Mijn plan was tijdens deze twee weken vakantie te stoppen met roken zodat ik het makkelijker zou hebben wanneer school weer bezig was. Dit is me hoegenaamd niet gelukt dus.
Ik ga het over een andere boeg moeten gooien. Het probleem is dat ik me ontzettend vaak verveel wanneer ik geen sigaretten heb. En hier heb ik nu een oplossing voor gevonden: SPORT!!!
Vroeger was ik een heel sportief persoon! Ik zat op sportschool en was elke dag intensief aan het sporten. Ik ging minimum 3 keer per week zwemmen, 1 tot 2 keer per week lopen, en dat dan nog buiten de sport op school. Als ik er goed over nadenk was ik gemiddeld 3 tot 4 uren per dag intensief bezig! Op die manier kan je je niet vervelen.
Nu ik besef dat het niet meer zal gaan zoals toen. Ik lig al tien jaar stil, heb geen voet meer verzet en mijn conditie is vrijwel nihil momenteel.
Maar vanaf deze zondag begin ik er al aan. Donderdagavond gaan mijn zus en ik nog eens op stap, lekker naar de karaoke in de Irish Pub. Dit wordt dan ook meteen mijn laatste rookdag. Vrijdag stop ik er terug mee.
Vanaf deze zondag ga ik dan ook 3 maal per week sporten. Dinsdag avond high shape, vrijdag avond cycling en zondag voormiddag zwemmen terug. Ik heb bewust gekozen voor groepslessen. Op die manier voel je je toch wat meer verplicht elke week opnieuw te gaan. Een sigaret opsteken zal dan ook ter gevolg hebben dat je twee dagen later mag afzien tijdens de sportactiviteit.
Neen, ik ben niet over het aantal sigaretten per dag gegaan. Gisteren tien gerookt, dat was geen probleem. Maar dat is dan ook niet moeilijk als je pas je eerste sigaret rookt om vier uur in de namiddag.
Ik was van plan dat zo te blijven doen maar het is nu drie uur in de namiddag en mijn tien sigaretten zijn al op.
Ik heb het ooit eerder geprobeerd op deze manier, en moet telkens dezelfde conclusie trekken. Of ik nu volledig stop, of ik ga minderen, het is beiden even moeilijk.
Dus kies ik terug voor de korte maar krachtige pijn. Volledig stoppen.
Ik heb trouwens de indruk dat het minderen het enkel moeilijker maakt... uitstel van executie noem ik dat. Plus die paar sigaretten die ik dan wel nog mag roken worden enkel nog waardevoller dan normaal en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Ik begrijp het soms niet meer goed. Zo'n jaar geleden was ik vier maanden gestopt zonder enig probleem, geen hunkeren, niets missen, heerlijk vond ik het.
Maar sindsdien houd ik het nog niet langer dan 1 dag vol.
Ik vrees dat ik gewoon door de zure appel zal moeten bijten en hopen dat het verlangen naar een sigaret met de tijd vervaagt. Er is geen andere manier meer over.
Het probleem is de mentale knop omdraaien, beseffen en vooral blijven beseffen dat het MIJN keuze is om te stoppen. Beseffen dat ik die stinkstokken niet nodig heb en dat het leven net zo leuk kan zijn zonder, wie weet zelfs leuker! Bij de laatste wel gelukte stoppoging ging dit vanzelf precies, de mentale knop had ik onbewust omgedraaid. Jammer dat ik het toen niet heb blijven volhouden. Ik was zo overtuigd van het feit dat ik er vanaf was dat ik dacht dat 1 sigaretje geen kwaad kon... en ik was weer vertrokken.
Hopelijk lukt het me opnieuw deze keer.
Want ik ben het roken zo kotsbeu! Jezus.
Ik moet erin leren geloven dat het me gaat lukken...
Ik wou dat ik enkel goed nieuws te melden had... maar helaas... ik heb het slechts 20 uren volgehouden.
Een hele avond, ochtend en vroege namiddag niet gerookt, maar helaas aan niets anders kunnen denken dan die verrekte sigaretten. Deze namiddag rond een uur of vier ging mijn vriend even de deur uit, en alsof ik erop had staan wachten stond ik vijf minuten later al aan de krantenkiosk voor een pakje.
GEEN KARAKTER noemen ze dat. En ik moet ze gelijk geven.
Nu dit wil niet zeggen dat ik het opgeef, in tegendeel. Het betekent voor mij enkel dat het niet van vandaag op morgen zal gaan.
Zo maar via de karaktermethode cold turkey afkicken is klaarblijkelijk niet mijn ding, en dat wist ik al eerder.
Ik heb nu besloten te minderen eerst. Het nicotinegehalte af te bouwen.
Normaalgezien rook ik 30 sigaretten per dag. Ik koop normaal dan ook pakjes van 30 aan 6 euro.
Ik heb nu een stappenplan opgesteld voor mezelf, een tien-wekenplan weliswaar, en hier wil ik me aan houden.
week 1: 10 per dag week 2: 9 per dag week 3: 8 per dag week 4: 7 per dag week 5: 6 per dag week 6: 5 per dag week 7: 4 per dag week 8: 3 per dag week 9: 2 per dag week 10: 1 of geen meer per dag
De afspraken die ik met mezelf heb gemaakt zijn vooral de eerste sigaret zo lang mogelijk uitstellen. Dat heb ik vandaag ook gedaan en is me gelukt tot vier uur in de namiddag zonder al te veel problemen.
Dit wil dan ook zeggen dat ik mijn eerste tas koffie niet meer 's morgens ga drinken maar ergens in de namiddag samen met mijn eerst sigaret. Op die manier geraak ik de gewoontesigaretten ook afgeleerd. De eerste sigaret na het eten ga ik ook uitstellen zo lang als mogelijk.
Ergens was mijn voornemen van gisteren al op voorhand bepaald tot mislukken. Ik geloofde niet echt erin en het leek me ondoenbaar.
Maar in dit plan geloof ik, dit zie ik echt lukken. Ik rook nu al vijftien jaar dus nu steekt het ook niet meer op 10 weken, lacht.
Ik ben gemotiveerd en het zal me lukken op deze manier!
Allereerst hartelijk welkom beste mensen op mijn "stoppen met roken-blog".
Vele malen heb ik gelezen en gehoord dat een "stoppen met roken-dagboek" de slaagkansen zou verhogen. Vandaar dus deze blog... ik kan alle hulp goed gebruiken! Plus het idee dat mensen mijn vooruitgang (en vooral achteruitgang) kunnen lezen elke dag zou me eigenlijk nog meer moeten motiveren... al is het gewoon "to save face".
Op dit eigenste moment ben ik mijn zesde laatste sigaret aan het roken. Ik ben namelijk al vijftien jaar lang een verstokte rookster en begon ermee op mijn veertiende. Niet zozeer om "erbij" te horen of stoer te zijn. Ik rookte stiekem op de toiletten waar niemand het kon zien. Voor mij was het vooral een controlekwestie. Ik was het perfecte stereotype van een rebelse tiener en had het gevoel over niets wat te zeggen te hebben. Alles werd voor me geregeld en werd me opgelegd. Althans... dat gevoel had ik. Ik MOEST naar school, naar pianoles, zangles, notenleer en had het gevoel dat ik niets MOCHT. Maar het roken was MIJN beslissing en hier kon niets of niemand me in tegenhouden. Ik vond het allemaal gezellig stiekem, spannend en avontuurlijk. Tenslotte smaakten de sigaretten in het begin zodanig vies dat ik onmogelijk kon geloven er ooit aan verslaafd te raken.
Het besef dat ik wel verslaafd was kwam echter pas zo'n twee jaren later, toen ik mijn eerste stoppoging ondernam en na enkele maanden het niet meer volhield.
Ondertussen zijn we vijftien jaar later, heb ik 27 000 euro uitgegeven aan deze kankerstokken en is het een vastgeroest onderdeel van mijn leven geworden. Het stoppen met roken is dan ook niet gewoon stoppen met een slechte gewoonte... maar een totale verandering van levensvisie en levensstijl.
Tientallen stoppogingen heb ik al achter de rug, en hoe vaker je faalt, hoe minder zelfvertrouwen je nog overhoudt natuurlijk. (Als het me de vorige keer niet lukte, waarom nu dan wel?) Ik geloof niet meer in de nicotinevervangende producten van de farma-industrie. Ik heb ze allemaal geprobeerd, pilletjes, plakkertjes, kruidensigaretten die stinken als een bosbrand, enz... Het is eigenlijk ongelooflijk hoe de overheid teert op het afzien van rokende mensen. Het is en blijft doodsoorzaak NUMMER 1 overal ter wereld maar een biljoenenindustrie. Moest morgen 10% van de rokende Belgen stoppen zouden we een maand later in een economische crisis zitten. Ik krijg dan ook de tering van alle zogenaamde hulp die de overheid biedt. De meldingen op de sigarettenpakjes "ROKEN IS DODELIJK!" Alsof we dat nog niet weten! De reclamespotjes op TV. Ondertussen zou men toch al moeten weten dat dit niet werkt... en dat weet men ook. Een mooie vergelijking hiermee vind ik het volgende: als u me zegt dat u imens honger heeft en ik vertel u dat ik dat begrijp... bent u dan geholpen? Neen. Al deze inspanningen van de overheid zeggen u dat u moet stoppen met roken, dat het slecht voor u is, maar niemand die u uitlegt hoe. Dit is erg stresserend en het eerstvolgende een roker doet onder stress? Eentje opsteken natuurlijk. Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat een roker een goedkope levende is en een nog goedkopere dode! Wanneer de diagnose van longkanker gesteld is leven de meesten nog maar een half jaar. Plus als deze arme mensen nog niet gestopt zijn met roken worden ze ook niet geholpen. Is er nog een goedkopere dode dan dit soort mensen? Ze worden meestal niet oud, geen ouderdomskwaaltjes, geen bejaardenopvang, geen pensioen in de bus elke maand. Dit spaart de overheid jaren uit aan geld bovenop de biljoenenindustrie.
Toch erg dat ik dit allemaal besef en me nog steeds laat vangen.
Ik heb gelezen dat de kunst van het stoppen met roken ligt in de "definitieve aard van de beslissing". En daar ligt voornamelijk mijn probleem. Ik kan vandaag 200% gemotiveerd zijn en steevast geloven dat het me lukt, zelfs geloven dat ik ze niet nodig heb. Maar de dag erop of zelfs enkele uren later volledig van gedachte veranderen. Ik heb moeite om aan te nemen dat de sigaretten voor me NIETS doen. Ik geloof nog steeds dat ze me rust geven, kalmte, meer zelfvertrouwen. Dat ze me helpen doorheen moeilijke momenten, tegen de verveling en me zelfzekerheid geven in sociaal contact.
Deze illusies zal ik de komende dagen moeten doorbreken om voor eens en voor altijd een gelukkige, vrije, niet rookster te worden en blijven.
Ik hoop dan ook dat deze blog me wat zal helpen om de beslissing eindelijk definitief te maken en er nooit meer op terug te komen.
Telkens ik een moeilijk moment heb ga ik hier komen schrijven en de nicotinescheut uitzitten.
Ik hoop dan ook dat jullie hier wat aan hebben, wie weet kan ik enkele lotgenoten overtuigen mee te stappen in mijn avontuur. Want alleen is maar alleen.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
