Volbloed Episode 60  Wachten

Dré Pikkel de geheimagent heeft zijn collega/vriend hoofdcommissaris Volbloed aan de lijn en legt hem de benarde situatie uit.
'Dré jongen wat een ellende zeg. Ik bel met onze premier Term en leg hem de situatie uit.'
Een kwartiertje later belt Volbloed al terug. 'Dré, Term zegt me dat ge daar in die wagon moet blijven tot die Orient Expres van Cook passeert op zijn terugreis. Die zal jullie wagon dan terug aankoppelen, richting België.'
'Maar Volbloed, onze minister van landsverdediging Clem zegde mij zojuist dat hij dringend terug moet voor vergaderingen met de generaals.'
'Er is hier niets te verdedigen zegt Term, Clem kan dus gemist worden.'
'Er is een bijkomend probleem Dré, waar jullie nu staan ligt achter die bossen de kapotte centrale van Tjernobyl!'
'Wat? En die trein rijdt door dit gebied!' roept Pikkel door zijn gsm.
'Kan geen kwaad voor de mensen als ze in de trein blijven en die blijft doorrijden, maar er is nogal wat straling als ge daar zou stoppen en uitstappen en daar blijft rondhangen. Hebt ge die wilde dieren niet gezien, die hebben bijna allemaal zweren en nieuwgeborenen drie ogen, soms twee koppen. Dit alles vertelde Putin nu aan Term. Die geiten die opgevreten worden door die arme wilde dieren is niet erg meldde Putin. Goed voor hun gezondheid zei Putin, vers gezond vlees voor die sukkelaarkes, ze verdienen het zei Putin nog. Putin is begaan met de fauna van zijn land zegt Term, dus geen crisis met Rusland, Term was blij toen hij het mij vertelde!'
Volbloed zwijgt nu even na zijn lange uitleg en wacht op reactie van Pikkel, die echter niet blij is met het gegeven Tjernobyl en het feit dat hij daar nog lang moet blijven zitten.
'Wanneer komt die trein langs?'
'Niet geweten Dré, de treinen in Rusland hebben altijd veel vertraging,een week of twee?'
'Volbloed, wanneer halen we commissaris Bontekoe dan op bij Putin?'
'Tot er nieuwe geiten geleverd worden bij Putin, Dré.'
'Amaai, arme Bontekoe, daar op de farm bij Putin, ergens opgesloten op dat landgoed.'
'Ja jongen, ik weet het, niets aan te doen, ik bel je terug van zodra ik meer nieuws heb, hoe je taai Dré.' zegt Volbloed en sluit af.
'En?' vraagt een groene Clem die uit het toilet komt.

Wat noch Volbloed, noch Term, noch Putin weten is dat de goedopgesloten Bontekoe vorige nacht op het landgoed van Putin ontsnapt is, een stevige 4x4 met GPS en landkaarten gepikt heeft en nu al ver weg is. Bontekoe is goed hersteld van zijn hachelijk avontuur en weet wat hij moet doen. Putin zal niet blij zijn.
Onze premier Term zit binnenkort dus weer met een crisisje erbij. Maar de mens is dat ondertussen gewoon....

Wordt vervolgd

Volbloed  Episode 59  Tragedie.

Als geheimagent Pikkel zich omdraait ziet hij een horde wolven naderbij sluipen. Bliksemsnel haalt hij zijn cold boven en vuurt in de richting van de dieren. Eén wolf valt dodelijk neer. De anderen kiezen het hazepad en verdwijnen in de verte tussen het loof van de bossen. In hun zog volgen enkele leeuwen en een paar tijgers.
'Naar de wagon,' roept Pikkel en kijkt rond waar Snik uithangt. Die is nergens te bespeuren. 'Waar is die snotneus naartoe?' fluistert Pikkel en kijkt gespannen naar een bevende minister van landsverdediging. 'Ik loop naar het vliegtuig om uit te zoeken waar de anderen zijn, jij blijft hier,' roept Dré tegen de minister en klapt de treindeur achter Clem zijn rug dicht. In zijn loopje naar het vliegtuig merkt hij in de verte een leeuw op die een groot pak meesleurt. De opkomende mist belet Pikkel echter het zicht. Het pak in de muil van het roofdier kan hij niet identificeren. Is het een mens? Aan de andere zijde van het vliegtuig achter enkele struiken ziet hij in het zand rode vlekken, vers bloed, en twee flessen bier naast een knapzak. Hij slikt en weet dat het ernstig is. In het vliegtuig verzamelt hij snel wat proviand, flessen water en munitie. Alles gooit hij in een grote reiszak die in de cockpit ligt. Hij loopt doorheen het vliegtuig. Geen piloten te bespeuren. Hij snelt het vliegtuig uit, richting de treinwagon, zich bewust van het gevaar. Dan merkt hij enkele tijgers op die behoedzaam het vliegtuig naderen. Pikkel kan afstanden inschatten als geen ander, een gave die hij tijdens zijn opleiding als geheimagent nog bijschaafde. Die training van toen komt hem nu van pas. De roofdieren blijven op een redelijke afstand dus geen kogels verspillen, tenzij het levensbedreigend gevaar betekent, is hem geleerd. Dan ziet hij Clem die uit de wagon klautert en in zijn richting strompelt. Verdomme mompelt hij, met die bange kiekens hebt ge altijd last. Hij roept naar Clem: 'Terug in die wagon Clem, nu!' Dan ziet hij voor hem een stuk stof liggen, een mouw of zoiets, blauw met gouden strepen en vol bloed. Shit mompelt hij. Bij de wagon gekomen merkt hij doorheen een raampje dat Snik daar zit. Oef gaat over zijn lippen. 'Zijn die piloten meegesleurd door roofdieren?' overpeinst hij en kijkt naar zijn horloge. Het wordt al donker. Hoe krijg ik die geiten terug in dat vliegtuig?' bedenkt hij. 'En waar zijn die allemaal naar toe?'. Man toch, wat een miserie, mompelt hij. In de wagon vraagt Pikkel aan een bevende Snik: 'Waar is Clem?' 'Op het toilet.' antwoordt de jonge rechercheur in opleiding.
Pikkel klopt op de deur van het kleine kamertje en vraagt: 'Meneer Clem, alles in orde?' 'Neen, ik ben ziek, overgeven en misselijk.' hoort hij Clem klagen, met een klein stemmetje.
Pikkel kan het niet laten rapport uit te brengen van de penibele situatie.
'Bijna alle geiten zijn weggevlucht vanwege die wilde dieren, Clem, we hebben geen pasmunt meer voor Putin!'
'Weet u als minister een oplossing hiervoor? En hoe denkt u hier weg te geraken, zonder piloten?'
'Bel naar hoofdcommissaris Volbloed, Pikkel, en laat een ander vliegtuig komen met nieuwe geiten voor Putin!' antwoordt Clem tussen twee braakpartijen.
Dré Pikkel denkt er het zijne van, neem zijn GSM en tikt het nummer van zijn vriend Volbloed in. Die brave ziel zal het weer moeten oplossen bedenkt hij.
'Met Volbloed,' klinkt het. Pikkel is blij zijn vriend te horen.

Wordt vervolgd....

Episode 58   Crisis.

Eindelijk kwam ook Clem, onze legerminister, het vliegtuig uit. Hij had zich de reis met de C130 anders voorgesteld. De geheime dienst werd een legervliegtuig aangeboden, nadat onze premier bij Clem daarop had aangedrongen. Onze premier Term was miraculeus snel hersteld na zijn ongeval met zijn luchter. Alleen nog een lelijke kwetsuur op het voorhoofd van de premier was merkbaar. Een goede ziener herkende onmiddellijk de vorm van de onderkant van een kroonluchter in het voorhoofd van de eerste minister. Clem kon niet tegen vliegen en was niet gewend zo avontuurlijk de lucht in te gaan; Clem kwam zelden van de grond omdat zijn vrouw daar niet van hield (ge zult als vent maar pech hebben met een libidoloze vrouw te huwen! Dat hebt ge natuurlijk met die katholieke huwelijken zonder sex vooraf!).*** Vandaar dat hij de hele tijd op de pot zat in het vliegtuig, hij had geen ervaring betreffende van-de-grond-komen en kotsen was zijn deel want er was veel turbulentie!
Nu Clem terug op vaste bodem loopt ontgroent zijn kop en durft Pikkel vragen: 'Hoe komt het dat Term zo snel genezen is?'
'Allemaal door die bankcrisis! Term heeft al zijn geld in aandelen van Fortis en Dexia gestoken. Toen men hem vertelde dat hij in actie moest komen om zijn geld te redden, was hij klaarwakker. Ik kan mij niet van de gedachte ontdoen dat Term wat comedie speelde met dat luchter-accident om zo de aandacht af te leiden van het feit dat hij al vijftien maanden politiek ter plaatse trappelde.' zegt Clem.
'Waar is hij nu? wil Pikkel weten. 'Zijn Fortis-aandelen aan 't verkopen aan den ouwen dikke van de CVP. In ruil hiervoor mag Jean-Luc voorzitter worden van Dexia. Weer zo een combine zeker? Vertel dat allemaal niet door, hé Dré! Als dat aan de oren komt van het slimme deel van de bevolking is het oorlog!'
'Maar dan zit u toch goed, als minister van ons leger!' wil Pikkel zeggen maar hij zwijgt en bazelt: 'Nee Clem, natuurlijk niet, ik kan een paar geheimen bewaren. Daarbij, het slimme deel van onze bevolking is zo miniscuul klein dat ge geen risico loopt.'

Ondertussen is aan de andere kant van de C130 zich een drama aan het voltrekken. Een dertigtal geiten is al meegesleurd, het bos in, door leeuwen, tijgers, wolven en andere schone zoogdieren. 't Is te hopen dat Putin zijn beloofde Vlaamse geitjes niet gaat tellen bij levering. De beurscrisis, de bankcrisis, de economische crisis en de staatscrisis zullen peulschillen zijn in vergelijking met Putin bedriegen door hem minder geiten te leveren dan beloofd. Onze Belgische geheime ruilhandel omwille van commissaris Bontekoe draait op een catastrofe uit......ook al omdat ondertussen nog eens vijftig geiten opgeslokt worden, deze keer door een hele berenfamilie die op reis was door de Russiche pampas en toevallig passeerde. Dat Clem en Pikkel deze uitroeiing van hun stapel niet opmerken is begrijpelijk, ze zijn met mekaar in gesprek. Maar waar zitten die Marcel en zijn baas, colonel vliegenier Captain? Die zijn ondertussen toch ook niet door die wilde dieren meegesleurd en opgepeuzeld......? Het ziet er nog slechter uit dan we eerst dachten....

Episode 57  C130

De gezagvoerder kijkt de co-piloot aan en zegt: 'Dit is nieuw voor ons, hebben we alleen op de simulator geoefend! Nu gaan we het echt moeten doen, Marcel!' Marcel knikt en trekt zich nog wat vaster. De indrukwekkende C130 hangt boven de treinwagon van Wagon Lits Cook, om het terrein te verkennen. 'Mooie wagon,' merkt Marcel op terwijl de captain opnieuw aanvliegt, dit keer om te landen. 'Laten we hopen dat de wielen het houden,' zucht de gezagvoerder. Achter hen zit Dré Pikkel, de geheimagent, die zich heeft vastgesnoerd en het gesprek van de twee piloten aanhoort. Met gemengde gevoelens ziet Dré de vervaarlijke machine dalen richting de treinwagon waarin Snik zit. Snik, in opleiding bij de recherche van Volbloed, ziet het licht rond hem weer verdwijnen. Zodadelijk zal er een bombardement losbarsten, door Russische Migs of zoiets, denkt hij. Snik Goet is danig in de war en zwaar overspannen vanwege zijn laatste weken in die Orient Expres, richting Siberië, met vier Russen op zijn hielen. 'Daar gaan we' zegt de captain in volle concentratie en met verbeten blik. 'Zijn de geiten vastgesjord?' 'Yes, captain.' Achterin het vliegtuig is het een gebleir van jewelste. De C130 raakt de eerste zoden. Een zware klap. De wielen huppelen over het hobbelige landschap en slikken de bulten in het weiland als veelvraten. Het grote vrachtvliegtuig is geland en staat nu stil vlak naast de wagon van Snik. Die zit weggedoken in zijn coupé, verstijfd van schrik. Nu de stilte terugkeert in het landschap, licht hij zijn hoofd en durft door zijn raampje kijken. Hij ziet achteraan aan het vliegtuig twee mannen op de landingsstrook lopen, richting zijn wagon. De nacht gaat plots over in de ochtend en hij herkent geheimagent Pikkel, die hij ooit zag in de burelen van commissaris Volbloed.
Snik durft nu eindelijk een treindeur openen. Als Pikkel dichterbij komt zegt hij tegen de wenende Snik: 'Jongen, uw baas heeft samen met mij dingen geregeld. Ge zijt veilig.' Als ze Snik wat te eten gegeven hebben, vertelt Dré Pikkel het ware verhaal. 'Snik, gij hebt als lokvogel moeten dienen. We wilden weten in hoeverre Putin de deal tussen hem en Term serieus nam. Vandaar dat we de trage weg kozen, via de trein en jij werd uitgestuurd. Door het feit dat Putin vier waakhonden de trein opstuurde om jou te schaduwen wisten we dat hij het meende. Op zijn Russisch hé, jongen!' Toen jij je baas echter nieuws liet via de telefoon en meldde dat je in paniek was, hebben we je verdere reis vroegtijdig afgeblazen en aldus aan Wagon Lits Cook gevraagd jouw wagon 's nachts af te koppelen en op een zijspoor te plaatsen. Vanop het dak hebben de Russische spionnen dan op onze vraag en met goedkeuring van Putin slaapgas ingespoten in je coupé, zodat alle andere passagiers konden verplaatst worden naar de andere wagons, zonder dat jij iets opmerkte van het rangeren en het geroezemoes. Aan de andere passagiers werd verteld dat iedereen moest verhuizen wegens een ernstig mechanisch defect aan deze wagon. In ons vliegtuig zitten 300 geiten, als uitwisseling voor Commissaris Bontekoe. We vliegen nu incognito door naar de farm van Putin en wisselen de geiten uit voor commissaris Bontekoe. De commissaris is reeds bij Putin himself, hij werd er deze morgen vanuit Siberië heengebracht.' 'Alles verloopt dus volgens plan, Snik. We gaan de beesten nu luchten en laten ze wat eten op de grasvelden hier en dan vertrekken we in de namiddag richting de boerderij van Putin.'
'Blij toch?' vraagt Pikkel nog, maar de jonge rechercheur is danig vermoeid, krijgt nu de weerslag en dommelt in. Wat Snik dus niet meer heeft kunnen melden aan Pikkel is dat daar veel wilde dieren rondlopen die nu even op de vlucht zijn vanwege het kabaal van de landing. Maar die beesten zijn er nog. Vanuit de bossen verderop likken ze hun lippen als ze die heerlijke geitjes uit het vliegtuig zien huppelen, in massa.

Wordt vervolgd...

56. Ontkoppeld
Jules Naemelucs
Snik Goet, de jonge rechercheur in opleiding schrok wakker. Voor hij goed en wel rechtzat in zijn treinbed voelde hij nattigheid. Dit kwam niet door bedwateren. Neen, hij had het idee dat de trein stilstond en de gehele omgeving was geluidloos. Zijn indruk werd bevestigd toen hij naar het raampje stapte in zijn blootje. Snik sliep altijd in zijn blootje. Daarbuiten zag hij zo goed als niks want het was pikkedonker en de maan was duidelijk niet van de partij. Een vreemde stilte was alles wat hem overviel. Snik blokkeerde de laatste dagen van de treinreis altijd zijn deur naar de loopgang omdat hij bijzonder ongerust was dat hij slapend zou worden vermoord door die vier Russen die hem tijdens de dag altijd volgden. Nu besefte hij ook dat het licht in zijn coupé niet werkte. Als rechercheur in opleiding en oud-scout had hij steeds een pillamp bij zich, en die kwam van pas! Stilletjes duwde hij de deurkruk naar beneden, maar bewegen deed de deur niet. Hij zat opgesloten! Zijn ogen wenden aan de duisternis en nu zag hij vage schimmen van dieren die rond de trein slopen. Zover hij kon turen bemerkte hij alleen natuur, bomen, struiken en weiland. Geen huis of iets dat erop trok was te bespeuren.
Lichte angst overviel hem. Wat was er aan de hand? Dan hoorde hij gelach en keek op. Het lachen kwam van buiten maar mensen zag hij nergens. Dieren huppelden op en neer, heen en terug, als nerveuze treinwachters. 'Bewaken ze mij of wachten ze op mij?' fluisterde Snik tegen zichzelve. Met kloppend hart kleedde hij zich snel aan. Hij moest weten waar iedereen was. Met zijn schouder drukte hij tegen de deur van zijn couchette. Eerst zacht en dan met rukken. Er kwam beweging in en hij bleef tegen de deur drummen tot ze uit de hengsels sloeg. Met een slag vloog hij de gang in, met zijn hoofd tegen het raam. Even donker en onheilspellend was het beeld op zijn netvliezen. Zijn flauw lichtbundeltje bescheen gras, verderop zag hij struiken en bossen, iets anders was er blijkbaar niet. Waarom staat die trein hier stil? Geen perron of station te zien, wel een paar zijsporen! Een siddering loopt door zijn lijf. Niemand te zien, geen levende ziel in die trein? Mijn wagon gerangeerd op een zijspoor? Waarom in godsnaam?
'Hallo' roept hij met beverige stem. 'Hallo, anybody here?' Stilte is het enige antwoord. Snik hoort zijn hart kloppen en loopt rond in de gang als een kip zonder kop. Hij weet dat het personeel in het eerste treinstel gehuisvest is en wil weten wat die trein overkomen is. Hij wil door de sluisdeur op het einde naar de volgende gekoppelde wagon, maar die is er niet! Al wat hij ziet is een deur die uitgeeft op de pampas, met weer die rare dieren. Zijn het honden? Of everzwijnen? Te donker buiten om zeker te zijn.
Bliksemsnel loopt Snik de wagon af in de andere richting, waar de restauratiewagon aangekoppeld zit. Zijn lichtbundeltje wipt op en neer bij het lopen. Als hij op het einde is slaat zijn hart over. Doorheen het raampje van de sluisdeur ziet hij weer geen andere wagon maar de vrije natuur. Is hij moederziel alleen in deze achtergebleven wagon? Snik denkt: hoe kan mijn wagon ontkoppeld zijn terwijl de restauratiewagon die erachter hing er niet meer is. Droom ik? denkt hij. Hij doorzoekt instinktmatig alle coupés. Alles ligt er overhoop maar geen kledij of andere spullen van de medepassagiers te ontdekken. Ook die vier Amerikanen waar hij al eens een babbeltje mee deed zijn van de aardbol verdwenen . Ben ik in een paralelle wereld terechtgekomen? Zijn er extra-terrestere bezoekers geweest terwijl ik sliep? Hebben ze mij over het hoofd gezien? Of was ik te jong voor hen? Ik ben zeker de jongste van heel die treinbevolking bedenkt hij, al die ouwe rijkerds op die Orient Expres! Ik moet bellen en hulp vragen, maar hoe? Naar buiten durft hij niet wegens de duisternis en al die rare dieren die hij vaag ontwaart.
Snik is gaan liggen, zijn knieën knikken en zijn hart bonst. Hij is ten einde raad. Zijn hersens werken op volle toeren maar een oplossing ziet hij niet. Te veel vragen naar antwoorden spoken door zijn brein en bang is hij; angst die binnensluipt in zijn grijze cellen blokkeert zijn denkvermogen. Muisstil is het, behalve af en toe het gelach dat van buiten lijkt te komen? Zou ik een deur naar buiten openen om rond te kijken? Hij aarzelt want die rare dieren lopen rondom zijn trein, in alle richtingen en het lijkt alsof zij lachen. Ze hebben mij op een zijspoor geplaatst bedenkt hij nu, en deze wagon afgezonderd. Maar waarom in hemelsnaam? Waarom heb ik dat niet gemerkt, ik een onvaste slaper? Heeft iemand mij gisteravond iets te drinken gegeven met een slaapmiddel? Iets in mijn eten? Hij overloopt zijn voorbije avond, dit deed ik,... en dit... en die sprak me aan... en dat gebeurde er..., maar de bevende Snik vindt geen antwoorden op zijn vragen.
Dan hoort hij een vaag geronk. Het ronken lijkt op het lawaai dat landbouwtractoren maken. Vroeger, bij zijn ouders thuis hoorde hij die landbouwmachines wel eens, vooral 's nachts als hij wilde slapen en tijdens zijn examentijd, rotdingen waren het. Het tractorengeluid verandert snel in donderend geraas. Alle dieren rond de trein stormen plots weg. De grasvelden naast de spoorbaan zijn nu leeg en tesamen met een oorverdovend lawaai wordt plots de ganse trein en de omgeving verlicht. Snik kan zijn oren en ogen niet geloven. Het donderend geraas neemt toe en vanuit zijn treincoupé ziet Snik uitgestrekte velden rond de spoorbaan, die vanuit de hemel fel verlicht worden.
Hij denkt dat hij droomt....

Wordt vervolgd....

Jules Naemelucs

45. Weer Filip
Er wordt door een onbekende een telegram gelegd op de schrijftafel van hoofdcommissaris Volbloed, die echter niet aanwezig is! Wie daar wel altijd rondhangt, is Filip, die kunnen ze dat niet verbieden, volgens de grondwet. Nieuwsgierig opent hij het papiertje en leest veel te luidop:
'Aan de premier van België.
Van de premier van Rusland.'
'Geachte,
Uw geheim spionagevliegtuig of wat er van overblijft krijgt ge niet terug. Uw spionagepiloot, volgens zijn paspoort, een zekere Bonte os, ligt heel de dag in bed en onze hospitaalligplaatsen zijn zeer beperkt bij het leger en de dagprijzen zijn hoog. Uw man is wel bijzonder moedig om maar steeds, 'zoem zoem' te zeggen op mijn vragen, en af en toe mompelt hij ook 'decadent varken' en dit tegen de premier van Rusland, dat zal niet onbestraft blijven, eens hij bij bewustzijn komt. Mag ik erop wijzen, meneer de eerste minister van Albertville, dat er in Rusland veel decadente mensen zijn en ook veel varkens rondlopen, maar bij ons zijn er geen decadente varkens! Uw spion vergist zich dus schromelijk! Ik wens dan ook uitleg of we denken eraan om de opstandige delen van België te bezetten, in te lijven en dan militair te helpen, denk aan Georgië vooraleer ge verkeerde stappen zet en slechte beslissingen neemt!'
Filip was gaan zitten van de schok en dacht diep na. Na een tijdje zei hij: 'Oei Oei, dat moet ik aan mijn vader laten lezen, mijn land weer in moeilijkheden en dan nog door zo een boer van een bonte os.' Filip was zich niet bewust dat het over hoofdcommissaris Bontekoe ging en wist ook niet dat de burelen van hoofdcommissaris Volbloed ook afgeluisterd werden, door méér dan één persoon zelfs. Dat nutteloos luidop lezen van Filip was dus weer raak! Lekken zouden ontstaan dat het geen gezicht was en de enige loodgieter die België ooit gehad heeft is al op pensioen! Het wordt dus dweilen met de kraan open....tenzij de afluisterapparatuur in de kamers van Volbloed niet goed werkte, maar dat weet niemand behalve degenen die afluisteren. De problemen stapelen zich dus weer op in de Wetstraat.
---
'De boot gaat zinken!' roept Pikkel, de geheimagent in paniek en door zijn marifoon. Dit had niets met die lekken in de Wetstraat te maken, maar hij had het motoryacht van Bontekoe in beslag genomen om dat grondig te onderzoeken. Dré Pikkel wilde absoluut weten waarom Bontekoe verdacht werd verklaard van hogerhand. Zijn ze in 'van hogerhand' niet allemaal verdacht?' bedacht hij, terwijl hij Blankenberge uitvaarde (uitvoer?). Het was hoge waterstand en hij had geen rekening gehouden met de onzichtbare baarbrekers in de Belgische kustwateren bij hoge tij. Hij zat dus vast voor de kust van Blankenberge, met een strand vol toeristen als publiek. Voor een geheimagent is dat pijnlijk. Een golfbreker die de kiel van de mooie boot van Bontekoe zo goed als middendoor had gezaagd was de schuldige. Pikkel stond al tot aan zijn knikkende knieën in zeewater, ofschoon hij zich in de boot bevond, en durfde het schip niet verlaten, want bij kan niet zwemmen, een schande voor een geheimagent, maar goed, bekwaam en eerlijk personeel vinden in dit land is heel moeilijk, dat wist Term ook, die ondertussen in zijn geitenboerderij verwittigd was door de koning van de komst van het akelige telegram van Putin.
'Nog goed dat de koning verantwoordelijkheid neemt,' dacht Term en scheerde verder. Hij dacht immers dat hij schapen gekocht had en vond zijn wolopbrengst van de laatste jaren erg karig. Toch viel zijn nikkel niet. Onze premier is nochthans een verstandig man, maar heeft tijd nodig om de dingen te vatten en te plaatsen. Een klassiek voorbeeld van zijn traagheid is de staatshervorming. Die komt er zeker, ik schat zo tegen 2020, had hij al eens in confidentie tegen zijn vriend Clem gezegd! Ondertussen hangt een verdieping lager nog altijd die De Wever buiten als een dik pak vuil wasgoed. Er waren juist ontploffingen gehoord maar Filip van daarboven was te geconcentreerd bezig een nieuw geintje uit te halen en had dus niets gehoord! Maar knallen dat het deed. De opgehoopte gassen hadden een uitweg gevonden langsheen de broekspijpen van de bange hangende Bart. Gezien de omvang van zijn pas genuttigde lunch duurden die ontploffingen langer dan je zou verwachten.
Binnen had de rokende Tom een klein steekvlammetje moeten ontwijken maar gelukkig is hij een snelle jongen en alleen zijn haar was licht verbrand. Machteld had hem meteen onder de douche gestoken, eens goed over zijn kopje gewreven en klaar was Tom. Versta deze zeer bondige beschrijving van twee jonge gezonde mensen van opposiete sex, samen in de douche, weer niet verkeerd, lieve lezer, ik ben Brusselmans niet en ik wou dit stukje snel afronden, vóór de drukker lastig wordt.

46. De Val
De burgerlijke bescherming heeft ondertussen een groot opblaasbaar zwembad onder De Wever geplaatst en de brandweer vult dit nu. Hiervoor gebruikt men natriumhypochloride of NaOCl vertelt de commandant aan de opdringerige pers. Plots komt er weer een kwak geelgroen goedje naar beneden en worden twee journalisten getroffen, toevallig van de Waalse pers. Beiden vallen onmiddellijk flauw en worden afgevoerd.
'Wat is NaOCl, chef,' wil Snik die goed geluisterd heeft, weten. 'Gewoon geconcentreerd bleekwater, mijn jongen,' zegt Volbloed.
'Is dat niet riskant, een mens in een zwembad vol zwaar bleekwater laten vallen?'
'Voor een gewoon mens misschien wel, vriend, maar een politicus van een zeker allure moet daar tegen kunnen.'
'Gaat zijn kostuum niet erg verkleuren door die pure javel?' zegt de bezorgde Brigitte.
'Zijn kledij wordt onmiddellijk naar het vilbenluik gebracht voor verbranding bij hoge temperaturen en de verbandingsgassen worden speciaal gefilterd! De premier wil geen risico's nemen!
Tom Bonnen, die een dubbel gasmasker op zijn mond heeft geplaatst, ziet door het open venster dat Bart nog steeds buitenhangt aan een koordje dat alsmaar meer rekt en ook meer begint te kraken wat Tom onheilspellend vindt. Maar hij zegt dit niet luidop want hij wil De Wever niet nodeloos in paniek doen slaan. Die De Wever hangt daar wel uitgeput en bewegingsloos, zo kapot als wat, en heeft de neiging om te gaan snurken.
'Moet die deze middag niet op het partijbureau van zijn partij zijn om weer een staatshervorming te bespreken?' wil Pikkel weten, vanuit Bontekoe zijn kapotte boot voor de kust van Blankenberge, via zijn marifoon. Zo ziet ge maar dat geheimagenten goed opgeleid zijn en zelfs in delicate tijden blijven denken aan 's lands belang en dat van de gewone mensen.
'Ik wou dat ik ook geheimagent was.' zegt Snik iets te hard en Volbloed snoert hem de mond.
'Niemand mag weten dat Pikkel geheimagent is, kieken, anders is het geen geheim meer, hoen.'
'Heeft u thuis veel pluimvee, meneer Volbloed?' vraagt Brigitte, met een klein glimlachje op haar sexy snoetje.
En daar kan Volbloed niet aan weerstaan. Had het Bonnen geweest die zo iets zei, hij had ervan gelust! Weer een bewijs dat vrouwen heerlijke wezens zijn maar misbruik maken van de zwakheden van de man, al eeuwen en het verbetert er niet op. Mannen zullen altijd onwetende speelballen blijven in de handen van vrouwen. Maar dit ter zijde. Een rampenplancomité wordt bijeengeroepen en men vergadert over het lot van de ongelukkige De Wever. Hierbij de korte inhoud van hun lang verslag, dat reeds na enkele dagen klaar was en aan de koning werd voorgelegd. Maar die meldde geen interesse te hebben in het lot van kleine hevige Vlaamse partijtjes.
Inhoud rapport:
Hoe komt De Wever daarboven te hangen op het zevende, nu al de zesde verdieping? Heeft iemand hem daar gehangen als een politieke afrekening? Heeft hij zichzelf rond een koord gebonden om iets af te luisteren in één van de geheime vergaderzalen voor toppolitici, op de verdiepingen 10, 11 en 12? Moeten wij het parket inroepen? Moeten wij een diepgravend onderzoek inleiden? Hoe krijgen we hem naar beneden zonder accidenten? Moeten wij een milieu-effecten-rapport laten opstellen om uit te zoeken of de buurt blijvend gepolueerd zal zijn? Conclusie: enorm veel vragen en werk voor veel mensen en commissies. Goed voor de arbeidsmarkt. De premier zal tevreden zijn. Waar is die Term eigenlijk, moet die deze vergadering niet leiden? Of die vlaamse De Wael, doet die niet binnenlandse zaken? Of is die ondertussen na zijn verkeerd optreden afgetreden? Einde rapport.
-------
Hoofdcommissaris Volbloed en commissaris Pijpen kregen dat verslag in hun handen en blijven zuchten. 'Als dat koordje nu brak was het opgelost, en konden we naar huis,' kreunt Tom Bonnen, de vliegende inspecteur, die een veelbelovend afspraakje had met Machteld, de privé-secretaresse van Volbloed. Het venster staat open maar De Wever hangt er niet meer. Die is ondertussen door de rekbare koord waar hij aanhangt al gezakt naar de vierde verdieping en is terug licht bij kennis.
Door dat venster merkt hij plots de ranke slanke Caran Dash op, die op een tafel ligt, met weinig kledij aan, en een onbekende man beft haar dat de gensters eraf vliegen. De Wever is nu erg wakker geworden, voelt terug leven in zijn eigen lijf, beweegt daardoor te veel en zijn koordje kraakt en breekt. Een echt Vlaamse kreet was te horen doorheen de verfranste stad en dan een hevige plons. Enkele ramen in de omgeving barstten door de enorme impact bij het neerkomen van De Wever. Toen was het even stil, ook bij de verschrikte omstaanders, die kletsen javel op hun kledij kregen. Dan volgde een erg Vlaamse vloek met een pijnlijke ondertoon. Dit gebeurde op het ogenblik dat Bart een volle borrel van dat pikant goedje uit dat zwembad binnenkreeg. NaOCl oftewel javel is niet drinkvriendelijk moet u weten! Maar wel proper!

47. Pijnlijke en dure klucht. The show must go on!
'Wil je geloven dat op de dag dat ik verjaar, krek op die dag, de regering van onze Term van een onzichtbaar ding in een kreupel beestje veranderd is, een soort sissend kruipdier, zonder poten, zonder voorkant of achterkant, iets dat nog wel leeft maar niemand weet waar, waarom, hoe en voor hoe lang nog!' Hoofdcommissaris Volbloed was er het hart van in.
'Ik heb mij op mijn verjaardag goed geamuseerd met mijn schat Sabine, in Gent, maar dan hoor ik op het nieuws dat ze in Brussel weer een schijnvertoning aan het houden zijn, een onwaarschijnlijk ongeloofwaardig spektakel opvoeren, waar zelfs de slechtste hollywoodregisseur zou om blozen.'
'In feite zijn er geen woorden voor. Ik ben naar de musical Mama Mia met Merril Streep gaan kijken, even ongeloofwaardig dan die klucht van Term en co, maar wel veel leuker en ontspannender, dan wat "onze verkozenen' er weer van bakken!'
'Zijt ge met Merril Streep naar de cinema geweest, baas? vraagt de nieuwbakken Snik.
'Maar neen, kieken, naar een film met Merril Streep!' antwoord Volbloed wat geïrriteerd.
'Dat zei ik toch baas!' replikeert Snik.
'Snik, hou je snavel als de grote mensen praten,' komt Brigitte tussenbeide.
'Onze chef windt zich duidelijk op.' fluistert Tom Bonnen in stilte en tracht zijn baas af te leiden, weg van de rot-politiek van België.
'Hoe was die musical, baas?' wil hij eigenlijk niet weten maar een beter afleidingsmanoeuvre kwam niet in hem op.
'Tom, probeer niet van onderwerp te veranderen op ernstige momenten, tijdens een politiek gespek!'
'Oei,' denkt Tom en zwijgt als vermoord.
---
'Term, ge hebt dat weer goed gespeeld, man, ons in het zadel gehouden, het is een echte kunsttruk die ge uitgehaald hebt! Men kan merken dat ge ervaring opdoet, ge gaat erop vooruit!' feliciteert Clem zijn premier.
'Gij blijft rustig premier en ik minister van ons leger, meer moet dat niet zijn.'
'Ja, maar die Bourgeois heeft ontslag genomen en met die gast heb ik ooit het kartel opgestart. Ik voel me toch ietsje schuldig en die De Wever, ocharme, hangt die nog aan die koord?'
'Term, niet zo katholiek reageren, en ook niet zo schijtheilig, pardon schijnheilig, ik heb u door, ge lijkt een lammetje, maar ge zijt een wolf in schaapskleren!'
'Bedankt Clem,' glundert Term, 'maar ben ik nog geloofwaardig bij de bevolking en bij mijn kiezers?'
'Nee, jongen, maar ge zijt wel geloofwaardig geworden bij de koning en een beetje geloofwaardig bij de franstaligen, dat is meer waard dan die domme Vlaamse kiezers! Ge zijt vertrokken, man, voor een langdurige rol als premier van België!' Ge kunt het record van Martens breken, vriend; hoeveel regeringen heeft de Freddy ooit gehad? Acht of negen stuks op twintig jaar tijd?'
'Onze Martens van de CVP heet wel niet zo, Clem, het is die coureur die Freddy heet!'
'Onze Martens is wel van de CD&V en niet van de CVP, want die bestaat niet meer, jongen!' replikeert Clem.
'Dat denkt gij, Clem, die CVP bestaat nog altijd maar niemand kan het zien!'
'We zijn weer aan de macht, jongen, en we blijven dat voor de komende decennia, een beetje meevozen met de franstaligen en doen alsof ge niet akkoord zijt in de publieke tribune van Vlaanderen, het is ne schone en interessante stiel, jongen.'
'Maar moeten we de sossen er nu weer gaan bijnemen, om voldoende meerderheid te hebben, Clem?'
'Ik ben daar niet zo voor!'
'Voor de meerderheid te hebben?'
'Neen, om die nieuwe sossen erbij te nemen!'
Die Tabak in den tijd kwam goed overeen met den dikke van de CVP, maar vandaag ligt dat anders!
'Het is wel Tobak, jongen!''Nu wat meeheulen met die VLD moeten we doen, dat gaat meer opbrengen voor onze partij.'
'Martens wou dat op een gegeven ogenblik ook niet, mijn vriend, maar deed het toch uiteindelijk! Eerste minister worden is toch iets unieks, dat laat ge toch niet liggen of dat gunt ge anderen toch niet!'
'Hebben is hebben en krijgen is kunst, Term!'
'Ik wil geloofwaardig blijven, Clem.'
'Zijt niet zo preuts, Term, en geloof niet zo in sprookjes!'
'Het volkske van België kiest toch altijd weer voor dezelfden, met af en toe één, twee of drie procentjes verschuiving, meer niet, al een eeuw lang doen ze dat zo!'
'Ge maakt u zorgen voor niets, Term!'

Nota voor de aandachtige lezers onder u en degenen die zich in politiek interesseren:
Hierboven kreeg u een kort verslag over de Wetstraatwerkelijkheid van de laatste dagen, de realiteit zeer erg benaderend. U mag er dus vanop aan dat wij (de bevolking van dit apenlandje) weer goed beetgenomen zijn en erdoor gesleurd worden dat het geen naam heeft. Wil u het eens en voorgoed iets veranderen, stem dan uiteindelijk eens voor andere partijen dan die eeuwige traditionelen die er nooit iets van bakken, ons altijd veel beloven, maar ons tamelijk uitgebreid en meestal onzichtbaar bedriegen. Dat is de kunst van de goede politicus, doen alsof tegenover de buitenwereld, en doen wat hem goed uitkomt achter gesloten deuren. Ofwel zijn er veel domme kiezers ofwel heel sluwe politici in België. En de combinatie van beide maakt van ons land een verlamde maatschappij, met twaalf regeringen en dertien gewesten, met als pijnlijk en zeer kostelijk gevolg dat er meer ambtenaren rondlopen dan gewone burgers. Wie gaat dat blijven betalen, ziekelijk land? Een gezonde situatie is wel iets anders zeker? Volbloed had er alvast zijn buik van vol!

48. Alles afschaffen?
Twee heren zitten ergens in een verborgen bureel in de Wetstraat, een bureel dat ge alleen via geheime tunnels kunt bereiken. Ze zitten daar wel geslagen als honden. Vandaar dat ze weer licht aan de drank zijn. Onze premier en onze legerminister zijn nog altijd in funktie, op zich al een wonder, en hebben nu mekaar om troost bij te vinden. Ze noemen mekaar trouwens bij hun troetelnaampjes. Term en Clem. Momenteel zijn ze zo zat dat ze mekaar zelfs met Termke en Clemeke aanspreken. U mag de heren dat niet kwalijk nemen want ze hebben zware weken achter de rug.
'Clemeke, wat zijt ge aan 't doen?
'Met soldaatjes aan 't spelen, mijn favoriete hobby, Term!'
'Termke, wat zijt gij aan 't doen?'
'Aan 't werken Clemeke!'
'Aan wat dan wel?'
Aan mijn beleidsverklaring die klaar moet zijn tegen midden oktober, Clemeke.'
'Trekt dat begin van mijn speech wel op iets, Clem?'
'Lees voor, Term!'
'Ok.'
'Waarde landgenoten, mijn vrouw en ikzelf wensen u veel geluk en ik blijf voor u werken, tot mijn laatste snik...'
Clem onderbreekt onmiddelijk.
'Ofwel leest ge een speech van de koning voor, ofwel krijgt ge het in uwen bol, Termke.'
'Trouwens Snik is dat niet de nieuwe jonge medewerker van onze hoofdcommissaris Volbloed, Term?'
'Zwijg me over die Volbloed, die heeft vandaag tegen zijn medewerkers mij aan het beledigen geweest, mij zwart gemaakt, mij door het slijk gesleurd, mij de grond ingeboord, een schande!'
'Hoe weet gij dat zo goed, Term?'
'Afluisterapparatuur, overal laten plaatsen waar het interessant kan zijn, Clem, ik kreeg dat lumineus idee via mijn vrouw, die mij afluisterde, ge weet nog hé?'
'Waarom luistert ge dan niet de hoofdkwartieren van de franstalige partijen af, jongen, ge zoudt veel voorkennis krijgen en op tijd kunnen anticiperen.
'Heb ik laten plaatsen, Clem, zelfs speciale micro's van Franse makelij, maar die Didier en die Madame Non bespreken alles in 't café, en telkenmale een andere taverne, godgeklaagd! Mijn budget is al op door al die cafés uit te rusten, en telkens kom ik één café telaat! Frustrereerd, man. Die Didier en die Non zijn niet van gisteren, weet ge!'
'Gaat ge dat niet missen, Term, al die persoonlijke internatioanle contacten met een Putin, een Bush, een topchinees, enz.?'
'Waarom zou ik dat moeten missen, Clem?'
'Ik ben bang dat ze u niet meer gaan verkiezen, volgende keer, en dat ge het nu niet lang gaat uitzingen, Term.'
'Ik ga daarom wat afstand van jou moeten nemen, Term, slecht voor mijn imago en mijn persoonlijke score volgend jaar!'
'Maar gij hebt geen imago, Clem, hoe verzint ge het?'
'En gij misschien wel, geitenboer?' antwoordt de legerminister heel boos.
'Waarom denkt ge dat die Verhofstadt terug in 't land is en nu bij de koning op theevisite is, en samen met Filip tennis speelt? Termke toch, wat volgt ge de ontwikkelingen toch slecht, de laatste achtien maanden!'
'Clemeke, pas op of ik wordt kwaad en ik ontsla u, dat kan ik als premier!'
'Maar Kris Peeters zegde vandaag nog aan beginnende univ-studenten dat de federale kas leeg is! Waarom schaffen we die federale regering niet gewoon af, er is toch geen geld, en we gaan terug naar de Vlaamse politiek? Dat zou een grote besparing betekenen en het volk zou u weer in zijn armen nemen, Term.'
'Dan geraken we tegelijk af van die federale cinema en van die Koning, want eerlijk gezegd ik heb niets tegen die man en zijn familie, maar heeft die kostelijke 'royal cinema' niet lang genoeg geduurd?'
'Alles afschaffen wat nodeloos geld kost, zou dat geen oplossing zijn, droeve politici en triestig volkje van België?'
'Die laatste zin zou een schoon begin zijn voor uw nieuwe beleidsverklaring, Term?!'
Clemeke, ge brengt me op gedachten...goeie ideeën die gij kunt aanbrengen, Clem, ik ga u alsnog niet ontslaan!'

49. Nieuws van Bontekoe
'Commissaris kan u even naar mijn bureel komen?' hoort Volbloed door zijn intercom. Wanneer hij het bureel van de premier binnenloopt valt hem de wanorde op en de rondslingerende stapels dossieren. Tevens merkt Volbloed dat zijn eigen secretaresse in het bureau van Term aan een apart schrijftafeltje zit. Een beetje droevig lacht ze naar haar baas.
'Dag premier,' zegt de commissaris maar is weinig blij dat zijn platonische oogappel plots voor die Term schijnt te werken zonder dat hij daar iets van wist.
'Volbloed, ik heb goed en slecht nieuws!'
'Het goede nieuws is dat ge gaat aftreden....' ontsnapt aan Volbloed zijn mond.
'Neen, commissaris, het is niet omdat ge van een andere strekking zijt dat ge mij moet beledigen!'
'Bontekoe, onze oude en vertrouwde hoofdcommissaris komt terug!'
Volbloed, ofschoon een tamelijk edel mens, is toch niet geweldig verheugd met dat nieuws. Hij zat nu als vervangend hoofdcommissaris en hoopte dat dat zo zou blijven tot zijn pensioen.
'Wat is dan het goede nieuws, meneer Term?'
'Dat was het, commissaris!'
Volbloed zakt nog wat dieper in zijn stoel.
'Het slechte nieuws is dat ge hem moet gaan halen in Rusland!'
Volbloed herpakt zich en vraagt: 'Hoe hebt u dat klaargespeeld, meneer de laatste minister, pardon, de eerste bedoel ik.'
De brave commissaris zucht en concludeert dat die Term hem danig zenuwachtig maakt.
'Bent u van West Vlaanderen, meneer Term?' zegt Volbloed zomaar, om het ijs te breken.
'Ge moet niet proberen het ijs te breken, Volbloed!' zegt Term vermanend. Volbloed schrikt zich bijna dood van zo een reactie.
'Goed, dan laten we het verder vriezen,' denkt hij, maar zegt niks.
'Volbloed, nog iets, weet gij waar er in ons Vlaanderen goedkope geiten te vinden zijn?'
'Oei,' denkt volbloed nu, 'gaat die naar de hoeren, maar mogen ze niet te veel kosten? Die toppolitici zijn toch allemaal dezelfde!'
'Eu, eu, eu, hoe bedoelt u?' vraagt de commissaris, die niets van meisjes van plezier moet weten.
'Ik bedoel wat ik zeg, Volbloed!' klinkt het zeer kil.
'Het is weer aan 't vriezen,' denkt Volbloed.
'Het wordt inderdaad herfst, de vorst is op komst!' roept de minister.
'Moet ik daarbij zijn?
'Waarover hebt ge het, commissaris?'
'De koning, meneer, u zei dat de koning op komst is! Normaal gaat u toch naar de koning om ontslag in te dienen, en niet omgekeerd?'
Volbloed is wegens de zenuwen volledig in de war door die Term die daar nog altijd zit als premier, wetende dat die man zijn politieke dagen geteld zijn.
'Geiten, premier, daar waren we gebleven, niet?' herpakt de commissaris zich.
'Ja, ik moet honderd geiten hebben als wisselgeld voor Bontekoe!'
'Maar u houdt toch zelf van geiten, ik bedoel u houdt toch zelf geiten, meneer de nogaltijdeersteminister.
'Waarom praat ge zo raar en zweet ge zo, Volbloed, voelt ge u niet op uw gemak?' wil Term weten.
'Eigenlijk wel, ik voel me als op mijn wc, pardon gemak, maar met hevige diarrhee dan.'
Term fronst en denkt: die Volbloed is niet stressbestendig en gaat dan over naar het volgende punt op de agenda.
Zo werkt dat bij ministers en consoorten.
'Al mijn geiten zijn weg, Volbloed, die enige overblijvende geit van mij heeft die allemaal verpatst aan een privédetective om mij te schaduwen, kunt ge geloven?'
'Eigenlijk wel, meneer,' zegt Volbloed, die nog altijd zichzelve niet is.
'Ik bedoel dat ik alles geloof wat u zegt!' herpakt hij zich opnieuw.
Volbloed maakt onmiddellijk de bedenking dat hij verschrikkelijk aan het liegen is en dat strookt niet met zijn geloof. 'Straks direct naar de pastoor in de biechtstoel,' gaat er door zijn hoofd.
'Ik zie wat ik kan doen, premier,' en hij staat snel op en verlaat de lokalen van Term.
Iemand van mijn dienst moet dus naar Rusland denkt hij. Misschien die Snik sturen? Die kunnen we missen moest Putin hem voor één of andere reden naar Siberië verbannen. Die Bontekoe gaat niet tevreden zijn met zijn kapotte boot, de schuld van die Dré Pikkel van de geheime dienst. Ik heb ondertussen de undercoveragente Brigitte tot commissaris bevorderd. Tegen een commissaris gaat die Bontekoe toch niet 'Brigitteke van mij' zeggen als hij in de namiddag, na een lunch met veel drank op het bureel komt aangewaggeld? Al die gedachten kruisen Volbloed zijn hersenen en hij krijgt er hoofdpijn van.
'Ik ben vergeten te vragen wat die Machteld plots bij Term doet, potverdorie, wat ben ik vergeetachtig de laatste tijd!' praat de commissaris tegen zichzelf, terwijl hij zijn bureel betreedt en special CIA-agente Caran Dash ziet zitten op zijn bureau-stoel nogwel, en heel kwaad kijkend. Wat kan het leven hard zijn bedenkt hij en zucht....

Wordt vervolgd...

Jules Naemelucs

50. Volbloed onder druk.
Commissaris Volbloed kwam zijn bureel binnengestapt en vond Caran Dash op zijn stoel.
Deze ranke slanke zwarte CIA-agente en tevens één van de bodyguards van Bush stak een tirade af: 'Volbloed, onze president vertrouwt jullie Belgen niet meer. Vooreerst is hij op de hoogte dat je chef Bontekoe met een Osama vliegtuig gevlogen heeft. Hij wil weten hoe dat zit. Welke connecties heeft die man met de terroristische organisaties? Welke afspraak heeft de Belgische regering daarna gemaakt met die Putin van Rusland? Waarom antwoordt uw minister niet op Bush zijn geheime boodschap in dichtvorm? Wat bezielt jullie om met onze vijanden zaken te doen? Tevens ben is persoonlijk erg geschrokken dat het dagblad Het Laatste Nieuws een foto publiceerde van mij in een compromiterende houding op een bureeltafel, met een man tussen mijn benen, geschoten doorheen een venster met op de voorgrond een aan een koord hangende dikke De Wever!' 'Mevrouw, die krantenfoto is tamelijk erotisch moet ik zeggen, wel niet zo scherp vind ik, en uw eigen schuld. Wie doet zoiets tijdens de werkuren in een verlaten bureel van de overheid! Wie was die man trouwens?'
En Volbloed die al een rotdag achter de rug heeft en nu die Dash nog over zich krijgt, gaat door: 'Mevrouw Dash, ik ben maar een voorlopig aangestelde hoofdcommissaris! Ik heb geen politieke invloed. Zit u niet aan het verkeerde adres? Moet ge niet bij die Term zijn?'
'Volbloed, ik heb regelmatig contact met het hoofd van jullie staatsveiligheid, de heer Bitskummer, en die beweert dat zij Bontekoe al jaren schaduwen wegens verdachte bewegingen.'
'Mevrouw Dash, mijn vroegere chef beweegt zich altijd wat raar. Hij is immers regelmatig in geestelijke toestand en loopt dan wat te waggelen van links naar rechts. U moet daar niets verdachts achterzoeken! Daarbij heb ik nog nooit gehoord van een Bitterkomber of zoiets.'
'Bitskummer, meneer Volbloed,' zegt Caran beleefd.
'Waar en in welke omstandigheden heeft u die Bitdinges ontmoet?' Was dat misschien die man tussen uw benen op die foto, mevrouw? Bent u zeker dat hij geen dubbelspion is, een man die u eerst verleid heeft en dan misleid?'
De zwarte parel van Bush denkt nu diep na en vervolgt: 'Volbloed, ik heb al een tijdje een relatie met hem, maar ik zal uw bemerkingen aangaande laten natrekken.'
Terwijl Volbloed diep inademt om niet flauw te vallen en de nodige zuurstof naar zijn bloed te brengen, heeft Caran Dash zijn bureel reeds verlaten, zonder nog iets te zeggen, ook geen goeiedag.
'Rare kwieten zijn dat, die Amerikanen,' denkt Volbloed en belt naar Term, in een woede-opflakkering.
'Hallo, hier Term.'
'Waarom zit mijn Machteld bij u, premier, terwijl ze bij mij hoort te zijn!' hoort Volbloed zichzelf met vlotte tong zeggen.
'Commissaris, ik zit zonder en heb de jouwe opgeeist. Ik kan dat! Ik ben premier, man!'
'Voor hoe lang nog? vraagt Volbloed, gekrenkt.
'Voor hoelang ik nog premier ben?'
'Neen, voor hoelang u Machteld in beslag gaat nemen? Voor hoelang u nog premier blijft dat weet ik ongeveer,' zegt Volbloed een beetje ongewenst en erg ongepast.
'U heeft Bush nu volle bak tegen, meneer Term. Ik heb dat zojuist vernomen, en dat betekent niets goeds voor u, vrees ik.'
'Volbloed, wat en hoe weet gij wat ik niet weet?
'Ik weet bijvoorbeeld wie Bitskummer is,' antwoord Volbloed, vast van plan om deze keer geen blad voor de mond te nemen, zelfs geen vijgenblad.
'Wie is dat dan wel, die Bitskummer?'
'Blijkbaar de chef van de staatsveiligheid,' vervolgt Volbloed, redelijk voldaan van zijn huidig optreden.
'Hoe komt het dat ik, premier van het koninkrijk, dat niet weet, Volbloed?'
'Slecht ingelicht door uw minster van binnenlands toeren, die Vlaamse De Wael, vrees ik, premier!'
'Als het zo zit, moet die onmiddellijk aftreden, Volbloed, die bedrieglijke VLDer,' hoort Volbloed nog zeggen alvorens hij een schot hoort en daarvan schrikt.
'Hallo, hallo,' roept hij toch redelijk ongerust, ofschoon Volbloed niet echt van Term houdt.
'Brigitte, ik geloof dat er stront aan de knikker zit, meiske, kunt ge Snik eens onopvallend naar de Wetstraat sturen, naar nummer 16. 't Is daar niet pluis, geloof ik!'
'Snik is ondertussen wel vertrokken naar Rusland, meneer Volbloed!'
'Stuur dan Tom Bonnen op zijn vliegende motor aub.'
'Ok chef,' zegt Brigitte, de meest sexy commissaris die België ooit gehad heeft, en die men beleefd aanspreekt met mevrouw Pijpen, en dat is echt puur toeval.
-----
De fel vermagerde man deed zijn eerste stapjes sinds hij in een onbestuurbaar geheimzinnig vliegtuig op zee crashte. Zijn gans lijf zat in ondersteunende verbanden en in stukken plaaster. Het was geen gezicht vond hij zelf. Toen hij zichzelf de eerste maal aanschouwde in een badkamerspiegel werd hij zwaar depressief maar de Vodka wijzigde al snel zijn negatieve instelling. Hij liep gebogen en weinig elegant, maar begon zich beter te voelen, nu hij wist dat hij kon terugkeren naar zijn land en naar zijn motoryacht waar hij van hield als van een vrouw. Zijn geluk was geweest dat twee snelle Russische oorlogsbodems het geheimzinnige vliegtuigje waarin Bontekoe gevangen zat, al een tijd op hun radar volgden.Hij zat nu al maanden in een legerkamp en zijn bewaker/verpleger had hem al enkele Russische praktische woordjes geleerd zoals WC, eten, slapen en dorst. Dat laatste had Bontekoe regelmatig en Vodka was dan ook zijn geliefde drank geworden.
Een tolk was een paar keer ter plaatse gekomen om zijn verklaringen te registreren en te vertalen in opdracht van de geheime dienst van Putin.
De Russische premier had contact gehad met onze eerste minister Term en een soort 'deal' was afgesproken, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe vrij te krijgen.
Commissaris Volbloed, die van premier Term de opdracht had gekregen om Bontekoe op te halen, had zijn nieuwe helper Snik gestuurd. Die was nu op weg naar Siberië om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe huiswaarts te begeleiden.
Maar dat ging heel anders verlopen dan gepland.......

51. Aanslag(voet)
Voor de kust van Blankenberge, een hele nazomer lang, lag het gestrande yacht van Bontekoe. Het was een geweldige attractie geweest. Van heinde en ver kwam men kijken naar dit dure luxeyacht. Toen het vastliep op die golfbreker en Dré Pikkel in paniek op dat schip zat en riep naar rondzwemmende toeristen, hadden de strandredders hem van de boot gehaald. Pikkel had al de papieren aan boord meegescharreld want hij hoopte daar aanwijzingen te vinden van Bontekoe zijn verdachtheid. De lekgeslagen boot lag vast op het uiteinde van een baarbreker en werd vooral 's avonds en 's nachts gebruikt door de jeugd. Bij lage tij kon je zo goed als door het ondiepe water waden en via het zwemplatform zo in het yacht vertoeven. Feestjes en etentjes werden er gehouden met dans, drank en muziek, vooral door de rijpere lokale jeugd. Alleen bij hoog water was het wegwezen want dan was alleen nog de antennemast met de Panama-vlag te zien. Sommigen maakten er een sport van om bij opkomende tij als laatste op het schip te blijven, tot het helemaal onder water zat.
Pikkel, de geheimagent vond die vlag van Panama op het schip van Bontekoe verdacht maar vanwege zijn beroep had hij de ziekelijke neiging alles verdacht te vinden. In de papieren van Bontekoe had hij veel fotos gevonden van Bontekoe met allerlei vrouwen aan zijn zijde. Zelfs een foto met de sexy commissaris Brigitte en één met die ranke slanke zwarte CIA agente Caran Dash. Hij vond ook fotos van Sue Ellen van JR van Dallas en zelfs één van Jacques Rogge met die Brigitte op zijn knie, ergens in dat vogelneststadion in Peking. In één woord: hij was in de wolken met de vooruitgang die hij dacht te maken in zijn onderzoek. De boot had hij op kosten van de geheime dienst laten wegslepen met sleepboten van het leger (de betreffende minister Clem had daar voor gezorgd) en laten opkalfateren in Nieuwpoort bij een scheepshersteller. Hij hoopte op die manier dat hij zijn schaduwwerk op Bontekoe kon voortzetten zonder dat de verdachte man iets zou merken. Maar Bontekoe kende zijn boot door en door en daarbij waren de helft van de inboedel en veel dure instrumenten weggejat door onverlaten in Blankenberge. Pikkel van de geheime dienst maakte dus een grote inschattingsfout. Maar dat zijn ze daar gewend dus het zou ook weer overwaaien.
---
Snik Goet, de assistent van commissaris Volbloed had juist zijn heerlijke maaltijd genuttigd in het restaurant van de Orient Express die op weg was naar Siberië. Deze luxieuze treintocht zou een veertiental dagen duren vooraleer ter bestemming te zijn. Snik was blij dat hij de instructies van zijn baas Volbloed precies had opgevolgd. Neem de goedkoopste manier om ginder te geraken, Snik, probeer met het openbaar vervoer te gaan, als ambtenaar worden alle kosten voor trein en tram terugbetaald, dus maken we geen nodeloze onkosten op ons recherche-budget. Snik had dus in een brochure ontdekt dat ge met een speciale trein, de Orient Express genaamd, tot in Siberië geraakt. Snik keek door het raam van de zachtjes schommelende trein en dommelde in toen een ober hem een champagneglas bracht met een hele fles erbij!
----
Tom Bonnen was aangekomen in het bureel van Term. Enkele cabinetsmedewerkers zaten op hun knieën naast Term, die hevig bloedde uit zijn voet en kop maar wel steeds herhaalde: dedju, dedju, dedju. 'Dat is een goed teken' dacht vliegende inspecteur Bonnen en zag dat het glasraam gebroken was. Toen hij naarbuiten keek zag hij beneden een nogal zwaar gebouwd man lopen met een heel erg gebleekt kostuum en met een vioolkast op zijn schouder. 'Zou het geweer daar inzitten?' dacht hij vliegensvlug, hij was immers van de vliegende brigade.
'Hé, hou die man daar tegen,' riep hij naar een toevallige agent op straat.
Wie?' riep die terug.
'Die daar, met zijn viooldoos!'
'Maar dat is meneer Bart De Wever die van het parlement komt!' roept de politieman terug.
'Aanhouden, zeg ik u,' gilt Bonnen.
'Wie zijt gij eigenlijk dat gij mij bevelen geeft?' vraagt de agent met recht en reden.
'Inspecteur Bonnen van de vliegende brigade.' antwoordt Bonnen, meer en meer geïrriteerd.
'Gij kunt veel zeggen,' zegt die agent, logisch denkend.
'De verdachte is ondertussen verdwenen, uilskuiken,' roept Tom wanhopig.
'Kom eens naar beneden, kiekekop, en laat me je pas maar eens zien! Wat doet gij trouwens in het bureel van onze premier? Hebt gij dat raam kapotgemaakt?'
-----
'Zo ziet u maar, weer een bewijs dat onze apparaten niet deugen en onze instellingen dringend hervormd moeten worden. En nu met een premier die zopas iets ergs voorgehad heeft, zitten we volledig in de rats.' verklaarde Bitskummer, hoofd van onze staatsveiligheid, die door een informant reeds op de hoogte gebracht was van het voorval met Term, en in het auditoruim van de VUB een toespraak gaf aan eerstejaars-studenten van de faculteit Staatsstructuren, Hervorming, Omvorming en Misvorming, een nieuwe richting in de unif, pas opgericht en erg in trek.

52 Nonkel-pastoor
Op een geheime locatie zitten enkele figuren bijeen die volgens de schrijver niet allemaal deugen. Zoals de twee Hollanders Apekool en Larie, die kerels die Bontekoe ooit voorstelde aan Volbloed, die echter zoveel binnengekapt had aan geestelijke dranken dat hij vlak na die voorstelling van zijn barkruk viel en in coma geraakte. Tevens zit daar ook Bitskummer, de chef van de staatsveiligheid van dit land. Wie we ook opmerken is een zekere Filip, we twijfelen of het die De Winter is, of weer een carnavaleske gein van onze kroonprins, die zich verkleedde. Er zijn ook vrouwen bij: die Caran Dash bijvoorbeeld en een wat oudere dame die veel weg heeft van onze koningin, maar we zijn daar niet zeker van. Maar het raarste van al is dat daar ook zijn: Clem, de legerminister en Trick, een andere minister, die eigenlijk Patrick heet, maar onder vrienden wordt hij met Trick aangesproken.
Die Filip neemt het woord. 'Ik ben akkoord met een staatsvervorming, maar dan wil ik keizer worden.' zegt hij. Naar de inhoud van zijn vraagstelling zijn we geneigd te denken dat het om de prins gaat.
Trick zegt daarop: 'Goed jongen, ge krijgt het Duitstalige stukje van België en een kasteel of twee erop.'
Clem, ondanks zijn statuut van legerminister, vraagt zich luidop af: 'Gaat de bevolking dat slikken?'
Trick komt tussenbeide en meldt: 'Daarom zijn de twee Hollandse heren hier, internationale handelaars in wapens, huursoldaten en verdovende middelen en zij lossen dit voor ons op.'
'Gaan die Hollanders hier laten vechten en mensen laten afslachten?' wil Clem weten.
'Neen, wij gaan de bevolking hoofdzakelijk verdoven en alleen degenen die niet in slaap geraken worden afgeschoten!' verduidelijken Apekool en Larie op hun typisch licht-arrogant hollands toontje.
'Waarom is er iemand van de CIA aanwezig? wil Clem weten.
'Die zijn altijd overal bij waar een staatsgreep gaat gebeuren.' verduidelijkt Bitskummer.
'En waarom zijt gij erbij, Bitskummer,' vraagt Clem, die toch wat vraagtekens en zorgen heeft bij dit plan.
'Omwille van de staatsveiligheid natuurlijk Clem!' zegt Bitskummer met vaste stem.
'Ach zo,' zegt Clem en denkt aan zijn schone Aalter en waarom hij daar niet gebleven is in plaatst van nu midden in een soort complot te verzeilen. Clem weet trouwens niet zeker of dit verzeilen met korte of met lange ij is!?
'Waarom is onze Term er niet bij?' wil Trick nog weten.
'Die is nogal erg gekwetst omdat hij geraakt is en ook omdat hij denkt dat zijn vrouw hem wou vermoorden. Maar dit is niet zo! Wij, van de staatsveiligheid, weten altijd hoe de vork in de steel zit, of is het andersom? Maar wij zwijgen want dat is goud!
'U heeft een rare manier van dingen zeggen, Bitske, zegt Caran, want ze tutoyeert hem sinds ze met de regelmaat van de klok samen in bed kruipen. Sex is niet weg te denken uit onze maatschappij zegde nonkel-pastoor van Clem altijd. Clem wou deze mededeling van zijn geliefde oom net overmaken aan het gezelschap, maar besefte op tijd dat dit dwaas zou overkomen en hield dus zijn mond dicht.
'Waarom houdt ge uw mond dicht?' vraagt Trick hierop.
'Omdat ik het plan niet zo geweldig vind en ik de neiging heb het niet te steunen!' zegt hij beteuterd.
'Dan moeten we je nu ombrengen,' zegt Caran Dash heel koel en haalt haar zware colts van tussen haar kousenbanden en haar mooie billen, met een snelheid om U tegen te zeggen. Niet voor niets is zij een super CIA agente!
Clem zit heel stil in zijn hoekje, ziet dat de anderen niet veel moeite doen om tussenbeide te komen en fluistert: 't was maar een test om uit te zoeken of er onder het gezelschap afvalligen waren, Caran. In het leger geleerd, meiske.'
Caran Dash gelooft hem niet maar steekt haar wapens terug op hun plaats. De heren in het gezelschap volgen deze handelingen van de mooie slanke zwarte dame, met veel overdreven aandacht. Ge merkt weer eens dat mijn nonkel-pastoor gelijk heeft, denkt Clem, maar hij heeft ondertussen ook zijn eigen ogen de kost gegeven.
De aanwezige oudere dame, die toch erg op de koningin lijkt, denkt bij dit alles met veel heimwee terug aan haar vrolijke jonge jaren en glimlacht....

53. Plannen smeden
'Filip, doe niet zo kinderachtig!' zegt Paola.
'Paola, onze zoon is in een overgangsfase, geef hem tijd om zich aan te passen!'
'Maar Albert toch, hij heeft al vijf of zes kinderen verwekt, hij moet nu maar eens uit zijn pijp komen.'
'Maman, dat stukje Duitstalig Eupen is maar klein, weet u! En wat gaat mijn broer daar kunnen uitrichten?'
'We maken hem Hofmaarschalk, dan is hij baas in zijn eigen tuin!'
'We laten een nationaal natuurpark aanleggen, met wilde dieren, Paola, dan kan onze jongste daar zijn hart ophalen.'
'Hoe gaan we dat Keizerrijk noemen? En hoe de Keizer?'
'Filip de Schone bijvoorbeeld?'
'Overdreven,' vindt Albert, 'de Stoute misschien?'
'Onze oudste is altijd een braaf bazeke geweest, Albert, ik wil een voor hem representatieve keizersnaam!'
'Filip de Stijve Hark?' durft Albert voorstellen en begint daarbij luid te giggelen.
'Albert, lach niet zo luid, dat is niets voor een koning op leeftijd en maak onze oudste zo niet uit, hij heeft al genoeg complexen!'
'Filip de Complexe dan?' gaat onze koning door, want hij lacht erg graag.
'Albert, zwijg en gaat naar uwen troon.'
'Kom jongen,' zegt de koningin, 'we vinden wel een schone keizersnaam voor u!'
Albert die al jaren niet meer luistert naar Paola, heeft nog een vraag in verband met het plan dat zijn vrouw en oudste zoon besproken hebben.
'Wat gaan we met Fabiola doen?'
'Die sturen we naar een klooster in Spanje, Albert, dan ben ik af van die moeial.'
'En met Astrid?'
'Die maken we voorzitter van het rode kruis van het nieuwe Keizerrijk!' zegt Paola voldaan.
'Wat gaan wijzelf daar eigenlijk doen?' vraagt onze brave huidige koning.
'Op pensioen, Albert, en met ons yacht veel verblijven aan de Italiaanse Riviera, ik ben dat Belgisch politiek klimaat en dat rotweer hier zo beu als wat!'
____
Op een geheime locatie zijn een paar enkelingen nog verder het complot aan 't bespreken. Trick en Clem, Bitskummer en Caran Dash zijn al aanwezig. Zij hebben er nu ook Lio en Didi bijgehaald, uit het zuiden van België, kwestie van evenwichtige politiek te voeren. Voor de nieuwe lezers en ook voor de oude lezers met geheugenverlies hierbij een bijkomende verduidelijking: Elio D. van de PS en Didier R. van de MR waren ook aanwezig. Onder vrienden gebruiken die toppolitici mekaars bijnamen zijnde Lio en Didi voor de bovenvermelde heren uit het zuiden, die liggen beter in de mond, zeker als ze te veel Cognac en Vodka ophebben, en likeurpralines vreten dat het een lust is.
'Wat gaan we met die Piket doen en zijn Brussels regio?' wil Trick nog weten.
'Ik stel voor dat we het ganse Brusselse gewest samen met Halle en Vilvoorde aan de Verenigde Naties schenken, als hoofdstad van de wereld!' zegt Didi. 'Een Wereldhoofdstad Brussel zou toch iets speciaals hebben, denkt u niet, en wij zijn van de miserie vanaf. Daar wonen alleen vreemdelingen en die kunnen we missen als kiespijn!' voegt Lio eraan toe.
'Over kiespijn gesproken, gaan we de burgers nog laten kiezen?' vraagt Clem, in feite een democraat in hart en nieren.
'Ben je gek,' roept Caran Dash en wil haar colts trekken. Clem wordt weer bleek, werpt beide armen in de lucht alsof hij richting Mekka aan 't bidden is.
'Zijt gij soms een islamiet?' gilt de CIA agente Caran Dash. 'Een Osama-aanhanger? Dan moet ik u vernietigen, bevel van mijn hoogste chef Bush.' Clem die in paniek altijd minder goed hoort dan zou moeten, had 'Obama' verstaan (de democratische presidentskandidaat in Amerika) en zegt overtuigend: 'Jaja, ik vind die meer geschikt dan die ouwe van het Bush-kamp.'
Hier beging Clem een kapitale fout door verkeerd te verstaan. Caran springt als een kat met een tijgersprong richting Clem, neemt hem in een wurggreep en zet haar beide revolvers op de slapen van Clem, die een benauwte nabij is.
Gelukkig is er haar nieuw lief Bitskummer nog. 'Caran, sweetheart, ge vergist u, Clem bedoelde de democratische presidentskandidaat, niet die Bin Laden!' En dit was precies op tijd ingegrepen door Bitskummer, want Clem had reeds de ontspanners van de twee Dash-guns horen klikken en in zijn broek gedaan van de schrik.
'Om dus verder te gaan met onze besprekingen,' herhaalt Trick, die meer gewoon is, 'Brussel wordt erfgoed van de wereld en we zijn ervan af!'
'Maar het Atomium kunnen we toch niet wegschenken aan de wereld, vind ik.' antwoordt Didi daarop.
'Het Atomium verdelen we tussen Vlaanderen, het keizerrijkje van Filip en Wallonië!' stelt Bitskummer van de staatsveiligheid voor.
'Eén bol voor Filip en de overblijvende bollen verdeeld over Vlaanderen en Wallonië!'
'Hoeveel bollen zijn er eigenlijk aan dat Atomium? Weet iemand dat?' vraagt Clem, die nog altijd wat beeft sinds de heethoofdige Caran Dash al een paar keer haar revolvers trok vanonder haar rok.
'Wat als het aantal bollen even is?'
'Dan kan Filip fluiten naar zijn bol!' komt Lio tussenbeide. Lio is duidelijk niet zo koningsgezind dan algemeen aangenomen wordt.
'Goed, zijn we het dus in het algemeen eens?' wil Caran Dash weten.
----
'Uit het bazig optreden van die Caran Dash blijkt opnieuw dat die CIA overal de plak zwaait!' zegt een aangeslagen geheimagent Dré Pikkel, die meeluisterde, samen met zijn tijdelijke assistent, de vliegende inspecteur Tom Bonnen. Die twee heren hebben het goed voor met hun landje, hadden al een tijdje in de mot dat er iets gaande was wat niet pluis heette. Ze hebben bij een aantal van die vermoedelijke complotteerders in hun gsm's, in hun kostuums en in hun ondergoed mini-afluister-microotjes geplaatst en plukken nu de vruchten van hun noeste arbeid.
'Meneer Pikkel, wat zijn de volgende stappen die we moeten zetten om ons landje alsnog te behouden zoals het is?'
'Moeilijke vraag, Tom' zegt een vermoeide Pikkel.
'Ik zal dat met hoofdcommissaris Volbloed bespreken, onder vier ogen! Jij hebt strikte zwijgplicht, mijn jongen, prent dat in je oren, niets loslaten, ook niet aan collegas die ge vertrouwt!'
'Ok baas, u kan op mij rekenen!'
----
Wat deze twee goedmenende heren echter niet weten is dat er nog een derde partij meegeluisterd heeft! Dit maakt de zaak zeer ingewikkeld, zal later blijken, en ik ben als schrijver bang dat deze hele onheuse zaak fallicant zou kunnen aflopen voor ons land. Er is blijkbaar heel veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose onder onze leidende politieke figuren aanwezig en dat is zeker niet goed voor dit land. Ik roep de burgers dan ook op om kalm te blijven en zich van niets iets aan te trekken, ook niet van die zaak van Fortis, want er is ook veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose in het bankwezen, ze zullen het dus wel weer oplossen op zijn Belgisch.

54. Virussen
De telefoon van hoofdcommissaris Volbloed rinkelde. Terwijl hij een verslag van zijn commissaris Brigitte Pijpen leest over de aanslag op onze premier Term, neemt hij de hoorn op.
'Hallo, hallo... hallo, ik hoor u nauwelijks, met wie spreek ik?'
'Dag commissaris, ik ben Snik.'
'Snik, jongen, eindelijk nieuws, maar ik versta je heel slecht hoor!'
Snik, de piepjonge rechercheur in opleiding, die met de trein op weg is naar Siberië, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe op te halen, belde vanuit een klein stationnetje, ergens in de toendra. Waar hij precies was wist hij niet, alle plakaten waren in een taal die hij niet begreep. 'Meneer Volbloed, ik word gevolgd door virussen!' hoorde Volbloed zijn pupil zeggen met een klein stemmetje, erg vervormd en ver weg leek het wel.
'Maar jongen toch, hoe weet ge dat? Voelt ge u niet goed?'
'Ik kan ze zien, chef, en ze zijn helemaal in 't grijs, en ze zijn met vier, altijd dezelfde die op mijn lijf zitten!'
'Vier virussen' denkt Volbloed en moet de telefonische informatie van Snik toch even laten bezinken. Hij heeft wel ooit eens in een medisch tijdschrift getekende virussen gezien en die zagen er inderdaad grijs uit. Maar dat Snik die kon zien, met het blote oog nogwel, begreep hij niet. 'Snik, mijn jongen, zijt ge zeker dat ze met vier zijn en vier dezelfde nogwel?'
'Ja chef, ze volgen mij al een hele dag doorheen de trein, van de restauratiewagen naar mijn coupé en terug. Zelfs als ik naar de WC ga, zijn ze daar plots. Ik ben bang!'
'Snik, hoe kunt gij die met het blote oog zien? Hebt gij zo een scherp zicht? Ik dacht dat die onzichtbaar waren!'
'Hoe kunnen virussen nu onzichtbaar zijn, chef? Ik zie ze daar weer zitten terwijl ik vanuit dit telefoonhokje op het perron naar u bel.'
'Zijn ze dan mee uitgestapt?' wil Volbloed weten.
'Ja chef, en ze bekijken me met doordringende ogen! Wat moet ik doen?' vraagt Snik in paniek.
'Snik, zijt ge met uw hoofd ergens tegenaan gelopen, jongen? Microben hebben geen ogen, daar ben ik zeker van!' roept Volbloed die nu toch wat nerveus wordt van Snik zijn dwaas gebrabbel.
'Het zijn zeker geen microben, chef, ze zijn elk wel twee meter lang en zeker een meter breed!' weent de jonge Snik door de telefoon.
'Snik, jongen, is er een kliniek in de streek waar ge zit? Ga daar naartoe en laat je grondig onderzoeken, ik denk dat ge een voedselvergiftiging hebt opgelopen of iets ergers in uw hoofd!'
'Ze spelen goed op mekaar in, commissaris, professionals denk ik, in opdracht van de KGB van Putin.' zegt de snotterende Snik.
'Snik, probeer te ontspannen, jongen, ge draait over uw toeren denk ik, ik hoop dat dit niet komt door die virussen, mijn zoon,' zegt de nu toch bezorgde vaderlijke Volbloed.
'Ik kan die vier russen echt niet afschudden, chef, ze gaan me doden denk ik. De trein vertrekt opnieuw chef, ik moet inhaken of ik mis hem.' 'Klik' hoort Volbloed en weg is de verbinding met zijn assistent in opleiding.
Dan pas begrijpt Volbloed het hele gesprek: Vier russen volgen zijn medewerker, gevaarlijk uitziende, grijs geklede kleerkasten van mannen.
'Wat nu?' denkt hoofdcommissaris Volbloed en roept zijn commissaris Brigitte bij hem, voor overleg.

Wordt vervolgd....

55. 3D

Jules Naemelucs

De 'The Three Degrees' bevonden zich op een motoryacht. Dat lag aangemeerd in Sint Martens Lathem, in een verlaten bocht op de Leie. Vooraan in de boeg zaten drie mannen aandachtig te luisterden naar een gesprek van anderen die dingen bespraken waar zelfs zij van schrokken. Ze noemden zichzelf wel eens 'The Three Degrees' omdat hun familienaam bij alledrie met 'De' begon. Deze drie heerschappen kwamen duidelijk uit het noorden van België, aan hun taal te horen. Grote vrienden van onze koning waren ze ook niet. 'Flipke, ik schrik me dood.' zei er één. 'Bartje, ik sta versteld!' replikeerde een tweede. 'Jean-Marieke, ik ben verrast.' fluisterde een derde. Dat was het enige wat ze konden uitbrengen, zo geschrokken waren ze van de inhoud van de afgeluisterde gesprekken. 'Dat geluidsbandje goed bijhouden, mannen, dat kan van pas komen!' jubelde één van hen. 'En copiekes maken, vriend, we hebben ze bijna bij hun pietje!' zei een tweede. De derde zei niets maar was duidelijk in de wolken. 'Nu moeten we actie nemen.' zeiden ze alledrie in koor, maar toen begon hun boot plots te wiegelen want iemand stapte ongevraagd op het achterdek en dat voel je op zo'n boot.

_____

Ergens in een legerkamp in het noorden van Rusland wacht hoofdcommissaris Bontekoe op zijn repatriëring. Daarvoor is Snik op weg naar hem, wel met een trage trein die regelmatig stopt, en rijke gepensioneerde toeristen meevoert. Snik heeft immers de Orient Express genomen om in Siberië te geraken. Aan het ritme waarmee die trein rijdt en veel stopt gaat Bontekoe nog lang moeten wachten, maar dat zal Snik een zorg zijn. Hij heeft andere problemen aan zijn hoofd. Vier Russen volgen hem overal in de trein en zien er niet vredelievend uit. Snik is zo een bedreigende situatie niet gewoon. Hij werd thuis altijd door zijn ouders gepamperd en heeft er nu bijna één nodig. Aan een paar Amerikaanse millionairs, die naast hem zitten in de restauratiewagon van de trein, heeft hij al verteld dat hij gevolgd wordt door vier Russen. Die Yankees lachten zich bijna een breuk. 'Waarschijnlijk hoort dat bij het pakket van extra ontspanningen en attracties op deze trein; de rit naar Siberië is immers immens lang en de reisorganisatie zorgt voor onverwachte attacties, jongen,' had één van hen lachend gezegd. Een andere zei: 'Ik heb vannacht wel vier jonge Russinnen op bezoek gehad, hahaha, voor wat gerollebol en zo... een zeer aangenaam initiatief van de treindirectie.' Een derde zei: 'Ingehuurde acteurs waarschijnlijk, vriend.' Snik voelde zich iets beter maar was er toch niet gerust in...

-------

In een kliniek in het Brusselse ligt een man met een voet en een hoofd volledig ingepakt in verbanden. Bij hem zit een collega, Clem genaamd. 'Term,' zegt die collega, 'waarom hebben ze u willen raken?' Term, die in het bed ligt met een voet en een hoofd naarboven getrokken aan spankabels, spreekt wat moeilijk omwille van het feit dat zijn volledige kop omwachteld is en alleen een klein gaatje in de windels ter hoogte van zijn neus beschikbaar is, om te ademen en vloeibaar voedsel in te nemen.
'Term, is dat niet lastig en pijnlijk zoals ge daar ligt?' vraagt Clem. Term probeert ja te knikken en gilt 'auw, auw,' vanonder zijn ingepakt hoofd. 'Waarom zijn die die windels volgeplakt met Fortis-stickers? wil Clem nog weten, maar hoort de kliniekbel, teken dat het bezoekuur voorbij is en druipt af.

------

'De conclusie is dat de heer Bart De Wever niets te maken heeft met de aanslag op de heer Term. De Wever droeg een vioolkast bij zich toen de vliegende inspecteur Bonnen hem opmerkte in de omgeving van de plaats van de misdaad, maar in die vioolkast zat wel degelijk een echte viool, welliswaar van een goedkoop merk, een Stradivarius was het zeker niet. De heer De Wever verklaarde nog dat hij die altijd bijheeft in de parlementaire vergaderingen, omdat hij graag de eerste viool speelt in zijn partij, in het parlement en in het algemeen, en dat klopt want niemand anders van de verkozenen heeft een viool, dus hij speelt zeker en vast als eerste de eerste viool in het parlement. Het is tevens duidelijk geworden, na onderzoek, dat de luchter in meneer Term zijn bureel op een natuurlijke wijze naar beneden is gekomen en daarbij eerst op het hoofd en dan op de voet van meneer Term terechtgekomen is. Het feit dat die luchter ongeveer 250 kg weegt en enorm veel geslepen kristallen hangers draagt is de oorzaak van de zware kwetsuren aan de heer Term zijn voet en hoofd. Ook zijn echtgenote is buiten verdenking gesteld, ofschoon de heer Term niet met dit facet van onze analyse akkoord kon gaan en wou dat dit in dit verslag vermeld zou worden, vandaar dat dit dus vermeld wordt en u dit dus ook duidelijk kan lezen.
'Wat voor een nitwit heeft het laatste stuk van dit verslag geschreven, Brigitte?' wil hoofdcommissaris Volbloed weten.
'Een nieuweling chef, een zekere Jules Naemelucs!' informeert de sexy vrouwelijke commissaris.
'Hopelijk blijft die rare kwiet niet te lang bij ons, commissaris, ik vind zijn manier van schrijven beneden alle peil!' voegt Volbloed eraan toe.

Wordt vervolgd.....