wel, wij hebben bij pastoor Bonte aanwijzigingen gevonden die onheilspellend lijken. Onder andere enkele brieven van een zekere Erwin, die mij danig verontrusten.' 'Weer brieven?' 'Jawel, in één van die brieven heeft die Erwin het over een webmaster Erik R. Kent u die persoon?' 'Zeker collega, ik heb die kort na de verdwijning van Tania in hechtenis genomen wegens vermeende verdachtheid. Achteraf bleek ik me te vergissen. Althans dat denk ik. De arme man is trouwens spoorloos! We vonden bij hem thuis bloedsporen die tot buiten leidden. Volgens onze onderzoekers was er zoveel bloed op de grond dat die man tien tegen één dood is!' 'Commissaris toch, dit is zeer verontrustend, we moeten ingrijpen.' antwoordt een ernstig kijkende Volbloed. 'Kunnen wij even alle elementen en personen in deze zaak de revue laten passeren?' 'Goed, ik begin.' zegt Volbloed, 'we hebben Erwin Van Dien, een privé detective. Die moest voor een zekere Sofie uit Leiden Herman Brusselmans schaduwen, in de weken vòòr de kidnapping van Tania. We hebben dan de twee Annen, De Baardemaekers en Demeulemeester en dan nog die Patricia Temmerman.' 'Collega, die Annen hebben wij moeten laten gaan wegens het ontbreken van bewijzen tegen hen. Die Temmerman is andere koek. U weet wel, die stond in alle gazetten op de voorpagina, te rollebollen met Herman. Die Jan Multi met zijn illuster plan, ingegeven door de uitgeverij van Brusselmans is volgens mij onschuldig.' 'Maar wel in gevaar denk ik,' antwoordt Volbloed.
'Hello, mister president, any news on the situation?' 'Unfortunately no indications of any murder or crime in connection with your Chief Superintendent. Ook geen valiezen met zeventien miljoen euro gevonden. Natuurlijk is de kans klein dat de vinder dit gaat aangeven!' Onze premier Herman Van Pomruy hoort de president van Egypte schateren van het lachen. 'Keep me informed, mister Moebarak!' 'Indeed, mister Van Pomruy. Salut voor nu...' 'Dat losgeld van twintig miljoen euro is zo goed als zeker verloren, Herman Brusselmans,' zegt onze premier als zijn gesprek met Moebarak eindigt. Verslagen kijken de twee Hermannen elkaar aan. 'Wat betreft de vermiste Tania, ook uw advokaat Mores weet niet wie de eigenaar van die Jeep kan zijn. Hij heeft een lijst van mogelijke verdachten opgesteld en aan onze commissaris Punaise doorgespeeld. Die loopt hem nu af.' 'Ik heb ondertussen wel een brief gekregen van Tania,' zegt de schrijver. 'Wat!? Waarom zegt ge dat nu pas?' 'Omdat ik hem zojuist in ontvangst mocht nemen!' 'Ach zo, wat staat erin?' 'Ik open hem nu, ziet u, en ik lees.' Herman Brusselmans is erg bitter geworden sinds hij in de put zit omwille van zijn hebberige uitgeverij. Hij leest luidop: 'Gij vuile bedrieger, hierbij mijn aanvraag aan het Belgische gerecht voor onmiddellijke scheiding van alles, hebben en houwen, tafel en stoelen, en vooral het bed, vuile vrouwenpoeper dat ge zijt...' De premier onderbreekt de snotterende schrijver. 'Fraai is dat niet, nietwaar Herman?' 'Neen Herman, maar nu komt het pas zie ik.' Een nieuwe huilbui overvalt Brusselmans. 'Lees verder, het is té spannend,' onderbreekt onze premier het gesnotter van de schrijver.
TaniaMania Episode 130
'Ik heb copies van alle uittreksels van uw geheime rekeningen op de Kaaimaneilanden. Minstens de helft is van mij, plus vijftig procent gewone schadevergoeding, plus dertig procent morele schadevergoeding plus vijftien procent voor mijn advokaat! Blijft over voor die ordinaire bedrieger: vijf procent! Getekend Tania De Metsenaere.' Herman Brusselmans eindigt zijn lezing. Ondertussen bekijkt Van Pomruy de bankuittreksels die bij de brief zitten. 'Wat hebt gij enorm veel geld op die Kaaimaneilanden staan! Die moet ik aanslaan vrees ik, Herman. De fiscus heeft immers altijd voorrang op eventuele andere schuldeisers, dus uw toch erg gulzige Tania kan fluiten naar haar vijfennegentig procent! Een troost voor u, Brusselmans! Wij, de staat, nemen de volle honderd procent in beslag, dus dit probleem is deels opgelost,' besluit onze premier. 'En mijn overblijvende vijf procent dan?' 'Die is ook aangeslagen, Herman, we kunnen niet anders. Ik heb hier gisteren een brief gekregen, vanuit Egypte, kijkt u maar, een dreigbrief. Wel staatsgeheim maar ik lees hem toch voor, omdat u erbij betrokken bent.' De schrijver ziet er niet uit op dit ogenblik. Als een doorgezakte patattenzak luistert hij gelaten terwijl Van Pomruy voorleest. 'De mooie Tania De Metsenaere is terecht in mijn handen terecht gekomen. Ik wens van onze successchrijver een extra vijfentwintig miljoen euro te bekomen. Ik weet immers uit welingelichte bron dat hij op de Paaseilanden de rest van zijn boekenopbrengst heeft gepladijsd. De banken daar geven achttien procent jaarlijkse opbrengst, al vijftien jaar lang! Dus kan die pipo dat gemakkelijke betalen.' Einde dreigbrief. 'Maar Herman toch, waarom zijn we daar nu pas van op de hoogte? Ik, premier van een volledig failliete land had dat toch moeten weten!? Ge verzwijgt toch veel vind ik'
'Dag mevrouw, neemt u plaats alstublieft.' De man staat op en schuift een zetel onder het sexy achterwerk van de dame. Op de notelaren tafel liggen allerlei vruchten, aardbeien en druiven. Ook enkele ijsgekoelde schuimwijnen wenken. 'Wat doe ik hier?' zegt de dame. 'U bent mijn gast, mevrouw. Ik beschouw het als een eer u te mogen begroeten. Mijn stulpje is uw huis, van nu af aan. 'Wat?' 'Wat bedoelt u mevrouw?' 'Ik vroeg wat!' 'Wat vroeg u?' 'Wát vroeg ik.' 'Wat bedoelt u met wát?' Het gesprek loopt bijzonder moeilijk zoals u merkt. En u vraagt zich af wat die Maria Van Dien, godgeklaagd, nu in Egypte doet? Ook ik ben wat onthutst. Ik had dit zelf nooit verwacht. 'Wie bent u? U bent Jan Multi toch niet?' 'Waarom? Verwachtte u Jan Multi?' 'Erwin zei me dat. Waar is die trouwens?' 'Terug naar zijn thuisland mevrouw.' 'Ik wil ook terug! Waarom zijt ge gekleed als een halve arabier, een mislukte sjeik? Wel één die Vlaams spreekt, ik hoor het aan uw gebrekkig Engels. Ben ik bij de maffia? Probeert ge Brusselmans geld af te persen voor mijn vrijlating? Dan zit ge ernaast. Herman heeft mij pertinent bedrogen, tot in de pers is het breed uitgesmeerd! Ik wil van hem scheiden.' Tamelijk woest zwiert Maria met haar armen en vervolgt: 'Hij is een gierigaard, hij gaat u geen rotte knoop betalen om mij vrij te krijgen. Hij zit met één of andere hoer te vozen en te poepen, terwijl de camera loopt. Ik hoop dat hij erin blijft, met zijn zestigjarige ouwe tikker.' 'Zestig jaar? Ik dacht dat hij maar eenenvijftig was!' 'Dat zegt hij tegen de pers en dat doet hij de buitenwereld geloven, maar ik weet beter. Hij krijgt hem niet eens meer recht, tenzij ik er een kraan bijhaal.' 'Een kraan? Om te liften?' 'Neen om koud water op te spuiten, dat helpt.' 'Maar mevrouw toch, hoe erg!'
TaniaMania Episode 128
Aandachtige lezers weten al lang dat die Maria in feite Tania De Metsenaere is, daar in Egypte in het zonnetje, met altijd blauwe hemelen, weinig of geen regen, maar grasgroen wegens de Nijl! 'U kan beter een minimum aan Arabisch leren, mevrouw. Dat help bij communicatie. Ik ben er al een tijdje mee bezig.' 'Ik zag bij mijn aankomst op uw landerijen boven de grote poort een bord hangen met een rare tekst. Wat wil dat schrift zeggen?' 'Heb ik zelf gemaakt, eigen vertaling uit het Vlaams, zelf geschreven, in Egyptische hiërogliefen.' 'Wat betekent het dan?' 'Een wereldberoemde zinsnede uit de werken van uw echtgenoot, pardon, uw zo goed als ex heb ik begrepen.' 'Dat hij naar de pomp loopt, de bedrieger. Wat schreef u dan op dat hangbord?' 'HIER WORDT DUCHTIG IN DE POES GENAAID, LAAT DE KUTJES MAAR UIT DE HEMEL VALLEN, RECHT IN MIJN MOND! Dat is wat op het bord staat. Een mooi eerbetoon en een plastische herinnering aan Herman, vindt u niet?' 'De vuile afpoeper,' is alles wat Maria, pardon Tania kan uitbrengen. Het Brusselmanshuwelijksgeluk is ver te zoeken, zo te horen en te zien.
Com. Literatuur 
