Op zolder is het akelig donker.

Ik laat de deur op een kier staan.

Daar in de hoek zie ik die oude koffer.

Maar ik durf er  niet naartoe gaan.

De sleutel houd ik heel goed bij.

Ik bibber en beef, maar verzamel al mijn moed.

Plots voel ik iemand achter mij.

’t Is mama die het licht aan doet.