MONT VENTOUX mei 2009
Verslag door: Cartoos Jozef
Sinds 37 jaar beoefen ik met veel plezier en passie mijn geliefkoosde sport; het wielertourisme.
In al die jaren heb ik al een en ander meegemaakt, met diverse lange afstand ritten als (2x) Scherpenheuvel-Beauring-Scherpenheuvel (250km), Scherpenheuvel-Banneux-Scherpenheuvel (215km) en klassiekers als de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, de Ronde van Vlaanderen enz.
Slechts eenmaal heb ik echter de kans gehad een week in het echte gebergte door te brengen; namelijk in de Alpen, waar wij de bekendste berg van de streek beklommen: Alpe dHuez, met daarbij nog enkele minder gekende maar daarom niet minder zware cols.
Ik heb steeds gedacht dat ik nooit meer de kans zou krijgen om opnieuw een echte col te beklimmen, tot mijn dochter Cindy en schoonzoon Johny enkele maanden geleden met het voorstel kwamen om allemaal samen naar de Provence te gaan voor een week, waar Ivo en ik dan de Mont Ventoux zouden beklimmen.
Je kan raden dat zulk voorstel niet in dovemans oren viel, en wij waren dan ook dadelijk akkoord. Op een minimum van tijd was alles geregeld: ivo en Maria, mijn vrouw en ik zouden met het vliegtuig vanuit Charleroi naar Montpellier vliegen waar wij een huurauto reserveerden. Cindy, Johny en kleinzoon Wout zouden de reis vanuit Belgie naar ginder maken met de mobilhome met daarin al het materiaal. Enig minpunt was de voetbreuk die Nicole vlak voor de reis opliep, zodat haar voet in een speciaal verband moest, en zij ter plaatse niet veel meer kon doen dan rusten en TV kijken. ( gelukkig was er tennis vanuit Roland Garos )
Ons vakantiehuis (met zwembad) was gelegen in Villes-Sur-Auzon, vlak tegen de Mont Ventoux van waaruit wij heel dicht bij de drie startplaatsen van de beklimmingen waren; Sault, Bedoin en Malaucene.
Op zaterdag 23 mei vertrokken we dan uiteindelijk, en na een voorspoedige en snelle vlucht (slechts 1,25u) landden wij in Montpellier, waar de huurauto klaarstond zodat wij dadelijk konden vertrekken. Rond 4 uur in de namiddag kwamen wij fris en monter ter plaatse, en een uurtje later kwamen Cindy en Johny, die vrijdag avond vertrokken, ook aan.
Op korte tijd was alles uitgepakt, zodat wij dezelfde avond nog konden genieten van een heerlijke BBQ met het bijhorende wijntje.
Zondag 24/5 begon dan het echte werk waarvoor wij gekomen waren. Die dag deden wij een rit over de wondermooie Gorges de la Nesque tot in Sault , waarna wij terugkeerden naar Villes-Sur- Auzon langs de bovenzijde van de Gorge, met daarin de beklimming van de Col des Abeilles, welke een hoogte had van 996m. en een stijging percentage van 8 a 9 % over 4,5km. Als opwarmer kon dat reeds tellen, en toch hadden wij over bijna 60km een gemiddelde van 23km/u! In de namiddag hebben wij lekker geluierd aan en in het zwembad, en als avondmaal was er opnieuw BBQ met alles er op en er aan! Trouwens, BBQ is de specialiteit van Johny!! Dat kan hij als geen ander; hij legt er niet alleen vlees en vis op, maar ook allerlei andere dingen.
Maandag 25/5 zijn wij vanuit Sault dan vertrokken voor onze eerste beklimming van de Ventoux. Deze beklimming begon zowaar met een stuk afdaling, wat ons een beetje raar leek! Vervolgens bleef de weg in stijgende lijn gaan zonder echt lastig te zijn tot aan Chalet Reynard (km20) om vervolgens over 6 km tot de top vrij zwaar te worden met een laatste km van 11%. Al bij al was deze beklimming vrij vlot verlopen, en wij klokten af op een tijd van 1,40u. De afdaling hebben wij langs Bedoin gedaan en zo naar ons verblijf. Na een deugddoende douche en een maaltijd, stond Johny klaar om ons een stevige massage te geven en alle verzuring uit de beentjes te werken. Dat ritueel heeft zich trouwens elke dag herhaald. Slechts weinig wieler touristen zullen de luxe hebben om over een eigen sportverzorger te beschikken! Het avondmaal bestond vandaag uit een lekkere pasta, klaargemaakt door Maria , met wijntje er bij!
Dinsdag 26/5 maakten wij ons na het eten klaar om te vertrekken, wanneer het plots zachtjes begon te regenen. Wij lieten ons daar echter niet door tegenhouden, trokken ons regenjasje aan, en vertrokken naar Venasque om aldaar de beklimming van de Col de Murs te doen. Dit is een zeer mooie col van 10km lang met een max. stijging percentage van 5,5% en een hoogte van 772m.( met dank aan Gerd voor de tip trouwens! )Wij zijn hier zeer vlot naar boven gereden, en langs dezelfde kant terug naar beneden, waarna wij via enkele kleine dorpjes opnieuw ons thuisadres bereikten. Bij aankomst hadden wij ondanks de beklimming een gemiddelde van 21km/u. Na de middag was het weer opnieuw mooi en zonnig. Voor het avondeten had vandaag Cindy gezorgd wat resulteerde in een voorgerechtje en een heerlijke spaghetti met een fantastisch sausje.
Woensdag 26/5: D-Day! Vandaag eindelijk de eerste echte beklimming. Met de fiets naar Bedoin waar we na de foto aan het bord Mont ventoux vertrokken naar de top. Zoals voorspelt door de ervaringsdeskundigen, Fons en Eduard, waren de eerste 5 km vrij makkelijk, maar dan ging het plots omhoog met 10%. Toch klommen wij vrij vlot door, ondanks de wind die steeds heviger werd, maar aan het laatste stuk voor Chalet Reynard kreeg Ivo het wat moeilijk, zodat ik besloot om daar even te wachten en eens te drinken, waarna wij na de verplichte foto opnieuw verder reden naar de top. De wind werd echter steeds erger, en op een bepaald moment zag ik een fietser voor mij gewoon van de weg geblazen worden en de kant in gekatapulteerd. Ik had zelf alle moeite om op mijn fiets te blijven, en op een bepaald moment zag ik me zelfs verplicht om af te stappen, en heb een paar honderd meter te voet moeten afleggen, ondertussen proberend recht te blijven! Daarna hebben wij toch opnieuw kunnen fietsen en bereikten de top in 1,54u, en Ivo in 1,58u. Vermits ik stilletjes gehoopt had op een tijd van 2u ( wat ik tegen niemand had durven zeggen, kwestie van mij niet belachelijk te maken als het niet lukte! ) waren wij beide zeer tevreden met deze tijd. Boven op de top was het ijzig koud, men kon er amper blijven staan door de wind, en waren wij zeer tevreden dat men klaar stond met onze jasjes en een deken om ons te beschermen. Gezien de weinige fietsers die er waren bijna allemaal te voet de afdaling aanvatten, besloten ook wij geen risico te nemen en staken de fietsen in de auto tot Chalet Reynard, vanwaar wij verder met de fiets naar Bedoin en zo verder naar huis reden. Daar aangekomen wachtte ons nog een verassing: de vrouwen en kinderen hadden een flesje champagne klaar staan om het welslagen te vieren. Besluit: opdracht volbracht en beide apetrots op onze prestatie!
Donderdag 26/5 hadden wij een rustig ritje geplant. Wij reden over Bedoin naar Malaucene over de Col de la Madeleine ( hoogte 448m ) en zo weer terug. Deze col is zeer lichtlopend en zeker niet heel stijl. Na een aangenaam ritje met kleine versnelling kwamen wij terug thuis met toch nog een gemiddelde van 21,8km/u. Als avondeten kozen wij weer voor BBQ met alles er op en er aan, met het verplichte wijntje erbij. ( niemand had trouwens zin om ergens te gaan eten vermits het thuis zo lekker was! )
Vrijdag 27/5 D-day nummer 2! Vandaag rijden wij vanuit Malaucene naar boven. Deze beklimming is heel anders dan de vorige met na een paar km reeds 2km aan 9% Nadien wisselden de iets lichtere en de zwaardere stukken elkaar af. Elke 2 km stonden Maria-Cindy-Johny-Woutje te supporteren en om ons de tussentijden mee te geven. Op ongeveer 1 km van de stop riep Johny ons de tijd toe die ons nog restte om binnen de 2u boven te komen, waarna ik er nog een laatste sprintje uitperste en de top bereikte na 1,57u, en Ivo een minuutje later in 1,58u. Vermits het wegdek langs deze zijde nog nat was door de smeltende sneeuw, besloten wij wijselijk om opnieuw af te dalen naar Bedoin, en zo verder naar huis te fietsen. In de namiddag hebben wij alles opnieuw in de mobilhome geladen, en zijn daarna voor de eerste maal in het restaurant gaan eten. Daarna zijn Cindy, Johny en Wout reeds vertrokken richting Belgie. Wijzelf zijn zaterdag namiddag na een voorspoedige vlucht naar Charleroi, opnieuw aangekomen in Scherpenheuvel.
Besluit: dit was een zeer geslaagde reis voor iedereen, en zeer zeker voor Ivo en mij aangezien wij alles hebben kunnen doen wat wij ons voorgenomen hadden, en over de geleverde prestaties mogen wij best trots zijn; zeker gezien onze ouderdom: Ivo 61j en ikzelf bijna 64!
Tot slot toch nog een woord van dank aan de echtgenotes en de kinderen die ons een ganse week in de watten gelegd hebben, en speciaal aan Johny die ons steeds met raad en daad bijgestaan heeft, en er voor gezorgd heeft dat onze benen steeds 100% in orde waren!
02-06-2009, 20:38
Geschreven door Jozef Cartoos 
|